Μπορεί να επιβιώσει, πολιτικά, ο Στέφανος Κασσελάκης; Ναι. Μπορεί.

 




Όταν, τον Σεπτέμβριο του 2023, ο ανωτέρω, εικονιζόμενος Στέφανος Κασσελάκης ανέλαβε την προεδρία του ετοιμοθάνατου ΣΥΡΙΖΑ, μετά την, αρχικώς, μη αναμενόμενη επικράτησή του, στις εσωκομματικές εκλογές, ύστερα από την φυσιολογική παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, μετά την δίδυμη εκλογική συντριβή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στις βουλευτικές εκλογές της 21/5/2023, με ποσοστό 20;07% και της 25/6/2023, με 17,83% και με αριθμό ψήφων, κάτω του ενός εκατομμυρίου (930.013), ουδείς πίστευε ότι ο νεοφερμένος και άσχετος, με τα ελληνικά πολιτικά πράγματα, Ελληνοαμερικανός, με την σεξουαλική του ιδιαιτερότητα, ως ομοφυλόφιλος, μπορούσε να έχει οποιαδήποτε τύχη, ως πολιτικός και ως αρχηγός του, υπό κατάρρευση, κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.

Με την σαρωτική καθημερινή κριτική, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, που κορυφώθηκε, με την αποχώρηση των διαφωνούντων, μαζί με 11 βουλευτές, στα τέλη Νοεμβρίου 2023, ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη  πάρα πολύ μεγάλη καθίζηση και από το ισχνό 17,83% των βουλευτικών εκλογών της 25/6/2023, βρέθηκε, μέσω της παρατεταμένης κρίσης, που οδήγησε, σε δραματική συρρίκνωση της εκλογικής επιρροής του κόμματος, σε επίπεδα, γύρω στο 10%, με τον Στέφανο Κασσελάκη να αποτελεί ένα τεράστιο βαρίδι, για το κόμμα του.

Σημείο καμπής, στην διαδικασία συρρίκνωσης του ΣΥΡΙΖΑ και αποδόμησης της πολιτικής και της προσωπικότητας του Στέφανου Κασσελάκη υπήρξε το πρόσφατο δραματικό συνέδριο του κόμματος, το οποίο, αν και βύθισε, ακόμη πιο πολύ, την δημοσκοπική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, τελικά, καθιέρωσε τον Στέφανο Κασσελάκη, ως πολιτικό πρόσωπο και ηγέτη του κόμματος, με την σταθεροποίηση των δημοσκοπικών ποσοστών του κόμματος αυτού, γύρω από το 12%, με ανοδική τάση.

Βέβαια, το 17,83% (οι 930.013 ψήφοι) της 25ης Ιουνίου 2023 φαίνεται, σαν ένα άπιαστο όνειρο και αυτό αποτελεί πρόβλημα, για τον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη, αλλά με δεδομένες τις συνθήκες, που διαμορφώθηκαν, μετά την εκλογή του, στην προεδρία του κόμματος και την διάσπαση, που προξένησαν οι ηττημένοι των εσωκομματικών εκλογών, για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η παρούσα κατάσταση, έστω και με αυτήν την πολύ μεγάλη εκλογική συρρίκνωση του κόμματος, αποτελεί μια επιτυχία του Στέφανου Κασσελάκη, η οποία έγκειται, στο γεγονός ότι, εν πάση περιπτώσει, μπήκε ένας πάτος, σε ένα βαρέλι το οποίο δεν είχε πάτο και οδηγούσε τον ΣΥΡΙΖΑ, στην απόλυτη δημοσκοπική και εκλογική καταστροφή. 

Όπως φαίνεται, από τις τελευταίες μετρήσεις της κοινής γνώμης, ο Στέφανος Κασελάκης, έστω και σε χαμηλά επίπεδα, έχει γίνει αποδεκτός, ως ένας πολιτικός παράγοντας, από την ελληνική κοινωνία και αυτό αποτελεί μια πολύ σημαντική παρακαταθήκη, για την μέλλουσα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θα έχει μια πρώτη καταγραφή, η οποία θα είναι σημαντική, στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2024, όπου το επίπεδο των ποσοστών, εντός των οποίων θα κινηθεί το κόμμα, πλέον, του Στέφανου Κασσελάκη και όχι του Αλέξη Τσίπρα, ή  οποιοδήποτε άλλου, θα είναι πολύ σημαντικό.

Και φυσικά, ακόμη πιο σημαντικό πρόκειται να είναι όπως και το, εάν διατηρήσει την δεύτερη θέση στην εκλογική κατάταξη των κομμάτων, στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024, γεγονός, που, εφόσον συμβεί και καταφέρει, όπως αρχίζουν να δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, να σταθεροποιηθεί και να κερδίσει την δεύτερη θέση, στην ερχόμενη εκλογική αναμέτρηση, καθώς το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη φαίνεται ότι έχει εξαντλήσει την όποια ανοδική του πορεία και παρουσιάζει μια στασιμότητα, η οποία θα μετατραπεί, πιθανότατα και σε πτώση του εκλογικού ποσοστού του κόμματος και εξ αιτίας του κόμματος «Δημοκράτες», που ίδρυσε, πριν από λίγες ημέρες, ο Ανδρέας Λοβέρδος και το οποίο θα συμμετάσχει, στις ευρωεκλογές του ερχόμενου Ιουνίου και θα αποσπάσει ψήφους και από το ΠΑΣΟΚ και από την Νέα Δημοκρατία.

Μια τέτοια εξέλιξη είναι προφανές ότι θα αποτελέσει ένα ισχυρό πολιτικό χαρτί του Στέφανου Κασσελάκη, το οποίο θα παίξει σημαντικό ρόλο, ίσως, στις μετεκλογικές εξελίξεις, ύστερα από τον ερχόμενο Ιούνιο και με δεδομένο το γεγονός ότι η πτώση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας πρόκειται να είναι μεγάλη, κάτι που θα καταγραφεί, στην εκλογική αναμέτρηση, για την νέα ευρωβουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να εδραιωθεί, ως ένα μικρομεσαίο, μεν - ίσως και μεσαίο -, κόμμα, στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, περιμένοντας τις βουλευτικές εκλογές, οι οποίες θα αργήσουν να πραγματοποιηθούν και όπως φαίνεται, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα τις διεξαγάγει, εντός του 2027, γεγονός, που σημαίνει ότι αυτές θα αργήσουν και θα δώσουν τον απαιτούμενο χρόνο, στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Στέφανο Κασσελάκη να ανασκουμπωθούν, να ανασυνταχθούν και να έχουν τον ικανό απαιτούμενο χρόνο, προκειμένου να προσπαθήσουν να ανακτήσουν τις χαμένες εκλογικές δυνάμεις τους.

Αυτό, βέβαια, δεν είναι σίγουρο ότι θα το καταφέρουν, αλλά, στην πολιτική ζωή της χώρας, μέσα σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, όσο αυτό της, περίπου, τριετίας, που θα ακολουθήσει, χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε άλλη εκλογική αναμέτρηση, μέχρι το 2027, όλα παίζονται και όλα είναι πιθανά να συμβούν. 

Αυτό, που έχει σημασία, για τον Στέφανο Κασσελάκη - και αυτό δεν είναι, καθόλου λίγο -, είναι ότι, μέσα, από όλη αυτή την επίπονη διαδικασία, κατάφερε να αποκτήσει και την απαραίτητη πολιτική πείρα, στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, την οποία δεν είχε, αλλά και να καταστεί ένας όχι αδύνατος, υπολογίσιμος και αποδεκτός πολιτικός παράγοντας, από την ελληνική κοινωνία. 

Και αυτό, φυσικά, αποτελεί ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, ήδη, συμπληρώνει ένα εξάμηνο, στην προεδρία του κόμματος, περνώντας μέσα από “σαράντα κύματα”, καταφέρνοντας να διαβεί τις “συμπληγάδες πέτρες” που απειλούσαν να τον εξαφανίσουν, αυτόν και το κόμμα του, από την ελληνική πολιτική ζωή. 

Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο Στέφανος Κασσελάκης θα καταφέρει να επιβιώσει πολιτικά και μετά τις ερχόμενες ευρωεκλογές, προς μεγάλη δυσαρέσκεια των αντιπάλων του. 

Και αυτό, φυσικά, αποτελεί μια επιτυχία του ιδίου, μια καλή αρχή, μετά από ένα παρατεταμένο πολύ κακό ξεκίνημα και η οποία επιτυχία μπορεί να στερεωθεί και μακροπρόθεσμα, να αποτελέσει την βάση, για ευνοϊκότερες εξελίξεις, για τον ίδιο και τον μετατσιπρικό ΣΥΡΙΖΑ, που δεν αποκλείεται να αλλάξει, ή να τροποποιήσει το όνομά του, όπως και τον πολιτικό του προσανατολισμό.

Μάντης, προφανώς, δεν μπορεί να γίνει κανείς, αλλά το γεγονός ότι ο Στέφανος Κασελάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον, σταθεροποιούνται και με ανοδικές, μάλιστα, τάσεις, είναι κάτι, που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Και από εδώ και πέρα, η παρούσα κατάσταση είναι, εκ των πραγμάτων, ένας καλός βατήρας εκκίνησης, για τον Στέφανο Κασσελάκη και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Βέβαια, πρέπει να περιμένουμε και τις μέλλουσες εξελίξεις, οι οποίες θα επιβεβαιώσουν, ή όχι, αυτή την κατάσταση, που, τώρα, έχει διαμορφωθεί.

Μένει, δηλαδή, να δούμε το πώς θα πάνε οι εξελίξεις αυτές, στην πορεία του χρόνου.

Εδώ θα είμαστε και θα δούμε…

Σχόλια

Ο χρήστης Θοδωρής Σισμανίδης είπε…
Πολύ σωστά τα γραφόμενα. Ο Κασσελάκης «απήγαγε» τον ΣΥΡΙΖΑ προς το Κέντρο. Δεν είναι λίγο. Κι ήταν η μόνη λύση για αυτό το κόμμα.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

21/5/2023 : Ολέθρια συντριβή - στα όρια της διάλυσης - του ΣΥΡΙΖΑ, (με 20,07%), όπου πέφτει η αυλαία, με την πληρωμή του λογαριασμού της σύγχρονης “Συμφωνίας της Βάρκιζας” του καλοκαιριού του 2015. Τεράστια η προσωπική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, με 40,78%, (ΠΑΣΟΚ 11,53%, ΚΚΕ 7,20%, Ελληνική Λύση 4,46%, ΝΙΚΗ 2,93%, Πλεύση Ελευθερίας 2,87%, ΜΕΡΑ25 2,59%), ακριβώς, επειδή στερούντο αντιπάλου. (Και φυσικά, οι δημοσκοπήσεις, πήγαν όλες, στα σκουπίδια).

Βουλευτικές εκλογές 25/6/2023 : Ο Αλέξης Τσίπρας, που, στις 8/6/2016, πούλησε, στον Λάτση, την έκταση στο Ελληνικό, με 92 € το τμ, ενώ το 2014 έλεγε ότι “αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις στο Ελληνικό, τότε καλύτερα να ψηφίσετε Σαμάρα”, δεν δικαιούνται αυτός και η ηγετική ομάδα του ψευδεπώνυμου ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν, για την τωρινή εκλογική καταστροφή του κόμματος, που, φυσικά, πρόκειται να έχει και συνέχεια…

Μιλώντας, για “το στάδιο, στο οποίο δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν αφεντικά και δούλοι, επειδή οι σαΐτες θα υφαίνουν μόνες τους”. Από αυτόν τον ορισμό του Αριστοτέλη, για το καθεστώς της ελεύθερης κοινωνίας (που νοείται ως αναρχική/αντιεξουσιαστική), στον μουτουαλισμό του Pierre-Joseph Proudhon και από την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, που περίμενε ο John Maynard Keynes, στο σήμερα και στους μελλοντικούς καιρούς).