Ο.Π.Λ.Α. (“Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών”) : Εθνικοαπελευθερωτική ένοπλη οργάνωση, ή ένοπλη κομματική οργάνωση ασφαλείας, στα πλαίσια του “γραφειοκρατικού επαναστατισμού” του ΚΚΕ; Η ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση οδηγεί, στο συμπέρασμα ότι η οργάνωση αυτή ήταν διφυής, δηλαδή και τα δυο. Ως εκ τούτου, η ένοπλη δράση της εκτιμάται, κατά περίπτωση. (Η ελληνική νεολαία ματώνεται και ματώνει)…
«ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗΣ ΛΑΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ (Ο.Π.Λ.Α.)
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ
Οι κατακτητές και η προδοτική Κυβέρνηση του μέθυσου Ράλλη και του κύναιδου Ταβουλάρη, αφού με την πείνα, την ομηρία, το κάψιμο χωριών και περιοχών, τις δολοφονίες και τις συλλήψεις, δεν μπόρεσαν να γονατίσουν τον Ελληνικό Λαό, έφεραν τον δήμιο ΣΙΜΑΝΑ, με ειδικούς δημίους, να οργανώσουν επιστημονικώτερα δολοφονίες, εμπρησμούς, ανατινάξεις, για την εξόντωση του λαού και των αγωνιστών του. Οργάνωσαν και εξόπλισαν. από τις ασφάλειες, ειδικά Τάγματα Ασφαλείας, με σκοπό το χτύπημα του λαού, που παλεύει, για να ζήσει και να ελευθερωθεί.
Σύμμαχοι, σύνεργοι και βοηθοί των κατακτητών, ενάντια στο λαό, είναι οι οργανώσεις, που καθοδηγούνται και πληρώνονται, από το Βασιληά. Τον Γλύξμπουργκ, τον υπεύθυνο υποκινητή εμφυλίου πολέμου, στην Ελλάδα. Το βασιληά, που με τους Παπαδόγγονες, Χρυσοχόου και άλλους, αποβλέπει να διαλύσει, με τη βοήθεια των Γερμανών, τις πραγματικές εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις, να ξανάλθει, στην Ελλάδα και να καταλάβει την εξουσία.
Όλοι αυτοί, κατακτητές, προδοτική κυβέρνηση, αντιδραστικές οργανώσεις, εξοπλίζουν, σήμερα, σώμα δολοφόνων, που ονομάζουν Ειδική Ασφάλεια και που, σ'αυτό στρατολογούνται γνωστά καθάρματα του ΕΔΕΣ, της ΕΣΠΟ, της Χ, της Εθν. Δράσης. Αυτοί δολοφόνησαν τον δικηγόρο Γιαννακόπουλο, από τους Αρχηγούς του ΕΔΕΣ, γιατί ήθελε να ξεκαθαρίσει τον ΕΔΕΣ, από τους γκεσταμπίτες. Αυτοί κάθε μέρα δολοφονούν, πυροβολούν, συλλαμβάνουν, κάνουν έρευνες και τρομοκρατούν το λαό. Πάνε να λυγίσουν το λαό, να διαλύσουν τις οργανώσεις του. Ο Ελληνικός Λαος δεν ανέχεται να δολοφονείται και να τρομοκρατείται, από τα καθάρματα αυτά. Ο λαός, μαζί με την ΟΠΛΑ του, θα δώσει απάντηση και θα τη δώσει, γρήγορα.
Η ΟΡΓΆΝΩΣΗ ΠΕΡΙΦΡΟΎΡΗΣΗΣ ΛΑΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ (Ο.Π.Λ.Α) οργάνωση του λαού, ενάντια στους καταχτητές και τους προδότες ΔΗΛΩΝΕΙ ότι:
- Θα υπερασπίσει και θα περιφρουρήσει τις πραγματικές εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις, που αγωνίζονται τον τραχύ αγώνα, ενάντια στους καταχτητές, για την απελευθέρωση της Ελλάδας μας και τη Λαοκρατία.
- Θα εξοντώσει κάθε προδότη, που συνεργάζεται, με τους κατακτητές και θα τιμωρήσει, σκληρά, καθένα που δολοφονεί, προδίδει και συλλαμβάνει αγωνιστές του λαού
- Θα περιφρουρήσει τους Λαϊκούς αγωνιστές και τους αγώνες του λαού.
ΚΑΛΕΙ
Τους αξιωματικούς όλων των όπλων, την αστυνομία, την χωροφυλακή, τους ευζώνους και καθένα, που θέλει να λέγεται Έλληνας, να ΜΗ υπακούσουν, στις εντολές των καταχτητών και των προδοτών, να ΜΗ γίνουν δολοφόνοι και προδότες του λαού. ΚΑΛΕΙ τον Ελληνικό Λαό να περιφρουρήσει τους αγωνιστές του και να ενισχύσει την Ο.Π.Λ.Α., καταγγέλνοντας, με συγκεκριμένα στοιχεία, κάθε προδότη. Η Ο.Π.Λ.Α είναι ο άγρυπνος ΦΡΟΥΡΟΣ των αγωνιστών του λαού και των λαϊκών αγώνων, ο ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ του λαού και ο αμείλικτος ΤΙΜΩΡΟΣ, κάθε προδότη. Η Νίκη πλησιάζει και θα είναι ΝΙΚΗ του λαού.
Η ΔΙΟΊΚΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗΣ ΛΑΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ (Ο.Π.Λ.Α.)» (Νοέμβριος 1943)».
Έτσι, πρωτοεμφανίστηκε, επίσημα, η ΟΠΛΑ, τον Νοέμβριο του 1943, στην διάρκεια της ξενικής Κατοχής (Απρίλιος 1941 - Οκτώβριος 1944). Ως μια ένοπλη εθνικοαπελευθερωτική αντιστασιακή οργάνωση, με αντιμοναρχικό προσανατολισμό και μη κομματικό, δηλαδή υπερκομματικό χαρακτήρα.
Φυσικά, τα πράγματα δεν ήσαν, έτσι, όπως παρουσιάζονταν, από την οργάνωση αυτή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλα όσα διακήρυσσε η ΟΠΛΑ δεν αντιστοιχούσαν, στην πραγματικότητα. Αντιστοιχούσαν, στην πραγματικότητα. Δεν ήσαν ψευδή.
Όμως, η ΟΠΛΑ δεν ήταν, απλώς και δεν ήταν, κυρίως, εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση του ενόπλου αγώνα, κατά των κατακτητών.
Προφανώς, ήταν ΚΑΙ αυτό. Αλλά δεν ήταν, μόνον, αυτό.
Ουσιωδώς, η ΟΠΛΑ ήταν μια ένοπλη οργάνωση, που ιδρύθηκε και διοικήθηκε, αποκλειστικά, από το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ, και εκτελούσε καθήκοντα πειθαρχημένης κομματικής μυστικής αστυνομίας, ασφαλείας, συλλογής πληροφοριών και ειδικών αποστολών, κατά την διάρκεια της Κατοχής, αποσκοπώντας, στην σχεδιασμένη και καθοδηγούμενη (αν και όχι, πάντα) εξόντωση των οργάνων των ίδιων των κατακτητών και των δωσίλογων συνεργατών τους, σε όλα τα επίπεδα.
Πέραν, τούτων, όμως, η «Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών» έδρασε, ανελέητα - και εδώ, είναι, που αναφύεται το πρόβλημα του διφυούς χαρακτήρα της ΟΠΛΑ -, κατά των πολιτικών και κομματικών αντιπάλων του ΚΚΕ, της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς (τους, πολιτικά και κομματικά, ανίσχυρους αρχειομαρξιστές και τους τροτσκιστές, τους οποίους η καθοδήγηση της Οργάνωσης, ήτοι ο πολιτικός καθοδηγητής της, ο γνωστός Νίκος Πλουμπίδης και ο στρατιωτικός αρχηγός της Στέργιος Αναστασιάδης, που εκπαιδεύτηκαν, στην “Σοβιετική Ένωση”, στο «Κομματικό Πανεπιστήμιο Εργαζομένων στην Ανατολή» - КУТВ - και στην НКВД, χαρακτήριζαν, ως “όργανα της γερμανικής Gestapo, που μιλούν, μαρξιστικά”), σε επίπεδο καθημερινής δράσης, από άποψη εκτέλεσης καθηκόντων και την απόκτηση του άτυπου - πλην όμως, ουσιαστικού - ελέγχου των περιοχών, στις οποίες επεδίωκαν να εδραιωθούν, ως κυρίαρχες οι, κομματικά, ελεγχόμενες οργανώσεις του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, που στελέχωσαν την ΟΠΛΑ, με πρωταρχικό και κυριαρχικό παράγοντα την νεολαία της ΕΠΟΝ, αφού η ΟΠΛΑ, χρειαζόταν, για την δυναμική στήριξη της ένοπλης δράσης της, το πλούσιο νεανικό δυναμικό και τον αντίστοιχο ηλικιακό δυναμισμό της ΕΠΟΝ, που, στην καλύτερη, για αυτήν, εποχή της απελευθέρωσης, με την φυγή των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής, τον Οκτώβριο του 1944, αριθμούσε 500.000, περίπου, νέους και νέες, εκπροσωπώντας, κυριολεκτικά, τον ανθό της ελληνικής νεολαίας, η οποία, στην κατοχική περιόδο, ματώθηκε και μάτωσε, ιδίως, από τα τέλη του 1943 και μετά.
Νίκος Πλουμπίδης. Ο πολιτικός καθοδηγητής της ΟΠΛΑ.
Έτσι η ΟΠΛΑ, όπως και ο ΕΛΑΣ, υπήρξαν ένοπλα κομματικά όργανα, τα οποία σχηματίσθηκαν, στην προοπτική της κατάληψης της εξουσίας, από το ΚΚΕ, μετά την απελευθέρωση.
Να ξεκαθαρίσω, εδώ, ότι αυτό δεν αποτελεί ψόγο, για το κόμμα των Ελλήνων σταλινικών. Άλλωστε, όλες οι άλλες αντιστασιακές οργανώσεις, είχαν τον ίδιο στόχο.
Η ιδιοτυπία του ΚΚΕ βρισκόταν, στον έμπρακτο “γραφειοκρατικό επαναστατισμό” του, που καθοριζόταν, στα πλαίσια της λενινιστικής πρακτικής και της κομμουνιστικής ιδεολογίας, στην ιδιαίτερη σταλινική εκδοχή της επιβολής της κομματικής εξουσίας, στην ελληνική κοινωνία, με το ιδιότυπο εξουσιαστικό κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο του μονοκομματικού γραφειοκρατικού κρατικού καπιταλισμού, στα πρότυπα του πραγματωμένου “σοβιετικού” μοντέλου, έτσι όπως αυτό μορφοποιήθηκε, στην εποχή του, παραπάνω, εικονιζόμενου Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλλι Στάλιν.
Για τον “γραφειοκρατικό επαναστατισμό”, οι αναγνώστες μπορούν να διαβάσουν, ενδεικτικά, το άρθρο μου, σε αυτό εδώ το μπλογκ, της 5ης Μαρτίου 2024, με τίτλο : Από την 5-3-1953, στην 5-3-2024 : Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλλι (Στάλιν) 71 χρόνια, μετά. (Από τον νεαρό μπολσεβίκο επαναστάτη, στον γηραλέο μπολσεβίκο εκφραστή του πραγματωμένου γραφειοκρατικού επαναστατισμού, που οικοδομήθηκε, ως κρατικός καπιταλισμός). Ομολογομένως, είναι χρήσιμο να το πράξουν.
Ήσαν, λοιπόν, επαναστατικές οργάνωσεις, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ και η ΟΠΛΑ;
Ναι ήσαν.
Στον αναρχικό χώρο και στην, πέραν του ΚΚΕ, αριστερά (στους τροτσκιστές και άλλους), έχει διαμορφωθεί η πεποίθηση, ότι το ΚΚΕ είχε μετασχηματισθεί, είτε, εξ αρχής, είτε, στην πορεία, με ορόσημο την διαδικασία “μπολσεβικοποίησης” του κόμματος, στην δεκαετία του 1930, όταν η Κομμουνιστική Διεθνής (δηλαδή ο Ιωσήφ Στάλιν), επέβαλε, με ντιρεκτίβα, τον Νίκο Ζαχαριάδη, ως γενικό γραμματέα του κόμματος, σε ένα αντεπαναστατικό και ρεφορμιστικό κόμμα· κάτι δηλαδή, σαν την σοσιαλδημοκρατία.
Η πεποίθηση αυτή είναι, τραγικά, εσφαλμένη και άκρως, αποπροσανατολιστική. Το ΚΚΕ ουδέποτε υπήρξε ρεφορμιστικό κόμμα. Προφανώς, άσκησε, στην πράξη (και ασκεί ακόμη και σήμερα), ρεφορμισμό, αλλά αυτό συνέβη, περιστασιακά, ως εργαλείο πολιτικής τακτικής, για την προσέλκυση των μαζών, αποσκοπώντας, πάντοτε, στην κατάληψη της εξουσίας.
Ήταν δηλαδή επαναστατικό κόμμα, αλλά όχι, ως αυτό, που έλεγε και διακήρυσσε ότι ήταν, ήτοι, ως ένα κόμμα, που είναι εκφραστής της εργατικής εξουσίας και του σοσιαλισμού, νοουμένου, ως προλεταριακού καθεστώτος κοινωνικής ισότητας. Το ΚΚΕ υπήρξε, ως ένα γραφειοκρατικό επαναστατικό κόμμα, δηλαδή, ως ένα κόμμα, το οποίο σκόπευε, στην κατάληψη της εξουσίας και την επιβολή, στην κοινωνία, του καθεστώτος του γραφειοκρατικού κρατικού καπιταλισμού, έτσι όπως αυτός είχε διαμορφωθεί, στην “Σοβιετική Ένωση” και στις μεταπολεμικές κοινωνίες του λεγόμενου “υπαρκτού σοσιαλισμού”, στην ανατολική Ευρώπη και έως την σύγχρονη εποχή μας, με εκκίνηση, τον Οκτώβριο του 1949, στην Κίνα.
Το τελευταίο τρίμηνο της Κατοχής (Αύγουστος - Οκτώβριος 1944) η δράση της ΟΠΛΑ οδήγησε, σε σημαντική αύξηση των εκτελέσεων. Αυτό συνέβη, πέραν της Αθήνας και σε άλλες πόλεις, όπως η Θεσσαλονίκη, με μια σαφέστατη επιθετική πολιτική του ΚΚΕ στα αστικά κέντρα, ως αποτέλεσμα της επικείμενης απελευθέρωσης και της διεκδίκησης της εξουσίας.
Τον Σεπτέμβριο, η ΟΠΛΑ της ΑΘήνας ενσωματώθηκε, στην “Εθνική Πολιτοφυλακή”, που είχε ιδρύσει η ΠΕΕΑ, από την άνοιξη του 1944, ως επίσημο όργανο αστυνομικού ελέγχου της τάξεως και της ασφαλείας, στις εαμοκρατούμενες περιοχές, και διενεργήθηκε, με κανονική στρατολογία,
Έτσι, παρά την επίσημη συμμετοχή του ΚΚΕ, στην λεγόμενη κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» του Γεωργίου Παπανδρέου, η Πολιτοφυλακή οργάνωσε και συστηματοποίησε το οργανωτικό πλαίσιο της ΟΠΛΑ, ιδρύοντας, αστυνομικής φύσεως, τμήματα και κρατητήρια, σε όλες τις ελεύθερες και κατεχόμενες, ακόμη, συνοικίες, προχωρώντας, σε μαζικές συλλήψεις και εκτελέσεις.
Ο δρόμος, για τα Δεκεμβριανά του 1944, είχε, προ πολλού, στρωθεί.
Στέργιος Αναστασιάδης. Ο στρατιωτικός αρχηγός της ΟΠΛΑ.
Στα Δεκεμβριανά, ο ΕΛΑΣ προχώρησε, σε εκτεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις πλήρους μάχης, στις περιοχές της Αθήνας και η Πολιτοφυλακή διενέργησε πλήρες αστυνομικό και ασφαλίτικο έργο, με μαζικές συλλήψεις και εκτελέσεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν πολίτες, όχι, κατ’ ανάγκην, δωσίλογοι, αλλά, σε κάθε περίπτωση, πολιτικοί αντίπαλοι του ΚΚΕ, πόρνες, που εκδίδονταν, στους κατακτητές, γυναίκες, που σύναπταν ερωτικές σχέσεις, με αυτούς και υπηρέτριες, που έπλεναν τα ρούχα καθάριζαν τα σπίτια, στα οποία έμεναν οι Γερμανοί.
Στα πλαίσια αυτού του εμφυλίου πολέμου, που συνεχίστηκε, άτυπα, την περίοδο 1945 - 1946 και αναζωπυρώθηκε, σε πλήρη κλίμακα, την περίοδο 1946 - 1949, υπήρξαν πλείστες περιπτώσεις αυθαιρεσιών και εγκλημάτων του κοινού ποινικού δικαίου, σύμφυτες, με το γεγονός ότι η ΟΠΛΑ της Κατοχής συμβάδιζε, με την εξάπλωση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, εξειδικευμένη, στον ρόλο της, ως ειδικής ομάδας, που διεξήγαγε πλήθος μυστικών αποστολών, μέσα σε μια κατεχόμενη χώρα, με εκτελέσεις, μεταφορές και απόκρυψη υλικών, προστατευτικές αποστολές στελεχών, απαγωγές Γερμανών στρατιωτικών, συμπλοκές, με τα Τάγματα Ασφαλείας και την Ασφάλεια Αθηνών, όπως και με ένοπλες οργανώσεις της αντικατοχικής ελληνικής ακροδεξιάς (πχ η βασιλική οργάνωση «Άγνωστη Μεραρχία Χ» του Γεωργίου Γρίβα, ο ΕΔΕΣ, εξαιρουμένου του ΕΔΕΣ Αθηνών - Πειραιά, του οποίου τα πλείστα μέλη είχαν μηδίσει, συνεργαζόμενα, με τους κατακτητές κλπ), γεγονότα, τα οποία άφηναν ικανά περιθώρια διακινδύνευσης προσωποπαγών αποφάσεων.
Αυτή η μαζική βία, που ασκήθηκε, από την πλευρά της ΟΠΛΑ, κρίθηκε αρνητικά, εκ των υστέρων και κυρίως, λόγω της τελικής συντριπτικής ήττας του ΚΚΕ, το 1949, με βάση τους μετεμφυλιακούς πολιτικούς συσχετισμούς, που διαμορφώθηκαν.
Άλλωστε και το ΚΚΕ, την καταχώνιασε, στην λήθη, αφού, το 1982, δεν τόλμησε και απέφυγε να ζητήσει να αναγνωρισθεί η ΟΠΛΑ, ως αντιστασιακή οργάνωση, αν και ήταν. Μόλις, το 2007, το ΚΚΕ (κυρίως η ΚΝΕ) μίλησε, για τον αγώνα των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ - ΟΠΛΑ - ΔΣΕ, κλείνοντας και νομιμοποιώντας, κομματικά, έναν ενιαίο ολόκληρο ιστορικό κύκλο.
Έτσι, η ΟΠΛΑ δαιμονοποιήθηκε απολύτως.
Όχι ότι δεν υπήρξε “δαίμων”. Υπήρξε. Αλλά ήταν ο δικός μας “δαίμων”.
Ένας “δαίμων”, με την διφυή υπόσταση, που, μόλις, περιέγραψα.
Σχόλια