Από τον εκπληκτικό παγκόσμιο χάρτη του Piri Reis, το 1513, στο λεσβιακό σεξ του ελληνικού θεάτρου, το 1926, στον Κωστή Παλαμά, το 1935, στον καρχαρία της Γλυφάδας, στην οικία του Ιωάννη Κωλέττη, το 1957 και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα. (24).
1513. Ο, εκπληκτικής ακρίβειας, ημισωζόμενος Πορτολάνος, ο παγκόσμιος χάρτης του Pîrî Reis.
Τον Νοέμβριο του 1929, ο Khalil Edem, ο διευθυντής του Εθνικού Μουσείου της Τουρκίας, αρχειοθετώντας κάποια έγγραφα βρήκε έναν ημικατεστραμμένο χάρτη. Η έρευνα έδειξε πως ήταν ένα αυθεντικό έγγραφο, που σχεδιάστηκε, το 1513, πάνω σε δέρμα γαζέλας, από τον Muhittin Pîrî, τον Πίρι Ρέις, τον διάσημο ναύαρχο του τουρκικού στόλου, κατά τον 16ο αιώνα. Σε διαστάσεις, περίπου, 690×65 εκατοστά, ο Οθωμανός ναύαρχος Πίρι Ρέις είχε ζωγραφίσει, το 1513, τον χάρτη του κόσμου και είχε συμπεριλάβει την Πορτογαλία, την Ισπανία, την δυτική Αφρική, τον κεντρικό και νότιο Ατλαντικό, την Καραϊβική, το ανατολικό μισό της νότιας Αμερικής και ένα μέρος της Ανταρκτικής, απαλλαγμένης όμως από τα στρώματα πάγου. Οι χώρες εκείνες που λείπουν, στην πραγματικότητα, υπήρξαν, στο κατεστραμμένο κομμάτι του χάρτη, διότι, στα αυθεντικά χειρόγραφά του, ο Πίρι Ρέις μας διαβεβαιώνει ότι είχε σχεδιάσει και την βόρεια Αμερική, αλλά και το υπόλοιπο ανατολικό μισό του κόσμου, σε κομμάτια του χάρτη, που καταστράφηκαν, με την πάροδο του χρόνου. Στο ίδιο κείμενο, ο Ρέις μας πληροφορεί ότι, για την σχεδίαση του χάρτη του, χρησιμοποίησε όλους τους γνωστούς χάρτες της εποχής του, συνδυάζοντας τους.
Πώς γίνεται, τον 16ο αιώνα, ένας ναύαρχος να σχεδιάσει, πιστά, ολόκληρη τη Γη, χωρίς την δυνατότητα εναέριας παρατήρησης;
Πώς γίνεται να μπόρεσε να χωρίσει τις ηπείρους και τις ακτές, στις αληθινές τους αποστάσεις, χωρίς την γνώση της μεθόδου της αζιμουθιακής προβολής, ή της σφαιρικής τριγωνομετρίας, που απαιτούνται, για την χαρτογράφηση;
Πώς σχεδίασε την Ανταρκτική, χωρίς εκείνη να έχει ανακαλυφθεί, επίσημα, την δεδομένη χρονολογία;
Ας δούμε την συνέχεια της Ιστορίας :
Τον Ιούλιο του 1957, στο ανάκτορο Τοπκαπί, στην Κωνσταντινούπολη, βρίσκονται οι παλαιοί χάρτες, που ανήκαν στον Τούρκο καπετάνιο Πίρι Ρέις, ο οποίος, από πειρατής, είχε γίνει ναύαρχος του οθωμανικού στόλου, το 1550. Το σωζόμενο μέρος του χάρτη είναι, περίπου, 90, επί 65 εκ. Ο χάρτης του Πίρι Ρέις εμφανίζει την Βόρεια Αμερική, την Νότια Αμερική, τη Γροιλανδία και Ανταρκτική, υπείρους, που, το 1513, δεν είχαν, ακόμη, ανακαλυφθεί. Ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι τόσο τέλειος, που θα μπορούσε, μόνο, να έχει γίνει, από τις φωτογραφίες υψηλού ύψους.
Από τον Πίρι Ρέις, ξέραμε τους δύο άτλαντες Μπαχρίγιε της Βιβλιοθήκης του Βερολίνου, που δίνουν εκπληκτικά ακριβή στοιχεία, για την Ερυθρά θάλασσα και το αρχιπέλαγος της Μεσογείου, αλλά οι χάρτες του Τοπκαπί αποδείχτηκαν, πολύ πιο καταπληκτικοί, όταν τους εξέτασε ο Αμερικανός μηχανικός Arlington H. Mallory.
Μια από τις επιγραφές, προσδιορίζει τις πηγές, που χρησιμοποιήθηκαν, από τον Πίρι Ρέις :
Οκτώ χάρτες του Πτολεμαίου, τέσσερις σύγχρονοι (του Ρέις) πορτογαλικοί χάρτες, ένας αραβικός χάρτης της νότιας Ασίας, και ένας χάρτης του Κολόμβου, για τα μέρη του νέου κόσμου. Σύγχρονες έρευνες αποκάλυψαν ότι το έδαφος, που απεικονίζει ο χάρτης, στον νότο του Ατλαντικού Ωκεανού, είναι μια απεικόνιση της Ανταρκτικής, κάτω από τον πάγο, που προηγείται, χρονικώς, της ανακάλυψης της ηπείρου, το 1820 και υποστηρίζουν ότι η προϊστορική Ανταρκτική έχει αντιγραφεί, από αρχαίους χάρτες πολλών χιλιάδων ετών.
Στις 23/7/1932, γράφτηκε ένα μεγαλύτερο άρθρο, για το θέμα, από τον Akura Yusur, πρόεδρο της Τουρκικής Εταιρίας, για την Ιστορική Έρευνα. Εδώ, ο Τούρκος επιστήμονας ρίχνει μια ματιά, σε αυτά, που έγραψε ο Πίρι Ρέις, πάνω στον χάρτη και τις πηγές, που χρησιμοποίησε.
Ο ίδιος ο Πίρι Ρέις εξηγεί, σε μια από τις σημειώσεις του, στο περιθώριο του χάρτη, με ποιόν τρόπο τον σχεδίασε. Σε αυτό το τμήμα, εξηγείται ο τρόπος, με τον οποίο σχεδιάστηκε ο χάρτης :
«Είναι ο μοναδικός χάρτης, στο είδος του, που υπάρχει, πλέον. Εγώ, προσωπικά, τον σχεδίασα και τον ετοίμασα. Για το σχεδιασμό του, χρησιμοποίησα, περίπου, είκοσι παλιούς χάρτες και οκτώ -(παγκόσμιους χάρτες, που σχεδιάστηκαν, από εποχής Μεγάλου Αλεξάνδρου και περιείχαν τον, τότε, γνωστό κόσμο). Οι χάρτες των Δυτικών Ινδιών και οι νέοι χάρτες, που σχεδιάστηκαν, από τέσσερις Πορτογάλους και απεικονίζουν την Ινδική και την Κινεζική Θάλασσα, απεικονίζονται εδώ, γεωμετρικά. Μελέτησα, επίσης, τον χάρτη, που σχεδίασε ο Χριστόφορος Κολόμβος, για την Δύση. Συμπυκνώνοντας όλους αυτούς τους χάρτες, σε έναν, ολοκλήρωσα τον παρόντα χάρτη. Ο χάρτης μου είναι τόσο σωστός και αξιόπιστος, για τις επτά θάλασσες, όσο οι χάρτες, που απεικονίζουν τις θάλασσες των χωρών μας».
Ο Yusur υποδεικνύει, εδώ, ένα σημαντικό σημείο, στο άρθρο του «...ο χάρτης, που έχουμε, στην κατοχή μας, είναι απόσπασμα ενός μεγαλύτερου χάρτη. Αν δεν είχε χαθεί το άλλο κομμάτι, θα είχαμε έναν τουρκικό χάρτη σχεδιασμένο, το 1513, που θα έδειχνε τον Παλαιό και τον Νέο Κόσμο μαζί».
Το ντοκουμέντο έδειχνε, λόγου χάρη, στην Ανταρκτική, οροσειρές, που ανακαλύφτηκαν, μόνο, το 1952. Και έγραφε και το ακριβές υψόμετρο.
Τα στοιχεία
Σύμφωνα με τον Mallery, τον οποίο πρέπει να πιστέψουμε, μόνο, βασιζόμενοι, στα λόγια του, αυτοί οι χάρτες δίνουν το ακριβές περίγραμμα της δυτικής Αφρικής και της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Στα περιθώρια, ο ίδιος ο Πίρι Ρέις είχε σημειώσει τις παρακάτω εξηγήσεις :
“Αυτοί οι χάρτες έγιναν, σύμφωνα, με τα στοιχεία 20 άλλων χαρτών και 4 ναυτικών χαρτών Πορτογάλων θαλασσινών που δείχνουν το Σίντ, το Χίντ και την Κίνα, καθώς και ενός χάρτη, που έφτιαξε ο Χριστόφορος Κολόμβος.
Είναι τόσο σωστοί, για την ναυσιπλοΐα, στις Επτά θάλασσες, όσο και οι χάρτες των χωρών μας”.
Ωστόσο, μαζί με τις τόσο σωστές λεπτομέρειες, τα ντοκουμέντα αυτά περιέχουν και ανεξήγητους εξωφρενισμούς, λες και κάποιος θέλησε να δυσκολέψει την ανάγνωσή τους.
Πράγματι, για να διαβαστούν σωστά οι χάρτες, χρειαζόταν ένα είδος σχάρας, την οποία χρησιμοποιούσε ο Πίρι, αλλά, που κατέστρεψε, πριν θανατωθεί, κατά διαταγή του σουλτάνου Suleyman Β’ επειδή είχε δωροδοκηθεί, για να σταματήσει την πολιορκία του Γιβραλτάρ.
Με τη βοήθεια του Μ. Walters, της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Ναυτικού των ΗΠΑ, ο Μalert βάλθηκε ν’ αποκρυπτογραφήσει το ντοκουμέντο και ξανάφτιαξε την σχάρα, που επέτρεψε να γίνει μια εκπληκτική ανακάλυψη : οι χάρτες παρουσίαζαν το ακριβές περίγραμμα των ακτών της Βόρειας Αμερικής, της Νότιας Αμερικής και της Ανταρκτικής. Και όχι μόνο το περίγραμμα, αλλά και την τοπογραφία του εσωτερικού των χωρών : οροσειρές, κοιλάδες, οροπέδια και κορυφές.
Αντίθετα, η Γροιλανδία φαινόταν, σαν τρία νησιά.
Αυστηροί έλεγχοι της αμερικανικής Task Force 43, για το Διεθνές Γεωφυσικό Έτος και του εξερευνητή Paul Emile Victor, σεισμογραφικές βολιδοσκοπήσεις και βυθομετρήσεις, με τα πιο σύγχρονα μηχανήματα της επιστήμης του 20ού αιώνα, επιβεβαίωσαν τα στοιχεία των χαρτών : οροπέδια, όρη, κορυφές, βρίσκονταν, στις σωστές τους τοποθεσίες και η Γροιλανδία βρισκόταν, πράγματι, πάνω σε τρία μεγάλα ξεχωριστά νησιά.
Στο φθινοπωρινό τεύχος του “21ος Αιώνας” υπάρχει ένα άρθρο του Ric Sanders, που ρίχνει αρκετό φως, στην υπόθεση, με τίτλο «Οι αρχαίοι Θαλασσοπόροι Μπορούσαν να Μετρήσουν το Γεωγραφικό Μήκος». Μαζί με τον φίλο του αστρονόμο Bert Cooper, ο Sanders αφηγείται την ιστορία του Aιγύπτιου ναυτικού Ράτα και του πλοηγού του Μάουϊ, οι οποίοι ταξίδεψαν από την Αίγυπτο, ως τη δυτική Νέα Γουινέα, το 232 πΧ. Αποκρυπτογράφηση επιγραφών υποδεικνύει το ταξίδι ενός αιγυπτιακού στολίσκου, περίπου το 232 πΧ, κατά την διάρκεια της βασιλείας του Πτολεμαίου III. Τα έξι πλοία ταξίδεψαν, υπό την διεύθυνση του Ράτα και του πλοηγού Μάουϊ, φίλου του αστρονόμου Ερατοσθένη (π. 275-194 πΧ). Η αποστολή του έγινε, υπό την καθοδήγηση του Ερατοσθένη. Ένα από τα όργανα πλοήγησης, που είχε ο Μάουϊ, στην διάθεσή του, ήταν ένα τανάβα, γνωστό το 1492, ως torquetum. Ο Μάουϊ, χρησιμοποιώντας αυτήν την υπολογιστική συσκευή, η οποία μπορούσε να καθορίσει μετρήσεις των σχετικών θέσεων της Σελήνη, σε σχέση με τα άστρα, υπολόγισε το γεωγραφικό τους μήκος. Οι Sanders και Cooper αναφέρουν ότι ήταν, θεωρητικά, δυνατόν να έχουν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι της Πτολεμαϊκής και της προ-Πτολεμαϊκής περιόδου την δυνατότητα υπολογισμού του γεωγραφικού μήκους με απόκλιση 10΄ της μοίρας. Αν κάτι τέτοιο συμβαίνει, πραγματικά, τότε το μυστήριο της ακρίβειας του χάρτη μπορεί να επιλυθεί και δεν χρειάζεται κανείς την υπόθεση της ύπαρξης ενός προηγμένου, τεχνολογικά, πολιτισμού,για να επιλύσει το πρόβλημα.
Ωστόσο, η προβολή που χρησιμοποιήθηκε από τον Τούρκο ναύαρχο, για τον σχεδιασμό του χάρτη, παραμένει μυστήριο. Καταρχήν, είναι εντελώς σύγχρονη τεχνική και ονομάζεται αζιμουθιακή προβολή ίσων αποστάσεων. Απαιτεί ένα συγκεκριμένο κέντρο, το οποίο ο Hapgood τοποθετεί ανάμεσα στη Συήνη, ή τον Τροπικό του Καρκίνου. Στην πραγματικότητα, το κέντρο φαίνεται ότι είναι ένας συνδυασμός και των δύο. Σε μια δεδομένη χρονολογική στιγμή, ο Τροπικός του Καρκίνου και η Συήνη ταυτίζονταν. Συνεπώς, η προβολή του χάρτη του Πίρι Ρέις δεν υποδεικνύει, μόνον, έναν ιδιαίτερο τόπο, αλλά και έναν ιδιαίτερο χρόνο. Ο Τροπικός του Καρκίνου, πάντα, αντικατοπτρίζει την γωνία κλίσης του άξονα της γης, η οποία ποικίλει, σε μια περίοδο 41.000 χρόνων, από το μέγιστο των 23:30, στο ελάχιστο των 22:06 μοιρών. Σήμερα, η κλίση του άξονα είναι 23:27 μοίρες, από τον Ισημερινό. Αφού η κλίση της γης αλλάζει, σχετικά, ομοιόμορφα, με τον χρόνο, έχουμε ένα μέτρο χρονολόγησης της εποχής, κατά την οποία η Συήνη και ο Τροπικός του Καρκίνου συνέπιπταν.
Φαίνεται ότι, ακριβώς, σε αυτή την χρονική στιγμή κατασκευάστηκε ο χάρτης, ή οι χάρτες, από τους οποίους άντλησε τις πηγές του ο Πίρι Ρέις. Κατά σύμπτωση, την Συήνη επέλεξε και ένας βιβλιοθηκάριος της αλεξανδρινής βιβλιοθήκης, ο διάσημος γεωμέτρης Ερατοσθένης, προκειμένου να υπολογίσει το μήκος της περιφέρειας της γης. Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποίησε την απόσταση Συήνης και Αλεξάνδρειας. Εάν, μάλιστα, γνώριζε ότι η απόσταση Συήνης και Αλεξάνδρειας είναι 4.530 και όχι 5.000 στάδια, όπως εκτίμησε, θα ήταν ακριβής, με περιθώριο λάθους μόλις το 1% και όχι το 14,7%, που υπολόγισε. Στην ουσία, αρκετοί ερευνητές επί του θέματος, εκτιμούν πως ο Ερατοσθένης χρησιμοποίησε, για τις μελέτες του αρχαίους χάρτες, διαθέσιμους στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, που κάποιους αιώνες, αργότερα, έκαψε ένας χριστιανικός όχλος. Προφανώς αυτοί οι χάρτες είχαν σχεδιαστεί, κατά την περίοδο, που η Συήνη και ο Τροπικός του Καρκίνου συνέπιπταν και υπήρχαν αντίγραφά τους.
Πότε έγινε αυτό;
Η απάντηση είναι, σχετικά απλή, αν συνειδητοποιήσουμε ότι η αργή μετατόπιση του Τροπικού του Καρκίνου, νότια, αντανακλά, στην πραγματικότητα, την μετατόπιση της κλίσης του άξονα της γης (λοξότητα). Αυτή η αλλαγή είναι, αρκετά, κανονική, ώστε να μας επιτρέπονται μετρήσεις, για το πότε ο Τροπικός του Καρκίνου και η Συήνη μοιράζονταν το ίδιο γεωγραφικό πλάτος. Μπορούμε να υπολογίσουμε την διαφορά, σε απόσταση, από την σημερινή θέση του Τροπικού του Καρκίνου (23:27 Βόρεια), από εκείνη της Συήνης (24:05:30 Βόρεια).
Οι αστρονόμοι έχουν συμπεράνει ότι χρειάζεται ένας αιωνας, για να μετατοπιστεί ο Τροπικός του Καρκίνου 40΄΄, ως προς το πλάτος. Έτσι έχουμε τον απαραίτητο τύπο, για τους υπολογισμούς μας. Η Συήνη απέχει 00:38:30 μοίρες, από τον Τροπικό του Καρκίνου, σήμερα, δηλαδή 2.310΄΄. Διαιρούμε, με το 40 και το αποτέλεσμα είναι 57,75 αιώνες. Δηλαδή η Συήνη συνέπιπτε, με τον Τροπικό του Καρκίνου, πριν από 5.775 χρόνια, περίπου το 3.772 π.Χ. Αν αυτή είναι η ημερομηνία σχεδίασης του χάρτη, που υπήρξε πηγή έμπνευσης, για τον Πίρι Ρέις, τότε αιτιολογούνται αρκετές, από τις υποθέσεις, που έχουν, κατά καιρούς, εμφανιστεί, ακόμη και η υπόθεση του Hapgood, για την μετατόπιση της Ανταρκτικής, που την τοποθετεί, κοντά στο 4000 π.Χ.
Είναι γεγονός πως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι κατασκεύασαν αρκετά μνημεία και έχτισαν αρκετές πόλεις, κοντά, ή πάνω στον Τροπικό του Καρκίνου. Βόρεια της Συήνης βρίσκονται οι περίφημοι Τάφοι των Ευγενών,, τους οποίους οι αρχαιολόγοι χρονολογούν, στην προδυναστική περίοδο, περίπου, στο 3900 πΧ-3100 πΧ. Ο ίδιος υπολογισμός υποδεικνύει ότι ταυτίζονταν, με τον Τροπικό του Καρκίνου, το 3850 πΧ.
Οπωσδήποτε τέτοιου είδους συμπτώσεις προβληματίζουν, ανεξάρτητα, από το αν πείθεται κανείς, ή όχι, από τις απόψεις του Sanders. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν οι χρονολογήσεις των αρχαιολόγων συμπίπτουν, με τις απόψεις των αστρονόμων. Τότε, είτε το θέλουμε, είτε όχι, γεννιέται η πιθανότητα να υπήρξε, στο μακρινό παρελθόν, ένας άγνωστος, έως σήμερα, πολιτισμός, που δεν διέθετε, μεν, την απαραίτητη τεχνολογία, για να κάνει αέριες παρατηρήσεις, ωστόσο γνώριζε πώς να παρατηρεί τον ουρανό. Αυτός ο πολιτισμός είναι πιθανό να έγινε πηγή έμπνευσης, για τους Αιγύπτιους της προδυναστικής περιόδου. Αν κάτι τέτοιο είναι αληθινό, ή στηριχθεί, με περισσότερα ευρήματα, τότε θα μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο χάρτης, ή οι χάρτες, πάνω στους οποίους στηρίχθηκε ο χάρτης του Πίρι Ρέις, είναι, τουλάχιστον, δέκα φορές παλαιότερος. Όμως όπως αναφέρεται, παραπάνω, υπάρχει ρεαλιστικότερη εξήγηση.
Για την ημερομηνία, που φέρει ο χάρτης (1513, με την χριστιανική χρονολόγηση), αυτή παρουσιάζει καταπληκτικές λεπτομέρειες. Οι σημειώσεις, πάνω στον χάρτη, εξηγούν ότι συντέθηκε, από, περίπου, 20 χάρτες, πολλοί, από τους οποίους, αντλήθηκαν, από ισπανικά και πορτογαλικά σκάφη, στην Μεσόγειο. Συμπληρώθηκε, επίσης, από αφηγήσεις συλληφθέντων Ισπανών και Πορτογάλων ναυτικών. Θεωρούμενος, υπό αυτήν την έννοια, ο πορτολάνος του Πίρι Ρέις δεν είναι χάρτης, που σχεδιάστηκε, από κάποιο αρχαίο ατλάντειο πολιτισμό, ούτε, από εξωγήινους, όπως έχει προταθεί, από διάφορους, αλλά ένας πρώτης τάξης χάρτης, που συντέθηκε, από μια ναυτική ιδιοφυΐα και ο Πίρι Ρέις ήταν μια τέτοια ιδιοφυΐα, σε πρακτικό, θεωρητικό και οργανωτικό επίπεδο. Εξετάζοντας, μάλιστα, το γεγονός ότι δημιουργήθηκε, από έναν ναυτικό, που δεν συμμετείχε, ποτέ, στην εποχή των εξερευνήσεων και ότι σχεδιάστηκε, από δευτερογενείς πηγές, είναι ένα καταπληκτικό έργο. Φαίνεται να περιέχει σημαντικές λεπτομέρειες, που προέρχονται, από χάρτες εχθρικών χωρών, με αρκετά καλά κρυμμένα μυστικά, γεγονός, που ευνοούσε, σημαντικά, τις κινήσεις του τουρκικού στόλου.Πολλά μυστήρια έμεναν όμως ανεξήγητα.
Ο Πίρι Ρέις, που ποτέ δεν είχε εγκαταλείψει την Μεσόγειο και τις αφρικανικές ακτές, πού μπορεί να βρήκε τις πληροφορίες που είχε και τους χάρτες που ανέφερε;
Γιατί παρουσιάζει τα ντοκουμέντα, σαν μυστικά μηνύματα;
Από ποιά εποχή χρονολογούνται, τα γεωγραφικά και τοπογραφικά στοιχεία;
Πώς και από ποιόν, έγιναν;
Μια εμπεριστατωμένη μελέτη έδωσε απαντήσεις, στα τέσσερα αυτά ερωτήματα.
Ο Πίρι Ρέις είχε συγκεντρώσει οκτώ ελληνικούς χάρτες, πολύ παλιούς, από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δηλαδή, τουλάχιστον, 13 αιώνων. Επειδή είχε μείνει, στην Αίγυπτο, μπορεί να είχε καταφέρει να δει τα μυστικά αρχεία των αρχαίων Αιγυπτίων ιερέων και των μουσουλμάνων.
Το μυστικό του είχε αποκαλυφθεί, υπό όρους. Ή, τότε, ο Πίρι Ρέις, μολονότι δεν ήταν μυημένος, μπορεί να κατάλαβε, πως η κοινοποίησή του ήταν επικίνδυνη.
Ίσως, μάλιστα, να πλήρωσε και με την ζωή του, την απόκτηση των χαρτών (και η υπόθεση του Γιβραλτάρ να είναι πρόσχημα, για την καταδίκη του, σε θάνατο και τον αποκεφαλισμό του).
Ο σουλτάνος Suleyman Β’ ήταν πολυμαθέστατος, ιδιαίτερα, στην Ιστορία και στην επιστήμη και αποκρυφιστής και έτσι ο μυημένος Σουλτάνος μπορεί να έβαλε να σκοτώσουν τον βέβηλο, που άρχιζε να γίνεται επικίνδυνος, με τις γνώσεις του. Αλλά αυτά είναι υποθέσεις.
Οι Μallergy, Walters και ο χριστιανός ιερέας Daniel Lineham, διευθυντής του Παρατηρητηρίου Weston των ΗΠΑ και προϊστάμενος των σεισμολογικών υπηρεσιών του Γεωφυσικού Έτους, υπολογίζουν πως τα στοιχεία χρονολογούνται, τουλάχιστον, 5.000 χρόνια πΧ.
Με περισσότερη ακρίβεια, οι παγετολόγοι, προσδιορίζοντας πώς οι χάρτες θα πρέπει να έγιναν, πριν τον τελευταίο παγετώνα, βεβαιώνουν πως τα στοιχεία των χαρτών έχουν ηλικία, πάνω από 10.000 χρόνια. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποδειχτεί και από τις διαφορές στο περίγραμμα των ακτών, που, ίσως, να οφείλονται, σε διάβρωση.
Όσο, για τα τεχνικά μέσα, που επέτρεψαν την χαρτογράφηση και ιδιαίτερα, την καταγραφή των οροσειρών δεν μπορεί παρά να έγιναν, από τον αέρα.
Στην Υδρογραφική Υπηρεσία του Ναυτικού των ΗΠΑ παρατηρούν, επίσης : Υποτίθεται πώς οι Αρχαίοι δεν γνώριζαν την αεροπορία, αλλά, εδώ, πρόκειται, οπωσδήποτε, για στοιχεία παρμένα, από τον αέρα. Και εδώ, εισέρχεται η αρχαία πτητική μηχανή του Αρχύτα, για την οποία, θα μιλήσουμε, στο τέλος του παρόντος σημειώματος.
Ο ιστορικός Georges Ketman, που μελέτησε αυτό το πρόβλημα, συμπεραίνει :
Είμαστε υποχρεωμένοι να επικαλεστούμε ορισμένα επιστημονικά αινίγματα, που μας επιτρέπουν να φανταστούμε ότι πολύ αναπτυγμένοι πολιτισμοί υπήρχαν, στη Γην, εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Υπήρχαν, ή, τουλάχιστον, είχαν επαφή, με την Γη. Αλλά, όπως είπαμε, υπάρχουν ρεαλιστικότερες πιθανές εξηγήσεις.
Η ακρίβεια του χάρτη είναι τόσο εκπληκτική, που, σήμερα, μία αντίστοιχη καταγραφή προϋποθέτει εναέρια παρατήρηση, γνώσεις σφαιρικής τριγωνομετρίας, καθώς και όπως είπαμε, γνώση της μεθόδου της αζιμουθιακής προβολής των ίσων αποστάσεων.
Το γεγονός ότι ο Τούρκος ναύαρχος Πίρι Ρέις παραδέχτηκε ότι χρησιμοποίησε παλαιότερους χάρτες, για την κατασκευή του, εν λόγω, χάρτη, μας οδηγεί, στο συμπέρασμα ότι, σε παλαιότερες περιόδους της ιστορίας, υπήρχε η δυνατότητα τέτοιου είδους μετρήσεων.
Ο ρόλος των Αρχαίων Ελλήνων
Για τον Ερατοσθένη μιλήσαμε παραπάνω. Υπάρχουν κι άλλες υποθέσεις, που κάνουν διάφοροι ιστορικοί μελετητές, οι οποίοι αναφέρουν πως οι γνώσεις, που περιέχει ο χάρτης, δεν αποκλείεται να προέρχονται, από την εποχή του αρχαίου εξερευνητή και χαρτογράφου Πυθέα του Μασσαλιώτη. Υπάρχουν, όμως και υποθέσεις, που κάνουν λόγο, για συμπυκνωμένες γνώσεις, από την εποχή, ακόμη, που οι περιοχές των πόλων του πλανήτη μας δεν είχαν καλυφθεί, από πάγο.
Πιο τολμηρές απόψεις, όμως, είναι αυτές, που αναφέρουν ότι είχε γίνει χρήση πτητικών μέσων, για την χαρτογράφηση. Εξάλλου, είναι γνωστή η ιστορία του Αρχύτα (Πυθαγόρειος φιλόσοφος και μαθηματικός από τον Τάραντα 428-347 π.Χ.), σύμφωνα, με μαρτυρία του Φαβωρίνου, ιστορικού των αρχαίων παραδόσεων, ήταν αυτός, που κατασκεύασε μια μη-επανδρωμένη ιπτάμενη μηχανή, που αποκλήθηκε «πετομηχανή» ή «περιστερά» και που, ουσιαστικά, ήταν το πρώτο αεριωθούμενο, η οποία μηχανή, λέγεται ότι βασίστηκε, σε παλαιότερα σχέδια.
Πάντως, τα ερωτήματα, για τον παγκόσμιο χάρτη του Τούρκου χαρτογράφου μένουν, υπό διερεύνηση….
 |
1920. Το θέατρο Ηρώδου Αττικού και ο λόφος του Φιλοπάππου.
Στο βάθος, το νοτιοδυτικό τμήμα της Αττικής, ο Πειραιάς, το Πέραμα και η Σαλαμίνα.
1926. Γελοιογραφία εφημερίδας, για την παράσταση «Η αιχμάλωτος» του Edouard Bourdet, από τον θίασο της Κυβέλης.
«Είναι παρήγορον ότι η εξέγερσις εναντίον ενός έργου ωδήγησε προς συγκρότησιν επιτροπής διά την παρακολούθησιν των θεατρικών έργων. Διερχόμαστε στιγμάς ηθικής κρισιμότητος, κατά τας οποίας επιβάλλεται η προς όλα τα σημεία της κοινωνικής και της καθόλου ζωής μας μέριμνα. Το θέατρον δεν ήτο δυνατόν να παραμείνει εκτός της ακτίνος της μερίμνης αυτής».
Αυτά έγραφε η εφημερίδα «Ελληνική», στις 6 Ιουνίου 1926, με αφορμή το ανέβασμα του έργου “Η αιχμάλωτος” του Édouard Bourdet, στο θέατρο Διονύσια, σε μετάφραση Κώστα Ουράνη. Χωρίς να θεωρηθεί στρατευμένος, ο διανοούμενος, ποιητής, ηθοποιός και σκηνοθέτης δεν έπαψε να τολμάει να ανεβάζει έργα ομοερωτικού χαρακτήρα, καθόλη την διάρκεια λειτουργίας του θεάτρου του. Έχοντας εξιτάρει την περιέργεια του φιλοθεάμονος κοινού, αφού το κεντρικό του θέμα είναι το «αρρωστημένο και καταστρεπτικό» πάθος μιας νέας γυναίκας, για μια άλλη, και μάλιστα παντρεμένη, γυναίκα. Βέβαια, όσοι έσπευσαν να παρακολουθήσουν την γαργαλιστική ιστορία απογοητεύτηκαν, από την απουσία ερωτικών σκηνών, αλλά έβρισκαν το δράμα της νεαρής «αιχμαλώτου των ομοφύλων ορμών της», ιδιαίτερα, ενδιαφέρον. Οι μόνες αντιδράσεις προήλθαν, από τον Τύπο, που ασκούσε μεγάλη επιρροή, στην κοινωνία και στην εξουσία.
Πάντως, στο φινάλε του έργου, θριάμβευε η «φυσική τάξις των πραγμάτων» και αυτός ήταν ο λόγος, που η ειδική επιτροπή, που συστάθηκε, για να εξετάσει την καταλληλότητα του έργου, απεφάνθη ότι ήταν ανάγκη να απαγορευτεί η συνέχιση των παραστάσεων. Όπως συναινούσε και ο Φώτος Πολίτης, στην κριτική του, στην «Πολιτεία»: «Το δράμα εκτυλίσσεται εντός του πλαισίου της συμβατικής ευπρέπειας, χωρίς να δίνη αφορμήν –από στενής σκηνικής απόψεως– εις διαμαρτυρίας ηθικολογικάς».
Αυτή είναι η ιστορία της πρώτης καταγεγραμμένης παράστασης, με ομοφυλοφιλικό θέμα, στο ελληνικό θέατρο.
1987. Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Μπέτυ Αρβανίτη στα «Πικρά Δάκρυα της Πέτρα φον Καντ», που ανέβηκε στο θέατρο της οδού Κεφαλληνίας. Τότε, ήταν, πιο εύκολο...
1930. Παραλία «Αστέρια» Γλυφάδας.
1935. Ο Κωστής Παλαμάς, με την κόρη του, Ναυσικά. στο κεφαλόσκαλο της ιστορικής του κατοικίας, ατην οδό Ασκληπειού 3.
Εκεί ο ποιητής έζησε, σχεδόν, επί 40 χρόνια. Μετά την φωτογραφία αυτή, θα μετακομίσει, αναγκαστικά, στην οδό Περιάνδρου 5, στην Πλάκα.
1957. Αρχαιολογικός χώρος Αγοράς. Οικία Κωλέττη.
1953. Πλατεία Ομονοίας.
1950 (δεκαετία). Πλατεία Συντάγματος.
1950 (δεκαετία). Ακαδημία Πλάτωνος. Πλατεία Μαυρομμάτη. Πλάτωνος και Κρατύλου.
Εβδομήντα συνεχή χρόνια 1926 – 1996, «Μαυρομμάτης», ένα παραδοσιακό και σύγχρονο πρότυπο κατάστημα τροφίμων (στην κυριολεξία παντοπωλείο) των Χρήστου και Βασιλικής Μαυρομμάτη, με παράδοση, στην κεχριμπαρένια μεσογειακή ρετσίνα. Το «Δάκρυ της αμπέλου», όπως, χαρακτηριστικά, συνήθιζε να αποκαλεί τη ρετσίνα του, στα τριάντα δρύινα βαρέλια, στο δροσερό υπόγειο, ο οικοδεσπότης αείμνηστος Χρήστος Αποστ. Μαυρομμάτης.
Εκτός από τα παραπάνω, το κατάστημα αυτό, που λειτουργούσε, επί εβδομήντα συνεχή χρόνια, έπαιξε και σημαντικότατο πρωταγωνιστικό ρόλο, στο πανελλήνιο παντοπωλιακό συνεταιριστικό κίνημα των μικρομεσαίων παντοπωλιακών επιχειρήσεων ειδών διατροφής, στην χώρα μας. Επί τριάντα συνεχή χρόνια, στο τιμόνι του παραπάνω παντοπωλιακού συνεταιριστικού κινήματος (ΠΕΠΕΣΚΕ, ΑΘΗΝΑ SUPER MARKET AΕ) ο γιος του ιδρυτή του καταστήματος αυτού Απόστολος Μαυρομμάτης.
1936. Αμπελόκηποι. Λεωφόρος Αλεξάνδρας.
Στο βάθος. διακρίνεται ο Λυκαβηττός.
1962. Πλάκα.
1963. Ο «Αστήρ» Βουλιαγμένης.
Τόπος επιθυμίας, ονείρου και ευωχίας, μια διαρκής παραθαλάσσια «Αρκαδία», η Ριβιέρα, ως ιδέα, είναι, τόσο πραγματική, όσο και φαντασιακή.
1967. Παλαιό Φάληρο. «Φλοίσβος».
Στο βάθος, ο Φαληρικός όρμος και ο λόφος της Καστέλλας.
Σχόλια