8/2024 Η Ουκρανία εξακολουθεί να καταρρέει in slow motion, ενώ οι νεκροί και τραυματίες φθάνουν το 1.000.000 και η χώρα έχει αδειάσει. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν επιλέγοντας την εξελισσόμενη ανθρωποβόρα μορφή του κλασικού πολέμου, δείχνει, στην Δύση, ότι θα την νικήσει και σε αυτό το επίπεδο.
Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
Η πραγματική ανθρωπιστική καταστροφή που έχει καταστεί πλέον μόνιμο χαρακτηριστικό, στον ουκρανικό πόλεμο είναι που θα απασχολήσει το σημερινό δημοσίευμα.
Στο, παραπάνω, χθεσινό βίντεο της 7ης Αυγούστου 2024, το οποίο αξίζει να παρακολουθήσουν οι αναγνώστες, περιγράφω, προφορικά και αρκετά αναλυτικά, την δραματική κατάσταση που επικρατεί, στα μέτωπα του πολέμου και στο εσωτερικό της Ουκρανίας όπως και στην επιλογή του Βλαντιμίρ Πούτιν να διεξαγάγει αυτόν τον πόλεμο, έτσι όπως τον διεξαγάγει.
Πώς τον διεξαγάγει;
Τον διεξαγάγει - και εμμένει, σε αυτήν την επιλογή -, με μέσα κλασικού πολέμου, που θυμίζουν τον πρώτο και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με, εφ’ όπλων, λόγχες και κατά μέτωπον, συγκρούσεις και αλληλοσφαγές των νεαρών στρατιωτών, που αποδεκατίζονται, ενώ, έως τώρα, υπολογίζω ότι οι νεκροί και οι τραυματίες - οι, κατά κυριολεξίαν, σακάτηδες - αυτού του πολέμου, πρέπει, εκατέρωθεν, να φθάνουν, στο 1.000.000.
Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση, στο πεδίο της μάχης, για τους Ουκρανούς, είναι κάτι περισσότερο, από απελπιστική, αγγίζοντας και ξεπερνώντας τα επίπεδα της απόλυτης καταστροφής.
Ο ρωσικός στρατός προελαύνει, σε πολλές πλευρές του μετώπου και κατακτά, διαρκώς, νέα εδάφη, οικισμούς και χωριά, όπως και κενές εκτάσεις και το κυριότερο είναι ότι απωθεί οποιεσδήποτε επιθετικές κινήσεις των Ουκρανών, οι οποίες καταλήγουν, σε ανθρωποσφαγές.
Αυτό είναι, που συνέβη το τελευταίο 24ωρο και στην επαρχία Κουρσκ, όπου χιλιάδες Ουκρανοί εισέβαλαν, στην συνοριακή ρωσική επαρχία, με την υποστήριξη δεκάδων τανκς και τεθωρακισμένων οχημάτων, προκειμένου να δημιουργήσουν έναν αδιέξοδο αντιπερισπασμό, για να αποσυμπιεσθούν τα κεντρικά μέτωπα του πολέμου, αλλά οι Ρώσοι, που “εκκαθάρισαν”, το 1/3 των επιτιθέμενων, όπως είπε ο Ρώσος Α/ΓΕΕΘΑ Βαλέρι Γκερασίμωφ, δεν αποπροσανατολίζονται, από την αρχική επικέντρωσή τους, στην αργή, χρονοβόρα, βασανιστική και ανθρωποβόρα αδιάκοπη συνέχιση της επιχειρησιακής τακτικής τους να αποσαθρώσουν την ουκρανική αντίσταση, στα κεντρικά πεδία των μαχών του ουκρανικού πολέμου, με την διεξαγωγή ενός κλασικού πολέμου, που αποσκοπεί, ως προσωπική επιλογή του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, στο να δείξει, στην Δύση, ότι επικρατεί, απέναντι της και σε αυτό το επίπεδο διεξαγωγής του πολέμου, αφού η Ουάσινγκτων και το ΝΑΤΟ θεωρούν ότι, επικρατούν των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, σε αυτό το είδος του κλασικού πολέμου.
Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι αυτή η επίμονη και αργόσυρτη ρωσική τακτική, στο επίπεδο των μαχών, με δυνάμεις του πεζικού, που έχουν πλήρη αεροπορική στήριξη είναι, δραματικά, αποδοτική, αφού η Ουκρανία έχασε περισσότερους, από 115.000 στρατιώτες και 420 τετραγωνικά χιλιόμετρα εδάφους, σε ένα διάστημα μικρότερο, από έναν μήνα, ενώ την περασμένη εβδομάδα, οι ουκρανικές απώλειες έφθασαν, στους 10.000 στρατιώτες.
Οι Ρώσοι υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί εκφράζουν την άποψη ότι πλησιάζει το τέλος του ουκρανικού δράματος και ότι ο πόλεμος πρόκειται να τελειώσει, σε δυο μήνες, ή, εντός του 2024, με σαφέστατη ρωσική νίκη καιτο Κίεβο θα ζητήσει να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις, ακριβώς λόγω της αδυναμίας του να σταματήσει την προέλαση των ρωσικών δυνάμεων.
Δεν γνωρίζω, εάν τα χρονοδιαγράμματα αυτά, για τον τερματισμό του ουκρανικού πολέμου πρόκειται να επιβεβαιωθούν και αν τον ερχόμενο Οκτώβριο-Νοέμβριο, ή, στις αρχές του 2025, το Κίεβο ηττημένο θα επιδιώξει μια διαπραγμάτευση, με την Μόσχα. Είναι πιθανό να χρειασθεί μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, από αυτό, που υπολογίζουν ότι χρειάζεται, οι Ρώσοι.
Αλλά δεν αποκλείεται, μέσα, στο προσεχές πεντάμηνο, το καθεστώς του Βολοντιμίρ Ζελένσκι, με, ή χωρίς τον σημερινό μοιραίο πρόεδρο της Ουκρανίας, να οδηγηθεί, στην επείγουσα ανάγκη, για διαπραγματεύσεις, με την ρωσική ηγεσία.
Το βασικό πρόβλημα, που θα αντιμετωπίσει η όποια ουκρανική ηγεσία, όταν έλθει αυτή η στιγμή, είναι το ότι, κατά πάσα βεβαιότητα, δεν θα βρει διαπραγματευτές, από την Μόσχα, για να μιλήσει μαζί τους.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα έχει να κουβεντιάσει, με την όποια ηγεσία του Κιέβου, εκείνη την ώρα, τίποτε, άλλο εκτός, ίσως, από την, άνευ όρων παράδοση και τον τόπο, στον οποίο θα διεξαχθεί η σχετική τελετή της παράδοσης των κλειδιών της Ουκρανίας, από τους όποιους αντιπροσώπους της.
Και δεν είναι απίθανο να μην χρειασθεί, ούτε, καν, αυτή η διαδικασία, εάν η Μόσχα επιλέξει να καταλάβει την ουκρανική πρωτεύουσα και την χώρα ολόκληρη, με τα όπλα στα χέρια.
Όπως έχω αναφέρει, σιγά-σιγά, συντάσσεται η μήνυση, που αφορά την υπόθεση της - κατ’ ουσίαν - υπεξαίρεσης των παράνομων επικουρικών συνταξιοδοτήσεων των βενζινοπωλών, στον e-ΕΦΚΑ, καθώς και των συναφών, με αυτή την υπόθεση, θεμάτων και διακλαδώσεων. Θα πάρει κάποιο χρονικό διάστημα, για να ολοκληρωθεί το τελικό κείμενο, αλλά θεωρώ ότι είναι χρήσιμο να δημοσιεύσω, μέσα από μια σειρά αναρτήσεων, σε αυτό εδώ το μπλογκ, αποσπασματικά, καθώς θα προχωρεί η επεξεργασία του τελικού κειμένου, τμήματα της, υπό σχεδιασμό, συντασσόμενης μήνυσης, το κείμενο της οποίας, φυσικά, θα ανασχεδιαστεί, καθώς θα φθάνουμε, προς το τέλος και όταν ολοκληρωθεί το τελικό κείμενο. Ας δούμε, λοιπόν, σε ποιό σημείο βρισκόμαστε, σήμερα : Προς κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών. ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ - ΕΓΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΠΡΩΗΝ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΟΑΕΕ - ΕΤΕΑΕΠ - e-ΕΦΚΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΘΗΡΑΣ 44 ΙΛΙΟΝ Τ. Κ. 131 23 ΑΦΜ Συγκοινοποιούμενη Α) ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ. Β)
6/1/2018 “The Internationale” (Whistling). Εκείνη την ημέρα, έχοντας ριζοσπαστικά και αντιεξουσιαστικά κέφια και αντίστοιχη διάθεση, βιντεοσκόπησα τον εαυτό μου να σφυρίζει αυτό το τραγουδάκι, την “Διεθνή”, που αγαπήθηκε και μισήθηκε, από δισεκατομμύρια ανθρώπους, κάτι, που θα εξακολουθήσει να συμβαίνει και στις γενιές, που θα ακολουθήσουν, τις παρούσες γενιές. Η “Διεθνής”, έχοντας μια μακρινή ιστορική διαδρομή, δημιουργημένη, με στίχους, στα γαλλικά, του Eugene Potier, που μελοποιήθηκαν, από τον Pierre De Geyter, το 1871, στα οδοφράγματα της Κομμούνας του Παρισιού, είναι το μόνο, που απέμεινε, ως στοιχείο του πολύ μακρινού και χρονικά, ελάχιστου παρελθοντικού συγχνωτισμού του αντιεξουσιαστικού χώρου, με την σοσιαλιστική και την κομμουνιστική αριστερά, στα χρόνια της Πρώτης Διεθνούς. Από το 1872, με την διάσπαση της Διεθνούς, οι δρόμοι τους χώρισαν. Πραγματικά, το παρόν δημοσίευμα δεν είναι, για ανθρώπους, οι οποίοι δεν αρέσκονται να κουράζονται, όταν διαβάζουν. Το αντίθετο μάλιστα.
Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνωφ “Λένιν” ( Владимир Ильич Ульянов Ленин 22/4/1870 - 21/1/1924). Θυμάμαι, στα μέσα της δεκαετίας του 1970, αμέσως μετά την μεταπολίτευση, να δίνουν και να παίρνουν οι συζητήσεις, για γεγονότα, που, στην γενιά μου, ήσαν, λίγο-πολύ, άγνωστα, μια και τότε, στα 16 μου χρόνια, πολλές φορές, οι συζητήσεις αυτές οδήγησαν, στο να μας προσδιορίσουν, φθάνοντας, ουδόλως, δύσκολα, μέχρι το σημείο να αμφισβητούνται το καπιταλιστικό καθεστώς, στην οικονομία και στην κοινωνία, κάτι, που, ως γεγονότα, ήσαν πρωτοφανέρωτα, μετά το βαθύ σκότος της δικτατορίας των συνταγματαρχών, την οποία εμείς ζήσαμε, ως πολιτικό καθεστώς, χωρίς άλλες εναλλακτικές επιλογές και με την βαριά εμπειρία της τουρκικής εισβολής και της έναρξης της κατοχής, στην Κύπρο, που χρεώθηκε, στο δικτατορικό καθεστώς, που εξέπεσε. Ήταν λογικό, μέσα σ’ αυτόν τον πολιτικό και ιδεολογικό χαμό και την αναζήτηση ενός συγκεκριμένου πολιτικού προσανατολισμού και αυτοπροσδιορισμού, οι κουβέντες, που γίνονταν, να φ
Σχόλια