Χρειάζεται “επανίδρυση του κράτους”; Προφανώς, ναι. Όχι, όμως, ως ένα απλό κομματικό σύνθημα, όπως αυτό του Κώστα Καραμανλή, στην προεκλογική περίοδο των βουλευτικών εκλογών της 7-3-2004, που υπήρξε κενό γράμμα, αλλά ως μια άμεση πραγματικότητα, με την σύγκλιση μιας νέας Συντακτικής Συνέλευσης, προκειμένου να καταργηθεί το καθεστώς της χρεωδουλείας, που έχει επιβληθεί, στην ελληνική κοινωνία.

 

Στο βίντεο, που παραθέτω, σήμερα, θέτω τον δάκτυλο, «επί των τύπων των ήλων». Το ελληνικό κράτος πρέπει να ανασυσταθεί. Είναι απαραίτητο να ανασυσταθεί και να ανασυγκροτηθεί. Δηλαδή, πρέπει να επανιδρυθεί, για να θυμηθώ το παλαιό προεκλογικό σύνθημα της Νέας Δημοκρατίας του Κώστα Καραμανλή, στην προεκλογική περίοδο των βουλευτικών εκλογών της 7/3/2004, το οποίο, φυσικά, ως προπαγανδιστικό κατασκεύασμα υπήρξε κενό περιεχομένου, ηταν μια σκέτη επικοινωνιακή μπουρδολογία, αλλά η αλήθεια είναι ότι εξέφραζε μια πρωτεύουσα αναγκαιότητα.

Κανονικά, βέβαια, το κράτος (το κάθε κράτος, ανά την υφήλιο) πρέπει να καταργηθεί, αλλά, για να είμαστε πραγματιστές, με δεδομένο ότι κάτι τέτοιο απέχει έτη φωτός, από το σήμερα, είναι χρήσιμο οι αναγνώστες να παρακολουθήσουν το αρχικό βίντεο, που γύρισα χθες, για να δουν την εκτύλιξη της επιχειρηματολογίας, που παραθέτω, γύρω, από την άμεση αναγκαιότητα της επανίδρυσης, της ανασύστασης και της ανασυγκρότησης του συρρικνούμενου, από αρμοδιότητες, από λειτουργίες και κυρίως, από τις εξουσίες, που κάθε κλασικό κράτος διαθέτει, εφόσον θέλει να αποτελεί μια πραγματική κρατική οντότητα και όχι ένα νεοαποικιακό παραμάγαζο, το οποίο διοικείται, από εξωγενείς και αλλότριες δυνάμεις, όπως συμβαίνει, στην περίπτωση του παρακμιακού και αποδεκατιζόμενου ελληνικού κρατικού μορφώματος, το οποίο αποτελεί ένα εργαλείο, που χρησιμοποιείται, από τους ευρωθεσμικούς δανειστές, που αποσκοπούν, στην σταδιακή ολοκλήρωση της πτωχευτικής διαδικασίας, που έχουν επιβάλει, στο ίδιο το συρρικνούμενο ελληνικό κράτος, στην ελληνική οικονομία και στην κοινωνία μας, η οποία, ραγδαία, υποβιβάζεται, σε στάνταρ ζωής, που προσεγγίζουν τα αντίστοιχα στάνταρντς ζωής, που επικρατούν, στις παλαιές χώρες του τρίτου κόσμου

Μετά τον υποβιβασμό της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, από την ευρωπαϊκή κατηγορία του μέσου όρου των οικονομιών και των κοινωνιών της “Ευρωπαϊκής Ένωσης”, που βρισκόταν, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 2000, στην κατηγορία των βαλκανικών χώρων, μετά την επισημοποίηση της ελληνικής κρατικής χρεωκοπίας, τον Απρίλιο του 2010 και την υπαγωγή της, στο καθεστώς των Μνημονίων και καθώς η χώρα μας οδεύει προς τον, περαιτέρω, υποβιβασμό της, στα επίπεδα μιας χώρας της βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, προκειμένου να αποτραπεί αυτή η δυσμενέστατη εξέλιξη, καθίσταται, πλέον, σαφέστατο ότι είναι απαραίτητες ριζικές αλλαγές, στην φορά, την οποία ακολουθεί η χώρα και προφανής ο αναγκαίος επανακαθορισμός της πορείας της, στην, ακριβώς, αντίθετη κατεύθυνση, από αυτήν, που ακολουθεί, έως τώρα.

Η κοινωνία ασφυκτιά, από το καθεστώς της χρεωδουλείας, που της έχει επιβληθεί, από τους ευρωθεσμικούς δανειστές και την ραγδαία και σαρωτική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, στην οποία αυτό το καθεστώς την οδηγεί, ακατάπαυστα, από τον Απρίλιο του 2010, με την αέναη υπαγωγή της χώρας, στην μνημονιακή λαίλαπα, που πρόκειται να συνεχισθεί, εσαεί, όσο ο ελληνικός πληθυσμός δεν αντιδρά και δεν βρίσκει εργαλεία και πολιτικούς μηχανισμούς αντίδρασης και αντίστασης, αφού ο κατεστημένος πολιτικός κόσμος της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς έχει μετατραπεί, σε μια συναθροισμένη ομάδα μπράβων των ευρωθεσμικών δανειστών, ενώ ουσιαστική αντισυστημική πολιτική και κοινωνική εναλλακτική λύση δεν υφίσταται, ή και αν υφίσταται, είναι περιθωριοποιημένη, όπως συμβαίνει και με τον γράφοντα τούτες τις γραμμές του παρόντος κειμένου.

Παρά ταύτα, η άμεση αναγκαιότητα, για την επανίδρυση και την ανοικοδόμηση του ελληνικού κράτους παραμένει αναλλοίωτη. Και φυσικά, αυτή η διαδικασία προϋποθέτει την δημιουργία ενός νέου Συντάγματος, το οποίο θα καταργεί τις δεσμεύσεις, τις δουλείες και τις λεόντιες και επιβαρείς, για την ελληνική κοινωνία, υποχρεώσεις, που έχουν αναληφθεί, στα πλαίσια του καθεστώτος, που επικρατεί, σήμερα.

Είναι προφανές ότι η παρούσα βουλή δεν είναι διατεθειμένη να ακολουθήσει ή να συνδράμει, ώστε η χώρα να εισέλθει, σε μια τέτοια οδό.

Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητη η συγκρότηση, μέσα από εκλογές, φυσικά, μια νέας Συντακτικής Βουολής, ήτοι μιας νέας Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης, με ευρείες πρωτογενείς εξουσίες η άσκηση των οποίων, φυσικά, θα παρακολουθείται, από την κοινωνία μας, 

Αυτά είναι τα όσα περιγράφω, αναλυτικά, στο αρχικό βίντεο στο οποίο και παραπέμπω τους αναγνώστες του παρόντος δημοσιεύματος. 

Πραγματικά αξίζει τον κόπο…