1-3-2024 Ο Αλέξης Τσίπρας και η, με δικά του λόγια, ευτελιστική πολιτική του κατρακύλα, στο συνέδριο, για τα 50 χρόνια, από την αστική μεταπολίτευση, με την προδοτική μεταστροφή του, από «το ευρώ δεν είναι φετίχ» και «το ερώτημα είναι Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ» της 13-6-2012, στην πλήρη πολιτική του απαξίωση και καταβαράθρωση, με “ΣΥΡΙΖΑ+ ευρώ+Μνημόνια”, δηλαδή έναν συνδυασμό, για τον οποίο του οφείλει πλείστες χάριτες η εγχώρια ολιγαρχία. (Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται).
Η μεγάλη, η τεράστια, θεμελιώδης και η υπαρξιακή/υποστασιακή αλήθεια, για τον μνημονιακό αστικό πολιτικό κόσμο και τον σκληρό πυρήνα της εγχώριας “ευρωπαϊστικής” ελίτ και τους ολιγάρχες της χώρας μας, όπως, πολλές φορές έχω γράψει, στο παρελθόν, είναι ότι οφείλουν πλείστες και εσαεί, ανεξόφλητες χάριτες, στον, τέως, πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα [οι αναγνώστες, μπορούν, παραδειγματικά, να διαβάσουν το παλαιό άρθρο μου, της 1/7/2023, σε αυτό εδώ το μπλογκ, με τίτλο : Αλέξης Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ : “Τους ζυγούς λύσατε”! Πήραν, χεράκι-χεράκι, την ελληνική κοινωνία και την παρέδωσαν, στην δεξιά. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι την έβγαλαν, από την προεπαναστατική κατάσταση, στον οποία βρισκόταν, κατά την περίοδο 2011-2015 και την οδήγησαν, στην υποταγή, στην ολιγαρχία. (Η δεξιά και η ολιγαρχία, τελικά, τους χρωστούν μεγάλη χάρη. Πολύ μεγάλη χάρη)…], αλλά θα προτιμήσω να ξεκινήσω, ανάποδα, το σημερινό δημοσίευμα και όσοι το διαβάσουν αφήνονται να σκεφθούν το γιατί.
Η 13η Ιουνίου 2012 μπορώ να πω ότι, συμβατικά, υπήρξε μια ημέρα ορόσημο. Ήταν, τότε και πολύ μετά, έως τις 26/1/2015, όταν έγινε πρωθυπουργός, που ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ θα έσκιζαν τα Μνημόνια και θα καταργούσαν όλα τα μέτρα λιτότητας, με έναν νόμο και με ένα άρθρο.
Ήταν, επίσης, τότε, που, προεκλογικά (όταν ρωτήθηκε, σε συνέντευξή του, στην ΕΡΤ, αν συμφωνεί, με ανάλογη δήλωση, που έκανε την προηγούμενη ημέρα, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, για το ευρώ και την δραχμή), ο Αλέξης Τσίπρας υποτίθεται ότι άνοιξε, επίσημα, τα χαρτιά του - που ήσαν μια κακοστημένη μπλόφα, η οποία, τότε, σε πάρα πολλούς, δεν ήταν εμφανής -, απάντησε ότι :
«Το νόμισμα δεν είναι φετίχ! Δεν είναι φετίχ το νόμισμα. Από πότε είναι φετίχ; Έχει σημασία το αν είναι δραχμή ή, ευρώ»;
Ο, τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε, μάλιστα, λέγοντας ότι :
«Είμαι από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της άποψης, πως το μέλλον μας είναι, στην Ευρώπη. Αλλά, αν συνεχίζουμε, με τα Μνημόνια, μας οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, έξω από την Ευρώπη, μας πηγαίνουν, προς την Αφρική. Μια χώρα, που θα έχει 1.500.000 ανέργους, κατεστραμμένα σχολεία και νοσοκομεία, τα παιδιά μας να πεινάνε, στον δρόμο και μισθούς 300 ευρώ, δεν θα είναι χαρούμενη, επειδή θα έχει ευρώ. Αν το τίμημα είναι μεγάλο, δεν θα διστάσω να πω όχι στο ευρώ. Αν αποδεχθούμε μια αντίληψη, που λέει “ευρώ και ξερό ψωμί και ας αυτοκτονούν κάθε μέρα 10.000 άνθρωποι”, ούτε διαπραγμάτευση θα μπορούμε να κάνουμε, ούτε καλύτερες συνθήκες, για την Ευρώπη, θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε. Λέμε ευρώ, που είναι το εθνικό μας νόμισμα, αλλά θα παλέψουμε να είναι ισότιμη η χώρα· να είναι ισότιμη στην ευρωζώνη, αλλά να είναι ευρωπαϊκή χώρα, διότι μια χώρα, με μισθούς πείνας, δεν είναι ευρωπαϊκή χώρα, είναι αφρικανική. Δεν υπάρχει δυνατότητα εξόδου μιας χώρας, από το ευρώ, ούτε νομικά, ούτε οικονομικά, γιατί, τότε, θα καταρρεύσει όλο το νόμισμα».
Την ίδια ημέρα, λίγες ώρες αργότερα, σε ομιλία του, στην πλατεία Γεωργίου της Πάτρας, ο Αλέξης Τσίπρας, είπε ότι στηρίζει το ευρώ και πως δεν υπάρχει, πια, δίλημμα ευρώ, ή ΣΥΡΙΖΑ!
«Εμείς είμαστε ξεκάθαροι, και ευρώ και ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα είναι το πραγματικό δίλημμα: Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ».
Και συνέχισε, με επίθεση, κατά της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ότι :
«Δεν θα την γλιτώσουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Δεν θα περάσουν το Μνημόνιο, από την πίσω πόρτα, την Κυριακή, με το κόλπο του ευρώ, για να συγκυβερνήσουν και να το εφαρμόσουν, από την Δευτέρα».
Σε άλλη του συνέντευξη, το πρωί της 14ης Ιουνίου 2012, στον ΑΝΤ1, είπε ότι :
«Aν η Ελλάδα δεν πάρει την επόμενη δόση, την επόμενη μέρα διαλύεται η ευρωζώνη». Σε ερώτηση, για το εάν είναι έτοιμος να βάλει υπογραφή αποδοχής, στα αιτήματα των εταίρων, ήταν σαφής: «Οι δικοί μας αγωνιστές δεν υπέγραψαν, στα ξερονήσια και με ρωτάτε, αν θα υπογράψω; Εμείς δεν θα πάμε, στην Ευρώπη, σαν τον Κασιδιάρη, στην εκπομπή του ΑΝΤ1, αλλά, αν μας πουν, σε όλα “όχι”, σημαίνει ότι έχουν στόχο να εξοντώσουν τον λαό και ότι θέλουν το τέλος της ευρωζώνης», υποστήριξε, ερωτηθείς τί θα κάνει, αν δεν γίνει, τελικά, αποδεκτό το πλαίσιο διεκδικήσεων του ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα, είναι, πλέον, γνωστό το τί έπραξε ο Αλέξης Τσίπρας, ως πρωθυπουργός και μετά, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από την 26/1/2015, έως την 7/7/2019, στην πρώτη φάση, ως πρωθυπουργός και από την 8/7/2019, έως την 29/6/2023, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην δεύτερη φάση, όποτε και παραιτήθηκε, από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, υπό το βάρος των δυο συντριπτικών ηττών, μετά τις βουλευτικές εκλογές της 21/5/2023 και της 25/6/2023, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε τα εξευτελιστικά εκλογικά ποσοστά της τάξεως του 20,07% και του 17,83%, αντιστοίχως.
Αυτά, που έπραξε ο Αλέξης Τσίπρας, πλέον, τα γνωρίζουμε, τα έχουμε υποστεί και συνεχίζουμε να τα υφιστάμεθα.
Τα έφερε όλα! Και ευρώ και Μνημόνιο.
Αλλά ας γυρίσουμε, τώρα, στην αρχή.
Στο βίντεο, με το οποίο αρχίζει, το παρόν δημοσίευμα, οι αναγνώστες μπορούν να ακούσουν την άθλια και θλιβερή προχθεσινή (1/3/2024) ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, στο τριήμερο συνέδριο (από 29/2/2024, έως 2/3/2024), που διοργάνωσε, δια της εφημερίδας «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», ο “ευρωπαϊστικός” οικονομικός, πολιτικός και κοινωνικός σκληρός πυρήνας της εγχώριας ολιγαρχίας, για να εορτάσει τα 50 χρόνια της δικής τους μεταπολίτευσης, ευτυχής, για όσα επέτυχε, παρά και εναντίον των θελήσεων της ελληνικής κοινωνίας, που εκφράστηκαν τις ελάχιστες φορές, που της δόθηκε ο λόγος, με τα, μόλις δυο (!!!) δημοψηφίσματα, που διενεργήθηκαν, αυτόν τον μισό αιώνα, από, τότε, που η στρατιωτική δικτατορία, παρέδωσε την σκυτάλη, ως αλλαγή φρουράς, στον ηγέτη της συντηρητικής πολιτικής παράταξης Κωνσταντίνο Καραμανλή, επειδή ο Γεώργιος Μαύρος και τα στελέχη της παλαιάς Ένωσης Κέντρου δίστασαν και δεν είχαν το σθένος να διεκδικήσουν την πρωτοκαθεδρία, στον σχηματισμό της πρώτης μεταδικτατορικής κυβέρνησης, παρά το γεγονός ότι το κόμμα τους ήταν (παρά την αποστασία της 15ης Ιουλίου του 1965), το πρώτο κοινοβουλευτικό κόμμα, σε αριθμό εδρών, στην βουλή των εκλογών της 16/2/1964 και εξ αιτίας αυτής της παιδαριώδους δειλίας, δέχτηκαν να συμμετάσχουν, στην κυβέρνηση, που σχημάτισε, στις 24/7/1974 ο, εκ Παρισίων, μεταφερθείς, παλαιός πρωθυπουργός και αρχηγός της ΕΡΕ, μέχρι, που την κοπάνησε, το 1963, στο Παρίσι, για να γυρίσει τροπαιούχος τα ξημερώματα της 24ης Ιουλίου 1974.
Δεν έχει άδικο, που εορτάζει αυτή την επέτειο η εγχώρια “ευρωπαϊστική” ολιγαρχία. Δεν είναι λίγο να καταφέρνει μια άρχουσα κλίκα, μια κλεπτοκρατική δράκα να μετατρέψει το συντριπτικό δημοψηφισματικό «Όχι, στο Μνημόνιο» της 5ης Ιουλίου 2015, με ποσοστό 61,3% του ελληνικού εκλογικού σώματος, στο, άκρως, αντίθετό του και να έχει, επιτυχώς, έως τώρα και έως το απροσδιόριστο μέλλον - και ίσως, δια παντός -, να εξαλείψει, από το πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο, αυτήν την ετυμηγορία του ελληνικού λαού, έως του σημείου, εδώ και χρόνια, η κοινωνία μας να συμπεριφέρεται, σαν αυτή η ετυμηγορία να μην υπήρξε, πότε!
Φυσικά, η κυρία και αποκλειστική ευθύνη, για αυτήν την δυσμενέστατη κοινωνική και πολιτική εξέλιξη, ανήκει, προσωπικά, στον Αλέξη Τσίπρα και, στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που προδίδοντας την λαϊκή ετυμηγορία του δημοψηφίσματος της 5/7/2015, εμφύτευσαν και διέσπειραν την απογοήτευση και διαμόρφωσαν το κλίμα της ματαιότητας, για κάθε προσπάθεια, στην ελληνική κοινωνία και την οδήγησαν, στον κυνισμό και στην πλήρη παραίτηση, δικαιώνοντας και οδηγώντας, στην αναβίωση του παλαιού πολιτικού κόσμου και των κομμάτων του, γεγονός, που οδήγησε, στην πολυδιάσπαση, τον κατακερματισμό και την τεράστια, απότομη, δραματική και αστραπιαία συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ, που εκδηλώθηκε και φάνηκε, επισήμως, το 2023, αλλά είχε συμβεί, χωρίς να έχει επισημανθεί, χρόνια, πριν.
Αλλά όταν κάποιος αρχίσει την κατρακύλα, συνήθως, δεν υπάρχει τερματισμός. Αυτό είναι, που συμβαίνει και με την περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα, όπως προκύπτει, από την συνοπτική σταχυολόγηση και παρουσίαση των όσων είπε, στην προχθεσινή ομιλία του.
Ας τα δούμε :
"Είναι αλήθεια ότι έχουμε περάσει σε μια περίοδο που η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επικοινωνίας, αλλά και η απαξίωση της πολιτικής, μας έχουν οδηγήσει σε μια νέα πραγματικότητα, σε μια αντιπαράθεση χωρίς ισχυρό πολιτικό βάρος. Είναι ένα σημάδι των καιρών που δεν αφορά μόνο τη χώρα μας. Ο κόσμος έχει κουραστεί. Από το 2008 διάγουμε μια περίοδο κρίσεων. Η εποχή μας μοιάζει -με σημαντικές διαφορές- με αυτό που βίωνε η ανθρωπότητα στα τέλη του Μεσοπολέμου".
"Στην υπόθεση Novartis και στην υπόθεση τηλεοπτικών αδειών, η διαχείρισή μας ήταν ατυχής. Οι προθέσεις μας ήταν αντίθετες. Η πρόθεσή μας ήταν να δημιουργήσουμε ένα ευνομούμενο πλαίσιο στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Στην υπόθεση Novartis είχαμε ένα μεγάλο σκάνδαλο, η πρόθεσή μας να μην παρέμβουμε, σε αυτό το σκάνδαλο, έδινε την εντύπωση ότι βάζαμε, στο ίδιο τσουκάλι, ανθρώπους, που, ενδεχομένως, είχαν εμπλοκή, με ανθρώπους, που δεν είχαν. Υπήρξαν λάθη στους χειρισμούς μας».
Αναφερόμενος, στις εξελίξεις στην Αριστερά, είπε :
"Η Αριστερά δεν καταφέρνει να συμβαδίσει με τις εξελίξεις και να δώσει προοπτική ενθουσιασμού και μιας καλύτερης ζωής. Οφείλει να αναστοχαστεί γιατί οι αξίες της είναι διαχρονικές».
Για την κυβερνητική περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας παραμένει αμετανόητος και εδώ, που τα λέμε, δεν μπορεί να πράξει διαφορετικά, διότι δεν επιθυμεί να αυτοακυρωθεί :
"Μέσα σε 3 χρόνια καταφέραμε η χώρα να έχει μια καθαρή έξοδο από τα Μνημόνια. Με τον Προκόπη Παυλόπουλο είχαμε μια θεσμική και διαρκή επικοινωνία. Είχαμε και μια ανθρώπινη σχέση που είχε καλλιεργηθεί από την περίοδο του 2008. Δεν είχα στο μυαλό μου ότι "η πρώτη φορά Αριστερά” θα ήταν μια ιστορική ρεβάνς. Η χώρα δεν μπορούσε να προχωρήσει χωρίς μια νέα δανειακή σύμβαση. Η ηγεσία της Ευρώπης δεν τολμούσε να κάνει ένα βήμα πίσω.
Το δημοψήφισμα δραματοποίησε τις εξελίξεις και έδωσε την δυνατότητα και στις δύο πλευρές, να κάνουν ένα βήμα, πίσω. Εμείς κάναμε μεταρρυθμίσεις, με πολιτικό κόστος. Η ευρωπαϊκή ηγεσία έδωσε την προοπτική διεξόδου, με την αναδιάρθρωση του χρέους. Φέραμε ένα Μνημόνιο, εγκλωβιστήκαμε σε πρόσωπα, που είχαν προσωπικές ατζέντες. Υπήρχαν πρόσωπα και δυνάμεις, που φλέρταραν, με την ανάγκη η χώρα να βγει από το ευρώ.
Και η Αριστερά παραγνώρισε τους κινδύνους της οικονομίας. Αφεθήκαμε στο αφήγημα της δήθεν θωρακισμένης οικονομίας, όμως ούτε μια στιγμή δεν πέρασε, από το μυαλό μου, να διαπραγματευτώ την παρουσία της χώρας στην ΕΕ και στο ευρώ. Ήταν μια δραματική στιγμή, αλλά ήταν η κατάληξη μιας μακράς περιόδου λιτότητας και αδυναμίας της ευρωπαϊκής ηγεσίας. Είχαμε μια λαϊκή εντολή διαπραγμάτευσης, για να υπάρξει μια βιώσιμη προοπτική εξόδου, από την κρίση, με την κοινωνία όρθια.
Αυτά τα 50 χρόνια υπήρξαν σημαντικές χαμένες ευκαιρίες. Η πρώτη αφορά την οικονομία, η δεύτερη τη λειτουργία των θεσμών και του Κράτους Δικαίου. Δεν πετύχαμε ένα ουσιαστικό αναπτυξιακό άλμα αυτά τα 50 χρόνια. Η χώρα οδηγήθηκε, σε μια πρωτοφανή κρίση χρεοκοπίας και πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες αυτής της κρίσης.
Πολλοί είπαν ότι οδηγηθήκαμε, στην κρίση, εξαιτίας της αποτυχίας της Μεταπολίτευσης. Εγώ θα πω ότι οδηγηθήκαμε, λόγω της προδοσίας των αξιών της Μεταπολίτευσης. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν ίσες ευθύνες, γιατί πρόδωσαν τις δικές τους ιδεολογικές αρχές. Μετατράπηκαν, σε κόμματα, δίχως συνεκτική ιδεολογία. Η χώρα σταμάτησε να παράγει και σταμάτησε να φορολογεί. Η ΝΔ αναθεώρησε μια βασική αρχή της ταυτότητάς της, που ήταν η χρηστή δημοσιονομική διαχείριση".
Με λίγα λόγια : Μπούρδες. Καλλωπισμένες, μεν, αλλά μπούρδες.
Αυτά είπε ο Αλέξης Τσίπρας, ανάμεσα, σε άλλα πολλά, αλλά, ίσως, λιγότερο (ή και περισσότερο) σημαντικά· ανάλογα, με το πώς κρίνει κάποιος τα όσα είπε.
Αλλά αυτό, που έχει σημασία, είναι η διαχρονική πολιτική έκπτωση και κατάπτωση του ανδρός, που έχει περιπέσει, στην κατάσταση, την οποια, χαρακτηριστικά, περιγράφει το αρχαίο ρητό :
«Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται».
Δεν του φταίει κανείς, παρά, μόνον, ο κακός εαυτός του. Και ως εκ τούτου, είναι άξιος της τύχης του, την οποια ο ίδιος διαμόρφωσε και περπάτησε.
Ας πρόσεχε…
Σχόλια