8-12-2024 Συρία : Οι αδιανόητες στρατηγικές ανοησίες της ρωσικής ηγεσίας, στην διεξαγωγή του πολέμου, στην Ουκρανία, γκρέμισαν, εν ριπή οφθαλμού, το καθεστώς Άσαντ και τα γεωπολιτικά κέρδη της Μόσχας, στην περιοχή. Η πλήρης επικράτηση, στον ρωσοουκρανικό πόλεμο, είναι πλέον, μονόδρομος, για το Κρεμλίνο.
Η κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ είναι δεδομένο ότι οφείλεται, κυρίως, στην εμπλοκή της Ρωσίας, στον πόλεμο, στην Ουκρανία και ειδικότερα, στον ολέθριο τρόπο, με τον οποίο η ρωσική στρατιωτική ηγεσία και φυσικά, ο Βλαντιμίρ Πούτιν αποφάσισαν να τον πραγματοποιήσουν, δηλαδή διεξάγοντας έναν πόλεμο χαρακωμάτων, αρματομαχιών και την μαζική χρήση του πεζικού.
Όπως περιγράφω και στο αρχικό χθεσινό βίντεο, με το οποίο αρχίζει το παρόν δημοσίευμα και είναι χρήσιμο και απαραίτητο να παρακολουθήσουν οι αναγνώστες, ο Ρώσος πρόεδρος, που φαίνεται ότι είναι δεν έχει ιδέα, όσον αφορά τα της διεξαγωγής, ενός σύγχρονου πολέμου και όσον αφορά τους γεωστρατηγικούς αντιπερισπασμούς της Ουάσινγκτων, τους οποίους του επιφυλάσσει το βαθύ αμερικανικό κράτος και ακόμη περισσότερο, από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, η στρατιωτική ηγεσία, έτσι όπως αποφάσισαν να διεξαγάγουν τον ρωσοουκρανικό πόλεμο, υπέστησαν μια εκτεταμένη φθορά και απώλειες στρατιωτικών δυνάμεων, που τους υποχρέωσαν να αποδυναμώσουν, πλήρως, την στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας, στην Συρία με αποτέλεσμα το συριακό καθεστώς, που διατηρήθηκε από το 2012, στην εξουσία, χάρη στα ρωσικά όπλα και την περσική βοήθεια όπως επίσης και αυτήν της λιβανικής Χεζμπολάχ, να καταστεί ανίσχυρο και ευάλωτο και κατέληξε, στο να μείνει ακάλυπτο, εξαιτίας της ρωσικής εμπλοκής, στον πόλεμο της Ουκρανίας, που δημιούργησε χαώδη κενά, στην στρατιωτική υποστήριξη του καθεστώτος, τα οποία μεγάλωσαν, ακόμη περισσότερο, εξαιτίας του γεγονότος της εμπλοκής της Περσίας, στην αντιπαράθεση, με το Ισραήλ και στον πόλεμο του Λιβάνου, όπου οι δυνάμεις της Χεζμπολλάχ ενεπλάκησαν στην συγκρούσεις με τον ισραηλινό στρατό.
Η Μόσχα, λοιπόν, εκτέλεσε μία, αδιανόητα, κακοσχεδιασμένη στρατιωτική επιχείρηση, πολεμώντας, στην Ουκρανία, αρχικά, με ανεπαρκείς στρατιωτικές δυνάμεις και τους μισθοφόρους της Βάγκνερ, υπό την ηγεσία του Γιεβγκένι Πριγκόζιν, πρώην σεφ του Ρώσου προέδρου, ο οποίος Πριγκόζιν, μάλιστα, επιχείρησε, με μια τραγελαφική ενέργεια, ένα αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ έφερε, επίσης, το ΝΑΤΟ, στην Φινλανδία και την Σουηδία, χωρίς καμμία αντίδραση του Κρεμλίνου. Και επίσης όλα αυτά που συμβαίνουν αποδεικνύουν για μία ακόμη φορά αυτό που έχω γράψει στο παρελθόν και είναι άκρως σημαντικό.
Η Μόσχα εξακολουθεί, όπως συμβαίνει, από την εποχή του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, να μη αποτελεί αξιόπιστο εταίρο στις διεθνείς στρατιωτικοπολιτικές συμμαχίες της.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να χαθεί κάθε στρατηγικό πλεονέκτημα, που η Μόσχα είχε αποκτήσει, στην Συρία και να κινδυνεύει να χάσει και τις δύο αεροπορικές και ναυτικές βάσεις, που διατηρεί, στην δυτική παραλιακή περιοχή της χώρας αυτής.
Αυτή είναι η, προς ώρας, κατάληξη της συριακής τραγωδίας, η οποία, φυσικά, πρόκειται να συνεχιστεί και να ενταθεί, εξαιτίας του γεγονότος ότι, όπως φαίνεται, η Συρία πρόκειται να κατακερματιστεί, σε διάφορα τμήματα, στα οποία θα κυριαρχήσουν οι διάφορες εθνοτικές και μουσουλμανικές ομάδες του συριακού πληθυσμού, ο οποίος έχει πολλά δεινά, ακόμη, να υποφέρει.
Επαναλαμβάνοντας την προτροπή μου, στους αναγνώστες, να παρακολουθήσουν το αρχικό βίντεο, σταματώ, εδώ, γιατί δε χρειάζεται να επεκτείνω το κείμενο, το οποίο, από μόνο του, σε συνδυασμό, με τον αρχικό χάρτη της Συρίας και το περιεχόμενο του αρχικού βίντεο, νομίζω ότι περιγράφει, επακριβώς, την κρατούσα ρευστή κατάσταση, στην Συρία, μετά την αστραπιαία ανατροπή του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ. Το τί πρόκειται να ακολουθήσει, στην Συρία, είναι κάτι, που θα πρέπει να περιμένουμε να το δούμε.
Όμως, εν κατακλείδι, πρέπει να τονίσω ότι, πλέον, ο δρόμος, όσον αφορά την Ουκρανία, για τον Βλαντιμίρ Πούτιν και την λοιπή ηγεσία της Μόσχας, έχει καταστεί μονόδρομος.
Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι αποδεκτή - και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή -, από την ρωσική κοινωνία, οποιαδήποτε άλλη λύση του ουκρανικού πολέμου, εκτός από την πλήρη επικράτηση της Ρωσίας.
Κάθε τί λιγότερο, από αυτό, θα αποτελέσει μια τεράστια πληγή για το καθεστώς του Κρεμλίνου και την ρωσική ελίτ το οποίο, είναι πάρα πολύ πιθανό ότι θα αντιμετωπίσει τεράστιο πρόβλημα (ακόμη και επιβίωσης), εάν δεν πετύχει επιτύχει όλους τους στόχους του, στον πόλεμο αυτόν και οι οποίοι προσδιορίζονται, στην μετατροπή της Ουκρανίας, σε ένα προτεκτοράτο της Μόσχας και φυσικά, την ενσωμάτωση, όσο το δυνατόν περισσότερων εδαφών, στην ρωσική επικράτεια.
Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, την οποία αντιμετωπίζει ηγεσία της Μόσχας και δεν μπορεί να ξεφύγει, από αυτήν.
Σχόλια
Υπάρχουν αναφορές ότι το Ιράν έχει δαπανήσει πάνω από 50 δις δολ ως βοήθεια στη Συρία, πολλαπλάσια πόσα από όσα έχει δώσει για κοινωνικές παροχές στον ιρανικό λαό τα τελευταία 15 χρόνια.
Το καθεστώς του Ιράν συμπεριφέρεται και αυτό περίεργα. Ο πρώην σκληροπυρηνικός πρόεδρος σκοτώθηκε σε περίεργο ατύχημα και η ηγεσία των μουλαδων έσπρωξε στη προεδρία ένα μετριοπαθή πολιτικό το Πεζεσκιαν (αποκλείοντας από τη λίστα υποψηφίων πάμπολλους συντηρητικούς η πιο αντιαρματικά νους υποψήφιος όπως τον πρώην πρόεδρο Αχμαντινετζάντ)
Η κατάρρευση Άσαντ φαίνεται αρκετά στημένη, απότομη και οργανωμένη χωρίς κάποια αντίσταση . Θυμίζει την απότομη αλλαγή καθεστώτος στην ΕΣΣΔ (μετά από 70 χρόνια σοσιαλισμού). Το συριακό καθεστώς Μπάαθ είχε πάνω από 50 έτη διακυβέρνησης. Φυσικά είχε τεράστια οικονομικά προβλήματα και λέγεται ότι βασιζόταν σε έσοδα από παραγωγή ναρκωτικών όπως το captagon.
Όμως στρατιωτική αντίσταση μπορούσε να φέρει εάν υπήρχε θέληση για αυτό.
Μάλλον έγινε κάποιο deal να φύγει ο Άσαντ και εκεί συμφώνησε Ιράν και Ρωσία.
Αλλά, σε κάθε περίπτωση, ο πόλεμος, στην Ουκρανία και η κακή πολιτική διαχείριση της διεξαγωγής του, υπήρξε καθοριστικός παράγοντας, για την τύχη του συριακού καθεστώτος.
Εννοείται ότι και ο ρόλος της Περσίας υπήρξε και αυτός πολύ σημαντικός και το παρασκήνιο και ως προς τον ρόλο της Τεχεράνης παραμένει άγνωστο. Αλλά επειδή η όλη υπόθεση, για τις εξελίξεις, μετά το καθεστώς Άσαντ, έχει πολύ μέλλον, ακόμη, η Περσία παραμένει να είναι εκεί, δίπλα, στην Συρία και θα έχει λόγο, ως προς τα πούθε πάνε τα πράγματα.
Πολύ περισσότερο, εάν ισχύσει αυτό, που είπε, προχθές ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump, ότι δηλαδή «αυτός ο πόλεμος δεν είναι δικός μας πόλεμος».
Οψόμεθα…