Μετά το Κουρσκ, τί; Αργά, ή γρήγορα, πρόκειται να ακολουθήσει η συνθηκολόγηση του Κιέβου. (Ο ρωσικός στρατός παρουσιάζει προβλήματα που αφορούν την, ερασιτεχνικού τύπου, διάταξη των δυνάμεών του, στα σύνορα με την Ουκρανία, αλλά, παρά ταύτα, πρόκειται να επιβληθεί).

 

Το σημερινό δημοσίευμα, όπως και το, παραπάνω, βίντεο, το οποίο οι αναγνώστες αξίζει να παρακολουθήσουν, διότι δίνει μια σειρά συνεκδοχικών και εναλλακτικών περιγραμμάτων των εξελίξεων, στον πόλεμο, που διεξάγεται, στην Ουκρανία, αφορά την αναπόφευκτη συντριπτική ήττα του καθεστώτος του Κιέβου, που πρόκειται να προκύψει, μετά την ουκρανική εισβολή και στις ουκρανικές επιδρομές στο Κουρσκ, που δεν συνάδουν, με μια κανονική εισβολή και έχουν περισσότερο τον χαρακτήρα ενός στρατιωτικού αντιπερισπασμού, που είναι προϊόν της απελπισίας της ουκρανικής στρατιωτικής ηγεσίας και ως εκ τούτου, αυτές οι επιδρομές έχουν περισσότερο τον χαρακτήρα ενός ιδιότυπου “ανταρτοπόλεμου” και ουδόλως, τον χαρακτήρα μιας οργανωμένης εισβολής, που στοχεύει, στην κατάκτηση εδαφών του ρωσικού κράτους.

Ο, παραπάνω, χάρτης είναι χαρακτηριστικός και δείχνει την απειροελάχιστη τάξη μεγέθους της ουκρανικής επιδρομής, στο Κουρσκ, σε σχέση, με την κατάκτηση του 30%, περίπου, του ουκρανικού εδάφους, από το ρωσικό πεζικό, στις νοτιοανατολικές περιοχές της χώρας αυτής. 

Η αλήθεια είναι ότι αυτό, που, στην πράξη, προξένησε η ουκρανική επιδρομή, στο Κουρσκ, είναι, απλώς, μια αμυχή, στο δέρμα της ρωσικής αρκούδας, αλλά το πρόβλημα δεν είμαι, απλά στρατιωτικό, το κυριότερο είναι ότι υπήρξε ένα επικοινωνιακό, αλλά σημαντικό κτύπημα, στο κύρος, στο γόητρο, των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, το οποίο δεν μπορεί να αγνοηθεί. 

Πράγματι η ρωσική στρατιωτική διάταξη, επί του εδάφους, στα ρωσοουκρανικά σύνορα, εκεί, όπου δεν γίνεται πόλεμος, είναι, εντελώς, ερασιτεχνική και τούτο, διότι, όπως φαίνεται, στις περιοχές αυτές, δηλαδή, στο Κουρσκ και στο Μπέλγκοροντ, οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις είναι, από ανύπαρκτες, έως μηδαμινές. Στην πράξη  δηλαδή, οι περιοχές αυτές, ήσαν αφύλακτες και έτσι, φυσικά, ο ουκρανικός στρατός, αφού η ηγεσία του πήρε τις σχετικές αποφάσεις, βρήκε, απέναντί του, ένα άδειο χωράφι και μπούκαρε. 

Έτσι, έγινε, στο Κουρσκ. Έτσι, επιχειρήθηκε να γίνει και στο Μπέλγκοροντ, αλλά, εκεί, η ουκρανική επιδρομή απέτυχε. 

Οι Ουκρανοί επιχείρησαν μια απελπισμένη κίνηση αντιπερισπασμού, προκειμένου να υποχρεώσουν την Μόσχα να χαλαρώσει τον ασφυκτικό κλοιό και την πνιγηρή εγκλωβιστική λαβή, επί των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, στα κύρια πεδία των μαχών, στην Ανατολική Ουκρανία, μεταφέροντας στρατιωτικές δυνάμεις, από τα κύρια μέτωπα του πολέμου, στο Κουρσκ και στο Μπέλγκοροντ, αλλά η ρωσική στρατιωτική ηγεσία δεν “τσίμπησε”, το ουκρανικό δόλωμα.

Τώρα, βέβαια, οι Ρώσοι έχουν μαζέψει στρατό και θα μαζέψουν και άλλον, στο Κουρσκ και στο Μπέλγκοροντ και έχουν περιορίσει την ουκρανική εκδρομή/επιδρομή, η οποία, αργά η γρήγορα, πρόκειται να καταρρεύσει, αλλά το επικοινωνιακό πλήγμα και η ταπείνωση, που υπέστη ο ρωσικός στρατός, έχει μείνει. 

Όλα αυτά όμως δεν αλλάζουν την σκληρή πραγματικότητα, για τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και το καθεστώς του Κιέβου. Το πρόβλημα δεν είναι, εάν - και πότε - θα λήξει αυτός ο πόλεμος. Ούτε το, εάν οι Ουκρανοί θα μπορέσουν να αντισταθούν, μέχρι το τέλος. 

Το τέλος του ουκρανικού πολέμου είναι προδιαγεγραμμένο και όσο και αν αργήσει, πρόκειται να λήξει, με την συνθηκολόγηση του Κιέβου, πιθανότατα, όχι από την παρούσα ηγεσία του, αλλά από από κάποια άλλη, η οποία θα την αντικαταστήσει, με την πάροδο του χρόνου. 

Ως εκ τούτου, αυτό, που έχει σημασία, είναι το ποιός είναι ο σκοπός, δηλαδή το τί επιδιώκει η ρωσική ηγεσία - δηλαδή ο Βλαντιμίρ Πούτιν - να πράξει, με την Ουκρανία. 

Θα επιτρέψει να υπάρξει ένα ουκρανικό κράτος, με περιορισμένη εδαφική έκταση; 

Ή έχει σκοπό να προσαρτήσει ολόκληρη την Ουκρανία, στην Ρωσία; 

Σε κάθε περίπτωση, αυτό, που φαίνεται ότι πρόκειται να συμβεί, είναι ότι η όποια εξέλιξη και αν προκύψει, πρόκειται να σημάνει και την, τραγικά, δυσάρεστη εμπειρία της εθνοκάθαρσης του ουκρανικού πληθυσμού, από τις περιοχές οι οποίες θα προσαρτηθούν, στην Ρωσία, ή, ακόμη και στην περίπτωση, όπου προκριθεί η λύση της διατήρησης ενός ουκρανικού κράτους, με δεδομένο ότι αυτό το κράτος πρόκειται να είναι υποταγμένο, στην Μόσχα.

Με αυτά τα δεδομένα, είναι, εξίσου, πιθανό ο ουκρανικός πληθυσμός να οδηγηθεί, σε μια μορφή εξορίας, με την επικράτηση του ρωσικού και του ρωσόφωνου πληθυσμού της χώρας, ο οποίος - μην το ξεχνάμε αυτό - είναι η πλειοψηφία του γενικού πληθυσμού της Ουκρανίας.

Έτσι, προδιαγράφεται η λύση του ουκρανικού προβλήματος, την οποία  άλλωστε, επιθυμεί, διακαώς και απαιτεί η ρωσική κοινωνία και πλέον, η ηγεσία της Μόσχας και ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δεν μπορούν να αγνοήσουν αυτή την επιθυμία της ρωσικής κοινωνίας, η οποία,  κακά τα ψέματα, έχει πληρώσει, με το αίμα της νεολαίας της, τον πόλεμο αυτόν και ως εκ τούτου, έχει απαιτήσεις, στις οποίες το Κρεμλίνο είναι υποχρεωμένο να ανταποκριθεί. Και αυτό θα πράξει.

Παρουσιάζοντας αυτό το γενικό περίγραμμα της επικρατούσας κατάστασης, αλλά, κυρίως, του ζοφερού μέλλοντος, για την Ουκρανία, επισημαίνω ότι το αρχικό βίντεο είναι, πλήρως, αναλυτικό και αξίζει να παρακολουθεί, για τις λεπτομέρειες αυτών, που, στο παρόν κείμενο, εκτίθενται.

Δυστυχώς, η σημερινή Ουκρανία δεν έχει μέλλον. 

Αυτή είναι η αμείλικτη πραγματικότητα.