Γιώργος Γεραπετρίτης : Διάλογος, με την Άγκυρα, αδράνεια, με κίνδυνο όξυνσης, και επεισόδια, με απώλειες ζωών, ή ελληνοτουρκικός πόλεμος; Ένα ερώτημα, που τίθεται, με ωμότητα, στην ελληνική κοινωνία, για να δικαιολογηθεί η δορυφοροποίηση της χώρας μας, στην τουρκική περιφερειακή ηγεμονία.

 

Με δεδομένο το γεγονός ότι η διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά από την Νέα Δημοκρατία, η συστηματική διαφοροποίηση του Κώστα Καραμανλή, αλλά και μιας μερίδας της εντόπιας ελίτ και όπως, επίσης και το βαρύ κλίμα που επικρατεί, για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, στην ελληνική κοινωνία, δυσχεραίνουν, σε πολύ μεγάλο βαθμό, τις προσπάθειες της κυβέρνησης αυτής, διά του Γιώργου Γεραπετρίτη, στο υπουργείο Εξωτερικών, να επιβάλλει τις θέσεις της, όσον αφορά αυτά, που σχεδιάζονται, στο παρασκήνιο, για μια γρήγορη επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφόρων, με αβαρίες, δουλείες και αποδοχές των τουρκικών αξιώσεων, στο Αιγαίο, το οποίο η Άγκυρα επιθυμεί να μοιραστεί, στην μέση, όσον αφορά την εκμετάλλευσή του, ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος  Γεραπετρίτης, προφανώς, με την έγκριση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, μίλησε, για μία, ακόμη φορά, δημόσια, συνεντευξιαζόμενος. 

Στην συνέντευξη αυτή, στις 28 Νοεμβρίου 2024, ο Γιώργος Γεραπετρίτης, πέραν από τις κενές και ωραιοποιημένες πολυλογίες, έθεσε την ελληνική κοινωνία, προ ενός τριλήμματος, το οποίο συνίσταται στα εξής καίρια σημεία :

.Α) Διάλογος, με την Άγκυρα.

Β) Αδράνεια, με κίνδυνο επεισοδίων και απωλειών ζωών, όπως, στην περίπτωση του σμηναγού Κωνσταντίνο Ηλιάκη, του οποίου το πολεμικό αεροπλάνο κατέρριψε Τούρκος πιλότος, στις 23/5/2008, πάνω, από το Αιγαίο, με αποτέλεσμα τον θάνατό του.

Γ) Ελληνοτουρκικός πόλεμος.. 

Με αυτό το τρίλημμα, ασχολούμαι, στο αρχικό βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος και προτείνω και (για την ακρίβεια) προτρέπω το αναγνωστικό κοινό να το παρακολουθήσει, προκειμένου να να ακούσει την λεπτομερειακή επιχειρηματολογία, που αναπτύσσω, σε αυτό το βίντεο, όπως και την τοποθέτηση του πολιτικού πλαισίου, εντός του οποίου τίθενται αυτά τα τριλημματικά αφηγήματα, που θέτει ο παίζων τον ρόλο του killer, κατ’ εντολήν,  του Κυριάκου Μητσοτάκη, Γιώργος Γεραπετρίτης και τα οποία είναι προϊόν της δειλίας των κυβερνώντων, απέναντι, στην σαφέστατη τουρκική υπέροχη, την οποία θεωρούν ακαταμάχητη και ενώπιον της οποίας έχουν υποταχθεί, σιωπηρώς και είναι έτοιμοι να δώσουν “γην και ύδωρ”.

Αυτήν την δειλία (που έχει φθάσει, στα επίπεδα της εθελοδουλείας), την οποία, όμως, ο ίδιος ο “killer” Γιώργος Γεραπετρίτης και η κυβέρνηση, στην οποία μετέχει, αρνούνται να ομολογήσουν, δημοσίως, έχει ως αποτέλεσμα η όποια συζήτηση, γύρω από το θέμα, που τίθεται, να εμφανίζει ένα αποπροσανατολιστικό περιεχόμενο, με σκοπό τον εκβιασμό και τον εκφοβισμό της ελληνικής κοινωνίας, η οποία είναι λογικό ότι, όταν της τίθενται τέτοιου είδους ερωτήματα, προκειμένου να διαλέξει, ανάμεσα, στην ειρήνη και στον πόλεμο, είναι πολύ λογικό να διαλέγει την ειρήνη. 

Τα πραγματικά θέματα, που τίθενται, όμως, αφορούν το περιεχόμενο της όποιας “διαπραγμάτευσης” διεξάγεται και φυσικά, τα επίδικα αντικείμενα αυτής της “διαπραγμάτευσης”, που σχετίζονται με το δούναι και με το λαβείν των “διαπραγματευόμενων” πλευρών. Δηλαδή, με λίγα λόγια, το τί είναι διατεθειμένη να παραχωρήσει η ελληνική πλευρά, από όσα αξιώνει η τουρκική και ποιά είναι τα ανταλλάγματα, που ζητεί η ελληνική πλευρά, από την τουρκική, προκειμένου να βρεθεί μια επωφελής λύση. 

Επίσης σημασία έχει και η αφετηριακή βάση, από την οποία ξεκινούν οι διαπραγματεύσεις, ειδικά για το Αιγαίο. Διότι άλλο πράγμα είναι να ξεκινάς, όσον αφορά το ζωτικό θέμα της αιγιαλίτιδας ζώνης, από την βάση των έξι ναυτικών μιλιών των χωρικών υδάτων της ηπειρωτικής και της νησιωτικής Ελλάδας και άλλο πράγμα είναι να ξεκινάς την διαπραγμάτευση, με υλοποιημένη και δεδομένη βάση την έκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης, στα 12 μίλια. Ο, παραπάνω, συγκριτικός χάρτης είναι, πλήρως, αποκαλυπτικός της υφισταμένης διαφοράς.

Και φυσικά, είναι κάτι, εντελώς, διαφορετικό, το να μην έχεις μια συγκεκριμένη ατζέντα, την οποία να θέσεις, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και βάσει της οποίας να διεκδικήσεις συγκεκριμένα ανταλλάγματα, έναντι της αποδοχής κάποιων, λιγότερο ή περισσότερο, από τις αξιώσεις της τουρκικής πλευράς. 

Αυτή είναι η ουσία του ζητήματος, η οποία σχετίζεται, βέβαια, με το γεγονός ότι ο ελληνικός πολιτικός κόσμος και η εντόπια ελίτ κατάντησαν την Ελλάδα παρία, έναντι της Τουρκίας, κατά την τελευταία τριακονταετία, αφού, όπως έχω γράψει πολλές φορές, το 2023, το ελληνικό ΑΕΠ, φθάνει τα 378,75  δισεκατομμύρια δολάρια, την στιγμή που το τουρκικό ΑΕΠ έχει εκτοξευτεί στα επίπεδα των 2,938 τρισεκατομμύρια δολάρια, με αποτέλεσμα η Ελλάδα, η οποία, μέχρι το 1995, διατηρούσε μια ισορροπία ισοδυναμίας, σε επίπεδα μεγεθών ΑΕΠ, με την Τουρκία, για να ακολουθήσει, στην πορεία των τελευταίων 30 ετών, ο όλεθρος, για την χώρα μας, που οδήγησε την Τουρκία, στην περιφερειακή παντοδυναμία, αφού, αυτές τις τρεις δεκαετίες, η Άγκυρα κατέστη περιφερειακή υπερδύναμη, με αποτέλεσμα η χώρα μας να μετατραπεί, ουσιαστικά, σε δορυφόρο της γείτονος χώρας και να μην μπορεί να πράξει ο,τιδήποτε και να αποφεύγει να ασκήσει τα δικαιώματά της, σε ολόκληρο τον χώρο του Αιγαίου, χωρίς την συμφωνία της Άγκυρας, αν και αυτό, παρότι συμβαίνει, απλώς, δεν ομολογείται, δημοσίως.

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, που περιγράφω και στο αρχικό βίντεο της παρούσας δημοσίευσης, το οποίο επαναλαμβάνω ότι είναι απαραίτητο, για το αναγνωστικό κοινό, να το παρακολουθήσει. 

Δεν χρειάζεται να κουράσω περισσότερο, επεκτείνοντας το παρόν κείμενο. Απλώς, πρέπει να επαναλάβω, για μια ακόμη φορά, το καταληκτικό συμπέρασμα. 

Η Ελλάδα έχει πέσει τόσο χαμηλά, ώστε να μην τολμά να ασκήσει και τα πιο απλά δικαιώματα, που έχει και να μην έχει το απαιτούμενο θάρρος, επειδή η εντόπια ελίτ και οι ελληνικές κυβερνήσεις παραλύουν, από τον φόβο της, επιτηδευμένα, σκοπούμενης και επιδεικνυόμενης ισχύος της Άγκυρας 

Έτσι, δεν τολμά να πράξει ο,τιδήποτε, στο Αιγαίο, χωρίς να ζητήσει την άδεια της τουρκικής πλευράς, ακόμη και αν αυτό, που σχεδιάζει να πράξει η ελληνική πλευρά αφορά και την περιοχή του δυτικού Αιγαίου και κυριολεκτικά, έως έξω από τα 6 ναυτικά  μίλια, από την Εύβοια, ή την Άνδρο. 

Αυτό είναι το χάλι, στο οποίο έχει καταπέσει η χώρα μας και δυστυχώς, όσα και, ως παρηγοριά, ή, ως «ασκήσεις θάρρους», να λέγονται, δεν φαίνεται να υπάρχει λύση στον ορίζοντα, αφού η Ελλάδα έχει εισέλθει σε μια μακρά διαδικασία υπανάπτυξης, που την οδηγεί να μετατραπεί, σε μια τριτοκοσμική χώρα. 

Αυτά, επί του παρόντος και φυσικά, ανά πάσα στιγμή, όταν χρειαστεί, ανάλογα, με τα γεγονότα, θα ασχοληθώ, εκ νέου, με αυτό το πολύ δυσάρεστο ζήτημα.