Από το 1917, στο 1991 : Ήθελε ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ να διαλύσει την “Ε.Σ.Σ.Δ.”; Έλεγε πως όχι, αλλά τα έργα του αποδεικνύουν πως ναι· το επεδίωκε. Έπρεπε να πραγματοποιηθεί αυτή η διάλυση; Και ποιά είναι η ιστορική απόφανση, για την Οκτωβριανή Επανάσταση; Οπως έχει πει ο Τσου Ενλάι, για την Γαλλική Επανάσταση του 1789· είναι, ακόμη, πολύ νωρίς, για να υπάρξει κάποια οριστική απόφαση.

 

Το σημερινό θέμα, με το οποίο απασχολούμαι, στην παρούσα δημοσίευση και στο αρχικό βίντεο, που γύρισα, χθες Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2024, είναι ένα θέμα, το οποίο μπορεί να μην φαίνεται ότι είναι επίκαιρο, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, διότι δεν είναι, πάντα, τα επίκαιρα θέματα, αυτά που αξίζει να απασχοληθεί κανείς. 

Το σημερινό θέμα αφορά ένα ερώτημα, το οποίο έχει να κάνει, με το, εάν ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ ήθελε να διαλύσει την “Σοβιετική Ένωση”, ή όχι.

Ο ίδιος ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, παρά το γεγονός ότι, τουλάχιστον, μετά την διάλυση της “Σοβιετικής Ένωσης”, εξέφρασε, καθαρά, αντικομμουνιστικές θέσεις, τοποθετούμενος, πολιτικά, στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, επέμεινε, μέχρι το τέλος της ζωής του, ότι σκοπός του δεν ήταν η διάλυση της “Σοβιετικής Ένωσης”, αλλά η μεταρρύθμισή της, από ένα κράτος σοσιαλιστικού σοβιετικού τύπου, σε μια ομοσπονδία, η οποία θα λειτουργούσε, στα πρότυπα της κλασικής γραφειοκρατικής καπιταλιστικής Δύσης.

Φυσικά, η ίδια η περιγραφή του εγχειρήματος, το οποίο ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ ισχυριζόταν ότι ήθελε να επιτύχει, οδηγεί στο σαφέστατο συμπέρασμα ότι αυτό το εγχείρημα δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί, χωρίς ένα σαφές αποτέλεσμα, το οποίο δεν ήταν άλλο, από την διάλυση της “Σοβιετικής Ένωσης” και μάλιστα, χωρίς να έχει λαϊκή εντολή, για ένα τέτοιο εγχείρημα, αφού πρέπει να ληφθεί, υπόψιν, ότι, στα δημοψηφίσματα, που ο ίδιος ώθησε να διεξαχθούν, στις 17/3/1991, η πλειοψηφία των εκλογικών σωμάτων των χωρών που απάρτιζαν την “Σοβιετική Ένωση”, αποφάσισε, ως προς το ερώτημα, που είχε τεθεί, για το, εάν δηλαδή, επιθυμούν την διατήρηση της “Σοβιετικής Ένωσης”, ως ενός ομοσπονδιακού συστήματος διακυβέρνησης, ή όχι και εκφράστηκε, υπέρ της διατήρησης της “Ε.Σ.Σ.Δ.”, εξαιρουμένων των τριών χωρών της Βαλτικής (Λεττονία, Εσθονία, Λιθουανία) όπου τα, εκεί, εκλογικά σώματα, με συντριπτικές πλειοψηφίες, αποφάσισαν την απόσχισή τους, από την “Σοβιετική Ένωση”, κάτι, που και τελικά, έγινε.

Στο αρχικό βίντεο, με το οποίο ξεκινώ το παρόν δημοσίευμα, παρουσιάζω, εκτενέστατα και λεπτομερέστατα, την επιχειρηματολογία μου, η οποία υποστηρίζει την άποψη ότι ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ ήθελε και επεδίωκε την διάλυση της “Σοβιετικής Ένωσης”, με έναν τρόπο διαφορετικό, φυσικά, απο αυτόν, με τον οποίο, εσπευσμένα, πραγματοποιήθηκε, με καταλύτη το αποτυχημένο πραξικόπημα των λεγομένων σκληροπυρηνικών του ΚΚΣΕ, τον Αύγουστο του 1991· ένα πραξικόπημα, το οποίο αυτοκατέρρευσε, επειδή τα δυναμικά στηρίγματα του “σοβιετικού” κράτους (οι ένοπλες δυνάμεις και η Κα Γκε Μπε), πολύ απλά, δεν στήριξαν αυτή την πραξικοπηματική διαδικασία. Το ΚΚΣΕ είχε χάσει τον έλεγχο, στο στράτευμα.

Έτσι, προφανώς, ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ έχασε την πρωτοβουλία των κινήσεων και τα πράγματα ξέφυγαν, από τα χέρια του. Αυτό ισχυρίζεται και σε αυτό, δεν έχει άδικο. Αλλά αυτή η αλήθεια είναι η μισή αλήθεια. Και είναι η μισή αλήθεια, διότι το δικό του σχέδιο της μετατροπής της “Σοβιετικής Ένωσης”, σε ένα ομοσπονδιακό κράτος δυτικού τύπου, εκ των πραγμάτων, οδηγούσε, στην διάλυση του “σοβιετικού “ κράτους, ως διοικητικού, οικονομικού και πολιτικού μοντέλου, που, στην πράξη, η “Σοβιετική Ένωση” ήταν, υπήρχε και λειτουργούσε. 

Απλώς, αυτό το κρατικό/πολιτειακό σχήμα, το οποίο είχε σκοπό να εφαρμόσει ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, αποδείχτηκε ότι δεν ήταν το κατάλληλο εργαλείο, για να πραγματοποιήσει τον επιδιωκόμενο σκοπό του, που παρέμενε η διάλυση της “Σοβιετικής Ένωσης” και επαναλαμβάνω αυτό το έκανε, χωρίς να διαθέτει λαϊκή εντολή, η οποία εκφράστηκε, στην συντριπτική της πλειοψηφία, στις χώρες, όπου διεξήχθη το σχετικό δημοψήφισμα, υπέρ της διατήρησης της “Σοβιετικής Ένωσης”, ως οικονομικού, ως κοινωνικού, ως πολιτικού και ως διοικητικού μοντέλου, με κάποιες, βέβαια, τροποποιήσεις, ως προς την κεντρική λειτουργία του ομοσπονδιακού κράτους, που, όμως, αυτές οι τροποποιήσεις έπρεπε να προσαρμοσθούν, στο, ήδη, υπάρχον μοντέλο της κρατικής ομοσπονδιακής ένωσης. 

Σε αυτό ήταν, που απέτυχε ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ και το τμήμα εκείνο της “σοβιετικής” ελίτ, το οποίο τον στήριζε. 

Από εκεί και πέρα, η όλη υπόθεση της διάλυσης της “Σοβιετικής Ένωσης” εξελίχθηκε, ως ένα τεράστιο γεωπολιτικό ρήγμα, το κενό του οποίου έσπευσε να καλύψει η Δύση, με την επέκτασή της, στον χώρο της ανατολικής Ευρώπης, καταρχήν και παραλλήλως, στα στηρίγματα, που είχε η “Σοβιετική Ένωση”, στον κόσμο, τα οποία εγκατέλειψε η ύστερη “σοβιετική” ηγεσία και η μετασοβιετική Ρωσία. 

Δεν χρειάζεται να κουράσω, παραπάνω, τους αναγνώστες, γύρω από το ζήτημα αυτό. Το αρχικό βίντεο, στο οποίο παρουσιάζω και στο οποίο εκφράζω, παραστατικά και εκτεταμένα, τις απόψεις μου, που, εδώ, περιληπτικά, περιγράφω, είναι αρκετό, για να αντιληφθεί κανείς το πώς έχουν τα πράγματα, αφού, στην πραγματικότητα, αυτό, που προσπαθώ να κάνω και θεωρώ ότι, σε μεγάλο βαθμό, το καταφέρνω, είναι να περιγράψω τα γεγονότα, όσον αφορά την “Σοβιετική Ένωση” και την διάλυσή της, με έναν τρόπο, ο οποίος να είναι, όσο το δυνατόν περισσότερο, πιστός, σε αυτά τα γεγονότα, που συνέβησαν. 

Οι θεατές και οι αναγνώστες του παρόντος δημοσιεύματος και οι θεατές του αρχικού βίντεο, στο οποίο εξηγώ τις απόψεις μου, είναι εκείνοι, οι οποίοι, φυσικά, θα κρίνουν το αν και τον βαθμό, που πέτυχα, ή απέτυχα, να περιγράψω τα πράγματα, έτσι όπως αυτά έγιναν. 

Και φυσικά, εκτός από το αρχικό βίντεο, στο οποίο εκθέτω τις απόψεις μου αυτές, παρουσιάζω, αμέσως παρακάτω, από αυτό το αρχικό βίντεο και ένα δεύτερο βίντεο, στο οποίο, στις 6/11/1993, όταν, ακόμη, τα πράγματα και τα γεγονότα ήσαν νωπά, γύρω από την κατάλυση της “Σοβιετικής Ένωσης”, σε συνέντευξη, που έδωσε, στο CNN και στην τηλεοπτική εκπομπή του Larry King, ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ εκφράζει, εν συντομία, τις δικές του θέσεις, για την διάλυση της “Σοβιετικής Ένωσης” και τον δικό του ρόλο, έτσι όπως ο ίδιος ήθελε να παρουσιάσει τα γεγονότα. 

Ακολουθεί και ένα εκτενέστερο βίντεο, εκείνης της εποχής, το 1993, όπου κρίνεται κρίνεται η περίοδος της ηγεσίας του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, στην “Σοβιετική Ένωση”, από το 1985, που ανέλαβε την Γενική Γραμματεία του ΚΚΣΕ και την προεδρία της “Σοβιετικής Ένωσης”, έως την άδοξη κατάληξη της όλης υπόθεσης. 

Σταματώ, εδώ και φυσικά, προτρέπω τους αναγνώστες να παρακολουθήσουν και τα τρία βίντεο και εφόσον κρίνουν ότι είναι κουραστικό το να κάνουν κάτι τέτοιο, είναι πολύ χρήσιμο να παρακολουθήσουν, τουλάχιστον, τα δύο πρώτα. 

Έτσι έχουν τα πράγματα και φυσικά, οι αναγνώστες έχουν την ικανότητα να καταλήξουν, στα δικά τους συμπεράσματα, γύρω από το θέμα αυτό, το οποίο έχει την επικαιρότητά του, αφού, από τον Δεκέμβρη του 1991, που οι πρόεδροι της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας πήραν την πρωτοβουλία και διέλυσαν την “Σοβιετική Ένωση”, με την απόσχιση των κρατών τους, από αυτήν, με αποτέλεσμα, στην ουσία, ο Γκορμπατσόφ να παραμείνει πρόεδρος ενός κράτους, το οποίο, πλέον, είχε φάει τα ψωμιά, του στην πράξη και υποχρεώθηκε, φυσικά, να παραιτηθεί, από την προεδρία της “Ε.Σ.Σ.Δ.”, που, πια, δεν υπήρχε, πέρασαν, εφέτος 33 χρόνια.

Όμως, όπως πολύ σωστά είπε ο Τσου Ενλάι, αναφερόμενος, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1960, στην Γαλλική Επανάσταση του 1789, ακόμη, είναι, πολύ νωρίς, να αποφανθούμε και να αποφασίσουμε, οριστικά, για τα γεγονότα που ξεκίνησαν, το 1917 και κατέληξαν, όπως κατέληξαν, το 1991.