Από τα νομίσματα της Κνωσού (425 πΧ - 12 πΧ), στο θέατρο της Δωδώνης, τον 3ο αιώνα πΧ, στον “Ιησού” της σινδόνης, στην καινή διαθήκη του 1565, στον Οθωμανό πολεμιστή του 19ου αιώνα, στον Ιλισό, το 1805, στον Πηνειό, το 1878, στο Φάληρο, το 1930, στο Μέτρο της Μόσχας, το 1938, στα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, στην Πετρούπολη, στις 24/8/2024, ενώ η Ελλάδα, το 2023, έφθασε να είναι τελευταία, στα ωρομίσθια, στην “EE” των 27, στα τραίνα (1967-2019) και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα (76).

 

425 πΧ - 12 πΧ. Κνωσσός. Ασημένια νομίσματα (εμπρόσθιες και οπίσθιες όψεις), με τον λαβύρινθο. Κρητομυκηναϊκή και ρωμαϊκή περίοδος. 

)Στο τέλος ο μυθικός λαβύρινθος).

3ος αιώνας πΧ. Δωδώνη. Το αρχαίο θέατρο, που κατασκευάστηκε, από τον βασιλιά της Ηπείρου Πύρρο.

Το θέατρο έχει το σχέδιο, που έχουν όλα τα ελληνικά θέατρα, με θέσεις, για 18.000 θεατές και ήταν το μεγαλύτερο της εποχής του. Κατά την τέλεση των Ναϊών εορτών, προς τιμήν του Νάιου Δία, εκτός από τους αγώνες, στο στάδιο, γίνονταν και θεατρικοί αγώνες. Το θέατρο καταστράφηκε και επισκευάστηκε δυο φορές. Την πρώτη φορά, το κατέστρεψαν οι Αιτωλοί, με τον βασιλιά Δωρίμαχο το 219 π.Χ, αλλά, την επόμενη χρονιά, ο βασιλιάς Φίλιππος Ε’ της Μακεδονίας άρχισε τις επισκευές. Το 167 π.Χ. ο Ρωμαίος στρατηγός Αιμίλιος Παύλος το κατέστρεψε και πάλι, το 31 π.Χ., φίνα να το το επισκευάσει ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Οκταβιανός, ως αρένα, για θηριομαχίες. Ο τοίχος, που υπάρχει, μπροστά, από τα πρώτα καθίσματα, κτίστηκε, τότε, για την προστασία των θεατών, από τα θηρία.

33 μΧ. Ο “Ιησούς” της σινδόνης, σε ψηφιακή αναπαράσταση.

Αναπαραγωγή μυθευμάτων της εποχής του Μεσαίωνα.

1565. Καινή Διαθήκη, στην Ελάσσονα.

Εκδόθηκε το έτος αυτό, στην Γενεύη, σε τρεις γλώσσες (Λατινικά, ελληνικά, γαλλικά) και βρέθηκε, σε αποθήκη. Είναι άγνωστο το πώς και πότε έφθασε, στην Ελάσσονα.

19ος αιώνας μΧ. Οθωμανός πολεμιστής.

Σεπτέμβριος 1805. Ο ποταμός Ιλισός, στην περιοχή της Αγίας Φωτεινής, στο Μετς.

Εντυπωσιακή εικόνα του Ιλισού στην περιοχή του Ολυμπιείου.
Εκείνο, που προξενεί την μεγαλύτερη εντύπωση, είναι η ποσότητα του νερού, που κυλά, στο ποτάμι.
Το κείμενο, που συνοδεύει την εικόνα στο βιβλίο, λύνει κάθε απορία :
«Αυτή η εικόνα έχει σχεδιαστεί, από την νότια όχθη του Ιλισού, κοντά στην πηγή Καλλιρρόη, η οποία, όμως, έχει σκεπαστεί, από τα νερά και δεν φαίνεται. Ο ποταμός Ιλισός, που καταλαμβάνει ένα τόσο μεγάλο τμήμα της παρούσας εικόνας, είναι, τελείως, ξερός κατά την διάρκεια του μεγαλύτερου μέρος του έτους. Μόνο, μετά από έντονες και συνεχείς βροχές, κατεβαίνει, ορμητικά, από τον Υμηττό, με ασυγκράτητη μανία. Αυτές τις περιόδους είναι αδιάβατος. Αυτό, όμως, σπάνια, συμβαίνει, πάνω από μια φορά το χρόνο και το γεγονός είναι τόσο ιδιαίτερο και ασυνήθιστο, ώστε οι Αθηναίοι συρρέουν, κατά πλήθη, στο ποτάμι, για να απολαύσουν το θέαμα. Η παρούσα εικόνα έγινε, για να διατηρηθεί η μνήμη αυτού του ασυνήθιστου συμβάντος. Νωρίς το πρωί της 16ης Σεπτεμβρίου 1805, μια σφοδρή καταιγίδα, που ξέσπασε στον Υμηττό, μετέτρεψε, σε λίγες ώρες, αυτόν τον ξηροπόταμο, σε αφρίζοντα χείμαρρο. Η καταιγίδα συνέχισε, για 26 ώρες. Στις 18 του μηνός τα νερά μειώθηκαν, σημαντικά, και στις 20, σταμάτησαν, τελείως, να κυλούν».
Κατά τα άλλα, η εικόνα καλύπτει όλη την περιοχή, από τον Λυκαβηττό (δεξιά), έως τον λόφο του Φιλοπάππου (αριστερά). Ξεχωρίζουν, βέβαια, το Ολυμπιείο, η Ακρόπολη και το τείχος του Σερπεντζέ, που περιλαμβάνει και το Ηρώδειο. (Ανάμεσα στις δυο, από τις τρεις δυτικές κολόνες του Ολυμπιείου, μπορούμε να διακρίνουμε, μετά βίας, και την πύλη του Αδριανού).
Η γεωμετρία της εικόνας δείχνει ότι ο καλλιτέχνης φιλοτέχνησε την εικόνα, από κάποιο σημείο, που βρισκόταν, κοντά, στον ναό της Αγίας Φωτεινής. Ο σημερινός ναός, βέβαια, οικοδομήθηκε, πολύ αργότερα, το 1872 (και αναπαλαιώθηκε την δεκαετία του 1980). Ωστόσο, υπάρχουν αναφορές ότι κτίστηκε, πάνω σε ερειπωμένο ναϊσκο της περιόδου της Τουρκοκρατίας, ο οποίος, πιθανώς, να είναι το μικρό κτίσμα, που διακρίνεται, σε πρώτο πλάνο, στην δεξιά πλευρά της φωτογραφίας.

1878 Λάρισα. Η γέφυρα του Πηνειού, με στηθαίο.

Ημέρα Θεοφανείων.

1910 Χαλκίδα. Η παλιά γέφυρα.

1910. Ιτιές Πατρών, με τραμ.

1910 Βιέννη. Ο ζωγράφος Gustav Klimt, με την γάτα του, στην Josefstaedter Strasse.

1912 Τήλος. Το Κάστρο.

25/8/1918. Α’ παγκόσμιος πόλεμος. Γαλλία.

Νεοζηλανδοί στρατιώτες ποζάρουν, με ένα γερμανικό αντιαρματικό τουφέκι Mauser M1918, κοντά, στην περιοχή Grevillers.

1927 Δίλοφο (Σοποτσέλι), στα Ζαχοροχώρια.

1930 καλοκαίρι. Φάληρο. Πιτσιρίκια κάνουν μπάνιο, στην θάλασσα.

1938. Μόσχα. Ο σταθμός «Μαγιακόβσκαγια», στο Μετρό της πόλης.

Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλλι (Στάλιν) τα κατάφερε…

1940. Ο Al Pacino, μωρό δυο ετών, με τους γονείς του Salvatore Pacino και Rose Gelardi.

1948. Pablo Picasso και Françoise Gilot.

Στο βάθος, ο ανηψιός του Picasso, Janvier Vilato.

26/9/1961 «ΡΟΜΑΝΤΣΟ». Ευγενία Καρπούζη (Τζένη Καρέζη). 

5/12/1961 «ΡΟΜΑΝΤΣΟ». Ζωή Κουρούκλη (Λάσκαρη).

13/2/1962. «ΡΟΜΑΝΤΣΟ». Alain Delon.

1965 Δελφοί. Το ξενοδοχείο «Διόνυσος».

1970. Η Σικελία ανήκει, στην … Αφρική. Τότε, το κατάλαβαν οι γεωλόγοι.

Καθόλου περίεργο. Αποτελεί μέρος της αφρικανικής πλάκας, που πιέζει την ευρωπαϊκή και δίνει πολλούς και πολλές φορές, μεγάλους σεισμούς. Ο γεωλογικός χάρτης δείχνει το ανάγλυφο του εδάφους, αλλά και του βάθους της Μεσογείου. Έτσι τα νερά είναι ρηχά, ανάμεσα, στην Τυνησία και την Σικελία και βαθιά, στο Ιόνιο, αλλά και στην υπολοιπη θάλασσα, δυτικά.

1970 (δεκαετία). Δράμα. Η κεντρική πλατεία.

1971. Αμοργός.

1972. Θέατρο «Γκλόρια» : Νίκος Ρίζος, Γιάννης Γκιωνάκης, Μάρως Κοντού, Γιάννης Μιχαλοπουλος.

Στην παράσταση του έργου των συγγραφέων Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη «Ποιός είμαι εγώ, ποιά είναι αυτή».

1983. Παύλος Κοντογιαννίδης, Ντίνα Κώνστα, Δημήτρης Πιατάς, Χρήστος Δοξαράς, σε ηχογράφηση της εκπομπής «Φρουτοπία».

1995 - 2023. Τελευταία, πλέον, το 2023, η Ελλάδα - η πορτοκαλί γραμμή, στον πίνακα -, στους μισθούς, ανά ώρα εργασίας, σε επίπεδα αγοραστικών δυνάμεων (PPP), στις χώρες της αυτοαποκαλούμενης, ως Ευρωπαϊκής Ένωσης.

1967. Η Α- 9104, στον σταθμό της Καλαμάτας.

10/1/2004 Ζευγολατιό. Περιμένοντας το τραίνο, για Τρίπολη - Κόρινθο - Αθήνα - Πειραιά.

10/1/2004 Ζευγολατιό. Το τραίνο έφθασε…

6/11/2004. Η 502, στα Κύφαιρα Δομοκού.

21/1/2005. Η 500 περνά, από τα Κύφαιρα Δομοκού.

21/1/2006. Η 502, στα Κύφαιρα Δομοκού.

13/1/2019 Adtranz class 220 029 και 220 027, στα Κύφαιρα Δομοκού.

15/4/2004. Η 52, στην Τραχίνα Φθιώτιδας.

18/12/2004. Δερβένι Κορινθίας. Η Α - 9107 τότε, που υπήρχε, εκεί, σιδηροδρομικός σταθμός.

6/2/2005. Κόρινθος. Σιδηροδρομικός σταθμός.

26/2/2005 Η Λβ 964, κοντά, στο Παρανέστι, σε μια, από τις τελευταίες εμφανίσεις της.

25/3/2005. Η Α 326, στα στενά του Νέστου.

24/8/2024, ώρα 12:20 μμ. Φουλ τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, στην Λεωφόρο 25ης Μαρτίου 2024.

Φυσικά, έγινε η πρέπουσα καταγγελία :

«Κυρίες και κύριοι το δυστύχημα είναι ότι στην λεωφόρο 25ης Μαρτίου στην Πετρούπολη συνεχίζεται, χωρίς σταματημό, το παράνομο παρκάρισμα πλήθους αυτοκινήτων, σε καθημερινή και σε 24ωρο λεπτομερειακή βάση. 

Σήμερα, Σάββατο 24 Αυγούστου 2024 και ώρα 12:20 το μεσημέρι, παρουσιάζεται η εξής θλιβερή κατάσταση, στο παρακάτω βίντεο :

https://youtu.be/l1tL8WQv3Aw?si=SCytt6xaUdvdUhEn

Κατόπιν τούτων, παρακαλείστε να λάβετε τα απαραίτητα μέτρα για να παταχθεί αυτή η "εθιμική", πλέον και συστηματική παρανομία, χρησιμοποιώντας το κατάλληλο προσωπικό, από αστυνομικά όργανα και τα δέοντα τεχνικά μέσα, προκειμένου, με δραστικό τρόπο, να παταχθεί αυτή η καθημερινή εστία μόνιμης παρανομίας».