Από το 1839 και την 1η, από καταβολής κόσμου, φωτογραφία του Παρθενώνα (μέθοδος δαγκεροτυπίας), στην Ευρώπη του 1450, στην Τριπολιτσιώτισσα του 1875, στον Κηφισό (Γέφυρα Κολοκυνθούς), το 1904, στην Ρόδο του 1916-1927, στην Θεσσαλονίκη (1918-1960), στην Μεσημβρία, το 1920, στην Ελένη Παπαδάκη (1931-1943), στον ρεμπέτη Νίκο Μάθεση, το 1933, στον ΠΑΟ του 1936, στην Marilyn Monroe, το 1946, στην Καλλιθέα του 1960, στην οδό Τάκη, στου Ψυρρή, το 1977, στον κομμένο, με κανονικότητα ακρίβειας, βράχο από ψαμμίτη αλ Νασλάα, στην έρημο της Σαουδικής Αραβίας και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα (85).
Αύγουστος 1839. Η πρώτη φωτογραφία του Παρθενώνα, με την μέθοδο της δαγκεροτυπίας.
Παρουσιάστηκε, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, από τον Pierre-Gustav Joly de Lotbiniere. H δαγκετοτυπία δεν μπορούσε να αναπαραχθεί, γι’ αυτό και αντιγράφεται, σε χαρακτικό, από τον Frederic Martens και θα τυπωθεί, στο λεύκωμα “Excursions Daguerriennes”. Οι πρωτότυπες δαγκεροτυπίες, μάλλον, έχουν χαθεί. Στην εικόνα περιλαμβάνεται, το μικρό τζαμί, που είχε κτισθεί, από τους Οθωμανούς, στην μοναδική φωτογραφική αποτύπωσή του.
1842. Ο Παρθενώνας φωτογραφίζεται, από τον Joseph-Philibert Girault de Prangey.
Η φωτογράφιση, πάλι με την μέθοδο της δαγκεροτυπίας, έγινε, όχι από την βορειοδυτική του πλευρά, που είναι αυτή, που βλέπουμε, από τα Προπύλαια, όπως συμβαίνει, με την φωτογραφία του Lotbiniere, αλλά από την νοτιοανατολική του πλευρά. Το τζαμί έχει γκρεμιστεί και στην θέση του διακρίνονται τα ξύλινα ικριώματα, που χρησιμοποιήθηκαν, για το ξήλωμα του τζαμιού.
1925. Ο Παρθενώνας.
1970 (δεκαετία). Μαθήτριες, σε σχολική εκδρομή, στις Καρυάτιδες.
1450. Η Ευρώπη, πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης.
1875 Τρίπολη. Γυναίκα, με παραδοσιακή ενδυμασία, κάθεται, σε καρέκλα.
1904. Κηφισός ποταμός. Γέφυρα Κολοκυνθούς.
1916 Ρόδος. Ο Πύργος των Αγγέλων, ή Μαύρος Πύργος.
1930 Ρόδος. Ο παραλιακός δρόμος του λιμανιού της Σκάλας.
1930 Ρόδος. Παλαιά πόλη. Οδός Ομήρου.
1936 Ρόδος. Το ιταλικό Σημάφορο, στον οδο του Αγίου Στέφανου, Μόντε Σμιθ.
1918. Θεσσαλονίκη. Θέα της παραλίας, από τον Λευκό Πύργο.
1921 Θεσσαλονίκη. Ο Λευκός Πύργος.
1920 Μεσημβρία (Νεσέμπαρ), Βουλγαρία. Γλέντι Ελλήνων κατοίκων της πόλης.
1927 Ρόδος. Παλαιά πόλη. Τα τείχη της Γαλλίας.
1936. Ο Παναθηναϊκός, στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Μπαλτάσης, Μπαλάσκας, Σύρκος, Ρεμούνδος, Στρουμπούλης, Κρητικός, Χάτζος, Τριανταφυλλίδης, Σβολόπουλος, Μηγιάκης, Τσούτσος.
1946. Κοντινό πλάνο της Norma Jeane Mortenson (Marilyn Monroe), που είναι αμακιγιάριστη, σε νεαρή ηλικία.
1952. Ελαία (πρώην Καλπάκι) Φιλιατών Θεσπρωτίας. Γυναίκες καθαρίζουν αμύγδαλα.
1956. Δυο βοσκοί, με φόντο τον χιονισμένο Όλυμπο.
1960 (δεκαετία). Η Αθήνα, από την πλευρά της Καλλιθέας. Νέος Κόσμος, Λεωφόρος Συγγρού και οδός Λαγουμιτζή.
1960 (δεκαετία). Θεσσαλονίκη. Το Πειραματικό Σχολείο της πόλης.
1960 Αντίπαρος. Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και η Αλίκη Βουγιουκλάκη, στα γυρίσματα της ταινίας «Μανταλένα».
1972 Αθήνα. Οδός Κονίτσης και Σεπολίων.
1976 «Τραστ». Σκίτσο του Νίκου Ζήκου.
1977. Σκίτσο του Αρχέλαου.
1979 «ΡΟΜΑΝΤΣΟ». Σκίτσο του Κ. Βλάχου.
1979 «ΡΟΜΑΝΤΣΟ». Σκίτσο του Κ. Βλάχου.
1980. «Τραστ». Σκίτσο του Νίκου Ζήκου.
Την ονομασία η οδός την πήρε, από την “βρύση του Τάκη”, που υπήρχε τον καιρό της οθωμανικής Κατοχής.
2007. Η 501, με φόντο την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττός, πηγαίνει, για Πειραιά.
2024. Ο βραχώδης σχηματισμός αλ Νασλάα, στην έρημο της Σαουδικής Αραβίας, αποτελείται από δύο μεγάλα κομμάτια ψαμμίτη, που χωρίζονται, στην μέση, με ένα μυστηριώδες, λεπτό διάκενο, τόσο ευθύγραμμο και λείο, που μοιάζει να έχει κοπεί, με λέιζερ. Ο σχηματισμός έχει ύψος, περίπου, 6 μέτρα και πλάτος 9 μέτρα.
Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πώς σχηματίστηκε το παράξενο κενό, μεταξύ των δύο όγκων, αλλά φαίνεται να είναι φυσικής προέλευσης, σύμφωνα με το Live Science. Έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες, που εξηγούν τον χωρισμό του βράχου, στην μέση, μία εκ των οποίων υποστηρίζει ότι το κενό δημιουργήθηκε, ως αποτέλεσμα της τεκτονικής των λιθοσφαιρικών πλακών. Ο αλ Νασλάα βρίσκεται, σε μια απομακρυσμένη και άνυδρη περιοχή της βορειοδυτικής Σαουδικής Αραβίας που κατά καιρούς υφίσταται τεκτονικές μετατοπίσεις. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι μια ξαφνική μετακίνηση του φλοιού της Γης μπορεί να έχει μετατοπίσει και διασπάσει τον αλ Νασλάα, ο οποίος είναι, από ψαμμίτη, πέτρα που είναι στρωματοποιημένη και επομένως, σχετικά, εύθραυστη. Αλλά κάτι πρέπει, στην συνέχεια, να έχει γυαλίσει το διάκενο, καθώς μια ρωγμή, που προκύπτει, από την κίνηση πλακών, κάτω από το πέτρωμα, είναι απίθανο να βγει τόσο ομαλή. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι, για χιλιάδες χρόνια, μετά την διάσπαση του βράχου, ο άνεμος και το νερό έπιασαν δουλειά, στα δύο μισά του. Το νεοδημιουργηθέν χάσμα μπορεί να δημιούργησε ένα κανάλι, για τους ανέμους, που μετέφεραν άμμο και άλλα λειαντικά σωματίδια, τα οποία, σταδιακά, διέβρωσαν τις δύο πλευρές του βράχου, μέχρι να γίνουν, απόλυτα, λείες. Μια άλλη θεωρία είναι ότι ο αλ Νασλάα χωρίστηκε, στην μέση, ως αποτέλεσμα παγωμένου νερού και επεκτεινόμενων μικρών ρωγμών, στον βράχο, σε μια ψυχρή περίοδο, πριν από χιλιάδες, ή εκατομμύρια χρόνια. Αυτές οι μικρές ρωγμές μπορεί, τελικά, να ενώθηκαν, μεταξύ τους και να άνοιξαν το ευθύγραμμο χάσμα, που βλέπουμε, σήμερα, όταν η ψυχρή περίοδος έφτασε, στο τέλος της, λιώνοντας το νερό, στο χάσμα. Κάθε ένας, από τους δύο όγκους του αλ Νασλάα, στέκεται, πάνω σε ένα μικρό βάθρο, κάνοντας τον σχηματισμό να μοιάζει, σαν να αιωρείται. Αυτά τα βάθρα είναι φυσικά, και ιδιαίτερα, συνηθισμένα, στα τοπία της ερήμου. Γνωστά, ως «βράχοι μανιτάρια», συνήθως, προκύπτουν, από ανέμους, που φυσούν, πιο γρήγορα, κοντά στο έδαφος, από ό,τι ψηλότερα. Τα δύο κομμάτια αλ Νασλάα φέρουν, επίσης, πετρογλυφικά, δηλαδή σύμβολα και εικόνες, χαραγμένα, στον βράχο. Οι ερευνητές έχουν καταγράψει χαράξεις αλόγων, αγριοκάτσικων και ανθρώπων, ηλικίας χιλιάδων ετών, στον αλ Νασλάα, αλλά το πότε, ακριβώς, έγιναν παραμένει μυστήριο.
2024. Clint Eastwood.
Σχόλια
Όσον αφορά τους Ιταλούς, υπάρχει καταγεγραμμένη παρουσία τους, στον παραλιακό Πόντο και συγκεκριμένα, στην περιοχή της Τραπεζούντας. Δεν επρόκειτο, για Ιταλούς του νότου, αλλά Ιταλούς του βορρά (Γενουατες και Βενετσιάνους), οι οποίοι άφησαν και δυο κάστρα, στην Τραπεζούντα, που υπάρχουν, ακόμη.
Μην ξεχνάς ότι, για πολλούς αιώνες, στην Μικρά Ασία (όχι, στην περιοχή μας) κατοικούσαν Γαλάτες, στην λεγόμενη Μικρή Γαλατία), που εξελληνισθηκαν και στην συνέχεια εκχριστιανιστηκαν και σε αυτούς ο Παύλος, εστειλε, τον 1ο αιωνα μΧ, την περίφημη «προς Γαλάτας επιστολή» του, που είναι αυθεντική. Στην πορεία των αιώνων, οι Γαλάτες εκτουρκίστηκαν, εξισλαμίστηκαν και τώρα, δεν υπάρχουν, αλλά, στην περιοχή γύρω, από την Άγκυρα, που ζούσαν, άφησαν το γενετικό τους αποτύπωμα.
Τα ιστορικά δεδομένα είναι περισσότερο πολύπλοκα.
Επίσης, η ρωμαϊκή ρίζα, που αναφέρεις, δεν αφορά, μόνο, την εποχή του Μιθριδάτη. Οι Τούρκοι βρίσκουν ρωμαϊκά αποικιακά μορφώματα, στα παράλια.
Προφανώς, όλοι αυτοί κάποιο αποτύπωμα άφησαν, στο διάβα του χρόνου.
Επίσης ναι, για τους Αρμένιους, έχει άλλο γενετικό αποτύπωμα, η εφαρμογή. Το έχω διαβάσει, σε «Τούρκους» της Μικράς Ασίας, που υπέστησαν πολιτισμικό σοκ, διότι έμαθαν ότι το γενετικό τους puzzle περιέχει ελληνικό, αρμενικό και εβραϊκό αποτύπωμα και έχουν ανοίξει ολόκληρες συζητήσεις, μεταξύ τους, για αυτά τα ευρήματα.
Να σου επιστήσω την προσοχή ότι ο όρος «Δυτικοασιατης», που χρησιμοποιεί η εφαρμογή, σε μένα, προσδιορίζει συγκεκριμένα, το τί εννοεί. Αναφέρεται, πρώτα, στους Πέρσες και κατόπιν, στους εθνοτικά - και όχι γενετικά - Τούρκους της Μικράς Ασίας (που έχουν ποικίλα γενετικά αποτυπώματα). Πρόσεξε, επίσης, ότι ενώ όσον αφορά τους Τούρκους, κάνει αυτήν την σαφή διευκρίνιση, στο κύριο τμήμα του δυτικοασιατικού μου puzzle, δηλαδή, στο περσικό, δεν μιλάει, για, εθνοτικά, Πέρσες, αλλά σκέτα, για Πέρσες, τους οποίους συνδέει, με αρχαιότερους λαούς, που δεν τους περιγράφει. Από την Ιστορία, ξέρουμε ότι ήσαν οι Χετταίοι., ειδικά, στην περιοχή της Σεβάστειας.
Επίσης, όσον αφορά τους Εβραίους, αυτοί έχουν διφορούμενα γενετικά αποτυπώματα. Αυτό, των Ασκενάζι, που σχηματίστηκε, στην βόρεια Ευρώπη (Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ρωσία, χώρες της Βαλτικής) και δεν σχετίζεται, με αυτό των Εβραίων του νότου και της Παλαιστίνης, δηλαδή τους Σεφαρδιτες. Ως εκ τούτου, τείνω να έχω την γνώμη ότι οι Ασκενάζι, πιθανώς, να προέρχονται, από την μεριά του πατέρα μου. Άλλωστε, στην Πελοπόννησο ήσαν πολλοί Εβραίοι, μέχρι την Τουρκοκρατία και εκτός τούτου, η εφαρμογή αναφέρει ότι οι Ασκενάζι πιεζόμενοι, από τους λαούς του βορρά, στα σχετικά, πρόσφατα χρόνια, κατέβηκαν, στον νότο, στις σλαβικές χώρες και στα Βαλκάνια.
Γενικά, το τεστ έχει μια πραγματολογική βάση, διότι, από το DNA, «φυγείν αδύνατον»…
Το τεστ, προφανώς, δεν είναι τέλειο. Έχει πολλά να διδαχθεί, από την εισαγωγή νέων πληθυσμών, στην έρευνα, που γίνεται και πιθανόν να ανιχνεύσει και αλλά γενετικά αποτυπώματα και να αναδιατυπωσει τα παρόντα.
Όμως, χωρίς να είναι θέσφατο, αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο γνωσιολογικό επιστημονικο εργαλείο.
Είναι νωρίς, ακόμη. Έχει πολύν καιρό, μπροστά της.
Έτσι προέκυψε ο μεσαιωνικός ελληνισμός.
Βέβαια, μέσα από πολλές ιστορικές καραμπόλες, ο ελληνισμός συμμείχθηκε, με την χριστιανική εκδοχή του εβραϊσμού και έτσι, με βάση την μεταλεξανδρινή ελληνιστική περίοδο και αφού κατάφερε να επαναρθρώσει και να επαναδιατυπώσει την ύπαρξη του, ο ελληνισμός επανήλθε και ενσωμάτωσε άλλους λαούς, μέσα από ένα τεράστιο χρονικό σλάλομ.
Ευτυχώς.
Όσον αφορά το γενετικό τεστ, αυτό είναι ένα πολύ καλό επιστημονικό εργαλείο. Δώσε του τον απαιτούμενο χρόνο, ώστε να διορθώσει όσα προκύψει, στην πορεία του χρόνου, ότι πρέπει να διορθωθούν.