Μπορεί να υπάρξει μια νέα συμφωνία της Γιάλτας; Η εύκολη απάντηση είναι NAI. H δύσκολη και ρεαλιστική απάντηση είναι ότι η συνομολόγηση μιας τέτοιας συμφωνίας είναι δυσχερέστατη και αβέβαιη, ως προς την μακροχρόνια προοπτική της.

 

Με το άκρως επίκαιρο θέμα, που αφορά το ερώτημα, εάν είναι δυνατόν ο Donald Trump και ο Βλαντίμιρ Πούτιν να προχωρήσουν, σε μια νέα Γιάλτα, ασχολείται το σημερινό δημοσίευμα όπως και το, παραπάνω, βίντεο, το οποίο γύρισα, χθες 23 Δεκεμβρίου 2024.

Η εύκολη απάντηση είναι πως ναι· όμως, η ρεαλιστική απάντηση είναι πως κάτι τέτοιο είναι πολύ δυσχερές. Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν οι προθέσεις, για κάτι τέτοιο, ήτοι, για μια νέα Γιάλτα, που, προφανώς, θα αφορά τον ευρωπαϊκό χώρο. Οι προθέσεις υπάρχουν. Αυτό, που αμφισβητείται, έντονα, είναι το, εάν ότι υπάρχουν οι δυνατότητες, όχι τόσο το να επιχειρηθεί μια νέα Γιάλτα, όσο το να ολοκληρωθεί, κάτι τέτοιο. 

Προφανώς, η έναρξη των διαδικασιών, αν δεν έχει, ήδη, ξεκινήσει, στο παρασκήνιο, θα ξεκινήσει, αμέσως μετά την ανάληψη της αμερικανικής προεδρίας, από τον Donald Trump, στις 20 Ιανουαρίου 2025. Αλλά με δεδομένο το γεγονός ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν απαιτεί την ύπαρξη μιας γραπτής συμφωνίας, η οποία θα ξεπερνάει, κατά πολύ, το πρόβλημα του πολέμου της Ουκρανίας και θα αφορά την αναμόρφωση του status quo, στον ευρωπαϊκό χώρο και ειδικά, στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, που ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ παραχώρησε, το 1989, στην Δύση τα πράγματα καθίστανται πολύ δύσκολα, διότι αυτό, που είναι λογικό, είναι ότι, εφόσον ξεκινήσει μία τέτοια διαπραγμάτευση, είναι πολύ δύσκολο να αφεθούν, στην άκρη, οι ενδιαφερόμενοι, δηλαδή οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι οποίες, φυσικά, δεν πρόκειται να δούν, με θετικό μάτι, το περιεχόμενο αυτής της διαπραγμάτευσης, που θα τους αφορά. 

Εν ολίγοις, αυτό, που ζητά ο Βλαντίμιρ Πούτιν, είναι η επαναφορά, σε επίπεδο παρουσίας οπλικών συστημάτων, στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, που προσχώρησαν, στην Δύση και στο  ΝΑΤΟ, στο σημείο εκείνο, που βρίσκονταν,  το 1989, δηλαδή, με την απομάκρυνση των οπλικών συστημάτων, που έστειλε η Δύση, στην επικράτεια των κρατών αυτόν, όπως, ατύπως, είχε συμφωνηθεί, από την τότε “σοβιετική” ηγεσία του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ με την, τότε, ηγεσία των δυτικών χώρων και με την σαφή δήλωση της δυτικής ηγεσίας ότι το ΝΑΤΟ δεν επρόκειτο να προχωρήσει ούτε μία ίντσα, προς Ανατολάς, προς την Ρωσία, από τις θέσεις, όπου βρισκόταν. 

Φυσικά, αυτή η προφορική υπόσχεση δεν τηρήθηκε, από τις επόμενες ηγεσίες της Δύσης - τον Bill Clinton και τους υπόλοιπους -, οι οποίες εκμεταλλευόμενες την κακή κατάσταση, στην οποία περιέπεσε η μετάσοβιετική Ρωσία, την δεκαετία του 1990, έγραψαν, στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, τις υποσχέσεις αυτές και προχώρησαν, στην ένταξη στο ΝΑΤΟ των χωρών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού και εσχάτως, κατά τη διάρκεια του ουκρανικού πολέμου, την Φιλανδία και την Σουηδία. 

Άλλωστε, δεν πρέπει να αγνοούμε ότι η τήρηση της προφορικής συμφωνίας της Γιάλτας, τον Φεβρουάριο του 1945, στηρίχθηκε, στο απλό και ωμό γεγονός ότι η Ανατολική Ευρώπη, τότε, έως το 1989 - 1990, βρισκόταν, στα χέρια (υπό την κατοχή) του ρωσικού στρατού. Αυτό το αμείλικτο πραγματικό γεγονός “έπεισε” τις, μετέπειτα, ηγεσίες της Δύσης, κατά τις επόμενες δεκαετίες, μετά το 1945, να αποδεχθούν την τήρηση της προφορικής συμφωνίας της Γιάλτας. 

Τώρα, κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι πολύ δύσκολο το να ολοκληρωθεί μια διαπραγμάτευση, η οποία, ουσιαστικά, θα αφοπλίσει τις χώρες αυτές, απέναντι στην Ρωσία, η οποία εφόσον καταλήξουν, σε μια τέτοια συμφωνία, θα μπορεί, ανά πάσα στιγμή, όχι, απλώς, να επιτεθεί, χωρίς ουσιαστική αντίσταση, σε κάποια (ή κάποιες), από τις χώρες αυτές, αλλά θα μπορεί, επίσης, με το να αφήνει να αιωρείται και να πλανάται η ύπαρξη της απειλής και της δυνατότητας να γίνει, κάτι τέτοιο, που να έχει την δυνατότητα να περάσει τους εκβιασμούς, που χρειάζεται, προκειμένου να επιτύχει θετικά, για αυτήν, αποτελέσματα, ακόμη και σε ζητήματα τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας. 

Με αυτά ασχολούμαι στο αρχικό βίντεο, περιγράφοντας τις δυσχέρειες μιας τέτοιας διαπραγματεύσεις, ανάμεσα στον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Donald Trump, για τον προσδιορισμό μιας νέας συμφωνίας της Γιάλτας, που όμως η Μόσχα δεν επιθυμεί να είναι, απλώς, προφορική, αλλά θέλει να μετασχηματισθεί, σε σαφείς γραπτές συμφωνίες, οι οποίες θα έχουν μηχανισμούς επαλήθευσης και ρήτρες, εάν δεν υπάρξουν οι κατάλληλες συμπεριφορές συμμόρφωσης, σε αυτές τις συμφωνίες. 

Τα όσα ήδη ανέπτυξα, γραπτώς, στο παρόν κείμενο, περιλαμβάνουν τα γενικά συμπεράσματα αυτού του θέματος, το οποίο αναπτύσσω, διεξοδικά, στο αρχικό βίντεο, το οποίο, φυσικά, οι αναγνώστες πρέπει να παρακολουθήσουν αρκετές φορές, προκειμένου να καταστούν γνώστες των προβλημάτων και των δυσχερειών, που υφίστανται και που, σε κάθε περίπτωση, το οριστικό θύμα πρόκειται να είναι το σημερινό ουκρανικό κράτος, το οποίο, όπως προκύπτει, εκ των πραγμάτων, θα εγκαταλειφθεί, στην κακή τύχη του, που δεν είναι άλλη, από την άνευ όρων παράδοση, στην Μόσχα, ή, στην κατάρρευση. 

Δεν χρειάζεται να κουράσω, εδώ, περισσότερο τους αναγνώστες. Η παραπομπή, στην παρακολούθηση του αρχικού βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος  είναι αρκετή, για να περιγραφεί, αναλυτικά και η υπάρχουσα κατάσταση, αλλά και οι δυσχέρειες, όσον αφορά την κατάρτιση μιας τέτοιας συμφωνίας, σαν εκείνης της Γιάλτας,  μόνο, που, τώρα, η ηγεσία της Μόσχας απαιτεί να μην είναι μια συμφωνία κυρίων, σε επίπεδο προφορικών δεσμεύσεων, αλλά να μετατραπεί, σε γραπτές συμφωνίες, οι οποίες θα εγκαθιδρύουν υποχρεώσεις και συγκεκριμένες συμπεριφορές. 

Έτσι, λοιπόν, είναι προφανές ότι θα ξεκινήσει μία διαδικασία η οποία είναι πιθανόν να καταλήξει σε μια αναδιανομή του ευρωπαϊκού χώρου και να θυμίσει μια συμφωνία της Γιάλτας, αλλά αυτό είναι πολύ περισσότερο δυσχερές, από όσο πολλοί νομίζουν. 

Το τί είναι πιθανό να συμβεί, δεν μπορεί, εκ των προτέρων, να περιγραφεί. Θα πρέπει να περιμένουμε τις εξελίξεις, για να διαπιστώσουμε το πού θα πάνε τα πράγματα, με δεδομένο ότι η Μόσχα ζητάει πάρα πολλά και ενδεχομένως, περισσότερα από όσα αντιστοιχούν, στην τρέχουσα δύναμή της.

Ως εκ τούτου, χρήσιμο είναι να περιμένουμε την έναρξη της διαδικασίας και να δούμε την πορεία και την εξέλιξη των πραγμάτων.