Το δανειστικό “μαξιλαράκι” των 37 δισεκ. € της ιδιότυπης πιστοληπτικής γραμμής του 4ου “ντροπαλού” Μνημονίου του καλοκαιριού του 2018, ο Στέφανος Κασσελάκης, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο προπαγανδιστικός και παραπλανητικός “καυγάς”, για την μη εκταμίευσή του, από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. (Ακόμη και σήμερα, ουδείς γνωρίζει, επισήμως, εάν και πόσα χρήματα έχουν εκταμιευθεί, από αυτήν την πιστοληπτική γραμμή των ξένων δανειστών, προς το ελληνικό κράτος).
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Στέφανος Κασσελάκης, στην πρόσφατη πρώτη συνάντησή τους. Το πρόβλημα, με αυτούς είναι ότι, ενώ ο δεύτερος ομολογεί, με πολύ έμμεσο τρόπο κάποια ίχνη αλήθειας (αν και αποφεύγει να μιλήσει, ανοικτά, για την πραγματική πιστοληπτική γραμμή και το μακροχρόνιο 4ο “ντροπαλό” Μνημόνιο του καλοκαιριού του 2018), ο πρώτος δεν λέει τίποτε, για το αν έχει χρησιμοποιηθεί και κατά πόσο, το “μαξιλαράκι” της πιστοληπτικής γραμμής των 37 δισεκατομμυρίων €.
Αυτές τις ημέρες, μετά την πρώτη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, την περασμένη Κυριακή 12/11/2023, διακινείται, από τον πρόεδρο του κόμματος Στέφανο Κασσελάκη και την τωρινή ηγετική ομάδα του ένα παλαιό “κατηγορητήριο”, το οποίο, τώρα, δεν είναι άναρθρο, αλλά συνοδεύεται, με μια απόπειρα επιχειρηματολογικής επένδυσής του, με στόχο τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, τον υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα.
Ο Στέφανος Κασσελάκης υπήρξε, προχθές, στην συνέντευξή του, στον Νίκο Χατζηνικολάου, πιο συγκεκριμένος, για όσα καταλογίζει, στον Ευκλείδη Τσακαλώτο, που συνομολόγησε - πέραν του 3ου Μνημονίου, το καλοκαίρι του 2015 - και το 4ο “ντροπαλό”, άτυπο, πλην όμως, ουσιαστικό και πραγματικό 4ο Μνημόνιο, το οποίο οι συντάκτες του (οι ευρωθεσμικοί δανειστές και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος), το καλοκαίρι του 2018, δεν θέλησαν και απέφυγαν να το αποκαλέσουν, με το πραγματικό όνομά του, δηλαδή ως νέο Μνημόνιο διαρκείας, έως, τουλάχιστον, το 2070, αλλά το βάπτισαν, με τον τίτλο «μεταμνημονιακές υποχρεώσεις».
Ας τα δούμε αυτά, που είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ :
«Ο κ. Τσακαλώτος θα μπορούσε να έχει κάνει μια καλύτερη συνεννόηση, διαπραγμάτευση, με την τρόικα, να πείσει ότι αυτή η υπεραπόδοση είναι δομική … Αυτό, που σας λέω, είναι ότι τα 37 δισεκατομμύρια τα φτάσαμε, επειδή η χώρα είχε υπεραπόδοση. Και μέχρι και ο κ. Δραγασάκης είπε, «άμα το ζήτημα είναι 37 και 30, αυτό μπορούμε να το συζητήσουμε». Αυτό, που λέω εγώ, είναι το εξής: Ότι, εάν υπήρχε κάποιο περιθώριο, στο ύψος αυτού του μαξιλαριού, το οποίο το έχτισε ο ελληνικός λαός, με θυσίες και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, προς τιμήν της, με χρηστή διοίκηση, αυτό θα μπορούσαμε να το είχαμε διαχειριστεί λίγο καλύτερα».
Ως προς το, αν η απόφαση ήταν του Τσακαλώτου, ή του Τσίπρα, ο Στέφανος Κασσελάκης απάντησε :
«Ο λόγος, για τον οποίο αναφέρθηκα, σε αυτό, είναι επειδή πιστεύω ότι ο κ. Τσακαλώτος έχει μια εμμονή, με την αύξηση των φόρων. Έχει εμμονή. Ίσως και μια ιδεοληψία, εναντίον της μεσαίας διαστρωμάτωσης, στην κοινωνία. Εγώ δεν είμαι υπέρ της φοροεπιδρομής».
Αυτό, που λέει ο Στέφανος Κασσελάκης, έμμεσα και όχι ρητά και ευθέως, είναι ότι το άτυπο 4ο Μνημόνιο, του οποίου οι συντάκτες ντρέπονταν να πουν το όνομά του, συνέδεσε το ύψος του ποσού του λεγόμενου “μαξιλαρακίου”, με τα πρωτογενή πλεονάσματα των προηγηθέντων ετήσιων προϋπολογισμών του ελληνικού κράτους.
Δηλαδή, όσο μεγαλύτερα ήσαν τα επιτυγχανόμενα ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα των ελληνικών κρατικών προϋπολογισμών τα προηγούμενα χρόνια, τόσο μεγαλύτερο επρόκειτο να είναι και το συνολικό ποσόν, αυτού, που ο ΣΥΡΙΖΑ ονόμασε, ως “μαξιλαράκι”.
Έτσι, φθάνουμε, στην πρώτη σημαντική παρατήρηση, που κανείς δεν αναφέρει· και αυτή η παρατήρηση, που έχει δυο σκέλη, είναι η εξής :
Το λεγόμενο μαξιλαράκι των 37 δισεκατομμυρίων €, για το οποίο όλοι μιλούν, είναι δανεισμός του ελληνικού Δημοσίου.
Αποτελεί δηλαδή αυτό το “μαξιλαράκι” , με λίγα λόγια, μια συμφωνημένη ιδιότυπη, sui generis, πιστοληπτική γραμμή στήριξης του ελληνικού κράτους από τους ευρωθεσμικούς δανειστές.
Έτσι και με δεδομένο ότι το ποσόν αυτό αποτελεί δανεισμό του ελληνικού Δημοσίου και πρόκειται, για μια ιδιότυπη προληπτική πιστοληπτική γραμμή στήριξης των χρηματικών αποθεμάτων του ελληνικού κράτους, για να αντιμετωπισθούν οποιεσδήποτε ταμειακές δυσχέρειες παρουσιασθούν, έχει συμφωνηθεί ότι, για οποιαδήποτε εκταμίευση ποσού χρημάτων, από αυτόν τον ειδικό τραπεζικό λογαριασμό, που τηρείται, στο εξωτερικό, απαιτείται η έγκριση της τρόικας και η υπογραφή της.
Κάπως έτσι, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ διέδωσε ότι αυτή αυτά τα 37 δις εκατομμύρια ευρώ αποτελούν επιτυχία της χωρίς φυσικά να εξηγήσει στην κοινή γνώμη περί τίνος πρόκειται.
Έχοντας αυτό το γεγονός, ως δεδομένο, ότι δηλαδή, για οποιαδήποτε εκταμίευση, από αυτό το ποσό των 37 δισεκατομμυρίων €, απαιτείται η σύμφωνη γνώμη της τρόικας, γίνεται κατανοητό ότι αποτελεί προπαγάνδα του αισχίστου είδους οποιαδήποτε πεπατημένη και διαδεδομένη προτροπή και γκρίνια, για την μη εκταμίευση αυτών των χρημάτων, εν όλω, ή εν μέρει, από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, πριν τις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019, στην οποία προτροπή και γκρίνια έχουν επιδοθεί ο Παύλος Πολλάκης και πολλοί, από τα μέλη και τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, είναι, τελείως, ανεδαφική και εκτός της πραγματικότητας.
Όμως, τώρα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε έναν διαφορετικό και πιο ουσιαστικό προβληματισμό, που αφορά την διασύνδεση του ύψος αυτού του σχηματισθέντος ποσού των 37 δισεκατομμυρίων €, με τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, στους κρατικούς προϋπολογισμούς, που πραγματοποίησε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, όπως φαίνεται, στον παραπάνω πίνακα.
Έτσι, ο Στέφανος Κασσελάκης λέει ότι θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα των κρατικών προϋπολογισμών, στα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με υπουργό οικονομικών τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ούτως ώστε να χρηματοδοτηθεί περισσότερο η ελληνική οικονομία και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έστω και αν το τελικό ποσόν της πιστοληπτικής γραμμής στήριξης του ελληνικού Δημοσίου, από το 4ο “ντροπαλό” και άτυπο Μνημόνιο θα διαμορφωνόταν, ακόμη και σε αρκετά μικρότερα επίπεδα, από αυτό που τελικά διαμορφώθηκε, δηλαδή από τα 37 δισεκατομμύρια €.
Αυτό το επιχείρημα έχει μια συλλογιστική, η οποία δεν είναι αβάσιμη, αλλά αυτό που πρέπει να παρατηρηθεί είναι το, κατά ποσόν μια τέτοια οικονομική πολιτική της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα θα ήταν αποδεκτή, από τους ευρωθεσμικούς δανειστές του ελληνικού Δημοσίου. Και είναι προφανές ότι δεν θα επέτρεπαν μια τέτοια μεταβολή, αν και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν επιχείρησε να διαπραγματευθεί και πολύ περισσότερο να αντισταθεί, στις επιθυμίες της τρόικας των δανειστών του ελληνικού Δημοσίου.
Έτσι, ο Ευκλείδης Τσακαλωτος και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν οι καλύτεροι μαθητές των ευρωθεσμικών δανειστών, πραγματοποιώντας τις μεγαλύτερες αποδόσεις, στα πρωτογενή πλεονάσματα των κρατικών υπολογισμών, όπως προκύπτει, από τον παραπάνω πίνακα των αποτελεσμάτων των κρατικών προϋπολογισμών της περιόδου 1995 - 2022.
Αυτό που έχει μεγάλη σημασία, επίσης, είναι και το γεγονός ότι μέχρι τώρα, όλα αυτά τα χρόνια, που πέρασαν, από το 2018 μέχρι σήμερα, οι διαδοχικές κυβερνήσεις, ήτοι αυτή του Αλέξη Τσίπρα, όπως και πολύ περισσότερο, τώρα, του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έχουν δώσει κανένα επίσημο στοιχείο, για την χρήση αυτής της πιστοληπτικής γραμμής στήριξης των 37 δισεκατομμυρίων €, με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε, εάν πόσα χρήματα έχουν χρησιμοποιηθεί, από το παραπάνω ποσόν και πόσο είναι το υπόλοιπο των χρημάτων, που έχουν απομείνει, σε αυτόν τον λογαριασμό αυτής της ιδιότυπης πιστοληπτικής γραμμής του 4ου Μνημονίου, του οποίου το όνομα ντρέπονται και αποφεύγουν να αναφέρουν το όνομά του.
Αυτή είναι, σε γενικές γραμμές, η κατάσταση που επικρατεί, μέχρι σήμερα, στα πλαίσια της εφαρμογής του 4ου “ντροπαλού” Μνημονίου, που οι συντάκτες του μετονόμασαν, ως “μεταμνημονιακές υποχρεώσεις” της χώρας μας.
Όλα τα άλλα είναι, απλώς, ανοησίες.
Σχόλια