Αύγουστος 1922 - Αύγουστος 2024 Η Μικρασιατική Καταστροφή : Μια λεπτομερής αφήγηση των γεγονότων, που εξηγεί το γιατί αυτή η χαοτική καταστροφή δεν ήταν αναπόφευκτη και μοιραία, πλην όμως, σηματοδότησε και σφράγισε την έναρξη της παρακμής του σύγχρονου ελληνισμού.




Για την μικρασιατική καταστροφή, πριν από 102 χρόνια, έχω γράψει αρκετά άρθρα, από το 2013, έως τώρα, αλλά, όσα και να γράψει κάποιος, δεν πρόκειται, ποτέ, να καλύψει το θέμα, ανάμεσα στα άλλα και επειδή δεν έχουμε, μέχρι τώρα, δει τις τουρκικές πηγές, οι οποίες βέβαια είναι λειψές.



1919 Σμύρνη. Όλα ξεκίνησαν καλά. Πολύ καλά. Αλλά, στην πορεία, η εξέλιξη των πραγμάτων στρεβλώθηκε.


Και είναι λειψές οι τουρκικές πηγές, διότι η αλήθεια είναι ότι η κεμαλική διοίκηση, που είχε, ως πρώτιστο έργο της, την πολεμική δράση, δεν ενδιαφερόταν, τόσο πολύ, για την γραφειοκρατία του επαναστατικού στρατιωτικού κεμαλικού κινήματος, που, κακά τα ψέματα, είχε, ανάμεσα στα άλλα και εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα, ο οποίος ενεπλάκη, με την αμείλικτη γενοκτόνο δραστηριότητα των κεμαλικών, πολύ περισσότερο, που, κατά την περίοδο 1919 - 1922, καλυπτόταν, ως πολεμική αναγκαιότητα, για να νομιμοποιηθεί, τελικά, τον Ιούλιο του 1923, με την υπογραφή της απαράδεκτης Συνθήκης της Λωζάνης και να λάβει την μορφή της εκτεταμένης εθνοκάθαρσης, που ολοκληρώθηκε, επισήμως, το 1924 και ανεπισήμως, κατά την διάρκεια της 20ετίας 1955 - 1975, αφού επεκτάθηκε και στην Κύπρο, με την μακάρια απάθεια και την άμεση συνυπευθυνότητα και συνενοχή του ελληνικού κράτους και της ολιγαρχίας του τόπου μας.

Στο, παραπάνω, χθεσινό (13/8/2024) βίντεο, που τράβηξα, στην θαλάσσια περιοχή της Αρτέμιδας (Λούτσας, αρβανιστί) και το οποίο οι αναγνώστες είναι καλό και χρήσιμο να το δουν και να το ακούσουν, περιγράφω, με αρκετή λεπτομέρεια, τα δραματικά γεγονότα εκείνης της εποχής και με την αμείλικτη ανατομική ψυχρότητα, που απαιτείται, όταν εξετάζουμε και παρουσιάζουμε μια συνεκτική ομάδα γεγονότων, που συγκροτεί, ως ομάδα, ένα ιστορικό αφήγημα, όποιο και αν είναι αυτό και όσο και αν μας αρέσει και κυριότατα, όσο και αν δεν μας αρέσει αυτή η ιστορική αφήγηση των γεγονότων.


Η παλαιά Κωνσταντινούπολη. Τώρα έχουν μείνει, μόλις 2.000 Ρωμιοί, εκεί. Ίσως και λιγότεροι.


Εκ των υστέρων, μπορούμε να πούμε - και το αναφέρω, ως συμπέρασμα, στο βίντεο - ότι καλύτερα θα ήταν να μην είχε διεξαχθεί η ελληνική μικρασιατική εκστρατεία. Τουλάχιστον, έτσι, θα μπορούσε να περισωθεί και να παραμείνει ο μικρασιατικής ελληνισμός, στις πατρογονικές του εστίες· αν και αυτό δεν είναι βέβαιο, αλλά, τουλάχιστον, άλλη θα ήταν η ροή των ιστορικών γεγονότων, χωρίς τις τρομακτικές απώλειες, σε ζωές, που υπήρξαν και έφθασαν, κοντά, στους 600.000 έως 700.000 νεκρούς, μέσα στους οποίους προσμετρώνται και οι 25.000 ελλαδίτες στρατιώτες, που σκοτώθηκαν, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, εκείνον τον τραγικό Αύγουστο του 1922 (αλλά και μετά, από αυτόν, έως την δεκαετία του 1950). Και φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο ο ελληνισμός, στην Μικρά Ασία αριθμούσε 1.800.000 ανθρώπους, στην Θράκη 200.000 και στην Κωνσταντινούπολη, 200.000.

Εννοείται ότι οι ευθύνες της ελληνικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας είναι τεράστιες. Και για να ακριβολογώ, είναι, πέραν από οποιοδήποτε μέγεθος μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Με μια πολύ ηγεσία ηγεσία επιπέδου Δημήτριου Γούναρη και Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, που συναρθρώθηκε, μαζί με την στρατιωτική ηγεσία του οπερετικού αρχιστράτηγου του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος, στην Μικρά Ασία, του Γεώργιου Χατζανέστη, η ελληνική σαρωτική ήττα, στο μικρασιατικό μέτωπο, κατέστη, απολύτως, βέβαιη.



Με κίτρινο χρώμα εμφανίζονται οι περιοχές, που ομιλείτο η ελληνική της δυτικής Ανατολίας, με πορτοκαλί χρώμα, οι περιοχές, όπου ομιλείτο η ποντιακή ελληνική και με πράσινο χρώμα η περιοχή της Καππαδοκίας, όπου ομιλείτο η  καππαδοκική τουρκική. Στις σκιαγμένες περιοχές, οι ελληνόφωνοι ήσαν η πλειοψηφία των πληθυσμών τους.


Συνολικά, δηλαδή, ο νέος ελληνισμός έφθανε, στους 2.200.000 κατοίκους της Οθωμανίας, λαμβάνοντας υπόψη ότι όλοι οι Θρακιώτες διασώθηκαν, οι Κωνσταντινουπολίτες (και οι Ίμβριοι και οι Τενέδιοι) δεν ανταλλάχθηκαν, αλλά ένα σημαντικό τμήμα τους κατέφυγε, στην Ελλάδα, πριν και μετά την Μικρασιατική Καταστροφή.

Η παρουσία των Ποντίων μουσουλμάνων, που ομιλούν την γνωστή μεσαιωνική ελληνική διάλεκτο και σήμερα, ανέρχονται, στα 2.000.000 ανθρώπων, δεν λήφθηκε, υπόψη, από τους συντάκτες της Συνθήκης της Λωζάνης, παρά την ελληνοφωνία τους, όπως δεν λήφθηκε, υπόψη και η τουρκοφωνία των χριστιανών της Καππαδοκίας.



Αλλά όλα αυτά, πια -  με δεδομένο το γεγονός ότι η Μικρασιατική Καταστροφή υπήρξε η αφετηρία της παρακμιακής κατάστασης, στην οποία έχει περιπέσει ο νέος ελληνισμός, όπως δείχνει, ο, παραπάνω, ζοφερός πίνακας της εξέλιξης των ΑΕΠ Ελλάδας και Τουρκίας, στα τελευταία 30 χρόνια και ιδιαίτερα και πολύ περισσότερο, στην τελευταία 15ετία -, είναι ένα κακό μακρινό παρελθόν, το οποίο, όμως, μας κυνηγά έως σήμερα και θα συνεχίσει να μας κυνηγά, στο μέλλον και εσαεί. 

Δυστυχώς…


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Παρουσιάζοντας, τμηματικά, το περιεχόμενο του σχεδιάσματος της μήνυσης, για τις παρανομίες, σχετικά, με την “ληστεία” των, υπερβαλλόντως, των ασφαλιστικών κατηγοριών ποσών, που κατέβαλαν οι “νέοι ασφαλισμένοι” και οι ασφαλισμένοι των λεγόμενων “νέων περιοχών” βενζινοπώλες και τις παράνομες επικουρικές συντάξεις των πρατηριούχων υγρών καυσίμων του e-ΕΦΚΑ, λόγω μη συμπλήρωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (1).

Οκτώβριος/Νοέμβριος 1917 : Η Οκτωβριανή εξέγερση, στην Ρωσία 106 χρόνια μετά. Έπρεπε να γίνει η αποφασισμένη, από τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους, εξέγερση των συμβουλίων εργατών και στρατιωτών, στην επαναστατημένη χώρα; Ανεπιφύλακτα, ναι. Το μειοψηφικό, κοινωνικά, κίνημα της πλειοψηφίας της αριθμητικά, ισχνής, αλλά ισχυρής ρωσικής εργατικής τάξης, έστω και υπό γραφειοκρατική καθοδήγηση, είναι, ιστορικά, ένα γεγονός πολύτιμο και προωθητικό, που άλλαξε, αλλάζει και θα αλλάζει τον ρου της παγκόσμιας Ιστορίας.

Η σκοτεινή πλευρά της Οκτωβριανής εξέγερσης του 1917, στην Ρωσία : Ο Βλαντιμίρ Ίλιτς “Λένιν”, ο “Alexander Parvus”, ο Kaiser Wilhelm II’ και οι επωφελείς συμβιβασμοί, καθώς και οι, αμείλικτα, ωμές συνεργασίες, που απέδωσαν, μονόπλευρα, καρπούς, υπέρ του ψυχρού και ψύχραιμου ρεαλιστή ηγέτη των Μπολσεβίκων. (Και τους τα πήρε - των Γερμανών - και έκανε την δουλειά του και την πάτησαν)…