Nagorno Karabakh - Atsekh : Οι Αζέροι Τούρκοι πρέπει να ηττηθούν (και για την ακρίβεια, να συντριβούν), προκειμένου να αποφευχθεί μια νέα αρμενική γενοκτονία.

Η εξελισσόμενη πολεμική αντιπαράθεση, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ πρέπει να έχει μια πολύ συγκεκριμένη κατάληξη, η οποία δεν είναι άλλη, από την ήττα και την συντριβή συντριβή των Αζέρων Τούρκων.

Μπορεί το γεωπολιτικό παιχνίδι, στην ευρύτερη περιοχή, να είναι πολύπλοκο, αφού η Αρμενία, που είναι χριστιανική χώρα, υποστηρίζεται από την Ρωσία, το Ιράν και την Γαλλία, ενώ το Αζερμπαϊτζάν, που είναι μια σιιτική μουσουλμανική χώρα, υποστηρίζεται, από την Τουρκία, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, τα δεδομένα επί του εδάφους, εάν είναι πολύ σκληρά, αμείλικτα και αδυσώπητα. 

Προφανώς, οι γεωπολιτικές διαστάσεις του ζητήματος είναι, εξαιρετικά, σημαντικές και ανάμεσα στα άλλα, έχουν να κάνουν, με τους αγωγούς φυσικού αερίου, που ξεκινούν, από το Αζερμπαϊτζάν και την επιρροή, που θέλουν να ασκήσουν, στην περιοχή, οι υπερδυνάμεις και η Άγκυρα. Και φυσικά, αυτά τα γεωπολιτικά δεδομένα, που έχουν αναβαθμίσει την γεωστρατηγική σημασία αυτής της περιοχής του νότιου Καυκάσου, δεν μπορούν να αγνοηθούν, σε καμμία περίπτωση. 

Αλλά, κατά την δική μου γνώμη, αυτό δεν είναι το κυριότερο ζήτημα, που αφορά την παρούσα κατάσταση, την οποία δημιουργεί η εκκίνηση και η εξέλιξη του πολέμου, με τον σαφέστατο στόχο της αζερικής ηγεσίας, υπό τον Ιλχάν Αλίεφ, να κατακτήσει την αυτόνομη περιοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ και να διαλύσει την κρατική οντότητα του αρμενικού Άτσεχ, που αυτοδιοικείται, από την μεγίστη πλειοψηφία των Αρμενίων κατοίκων της.

Αυτό που έχει σημασία, είναι το ποιά πρόκειται να είναι τα αποτελέσματα του πολέμου, που ξεκίνησε, το πρωΐ της 27/9/2020, στον νότιο Καύκασο. Και αυτό, στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε, είναι ότι ο πόλεμος αυτός είναι πιθανό να καταλήξει, σε μια νέα και τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή, που μπορεί να εξελιχθεί, σε μια σύγχρονη, σε μια μοντέρνα εκδοχή και συνέχιση της αρμενικής γενοκτονίας της δεκαετίας του 1910. 

Εάν οι Αζέροι Τούρκοι επιτύχουν να κατακτήσουν το αρμενικό Άτσεχ - το Ναγκόρνο Καραμπάχ -, το ερώτημα, που, εν τοις πράγμασι, πρόκειται να προκύψει, είναι το ποια θα είναι η τύχη του αρμενικού πληθυσμού της περιοχής.

Προφανώς, ο αρμενικός πληθυσμός θα τεθεί, υπό καθεστώς κατοχής και φυσικά, στην καλύτερη των περιπτώσεων, όσοι, από τον πληθυσμό αυτόν, επιβιώσουν, θα εκδιωχθούν, από τις πατρογονικές τους εστίες, αναβιώνοντας και συνεχίζοντας, στις ημέρες μας, το παλαιό κακοποιό και γενοκτονικό έργο των Νεοτούρκων των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα, που, διεκπεραίωσε, στην εποχή του, ο Mustafa Kemal.

Η αποτροπή αυτής της αποτρόπαιας εξέλιξης, η οποία δεν είναι, καθόλου, απίθανο, εάν δεν υπάρξουν οι αναγκαίες και επείγουσες διεθνείς πρωτοβουλίες, να οδηγηθεί, στο να μετατραπεί, σε μια ανοικτή και απροκάλυπτη γενοκτονία, είναι το πρώτιστο ζητούμενο, στον πόλεμο, που έχει ξεκινήσει, στον νότιο Καύκασο.

Ως εκ τούτου, το Αζερμπαϊτζάν, που είναι το κράτος των Αζέρων Τούρκων, πρέπει να ηττηθεί, προκειμένου να αποτραπεί ο άμεσος κίνδυνος της εθνοκάθαρσης, που πρόκειται να αποτελέσει την συνέχεια της παλαιάς γενοκτονίας του αρμενικού πληθυσμού, αλλά και η πολύ πιθανή σύγχρονη γενοκτονία του, που προφανώς, στην υλοποίηση αυτών των δύο εκδοχών, είναι που αποσκοπεί, ως ένα δεύτερο τουρκικό κράτος, το Αζερμπαϊτζάν, με την άμεση ηθική και υλική επικουρία του καθεστώτος των ισλαμιστών και των γκρίζων λύκων της Άγκυρας.

Μέσα στα πλαίσια αυτά, η θέση της φιλοαζερικής (και ουσιαστικά, φιλοτουρκικής)  ¨ουδετερότητας¨, απέναντι στις αντιμαχόμενες πλευρές, η ελληνική κυβέρνηση, εξυπηρετώντας τις απαιτήσεις του Mike Pompeo και της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, είναι, απολύτως, απαράδεκτή.

Παρά τα όσα, υποκριτικά, λέγονται, περί καταπαύσεως του πυρός και επαναφοράς του (ουσιαστικά ανύπαρκτου) διαλόγου των δύο πλευρών, ο πόλεμος θα συνεχισθεί, έως ότου το Αζερμπαϊτζάν και η Άγκυρα επιτύχουν τους στόχους τους, ή ηττηθούν στα πεδία των μαχών.

Ως εκ τούτου, η ήττα και η συντριβή των δύο τουρκικών κρατών καθίστανται απαραίτητες και σε κάθε περίπτωση, αναγκαίες.