ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Όσο περνάει ο καιρός και πλησιάζουν οι ευρωεκλογές του Μαΐου (το τί θα γίνει, με τις βουλευτικές εκλογές και την ημέρα της διεξαγωγής τους, δεν το ξέρουμε και είναι κάτι, που θα ξεκαθαριστεί σύντομα και μένει να το δούμε) το ερώτημα, που αναδεικνύεται, από όλα όσα συμβαίνουν, στην πορεία προς αυτές τις όχι ασήμαντες εκλογές, είναι το εάν ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει, στις ευρωεκλογές να φθάσει, στο ποσοστό του 20%. Για να είμαι σαφής και ειλικρινής, κάτι τέτοιο φαίνεται να είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Δεν είναι ακατόρθωτο, αλλά, παρά τα όσα λέγονται, οι προσπάθειες, που θα πρέπει να καταβάλει η Κουμουνδούρου, για να επιτύχει ένα διψήφιο ποσοστό, το οποίο θα ξεκινάει, με το δύο, είναι πολύ μεγάλες. Μα, πάρα πολύ μεγάλες. Το γιατί συμβαίνει αυτό, προκύπτει από την παραπάνω δημοσκόπηση της ALCO , η οποία διεξήχθη αυτές τις ημέρες και η οποία δείχνει μια αποσυσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. , δηλαδή και των δύο λεγόμενων μεγάλων κομμάτων, όπως και κάποιων μικρότερων, με μια όχι μη

25/3/2016 Παρέλαση στην Πετρούπολη, για την επέτειο της ελληνικής επανάστασης της περιόδου 1821 - 1830. Η αλήθεια είναι ότι, στο σχολείο, δεν μας έχουν διδάξει όλες τις πτυχές της περιόδου εκείνης. Πολλές, οι οποίες είναι σημαντικές - χωρίς αυτό να αναιρεί και την σημαντικότητα των πτυχών εκείνων, που έχουν αναδείξει οι επίσημες, οι καθεστωτικές αφηγήσεις - τις έχουν πετάξει, στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας και τις έχουν παραδώσει, στην εθνική και κοινωνική λήθη. Αυτό, βέβαια, ως μια επιλογή του κοινωνικού καθεστώτος, που επικράτησε αυτά τα 198 χρόνια της εθνικής ελευθερίας των νεοελλήνων, δεν είναι σωστό και πρέπει να ανατραπεί. Άλλωστε, τώρα πια, ούτε το κοινωνικό καθεστώς της χώρας μας, ούτε οι παρούσες και οι μέλλουσες γενεές κινδυνεύουν να "μολυνθούν", από τα διδάγματα όλων των πτυχών του αγώνα, για την ελληνική ανεξαρτησία. Το αντίθετο, μάλιστα. "Το έθνος μας επήρε τα όπλα κατά των τυράννων του. Τετρακόσιους χρόνους είμεθα σκλάβοι των Οθωμανών και τώρα

23/7/1973 Ημέρες δικτατορίας. Ο Βασίλης Χριστοδούλου , στην εφημερίδα "Βραδυνή" , διακωμωδεί το "ΝΑΙ" , στο δημοψήφισμα, που διεξήγαγε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος , μετά το κίνημα του Ναυτικού, προκειμένου να νομιμοποιηθεί, ως πρόεδρος του κράτους. Σήμερα, η δικτατορία είναι "δημοκρατική" και "ευρωπαϊστική". Το "ΟΧΙ" δεν μένει, στο μυαλό του ψηφοφόρου, όπως τότε. Εκφράζεται, στην κάλπη. Αλλά αγνοείται, από την εξουσία του συλλογικού δικτάτορα - του "ευρωπαϊστικού" μνημονιακού πολιτικού συστήματος -, όπως τότε. ( Υπάρχει, έστω και ένας σοβαρός άνθρωπος, που έχει αντίρρηση, σε αυτή την διαπίστωση); Όσο πλησιάζουν οι εκλογές του ερχόμενου Μαΐου, είτε αυτές περιορισθούν, στην διεξαγωγή, μόνο, των ευρωεκλογών και των περιφερειακών και των δημοτικών εκλογών, είτε συμπεριληφθούν, σε αυτές και οι βουλευτικές εκλογές, αυτό που γίνεται φανερό, είναι το σαφές γεγονός ότι οι εκλογές αυτές πρόκειται να διεξαχθούν, μέσα στο βαρύ κ

Η εμπλοκή, που προέκυψε, μεταξύ των δανειστών και της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα , σχετικά με τις προϋποθέσεις, για τους πλειστηριασμούς των κατοικιών, τα κόκκινα δάνεια και τις ρυθμίσεις εξόφλησης των χρεών, στο Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, αποδεικνύει, για πολλοστή φορά, ότι η ελληνική οικονομία, από τον Αύγουστο του 2018, βρίσκεται, όπως πολλές φορές έχουμε πει, κάτω από το καθεστώς ενός 4ου Μνημονίου, το οποίο οι συντάκτες του (οι ευρωθεσμοί και η ελληνική κυβέρνηση) αποφάσισαν να το ονομάσουν διαφορετικά, διότι, απλούστατα, ντρέπονται να το αποκαλέσουν με το όνομά του. Βέβαια, δεν είναι, μόνον, η αισχύνη, που τους οδήγησε, σε αυτή την επιλογή. Αν ήταν, μόνη της η ντροπή, που τους εμπόδιζε, αυτοί δεν θα είχαν κανέναν δισταγμό να αποκαλέσουν το 4ο Μνημόνιο, που συνομολόγησαν, με το όνομά του, αφού έχουν, εκ συστάσεως, ξεπεράσει κάθε σχετικό ηθικό και συναισθηματικό φραγμό. Πέρα από την ντροπή, είναι και η ανάγκη, που τους υποχρέωσε να ονομάσουν, με άλλο όνομα, το Μν

Είναι, πραγματικά  να γελάει κάνεις με τα καμώματα των "ευρωενωσιακών" και με τις σπασμωδικές αντιδράσεις τους, που αποτελούν, απλώς, αποτελέσματα της πολυκαιρισμένης στρατηγικής αβλεψίας και ανοησίας τους, που έχει να κάνει, με το ποιός είναι ο ουσιώδης αντίπαλος. Ενώ ο πραγματικός στρατηγικός αντίπαλος των "ευρωενωσιακών" είναι το αχανές εθνικό κράτος της Κίνας, όπως αποδεικνύει το παραπάνω διάγραμμα των οικονομικών δοσοληψιών των χωρών της "Ε. Ε.", με αυτόν τον ασιατικό γίγαντα, οι "ευρωενωσιακοί" δημιούργησαν την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, με κριτήρια οικονομικά, τα οποία, όμως, συνταίριαζαν με τα στενά γερμανικά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Αυτή η πολιτική επιλογή, η οποία εμφανίστηκε, ως μια οικονομική επιλογή, αποτελεί μία τεράστια στρατηγική ήττα των ευρωελίτ, οι οποίες δημιούργησαν την "Ε. Ε." και την ευρωζώνη, για να εξυπηρετηθούν η μπατιροτραπεζοκρατία και η τεχνοδομή των πολυεθνικών επιχειρήσεων, προκε

Ο Κινέζος γλύπτης Wu Weishan ποζάρει, στον φακό, μπροστά, στο, 4,4 μέτρων, μπρούτζινο άγαλμα του Karl Marx , που ο ίδιος έφτιαξε και το οποίο η γραφειοκρατία του Κ. Κ. Κίνας δώρησε, πέρυσι, στην γερμανική πόλη Τριρ, η οποία είναι η γενέτειρα πόλη του μεγάλου φιλόσοφου, με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων, από την γέννησή του. Τελικά, η "πανουργία της Ιστορίας" έπαιξε μεγάλα παιχνίδια, οδηγώντας τις εξελίξεις, προς μια, εντελώς, διαφορετική κατεύθυνση, από αυτή που προέβλεψε ο Karl Marx , αν και αυτό δεν αναιρεί την τεράστια συνεισφορά του ιδίου και της, σφοδρότατα, επιδραστικής θεωρίας του, στην ανθρωπότητα. Καθώς κλείνουν σήμερα 136 χρόνια, από τότε που ο Karl Marx εγκατέλειψε, ως ανθρώπινη ύπαρξη, τα επίγεια, η θεωρία του, δηλαδή η αποκαλούμενη Θεωρία της Αξίας της Εργασίας , δοκιμάζεται, για πολλοστή φορά, από τις εξελίξεις, που συγκλονίζουν τον γραφειοκρατικό καπιταλισμό της εποχής μας. Η αποκαλούμενη, ως χρηματιστικοποίηση, των οικονομιών του αναπτυγμένου