Το ουκρανικό κράτος οδηγείται, προς εξαφάνιση και καλά θα κάνει η “ελληνική” κυβέρνηση να μη δώσει (έστω και μέσω τρίτων κρατών) τα 32 F-16, ή τα Mirage 2000, που θέλει το καθεστώς του Κιέβου, ούτε και να στείλει εκστρατευτικό σώμα, εκεί. Αλλιώς, η Ελλάδα εισέρχεται, στην καυτή ζώνη του άμεσου κινδύνου. Και απαραίτητο είναι να απενεργοποιηθεί η αμερικανική βάση στην Αλεξανδρούπολη, διότι η Μόσχα, ήδη, πιθανότατα, την θεωρεί, ως «νόμιμο στόχο».

Βλαντιμίρ Πούτιν : Για εκπαίδευση του ρωσικού στρατού, στην χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων κάνει λόγο ο Ρώσος πρόεδρος. Έχει τους λόγους του… 

Καθώς η ουκρανική άμυνα, στα μέτωπα του πολέμου, καταρρέει, μέσα σε ένα γρηγορότερο και επιταχυνόμενο μοτίβο, που παραμένει, όμως, προς το παρόν, σε, έστω και δύσκολα, σε ανεκτά επίπεδα, “slow motion”, από το, σχετικά, πρόσφατο παρελθόν, εδώ και κάποιους μήνες, έρχεται και επανέρχεται, στην δημοσιότητα, η πληροφόρηση, από δυτικά, ή φιλοδυτικά, αλλά και από ρωσικά μέσα ενημέρωσης ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα παραδώσει, στην Ουκρανία, 32 πολεμικά αεροπλάνα F-16, ή και Mirage-2000 (από αυτά της λεγόμενης “αγοράς του αιώνα”, που πραγματοποίησε η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, την δεκαετία του 1980), ενώ το ουκρανικό κράτος, στην παρούσα μορφή του, οδηγείται, σε θάνατο.

Η κυβέρνηση, μέχρι τώρα, ισχυρίζεται, ανεπισήμως, ότι αυτή η ιστορία αποτελεί «ακατάσχετη σεναριολογία», όμως, περίπου, έναν μήνα νωρίτερα, το «Νewsweek», σε άρθρο του με τίτλο : «Η Ουκρανία βλέπει απροσδόκητη ενίσχυση, με F-16, από Ευρωπαίο σύμμαχο», ανέφερε ότι «η Ελλάδα θα μπορούσε να μεταφέρει, έως και 32 μαχητικά αεροσκάφη F-16, στην Ουκρανία, καθώς το Κίεβο περιμένει απογοητευμένο να φθάσει το πρώτο, από τα δυτικής κατασκευής αεροσκάφη, τις επόμενες εβδομάδες»

Το «Newsweek» επικαλέστηκε, μάλιστα, την εκτίμηση ότι «είναι, σχεδόν, βέβαιο ότι η Αθήνα θα μεταφέρει τα αεροσκάφη στο Κίεβο», προσθέτοντας ότι η Ουκρανία «θα μπορούσε, επίσης, να λάβει 24, γαλλικής κατασκευής, μαχητικά αεροσκάφη Mirage 2000-5», ενώ παρέθεσε και τις δηλώσεις του υπουργού Άμυνας, Νίκου Δένδια, με οποίες αναφέρθηκε, στους πολλούς τύπους μαχητικών αεροπλάνων, που έχει η χώρα και την ανάγκη για ομοιοτυπία, στα πολεμικά αεροπλάνα, λέγοντας ότι τα F-16 Block 30 και τα Mirage 2000-5 θα μπορούσαν να πουληθούν. 

Ως εκ τούτου, ό,τι και αν λέγεται, ανεπισήμως, από το ελληνικό υπουργείο Άμυνας, στερείται αξιοπιστίας και σοβαρότητας. Άλλωστε, δεν διαψεύδεται, επισήμως, η ειδησεογραφία της μεταφοράς των 32 ελληνικών μαχητικών, στην Ουκρανία, αλλά, απλώς, εκφράζεται ο προβληματισμός, για τον τρόπο, που θα γίνει η μεταβίβαση αυτή. Αν, δηλαδή θα γίνει, με πώληση των πολεμικών αεροπλάνων, στην ίδια την Ουκρανία, ή εάν η πώληση των αεροπλάνων αυτών  θα γίνει, σε τρίτη χώρα, η οποία, με την σειρά της, θα τα μεταβιβάσει στην Ουκρανία. 

Ακόμη και αυτή η ανεπίσημη διατύπωση, την οποία εκφράζουν οι λεγόμενοι κύκλοι του ελληνικού υπουργείου Άμυναςς ότι δηλαδή η όλη ιστορία με την αποστολή των πολεμικών αεροπλάνων της Ελλάδας, στην Ουκρανία, είναι μια «ακατάσχετη σεναριολογία» δείχνει ότι, στο παρασκηνίου τα πράγματα είναι πολύ περισσότερο προχωρημένα, από όσα λέγονται, επισήμως  Και αυτό αποτελεί έναν θανάσιμο κίνδυνο, για την χώρα μας, διότι η ρωσική πλευρά είναι σαφές το τί θα δει, σε τέτοιου είδους ενέργειες. 

Έτσι, η Μόσχα, καθιστώντας γνωστό ότι η αποστολή πολεμικών αεροπλάνων, στην Ουκρανία είναι μια εχθρική ενέργεια, η οποία και δεν πρόκειται να επηρεάσει την πορεία του πολέμου και που διεξάγεται και θα καταστήσει νόμιμο στόχο την χώρα, η οποία θα προβεί, σε μια τέτοια πράξη, είτε η μεταβίβαση αυτή είναι πώληση, είτε είναι άλλος τρόπος παραχώρησης των πολεμικών αεροπλάνων, στην Ουκρανία, για την χρησιμοποίησή τους, στο μέτωπο του πολέμου.

Στα πλαίσια αυτά η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι απαραίτητο και οφείλει να πράξει τρία πράγματα :

Α) Δεν έχει καμμία δουλειά να χορηγήσει (είτε με παραχώρηση, είτε με πώληση, άμεσα, ή μέσω τρίτου κράτους, είτε με δανεισμό, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο) τα αναφερόμενα 32 πολεμικά αεροπλάνα της, στην Ουκρανία.

Β) Δεν έχει κανέναν λόγο να στείλει οποιοδήποτε ελληνικό εκστρατευτικό σώμα, στα μέτωπα του ρωσοουκρανικού πολέμου, για να ενισχύσει την ουκρανική άμυνα, που οδηγείται, σε κατάρρευση, η οποία, όσος χρόνος και αν χρειασθεί, είναι αναπόφευκτη.

Γ) Οφείλει να παύσει την λειτουργία, ιδιαίτερα της αμερικανικής βάσης, στην Αλεξανδρούπολη, η οποία παίζει καίριο ρόλο, στην ενίσχυση της Ουκρανίας, με πολεμικό υλικό, αλλά και με στρατιωτικό προσωπικο, διότι, εν όψει της όξυνσης της κατάστασης και των κρίσιμων εξελίξεων, στον ρωσοουκρανικό πόλεμο, με την πιθανή αποστολή εκστρατευτικών στρατευμάτων κάποιων δυτικών κρατών, αφού πλέον το ουκρανικό στρατιωτικό προσωπικό είναι, πλέον, ανεπαρκές, απέναντι, στον ρωσικό στρατό. 

Στα πλαίσια αυτά, η Ελλάδα, εάν δεν πραγματοποιηθούν αυτά τα τρία πράγματα, υπό το φως των αναμενόμενων εξελίξεων, πρόκειται να καταστεί νόμιμος στόχος των ρωσικών αεροδιαστημικών και λοιπών ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, κάτι, που είναι απαραίτητο να αποφευχθεί, πάση θυσία.  

Ήδη, μόλις χθες, Δευτέρα 6/5/2024 η Βρετανία, μετά τις μεγαλοστομίες του υπουργού Εξωτερικών (και πρώην πρωθυπουργού) David Cameron, για ένα πολύ μικρότερης σημασίας σημασίας ζήτημα, έλαβε τις επίσημες προειδοποιήσεις, από την Μόσχα.

Έτσι, η Ρωσία προειδοποίησε την Βρετανία ότι, εάν βρετανικά όπλα χρησιμοποιηθούν, από τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, για να πλήξουν ρωσικά εδάφη, τότε η Μόσχα θα μπορούσε να ανταποδώσει, πλήττοντας βρετανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις και εξοπλισμό, εντός της Ουκρανίας όσο και εκτός αυτής.

Ο Βρετανός πρέσβης, στην Μόσχα, κλήθηκε στο ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, όπου του επιδόθηκε επίσημη διαμαρτυρία, επειδή ο David Cameron δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει βρετανικά όπλα, για να κτυπήσει, βαθιά, στο ρωσικό έδαφος, με τα μεγάλης εμβέλειας όπλα, που της έχει παραχωρήσει η Βρετανία. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών είπε ότι ο πρέσβης κλήθηκε για να μεταφέρει, στο Λονδίνο, την ρωσική θέση ότι η Βρετανία, μετά από αυτή την δήλωση, μετατρέπεται, σε μέρος της πολεμικής σύγκρουσης και ότι θα υποστεί τις συνέπειες, καλώντας την βρετανική κυβέρνηση να διαψεύσει το περιεχόμενο της δήλωσης του David Cameron.

Φυσικά, οι Βρετανοί δεν πρόκειται να συμμορφωθούν, σε αυτού του είδους τον δημόσιο ευτελισμό του David Cameron (ασχέτως, του τί μπορούν να πράξουν, στο παρασκήνιο), οπότε τα πράγματα γίνονται πολύ σοβαρά, εάν οι αποφάσεις, σε αυτό το επίπεδο, αφεθούν να ληφθούν, από την, σε κατάσταση απελπισίας, ευρισκόμενη ουκρανική ηγεσία, η οποία ηττάται, σε όλα τα μέτωπα και εγκαταλείπεται και την ουκρανική οικονομική ολιγαρχία, που αποχωρεί από την χώρα.

Αυτό, που ψάχνουν, απεγνωσμένα, οι Δυτικοί είναι να βρουν στρατιωτικό προσωπικο, σε μεγάλες ποσότητες, για να πολεμήσει, στα μέτωπα της νοτιοανατολικής Ουκρανίας, αφού ο ουκρανικός στρατός εξαντλείται, συρρικνώνεται και δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις τεράστιες απώλειες, που έχει υποστεί (μιλάμε, για πάνω από 1.000.000 νεκρούς και τραυματίες), αφού ο πληθυσμός, με την φυγή, από την χώρα, έχει και αυτός, υποστεί μια τεράστια συρρίκνωση και ουδείς θέλει, πλέον να πολεμήσει.

Έτσι, ο Emmanuel Macron έκανε πρώτος λόγο, για την αποστολή Γαλλικών και άλλων στρατευμάτων, στα ουκρανικά μέτωπα, στην συνέχεια ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Lloyd Austin έκανε λόγο, για πόλεμο, του ΝΑΤΟ, με την Ρωσία, εάν πέσει η Ουκρανία, για να έλθει, χθες, ο ηγέτης των Δημοκρατικών, στην Βουλή των Αντιπροσώπων του αμερικανικού Κογκρέσου, Hakeem Jeffries να πει, δημόσια, στο “CBS News”, ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες, εφόσον η Ουκρανία ηττηθεί, μπορεί να χρειαστεί να παρέμβουν, στην σύγκρουση, χρησιμοποιώντας τα στρατεύματά τους. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να πέσει η Ουκρανία, γιατί αν πέσει, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η Αμερική να χρειαστεί να παρέμβει στην σύγκρουση – όχι, μόνο, με τα χρήματά μας, αλλά, με το στρατιωτικό μας προσωπικό».

μπλοκή στη σύρραξη, κάτι που αντικρούει τις διαβεβαιώσεις ότι τα μεγάλης εμβέλειας όπλα που έχει δώσει στην Ουκρανία δεν θα χρησιμοποιούνταν εναντίον της Ρωσίας."ο πρέσβης κλήθηκε να συλλογιστεί τις αναπόφευκτα καταστροφικές συνέπειες τέτοιων εχθρικών ενεργειών από το Λονδίνο και αμέσως να διαψεύσει τις επιθετικές προκλητικές δηλώσεις από τον επικεφαλής του υπουργείου Εξωτερικών με τον πλέον αποφασιστικό και ξεκάθαρο τρόπο".

Φυσικά, όλα αυτά είναι προϊόντα της απελπισίας, στην οποία έχουν περιέλθει οι Δυτικοί, ενώπιον των δραματικών εξελίξεων, που επέρχονται, στο ουκρανικό μέτωπο και την δεδομένη, κατά την γνώμη μου, εξαφάνιση του ουκρανικού κράτους, τουλάχιστον, με την παρούσα μορφή του, αφού μετά τον πόλεμο, όσο και αν αυτός κρατήσει ακόμη, η Ουκρανία, με τον ένα, ή τον άλλον τρόπο, θα αποτελέσει αναπόσπαστο τμήμα του ρωσικού κόσμου, οποίας μορφής κρατικό σχήμα και αν επιλέξει η Μόσχα να εγκαθιδρύσει, στα σημερινά ουκρανικά εδάφη. 

Οι Δυτικοί δεν έχουν τα κότσια να στείλουν στρατιωτικές δυνάμεις, στην Ουκρανία, διότι, απλούστατα, οι αριθμοί, οι οποίοι απαιτούνται υπερβαίνουν, κατά πολύ, το ένα, με δυο εκατομμύρια στρατιωτών το οποίο είναι ένα νούμερο, που, απλώς, δεν διατίθεται. 

Παρά ταύτα και επειδή, στην απελπισία του, ο δυτικός κόσμος μπορεί να κάνει την ανοησία να στείλει κάποια στρατεύματα, στο ουκρανικό μέτωπο, ο Βλαντιμίρ Πούτιν παίρνει τα μέτρα του και ανακοίνωσε, πολύ απλά, ότι ο ρωσικός στρατός εκπαιδεύεται, πλέον, στην χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων, τα οποία, προφανώς, θα χρησιμοποιηθούν,  κατ’ αρχήν, στο ουκρανικό μέτωπο, εφόσον η Δύση κάνει το απονενοημένο διάβημα να στείλει δικό της στρατιωτικό σώμα να πολεμήσει, στην θέση των Ουκρανών. 

Και βέβαια, σε αυτή την περίπτωση, οι Δυτικές στρατιωτικές δυνάμεις θα εξαφανιστούν, από το πρόσωπο του ουκρανικού εδάφους.

Και αυτό, στην Δύση, καθίσταται γνωστό, όσο και αν είναι δυσκολοχώνευτο.

Γι’ αυτό και η Ελλάδα δεν έχει καμμία δουλειά να στείλει στρατό, εκεί. Ούτε, φυσικά, να τροφοδοτεί το προσωρινό καθεστώς του Κιέβου, με πολεμικά αεροπλάνα και με πολεμικό υλικό και με διερχόμενο στρατιωτικό προσωπικό, από την Αλεξανδρούπολη, ενώ οι αμερικανονατοϊκές βάσεις, στην χώρα μας, πρέπει να τεθούν, σε καθεστώς παύσης λειτουργίας, εάν η Ουάσινγκτων και οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (Λονδίνο, Παρίσι, Βερολίνο) κάνουν την μαλακία, που Σκέπτονται - αλλά φοβούνται - να κάνουν…