Οι τράπεζες, το χρήμα, οι αποταμιεύσεις και η χρηματοδότηση της οικονομίας, οι επενδυτές και οι επενδύσεις ακαθάριστων παγίων κεφαλαίων, στην παραγωγική διαδικασία και η, ανεπαρκής, έως και ανύπαρκτη, κεντρική διεύθυνση των οικονομιών, που καθιστούν ατελές και δυσλειτουργικό το μοντέλο της δυτικής εκδοχής του σύγχρονου γραφειοκρατικού καπιταλισμού και ο John Maynard Keynes, ως ο θεωρητικός εκφραστής του. (2).

 

Συνεχίζοντας, με το, παραπάνω, δεύτερο, στην σειρά, χθεσινό βίντεο, το οδοιπορικό, γύρω από την λειτουργία του γραφειοκρατικού καπιταλισμού, στην ατελή, δυσλειτουργική και ανεπαρκέστατα, διευθυνόμενη δυτική εκδοχή του, με μια ειδική μνεία, στον, εξ αντικειμένου, θεωρητικό της εκφραστή του δυτικού γραφειοκρατικού καπιταλισμού John Maynard Keynes, αλλά και στην ανατολική εκδοχή  του, που έχει τα χαρακτηριστικά του κεντρικού οικονομικού σχεδιασμού και της κεντρικής διεύθυνσης, με κυρίαρχα εργαλεία, κυριότατα, το κινεζικό κράτος και μέσω αυτού, με την στιβαρή διοίκηση του κινεζικού ΚΚ (όπως, συμβαίνει, αντίστοιχα και στην βιετναμική οικονομία, όπου εργαλεία  του κεντρικού σχεδιασμού αποτελούν, αντιστοίχως, το βιετναμικό κράτος και ομοίως, μέσω αυτού, η στιβαρή διοίκηση του βιετναμικού ΚΚ), ξεκαθαρίζονται και υπογραμμίζονται οι λόγοι, για τους οποίους, οι τραπεζίτες, ως δανειστές και χρηματοδότες των οικονομιών των χωρών του γραφειοκρατικού καπιταλισμού και οι κεφαλαιούχοι, ως επενδυτές, στην παραγωγική διαδικασία, δεν είναι, αποκλειστικά, απαραίτητοι και μπορούν και πρέπει να υποκατασταθούν, από το κράτος.

Φυσικά, απαραίτητη, για το αναγνωστικό κοινό, είναι η παρακολούθηση του, παραπάνω, χθεσινού βίντεο, στο οποίο εκθέτω, αναλυτικά και λεπτομερειακά, τα δεδομένα του προβληματισμού, που ανακύπτει, από τις μεγάλες ατέλειες,; τις ανεπάρκειες και τις δυσλειτουργίες του σύγχρονου γραφειοκρατικού καπιταλισμού, στην δυτικόστροφη εκδοχή του

Έτσι, το βιβλίο του John Maynard Keynes «Η Γενική Θεωρία της Απασχόλησης του Τόκου και του Χρήματος», αν και δημοσιευμένο, το 1936, εξακολουθεί να είναι χρήσιμο και βοηθάει, στην κατανόηση των προβλημάτων της σύγχρονης οικονομίας, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Στην «Γενική Θεωρία», ο John Maynard Keynes “πιάνει τον ταύρο, από τα κέρατα” και προσδιορίζει, με απόλυτη σαφήνεια, τον σκληρό πυρήνα των αιτίων των εγγενών προβλημάτων του σύγχρονου  γραφειοκρατικού καπιταλιστικού συστήματος, επισημαίνοντας ότι :

“Τα σημαντικά σφάλματα της οικονομικής κοινωνίας, στην οποία ζούμε, είναι η αποτυχία της να εξασφαλίσει πλήρη απασχόληση και η αυθαίρετη και άνιση διανομή του πλούτου και των εισοδημάτων…”.

Έτσι, το πρώτο συμπέρασμα, που προκύπτει  είναι ότι, σε καταστάσεις οικονομικής ύφεσης, ή κρίσης, δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιμένει η κοινωνία το, εάν και πότε, θα αποφασίσουν οι τραπεζίτες να δανειοδοτήσουν την οικονομία και οι κεφαλαιούχοι να επενδύσουν τα υποτιθέμενα, ως σπάνια, κεφάλαιά τους.

Σύμφωνα, με όσα ο John Keynaard Keynes αναπτύσσει, στην «Γενική Θεωρία» (Κεφάλαιο 24ο), αφού ένα κράτος εκδίδει το νόμισμά του : 

«Η αποταμίευση, μέσω του κράτους, μπορεί να κρατηθεί, στο κατάλληλο επίπεδο, που θα επιτρέπει την αύξηση του επενδυόμενου κεφαλαίου, έως ότου να δημιουργηθούν οι συνθήκες της πλήρους απασχόλησης, γεγονός, που καθιστά το κεφάλαιο μη σπάνιο αγαθό», όπως, άλλωστε, μπορεί και πρέπει να είναι.

Με αυτόν τον απλό τρόπο, οι επενδύσεις, αποκτούν δημόσιο χαρακτήρα, με σκοπό την έξοδο, από την ύφεση και την κρίση, όταν οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι ανεπαρκείς, για την διατήρηση της πλήρους απασχόλησης.

Η εικόνα αυτή, που εμφανίζει το, παραπάνω, σχήμα, είναι προϊόν και τυπικό δείγμα της σύγχρονης τραπεζικής/χρηματοπιστωτικής απάτης, όσον αφορά την πιστοληπτική κατάσταση των κρατών της Ευρώπης.

Αυτό φυσικά σημαίνει ότι η κοινωνία και η οικονομία δεν έχουν την ανάγκη να περιμένουν τις τράπεζες και τους καπιταλιστές να επενδύσουν, για να επιτευχθεί η πλήρης απασχόληση και η κοινωνική ευημερία.

Το κράτος που εκδίδει το δικό του νόμισμα μπορεί, χωρίς κανέναν περιορισμό, να αγοράσει όλη την ανεργία και όλους τους απαιτούμενους πόρους της οικονομίας, έως ότου πραγματοποιηθεί η πλήρης απασχόληση του εργατικού δυναμικού. Έτσι, ουσιαστικά, με την χρήση του εκδοτικού του δικαιώματος, επί του νομίσματος, το κράτος θανατώνει τον τραπεζίτη και τον κεφαλαιούχο, αντικαθιστώντας τους, ως προς τον έλεγχο της οικονομίας.

«Η ευθανασία του δανειστή (δηλαδή του χρηματοπιστωτικού τομέα της οικονομίας *δική μου η επεξήγηση) σημαίνει την ευθανασία της σωρευτικής καταπιεστικής δύναμης του καπιταλιστή να εκμεταλλευτεί την σπανιότητα του κεφαλαίου … Ως εκ τούτου, θεωρώ την πτυχή του “δανειακού καπιταλισμού”, ως μια μεταβατική φάση, που θα εξαφανισθεί όταν κάνει το έργο της. Με την εξαφάνιση αυτής της πτυχής του δανειστή, πολλά άλλα θα αλλάξουν, δραματικά. Η ευθανασία του δανειστή και του ανούσιου επενδυτή, που υποστηρίζω, θα είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα, σε μια σειρά αλλαγών… δεν θα χρειαστεί επανάσταση», επισημαίνει, (αναφερόμενος, εμμέσως, αλλά, ευκρινώς και σαφέστατα, στην ρωσική επανάσταση του 1917 και στην “Ε.Σ.Σ.Δ.”), με πλήρη και απόλυτη ενάργεια και σαφήνεια, ο John Maynard Keynes, στην «Γενική Θεωρία της Απασχόλησης, του Τόκου και του Χρήματος».

Παραπέμποντας, εκ νέου, στην ανάγκη, για την παρακολούθηση, από τους αναγνώστες, του βίντεο, με το οποίο αρχίζει το σημερινό δημοσίευμα, σταματώ, σε αυτό το σημείο, το κείμενο αυτού του  δημοσιεύματος, γιατί όλα τα καίρια, τα κεφαλαιώδη και κρίσιμα στοιχεία των όσων επεξηγώ, έχουν παρατεθεί, συνοπτικά, στο παρόν κείμενο και ως εκ τούτου, δεν χρειάζεται να κουράσω περισσότερο το όποιο αναγνωστικό κοινό, το οποίο καλείται να επεξεργασθεί έναν πολύ μεγάλο, αλλά και - κατά την γνώμη μου - σημαντικό και χρήσιμο όγκο πληροφοριών και δεδομένων.

Άλλωστε, η διήγηση του παρόντος εκτεταμένου αφιερώματος, στον σύγχρονο γραφειοκρατικό καπιταλισμό, δεν πρόκειται να σταματήσει, εδώ.

Υπάρχουν και αρκετά πράγματα, που πρέπει να ειπωθούν και να εξετασθούν.