ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ : Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ (3/12/1944 - 5/1/1945), τα Καβάσιλα Ηλείας, το 1963, χάρτης της δυτικής Μικράς Ασίας, τον 5ο αιώνα πΧ, μερικές από τις αρχαιότητες του Μετρό Θεσσαλονίκης, το 2024, το Μετρό του Πεκίνου (1970-2024), το Χλεμούτσι Αχαΐας του 13ου αιώνα μΧ, η σκοτεινή πλευρά της ζωής της Μαρίας Κάλλας, στην Αθήνα της Κατοχής (1941-1945), η Brigitte Bardot, την δεκαετία του 1960, η Ακρόπολη, το 2024 και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα (117).

1963 Καβάσιλα Ηλείας. Το τοπικό τραίνο, για Κυλλήνη και Λουτρά.

Ακόμη και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, μετέφερε, στις στάσεις, που πραγματοποιούσε, εφημερίδες, πάγο και δέματα. Τώρα, εδώ και πολύν καιρό, το δρομολόγιο αυτό έχει καταργηθεί. Καθώς, ο πατέρας μου ήταν, από τα Καβάσιλα, ως πιτσιρικάς, τα καλοκαίρια, κάναμε πολλά ταξίδια, με αυτό το τραίνο, για τα Λουτρά της Κυλλήνης.

5ος πΧ αιώνας. Χάρτης της δυτικής Μικράς Ασίας. 

2024. Θεσσαλονίκη. Γιατί καθυστέρησε, πάνω από 20 χρόνια, να ολοκληρωθεί το Μετρό της πόλης; 

Λόγω των αρχαιοτήτων, αφού ανασκάφηκε μια ολόκληρη αρχαία Θεσσαλονίκη, με 300.000 ευρήματα, κάτω, από την σημερινή Θεσσαλονίκη.

Στην πρώτη φωτογραφία, βλέπουμε ψηφιδωτά του σταθμού «Αγία Σοφία». Ουσιαστικά, κάτω, από την σημερινή κεντρική Εγνατία οδό, βρισκόταν το Ρωμαϊκό, Ελληνιστικό και αρχαίο Ελληνικό παρελθόν της πόλης, που ίδρυσε ο Κάσσανδρος.

Στην δεύτερη φωτογραφία, βλέπουμε αυτό, ακριβώς, το παρελθόν, πάλι, στον σταθμό «Αγίας Σοφιας». Οι κίονες των στοών, οι δρόμοι, με πλίνθους και τα περιγράμματα αρχαίων κτισματων, δείχνουν πόσο ζωντανό ήταν το κέντρο της Θεσσαλονίκης, ακόμη και πριν από αιώνες. Καταστήματα, οικίες και εργαστήρια κοσμούσαν τους δρόμους, εκεί, που, μέχρι σήμερα, οι Θεσσαλονικείς βγαίνουν, για δουλειά, ή βόλτα.

Στην τρίτη φωτογραφία, βλέπουμε τον επιβλητικό Ρωμαϊκό δρόμο “Decumanus Maximus”, στον σταθμό «Βενιζέλου», ο οποίος, πρακτικά, είναι η Εγνατία Οδός των Ρωμαϊκών και των Βυζαντινών χρόνων. Διέσχιζε την Θεσσαλονίκη, από τον Βαρδάρη, έως τα Πανεπιστήμια και περιστοιχιζόταν, από στοές, με κίονες και καταστήματα. Ο δρόμος εγκαταλείφθηκε, στην Οθωμανική περίοδο (1430-1912).

Η τέταρτη φωτογραφία αφορά την τοπογραφία κατοικιών της πόλης.

2024. Θεσσαλονίκη.

13ος αιώνας μΧ. Χλεμούτσι Αχαΐας. Ο πύργος Chateau Clermont του Πριγκιπάτου της Αχαΐας των Φράγκων/Γάλλων του Μεσαίωνα, κατά την περίοδο των σταυροφοριών. 

Τότε, η Πελοπόννησος ήταν γνωστή, στην Ευρώπη, ως “Νέα Φραγκία/Γαλλία”.

1928. Νέα Υόρκη, ΗΠΑ. Η Μαρία Κάλλας (Sophie Cecelia Kalos, με τον φιόγκο), σε οικογενειακή φωτογραφία, με τον πατέρα της Γιώργο Καλογερόπουλο, από το Νεοχώρι Ιθώμης Μεσσηνίας, την μικρή αδελφή της Υακίνθη (Jackie) και την μητέρα της Ευαγγελία (Λίτσα) Δημητριάδου, από την Στυλίδα Φθιώτιδας.

28/1/1937 Νέα Υόρκη. Βιβλίο αναμνήσεων της Mary Anna Callas, στο 189ο δημόσιο σχολείο του Μανχάτταν.

1939 Η Μαρία Καλογεροπούλου (καθιστή, αριστερά), σε παραλία της Αττικής, με φιλική νεανική παρέα.

1940 Αθήνα. Η Μαρία Καλογεροπούλου, παχουλή, σε ηλικία 17 ετών, με έναν φίλο της.

1942-1943 Αθήνα, Πατησίων 61. Κατοχή. Δεξιά, η Τζάκυ Καλογεροπούλου, αριστερά η Μαρία Καλογεροπούλου και στο μέσον, η μητέρα τους Λίτσα Δημητριάδου.

1953 Giovanni Battista Meneghini και Μαρία Κάλλας. Έμειναν παντρεμένοι, από το 1949 έως το 1959. Ο Meneghini υπήρξε και ο ατζέντης της και φυσικά, του χρωστάει πολλά, για την επαγγελματική ανάδειξή της.

1957 Μιλάνο. Giovanni Battista Meneghini και Μαρία Κάλλας.

1950. (δεκαετία). Maria Callas (Νέα Υόρκη, Hospital Flower 2/12/1923 - Παρίσι 16/9/1977).

Είναι γεγονός ότι είχε μια πολύ δύσκολη παιδική ηλικία η Μαρία Κάλλας, που ξεκίνησε, από την κακή σχέση μεταξύ των γονέων της και τις υπερβολικές φιλοδοξίες της μητέρας της με δεδομένη την προσωπική της ανηθικότητα, αφού επέβαλε στις κόρες της και κυρίως στην Μαρία Κάλλας να τραγουδά, προς τέρψη, μελών του στρατιωτικού προσωπικού των γερμανικών και των ιταλικών δυνάμεων Κατοχής, στην Αθήνα, ενώ παράλληλα, έσπρωχνε και τα δύο κορίτσια να βγαίνουν παρέα, με Γερμανούς και Ιταλούς στρατιωτικούς, στους οποίους εκπόρνευε τις κόρες της, προκειμένου να έχουν γεμάτο το τραπέζι τους, με τα απαραίτητα τρόφιμα, για να επιβιώσουν. Αυτό το γεγονός, το οποίο επιβεβαίωσε, λίγο πριν πεθάνει και ο σύζυγος της Μαρίας Κάλλας Giovanni Battista Meneghini αποδίδοντας, σε αυτήν την συμπεριφορά, την βαθιά και άσβηστη απέχθεια, που ένιωθε, σε όλη της την ζωή, η Μαρία Κάλλας για αυτήν.

1860. Το σημερινό γνωστό ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία».

Το μέγαρο Αντώνη Δημητρίου τότε, με φόντο την Ακροπόλη.

Το ξενοδοχείο ιδρύθηκε το 1866, από τον Σάββα Κέντρο, που είχε καταγωγή, από την Ήπειρο και αρχικά, εγκαταστάθηκε, σε κτήριο επί των οδών Σταδίου και Καραγιώργη Σερβίας.

Πρώτος του πελάτης θεωρείται ότι ήταν ο Μπενιζέλος Ρούφος.

Το 1874, η ξενοδοχειακή επιχείρηση μετεγκαταστάθηκε, στο μέγαρο Αντώνη Δημητρίου, που είχε ανεγερθεί, το 1842 και στο οποίο στεγάζεται, μέχρι και σήμερα. Το 1878, εισήλθε στο μετοχικό σχήμα ο Ευστάθιος Λάμψας. Κατά το 1888, το ξενοδοχείο ήταν ένα από τα πρώτα κτήρια της Αθήνας, που ηλεκτροδοτήθηκε. Κατά τις πρώτες ημέρες των Δεκεμβριανών, το ξενοδοχείο χρησίμευσε, ως αρχηγείο του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, του Υπουργικού Συμβουλίου και του Bρετανού στρατηγού Ρόναλντ Σκόμπι. Αργότερα, για λόγους ασφαλείας, το Υπουργικό Συμβούλιο μεταφέρθηκε, στην ιστορική βίλα του Παπανδρέου, στο Καστρί, μαζί με τον Αρχηγό της Αστυνομίας Πόλεων Άγγελο Έβερτ. Στα τέλη του 1944, το ΕΑΜ τοποθέτησε εκρηκτικά, στα θεμέλια του ξενοδοχείου του, με σκοπό να το ανατινάξει, δολοφονώντας, ταυτόχρονα και τον Τσόρτσιλ, που, εσφαλμένα, θεωρείτο ότι θα κατέλυε εκεί. Η επιχείρηση ματαιώθηκε, λόγω της επέμβασης μιας βρετανικής περιπόλου, αλλά, κυρίως, επειδή το ΚΚΕ έδωσε εντολή να μην πραγματοποιηθεί η επιχείρηση.

Το 1956, έγινε ολική κατεδάφιση και ανακατασκευή του κτηρίου, από τον αρχιτέκτονα Κώστα Βουτσινά.

Το 2003, το ξενοδοχείο έκλεισε, για ένα χρόνο και υπέστη ολοκληρωτική ανακαίνιση (κόστους 112 εκατομμυρίων ευρώ), ώστε να επανέλθει στην παλαιά του δόξα.

Το εκσυγχρονισμένο, πλέον, κτήριο έχει 384 δωμάτια(79 σουίτες), συμπεριλαμβανομένων 2 Βασιλικών Σουιτών, εμβαδού 550 τετραγωνικών μέτρων, των οποίων η διανυκτέρευση κοστίζει, έως και 32.000 ευρώ.

1929 Αθήνα. Το τραμ, στο ξενοδοχείο «ΑΚΡΟΠΟΛ».

3/12/1944. Αθήνα, Σύνταγμα. Η έναρξη της Μάχης των Αθηνών, με την διαδήλωση, που πραγματοποίησε το ΚΚΕ/ΕΑΜ, η οποία συγκέντρωσε, πάνω από 200.000 διαδηλωτές. Οι νεκροί, από τις συγκρούσεις έφθασε, εκείνη την ημέρα, τους 24, έως τους 45.

(Στην τελευταία φωτογραφία, ο 19χρονος, τότε, Μίκης Θεοδωράκης υψώνει την αιματοβαμμένη σημαία. Στον τάφο του γράφηκε, κατόπιν, επιθυμίας του, ως επιτύμβιο «ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ»).

3/12/1944 Αθήνα. Η έναρξη της Μάχης των Αθηνών. Οπλίτης του ΕΛΑΣ πυροβολεί, κατά αστυνομικών, που πυροβολούν και αυτοί.

Δεκέμβριος 1944. Η Μάχη των Αθηνών.

1584-1585. Ιταλία. «Τhe beans eater», Αnnibale Carracci.

1960 (τέλη δεκαετίας). Βriggite Βardot.

 

2024 Πεκίνο, Κίνα. Το Μετρό της πόλης είναι το μεγαλύτερο, στον κόσμο.

Στις αρχές του 1970, είχαν ανοίξει δύο γραμμές, αλλά, από το 2000, μέχρι σήμερα, έχει φθάσει να έχει, περίπου, 500 στάσεις και μήκος, πάνω, από 800 χλμ σιδηροδρόμου. Μάλιστα, αυτό το μέγεθος δεν επαρκεί, για να καλύψει τις ανάγκες!

2024 Αθήνα. Ακρόπολη.