ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Η εξελισσόμενη πολεμική αντιπαράθεση, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ πρέπει να έχει μια πολύ συγκεκριμένη κατάληξη, η οποία δεν είναι άλλη, από την ήττα και την συντριβή συντριβή των Αζέρων Τούρκων. Μπορεί το γεωπολιτικό παιχνίδι, στην ευρύτερη περιοχή, να είναι πολύπλοκο, αφού η Αρμενία, που είναι χριστιανική χώρα, υποστηρίζεται από την Ρωσία, το Ιράν και την Γαλλία, ενώ το Αζερμπαϊτζάν, που είναι μια σιιτική μουσουλμανική χώρα, υποστηρίζεται, από την Τουρκία, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, τα δεδομένα επί του εδάφους, εάν είναι πολύ σκληρά, αμείλικτα και αδυσώπητα.   Προφανώς, οι γεωπολιτικές διαστάσεις του ζητήματος είναι, εξαιρετικά, σημαντικές και ανάμεσα στα άλλα, έχουν να κάνουν, με τους αγωγούς φυσικού αερίου, που ξεκινούν, από το Αζερμπαϊτζάν και την επιρροή, που θέλουν να ασκήσουν, στην περιοχή, οι υπερδυνάμεις και η Άγκυρα. Και φυσικά, αυτά τα γεωπολιτικά δεδομένα, που έχουν αναβαθμίσει την γεωστρατηγική σημασία αυτής της περιοχής του νότιου Καυκάσου, δεν μπορούν να αγνοηθούν, σε καμμία περί

      Η όποια υποχώρηση της Άγκυρας, με την προσωρινή απόσυρση του Oruc Reis, από την θαλάσσια περιοχή, ανοικτά του Καστελλόριζου, μπορεί να αποτελεί μια, τακτικής φύσεως, επιτυχία της Αθήνας, αλλά αυτή η επιτυχία δεν έχει ευρύ ορίζοντα, αφού η τουρκική κυβέρνηση έκανε μια κίνηση τακτικού ελιγμού, προκειμένου να βοηθήσει την Angela Merkel , στην προσπάθειά της να αποφύγει την επιβολή ουσιαστικών κυρώσεων, από την ¨Ευρωπαϊκή Ένωση¨, τα οποία, προφανώς, θα βλάψουν την τουρκική οικονομία, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, κυρίως, στις εξωτερικές της συναλλαγές.   Αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι όλα και όλοι πρόκειται να κριθούν, στην σύνοδο κορυφής των ηγετών των κυβερνήσεων της ¨Ε.Ε.¨, η οποία, έχει αναβληθεί, προς το παρόν, προφανώς, επειδή η ελληνική και η ελληνοκυπριακή πλευρά, με την συνεπικουρία της Γαλλίας του Emmanuel Macron , έχουν επιμείνει, στις θέσεις τους, οι οποίες συνοψίζονται ότι πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις, στην Άγκυρα, οι οποίες να έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο

1919 - 1922 Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος, μέσα από έναν κατατοπιστικό χάρτη. Και όμως, ενώ, τον Αύγουστο του 1922, ο ελληνικός στρατός βρισκόταν, στον άξονα Αφιόν Καραχισάρ και Εσκί Σεχίρ, σχεδόν, αστραπιαία, κατέρρευσε. Το γιατί  προέκυψε αυτή η ολέθρια εξέλιξη είναι, που θα εξετάσουμε, εδώ. Καθώς έχουν περάσει 98 χρόνια, από την μικρασιατική καταστροφή, και με δεδομένο το γεγονός ότι η ελληνική εκστρατεία, στην Μικρά Ασία, ήταν, ούτως ή άλλως, ένα παράτολμο και προβληματικό εγχείρημα, πρέπει να πούμε πως η ελληνική ήττα, η κατάρρευση του μετώπου και η συντριβή του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος, τον Αύγουστο του 1922, από τα οργανωμένα ανταρτικά σώματα του Μουσταφά Κεμάλ και του Ισμέτ Ινονού δεν ήταν μια μοιραία, ούτε καν μια αναμενόμενη εξέλιξη. Δεν είναι, ευρύτερα, γνωστό, στο ελληνικό κοινό, αλλά η απλή αλήθεια είναι ότι το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα, υπερείχε, κατά πολύ, του τουρκικού ανταρτικού στρατού, σε όλη την διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας, από την επ

Θα είναι, όταν φθάσουμε, μια δεκαετία μετά - το 2030 -, έτσι, όπως την παρουσιάζει ο πίνακας, η κατάταξη των χωρών, με βάση το μέγεθος του συνολικού ΑΕΠ τους (μετρημένους σε δολλάρια και με όρους αγοραστικής δύναμης); Ένα σοβαρό τμήμα της διεθνούς μπατιροτραπεζοκρατίας θεωρεί πως κάτι τέτοιο θα προκύψει, μέσα από τις εξελίξεις της παρούσας δεκαετίας. Και φυσικά, δεν αποκλείεται να έχει δίκιο, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις, όχι τόσο, όσον αφορά τις τρεις πρώτες θέσεις, στην παγκόσμια κατάταξη, που προβλέπει ο παραπάνω πίνακας. Οι θέσεις αυτές είναι καπαρωμένες. Άλλωστε, ήδη, η Κίνα είναι μπροστά, από τις Η.Π.Α. και φαίνεται λογικό το ότι, σε 10 χρόνια, από σήμερα, η Ινδία θα έχει ξεπεράσει, ως προς τον όγκο του παραγόμενου ΑΕΠ, την αμερικανική υπερδύναμη. Οι περισσότερες αντιρρήσεις βρίσκονται, στην κατάταξη των υπολοίπων 7 χωρών, με το μεγαλύτερο πρόβλημα να εντοπίζεται, στην θέση της Τουρκίας, η οποία είναι, προφανώς, υπερτιμημένη, χωρίς αυτό να σημαίνει ό