Κρατικός προϋπολογισμός 2024 : Γίνεται λόγος, για «ανάπτυξη» 2,4% με ονομαστικό ΑΕΠ 222,78 δισεκ. €, το 2023 και «ανάπτυξη» 2,9%, με ονομαστικό ΑΕΠ 233,80 δισεκ. €, το 2024, αλλά, ως συνήθως, πρόκειται να πέσουν έξω - ιδίως, για το 2024 -, όπως έπεσαν έξω, για τον φετινό χρόνο, πέρυσι. Η δυναμική της ελληνικής οικονομίας, πρόκειται να εξασθενίσει, λόγω της πτώσης της ενεργού ζητήσεως και της ληστρικής φοροεπιδρομής του ψευδοφιλελεύθερου “ορντολιμπεριστή” Κωστή Χατζηδάκη.

 

Για να μπορέσω να κάνω αναφορά, στον κρατικό προϋπολογισμό του 2024, είναι, πολλαπλώς, χρήσιμο να θυμίσω όσα έγραψα, πριν, σχεδόν, έναν χρόνο, για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2023, στο δημοσίευμά μου, της 9ης Δεκεμβρίου 2022, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ, με τίτλο : Μια παρουσίαση του κρατικού προϋπολογισμού του 2023, ο οποίος δεν πρόκειται να υλοποιηθεί και θα επιβαρύνει, επί πολύ, τα, ήδη, διαβρωμένα, από τον πληθωρισμό, βαλάντια των ελληνικών νοικοκυριών. (Ουσιαστικά, έχουμε χρεωκρατία = ξοδεύονται τεράστια χρηματικά ποσά, για να δανειζόμαστε ενώ έχουμε αναδιανομή εισοδήματος, μέσα σε μια κοινωνία, την οποία η ολιγαρχία και οι ευρωθεσμοί, ως δανειστές, έχουν ληστέψει), προκειμένου να γίνει μια συγκριτική αντιπαραβολή των προβλέψεων, για το 2023, που εγράφησαν, εκείνη την εποχή, σε σχέση, με όσα, τελικά, τώρα ολοκληρώνονται και πραγματοποιούνται. 

Αλλά πριν περάσω στο οικονομικό σκέλος του σημερινού θέματος, που αφορά τον κρατικό προϋπολογισμό 2024 και τις κυβερνητικές προβλέψεις, για την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας, κατά το επόμενο έτος, πρέπει να γράψω ορισμένα πράγματα, για το πολιτικό σκέλος όσων ανέφερα, στο, παραπάνω, αναφερόμενο περυσινό μου δημοσίευμα και τα οποία, φυσικά, κινήθηκαν πολύ μακριά, από την πραγματικότητα, έτσι όπως αυτή, απρόσμενα, διαμορφώθηκε, με την πραγματική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Μαΐου και Ιουνίου.

Αυτήν την εξέλιξη δεν μπόρεσα να την προβλέψω, λόγω της συστηματικής και επίμονης παραπλάνησης, που υπέστην (όπως και ολόκληρος ο ελληνικός λαός), από τον μακροχρόνιο προπαγανδιστικό βομβαρδισμό των δημοσκοπικών εταιρειών και οι των ΜΜΕ, που προεκλογικά, υπολόγιζαν, μέχρι την ημέρα των βουλευτικών εκλογών της 21ης Μαΐου 2023, ότι το εύρος των εκλογικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ θα κυμαινόταν, κάπου, ανάμεσα, στο 25%, ως κατώτατο επίπεδο και στο 30% των ψήφων του εκλογικού σώματος.

Αυτές οι δημοσκοπικές προβλέψεις, όλων των εταιρειών του χώρου αυτού αποδείχτηκαν και μάλιστα, επί σειρά ετών (διότι δεν είχαμε να κάνουμε, με ένα προσωρινό ή ευκαιριακό φαινόμενο), ως, εντελώς, εκτός της πραγματικότητας, παραπλανώντας και την κοινή γνώμη αλλά και τους ίδιους τους πελάτες τους, δηλαδή τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και κυρίως, τα πολιτικά κόμματα, που, με βάση αυτές τις, τραγικά, εσφαλμένες δημοσκοπήσεις χαράζαν την πολιτική τακτική τους. Έτσι, παρά τις παραπάνω προβλέψεις όλων των δημοσκοπικών εταιρειών, το εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, στις βουλευτικές εκλογές της 21ης Μαΐου 2023, μόλις που κατάφερε να φθάσει, στο, απολύτως, μη αναμενόμενο μέγεθος του 20,07%.    

 Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν, εντελώς, ανυποψίαστος, για τα σφάλματα των δημοσκοπικών εταιρειών, γύρω από τις έρευνες, τις οποίες πραγματοποιούσαν και εμφάνιζαν, στην δημοσιότητα. Όπως φαίνεται και στο προεκλογικό δημοσίευμά μου, στις 14 Μαΐου 2023, με τίτλο : Πάνε καλά οι δημοσκόποι; Νομίζω πως όχι. Βαδίζοντας προς τις βουλευτικές εκλογές της 21ης Μαΐου, όλες οι δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις δημιουργούν προβληματισμούς και πρέπει να αντιμετωπίζονται, με τον δέοντα σκεπτικισμό…, ήμουν υποψιασμένος ότι οι δημοσκοπήσεις ήσαν, εκτός της πραγματικότητας και γι’ αυτό, ήμουν, άκρως, επιφυλακτικός, απέναντί τους, αλλά αυτή μου η στάση δεν ήταν αρκετή και όσο χρειαζόταν απορριπτική, απέναντι στα εμφανιζόμενα δημοσκοπικά ευρήματα όλων των δημοσκοπικών εταιρειών, που οδήγησαν το εκλογικό σώμα και εμένα, να βρισκόμαστε, μέσα σε μια πολύχρονη εικονική πραγματικότητα, γύρω από τις εκλογικές τάσεις της ελληνικής κοινωνίας η οποία εικονική πραγματικότητα, τελικά, κατέρρευσε, με τα τελικά αποτελέσματα, το απόγευμα των βουλευτικών εκλογών της 21ης Μαΐου 2023· μια κατάρρευση, η οποία ήρθε, με εκκωφαντικό πάταγο. 

Μετά από αυτές τις εξηγήσεις και αφήνοντας, στην άκρη, το πολιτικό σκέλος της υπόθεσης, έρχομαι, στο κύριο ζήτημα, που αφορά τα παρουσιαζόμενα μακροοικονομικά μεγέθη και τα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού του 2024, τα οποία εμφανίζει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με πρώτον και χειρότερο τον ψευδοφιλελεύθερο “ορντοιμπεραλιστή” υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστή Χατζηδάκη και το οικονομικό του επιτελείο στο υπουργείο οικονομικών. 

Η πρώτη πρόβλεψη που κάνει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης αφορά το μακροοικονομικό μέγεθος του ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας, το οποίο υπολογίζει ότι, το 2023, θα καταλήξει, στα επίπεδα των 222,78 δισεκ. €, πέφτοντας έξω, στις περυσινές της προβλέψεις, οι οποίες εκτιμούσαν ότι το ελληνικό ΑΕΠ αναμενόταν, το 2023, στα 224 δισεκ. €, εμφανίζοντας, μια ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, το 2023, στο 2,4%. Οι πρόβλεψεις αυτές δεν πραγματοποιήθηκαν, όπως δεν πραγματοποιήθηκε, ούτε και η κυβερνητική πρόβλεψη, για τον πληθωρισμό, που η κυβέρνηση τον υπολόγιζε, για το 2023, στα 4,8%, για να τον εμφανίζει, τώρα, ότι, στο τέλος του χρόνου, θα φθάσει, στο 4,1% (αλλά, τον Οκτώβριο του 2023, ενώ ο γενικός πληθωρισμός ανήλθε, στο 3,9%, ο πληθωρισμός τροφίμων έφθασε, στο 9,3% και δεν προκύπτει ότι θα αποκλιμακωθεί) ενώ, παράλληλα, ισχυρίζεται ότι το ελληνικό ΑΕΠ θα αυξηθεί, το 2024, στα 233,8 δισεκ. €, εμφανίζοντας επίπεδο ανάπτυξης της τάξεως του 2,4% και εντελώς, προπαγανδιστικά και ψευδώς, προβάλλει τον παιδαριώδη ισχυρισμό ότι, δηλαδή το ελληνικό ΑΕΠ θα υπερβεί το ρεκόρ του 2008, που υποτίθεται ότι είχε διαμορφωθεί στα 232 δισεκ. €.

Εν ολίγοις, το υπουργείο Οικονομικών ψεύδεται, ασύστολα, παρουσιάζοντας, στην κοινή γνώμη, αυτά τα στοιχεία, διότι αναφέρεται, στα μεγέθη του ονομαστικού ΑΕΠ της χώρας και όχι στα μεγέθη του πραγματικού μεσοσταθμικού ΑΕΠ, έχοντας, ως αφετηρία, ένα κάποιο οποιοδήποτε έτος βάσης.

Βέβαια, όπως έχω αναφέρει, στο, αμέσως, προηγούμενο του παρόντος δημοσίευμά μου, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ, το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο προβαίνει, αναφερόμενο στο πραγματικό ΑΕΠ της χώρας, με έτος βάσης, το ΑΕΠ του 2007, στην παρουσίαση, για τους ειδικούς, τριών σεναρίων της εξέλιξης του πραγματικού ελληνικού ΑΕΠ, το οποίο θα φτάσει, σύμφωνα, με αυτό το τριπλό σενάριο της κυβέρνησης, στα επίπεδα του 2007, μέσα σε ένα μελλοντικό χρονικό  εύρος 10 ετών· δηλαδή ανάμεσα στο 2032 και το 2042 (οι αναγνώστες είναι χρήσιμο να δουν το χθεσινό δημοσίευμά μου, με τίτλο : 2032 - 2042 : Μέσα, σε αυτό το χρονικό διάστημα, υπολογίζει το επιτελείο του υπουργού Οικονομικών Κωστή Χατζηδάκη ότι το πραγματικό ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας θα φθάσει, στο 100% του ΑΕΠ του 2007. Όμως, η πρόβλεψη αυτή είναι φιλόδοξη και προβληματική, ως προς το εάν και πότε, θα προκύψει και τον, παραπάνω πίνακα, με τα τρία κυβερνητικά σενάρια, τα οποια δείχνουν ότι το πραγματικό ελληνικό ΑΕΠ θα φθάσει, στα επίπεδα του ΑΕΠ του 2007, κάπου, ανάμεσα, στο 2023 και στο 2042. Με λίγα λόγια, «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι»

Το οικονομικό επιτελείο του Κωστή Χατζηδάκη προβλέπει, επίσης,  ότι ο κρατικός προϋπολογισμός θα παρουσιάσει, το 2024, πρωτογενές πλεόνασμα  2,1% του ΑΕΠ, έναντι 1,1%, στον προϋπολογισμό του 2023 και ότι το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης αναμένεται να μειωθεί από 172,6% του ΑΕΠ, το 2022, στο 160,3%, το 2023 και στο 152,3%, το 2024 και όλα αυτά, ενώ το πραγματικό αριθμητικό μέγεθος του ελληνικού δημοσίου χρέους αυξάνεται και τώρα, βρίσκεται, σε επίπεδα, άνω των 405 δισεκ. €, μέγεθος, το οποίο, φυσικά, θα αυξηθεί. 

Επίσης παρά τα όσα λέγονται και γράφονται, είναι σαφής η προοπτική, για την εμβάθυνση της επιβράδυνσης, που παρατηρείται, στην ευρωζώνη, επηρεάζοντας, αρνητικά, την πορεία των ελληνικών εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών και για μένα, είναι δεδομένη η επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης της ιδιωτικής κατανάλωσης, καθότι η αύξηση των καταναλωτικών δαπανών, μετά την πανδημία του COVID2019, έχει τελειώσει και φυσικά, θα υπάρξουν επιπτώσεις, από τις πληθωριστικές πιέσεις των προηγούμενων μηνών, ενώ η αστεία αύξηση, κατά 2,8%, των ονομαστικών μισθών θα χειροτερεύσει την κατάσταση, με δεδομένη την αντιπληθωριστική πολιτική, που θα ακολουθηθεί, για να μειωθεί ο πληθωρισμός, από το 4,1%, στο υπολογιζόμενο 2,6%, για το 2024, με την διατήρηση του πληθωρισμού, ιδίως εκείνου των τροφίμων, σε, σχετικά, υψηλά επίπεδα.

Εν τω μεταξύ, το πρωτογενές πλεόνασμα της Γενικής Κυβέρνησης, που, για το 2023, εκτιμάται ότι θα φθάσει, στο 1,1% του ΑΕΠ και εμφανίζεται να καταλήξει να είναι μεγαλύτερο, από τον προϋπολογισθέντα στόχο του 0,7% του ΑΕΠ και σε σχέση, με το εμφανιζόμενο τελικό αποτέλεσμα του 2022 , που έφθασε, στο 0,1% του ΑΕΠ, το πλεόνασμα 1,1% του ΑΕΠ για το 2023, το οποίο είναι σαφές ότι έβλαψε το μέγεθος της υπολογιζόμενης «ανάπτυξης», αφού αυτό το πλεόνασμα αφαιρέθηκε, από την ενεργό ελληνική οικονομία, προέκυψε, κυρίως, από την σταδιακή κατάργηση των μέτρων για την αντιμετώπιση των συνεπειών της ενεργειακής κρίσης και την μείωση της ενίσχυσης των εισοδήματων των οικονομικά, ασθενέστερων πολιτών καθώς και από την μεγαλύτερη “φιλελεύθερη” φορομπηχτική εισπραξιμότητα των φορολογικών εσόδων, ιδίως από τον ΦΠΑ και τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης. Και μάλιστα, ακόμη χειροτερα, για την όποια μέλλουσα δήθεν «ανάπτυξη», το 2024, το πρωτογενές πλεόνασμα αναμένεται να αυξηθεί, υπερβολικά, φθάνοντας, στα επίπεδα του 2,1% του ΑΕΠ.

Έτσι, προβλέπονται παραπάνω φόροι, κατά 6,2 δισεκ. € και, συνολικά 62,9 δισεκ. €, ήτοι, αύξηση 8,1%(!), σε σχέση με το 2023, που και πάλι η φορολογική λεηλασία της “φιλελεύθερης” κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη διογκώθηκε, ενώ εκτινάσσονται τα εσόδα, από τον ΦΠΑ, στα 24,3 δισεκ. €, από 22,1 δισεκ. €, και στην εκτέλεση 23 δισεκ. €, του περυσινού κρατικού προϋπολογισμού, ήτοι αύξηση, πάνω από 2,2 δισεκ. €, ενώ οι ειδικοί φόροι μένουν σταθερά στα ύψη τους των 7,1 δισεκ. €. Παράλληλα γιγαντώνονται και οι άμεσοι φόροι, (όπως οι φόροι εισοδήματος φυσικών προσώπων, που προβλέπεται να φτάσουν στα 13 δισεκ. €, αυξημένοι κατά 1,7 δισ. σε σχέση με το 2023, αφού η ονομαστική αύξηση των μισθών και των συντάξεων επηρεάζει κυρίως τα έσοδα από τους άμεσους φόρους (φόροι εισοδήματος) λόγω «της συνακόλουθης αυξημένης παρακράτησης του φόρου».

Παράλληλα, ο κρατικός προϋπολογισμός του 2024, φέρνει και έναν, ακόμη, φόρο – το τέλος αντιμετώπισης των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής, συμπληρωματικά στον φόρο διαμονής, στα τουριστικά καταλύματα και στη βραχυχρόνια μίσθωση – στο όνομα της αντιμετώπισης των καταστροφών από φυσικά φαινόμενα.

Αλλά το οικονομικό επιτελείο του (γνωστού παρακολουθούμενου, από την ΕΥΠ του Κυριάκου Μητσοτάκη, ως “5046c”) ψευδοφιλελεύθερου “ορντολιμπεραλιστή” - ο “ορντολιμπεραλισμός” είναι μία καινοφανής και κενοφανής θεωρία της γερμανικής οικονομικής σχολής, η οποία θέλει την λεγόμενη φιλελεύθερη οικονομία να οργανώνεται, μέσα από την κρατική παρέμβαση· αυτό, βέβαια, ισοδυναμεί, με μια κενολογία, η οποία θέλει να και χρησιμοποιείται, για να αποκρύψει το γεγονός ότι ο φιλελευθερισμός, ως οικονομική θεωρία του καπιταλιστικού κόσμου, έχει παραδώσει προ πολλού το πνεύμα του, στα χέρια της ιστορικής λήθης και αποτελεί μακρινό παρελθόν - Κωστή Χατζηδάκη, επειδή αντιλαμβάνεται ότι αυτά τα μακροοικονομικά μεγέθη είναι, εξαιρετικά, αμφίβολα και πιθανώς, αποτελούν μούφα, έχει, στην καβάντζα και ένα δεύτερο σενάριο, για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2024, το οποίο προβλέπει την επίδραση στο δημοσιονομικό αποτέλεσμα, από μία μείωση του ρυθμού ονομαστικής μεγέθυνσης του ΑΕΠ κατά 1% σε σχέση με το υποτιθέμενο, ως βασικό μακροοικονομικό σενάριο του προϋπολογισμού, όπερ σημαίνει ότι, αντί για την ονομαστική «ανάπτυξη», του 2,9% του ΑΕΠ, για την οποία έγινε, ήδη, λόγος, ερχόμαστε, τώρα, σε αυτό το δεύτερο «κακό» σενάριο, στο οποίο η λεγόμενη «οικονομική ανάπτυξη» περιορίζεται, στο 1,9% του ΑΕΠ της χώρας.

Ετσι, το ονομαστικό ΑΕΠ του 2024 υποτίθεται ότι θα διαμορφωθεί, στα 231,5 δισ. €, με αποτέλεσμα αυτό το επίπεδο του ονομαστικού ΑΕΠ να  «επιδεινώσει» το δημοσιονομικό αποτέλεσμα, κατά 0,5% του ΑΕΠ, σε σχέση, με το πρώτο σενάριο του κρατικού προϋπολογισμού  του 2024.

Αυτό σημαίνει ότι, στην περίπτωση αυτή, το ισοζύγιο της Γενικής Κυβέρνησης, σύμφωνα με τα δεδομένα κριτήρια ESA της Eurostat, θα διαμορφωθεί σε -1,6% του ΑΕΠ, έναντι -1,1% του ΑΕΠ, ενώ το πρωτογενές δημοσιονομικό αποτέλεσμα κατά τα κριτήρια ESA θα διαμορφωθεί, σε 1,7% του ΑΕΠ, έναντι 2,1% του ΑΕΠ και θα οδηγήσει, σε μεγαλύτερη δημοσιονομική επιβάρυνση 1,13 δισεκ. €.

Η ανάγνωση των στοιχείων της Eurostat είναι δεδομένο ότι οδηγεί, σε μια πλήρη απογοήτευση και φέρνει κατάθλιψη και είναι σαφεστατη απόδειξη για όλα όσα έχουν γίνει λάθος σε αυτήν τη χώρα τα τελευταία 15 χρόνια, τα οποία έχουν καταδικάσει την ελληνικη οικονομία, σε σαφή υπανάπτυξη κατατάσσοντας την Ελλάδα, στην 3η θέση, από το τέλος, ξεπερνώντας οριακά, την Σλοβακία, με μια σχετική διαφορά, από την Βουλγαρία, ενώ, μακράν, σε καλύτερη θέση από την χώρα μας βρίσκεται το σύνολο των άλλων χωρών του τέως “υπαρκτού σοσιαλισμού”, όπως η Ρουμανία, η Πολωνία, η Τσεχία, η Ουγγαρία, η Εσθονία, η Λεττονία και οι άλλες, αφού ο μέσος εργαζόμενος στις χώρες αυτές του τέως “υπαρκτού σοσιαλισμού”, αν ληφθεί υπόψη το μέσο εισόδημα και οι τιμές του καταναλωτή, βρίσκεται, σε πολύ καλύτερη θέση, από τον μέσο Έλληνα και αν αναλογισθούμε το, σε ποιά κατάσταση βρίσκονταν αυτές οι χώρες, το 1989 και την συγκρίνουμε, με αυτήν που βρίσκονται σήμερα, τότε, καταλαβαίνουμε το μέγεθος της ανείπωτης καταστροφής, που υπέστη και υφίσταται η Ελλάδα, με την ολέθρια ένταξή της, στην ευρωζώνη, την 1/1/2002 και με την, αενάως, ακολουθούμενη πολιτική των Μνημονίων, ύστερα από την ελληνική κρατική χρεωκοπία του 2010, που φυσικά έχει συμπαρασύρει, στην χρεωκοπία και στην επιτηρούμενη μακρά διαδικασία ελεγχόμενης πτώχευσης, όχι μόνο την κρατική, αλλά και την ιδιωτική οικονομία της χώρας, γεγονός, το οποίο είναι ο κινητήριος μοχλός της ληστρικής φοροεπιδρομης, που υφίσταται η ελληνική οικονομία και τα ελληνικά νοικοκυριά, από το 2010, έως σήμερα και έως το μη ορατό μέλλον.  

Αυτή είναι η κακή κατάσταση, που προβλέπεται, για το 2024 και μάλιστα, προβλέπεται με έναν “απαλό” τρόπο, που “ωραιοποιεί” τα πράγματα. 

Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι εξελίξεις πρόκειται να είναι πολύ χειρότερες. Σε τέτοιο σημείο, μάλιστα, που είναι πιθανό η ελληνική οικονομία να βρεθεί, το 2024, σε κατάσταση ύφεσης.

Και μη χειρότερα, δηλαδή…