Κατέρρευσε και απονομιμοποιήθηκε, νομικά και πάνω, από όλα, ηθικά, το κράτος του Ισραήλ, 80 χρόνια, μετά το Ολοκαύτωμα. Και σε αυτήν την διαδικασία, η ωμή και απάνθρωπη βία της Χαμάς φέρνει αποτελέσματα. (Όπως έλεγαν οι Έλληνες, το 1821 : “Τούρκος μην μείνει, στον Μωριά, μήτε, στον κόσμο όλο”).
Προχθές, Τετάρτη 22 Μαΐου 2014, έγραψα, στο παρόν μπλογκ, άρθρο, για το γεγονός ότι ο γενικός εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Καρίμ Χαν ζήτησε την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης κατά του Ισραηλινού πρωθυπουργού του Ισραηλινού υπουργού Άμυνας και τριών μελών της ηγεσίας της Χαμάς, για εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας. [Δείτε το άρθρο, με τίτλο : Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) “ψάχνει” το Ισραήλ, για εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας. Ο εισαγγελέας του ΔΠΔ ζητεί την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης, κατά του πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, του υπουργού Άμυνας Γιοάβ Γκαλάντ και μελών της ηγεσίας της Χαμάς, ενώ ο “Genocide Jo” Biden, παραμένει στο πλευρό των, υπό ποινική έρευνα, ηγετών του Ισραήλ].
Να ξεκαθαρίσω, για μια, ακόμη, φορά, ότι ο γενικός εισαγγελέας πράττει, ορθότατα. Έχουν γίνει εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας, εκατέρωθεν, με την σημαντική διαφορά ότι αυτό άργησε να διαπιστωθεί, αφού το κράτος του Ισραήλ, από την παράταιρη ίδρυσή του, διαπράττει, σε διαρκή και μόνιμη βάση, φρικτά εγκλήματα, αυτού του είδους, που φθάνουν και στα όρια της γενοκτονίας, σε βάρος του αραβικού παλαιστινιακού πληθυσμού, ο οποίος έχει καταστεί μειοψηφία, στα εδάφη του, ως αποτέλεσμα της al Naqba, της “Μεγάλης Καταστροφής”, του ξεριζωμού, από το 1948 και μετέπειτα, έως τις ημέρες μας, επάνω, στην βάση του μακροχρόνιου σχεδιασμού του διεθνούς σιωνιστικού κινήματος, για την δημιουργία μιας πλειοψηφικής ισραηλινής εβραϊκής κοινωνίας, που θα ενίσχυε την ισραηλιτική μειοψηφία, στην Παλαιστίνη και θα πλαισιωνόταν, από ένα ισχυρό εβραϊκό κράτος, με την εξουδετέρωση (για να μεταχειρισθώ έναν “κομψό” χαρακτηρισμό) του, συντριπτικά, πλειοψηφικού αραβικού παλαιστινιακού πληθυσμού, ο οποίος, στην μεγίστη πλειοψηφία του αποτελείται, από απογόνους εβραϊκών πληθυσμών, που, στην διάρκεια των παρελθόντων αιώνων εκχριστιανίστηκαν και στην συνέχεια, με την εμφάνιση του αραβικού Ισλάμ, εξισλαμίστηκαν και αραβοφώνησαν. Όπως, επίσης, αραβοφώνησαν και οι Ισραηλίτες, δηλαδή οι γηγενείς Εβραίοι της Παλαιστίνης.
Πώς, όμως, ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί αυτή η διαδικασία;
Ο, παραπάνω, αναλυτικός χρονολογικός πίνακας, από την εποχή του Ιησού (1ος αιώνας μΧ), έως το 1947, αποδεικνύει τον οργανωμένο και συστηματικοποιημένο εποικισμό της περιοχής, από το διεθνές σιωνιστικό κίνημα, ξεκινώντας, ήδη, από το 1890, με ξενόφερτους Εβραίους, οι οποίοι, στην δεκαετία του 1940 και ως αποτέλεσμα του εβραϊκού Ολοκαυτώματος, από τους Γερμανούς ναζιστές, πάντα, υπό την καθοδήγηση του σιωνιστικού κινήματος, κατέκλυσαν την Παλαιστίνη και ίδρυσαν το κράτος του Ισραήλ, με την βοήθεια των μεγάλων δυνάμεων, αλλά, ακόμη και τότε, ο εβραϊκός πληθυσμός παρέμενε να είναι μειοψηφία.
Οι δυο αυτοί κύριοι, ο Αμερικανός πρόεδρος Harry Truman και ο ηγέτης της “Ε.Σ.Σ.Δ.” Ιωσήφ Στάλιν, με την αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ, από τον ΟΗΕ, το 1947, θα προχωρήσουν, σε ενέργειες, οι οποίες, πέραν από την καταχρηστική αναγνώριση του εβραϊκού κράτους, στα εδάφη της Παλαιστίνης, ως προϋπάρχοντος βρετανικού αποικιακού κράτους, αλλοίωσαν και τις ισορροπίες, επί του εδάφους, στην περιοχή ευνοώντας το ισραηλινό κράτος, δίδοντας, στην κυριαρχία του, την πλειοψηφία των εδαφών της Παλαιστίνης, γεγονός το οποίο ήταν μια συστημική αδικία, εις βάρος του αραβικού παλαιστινιακού πληθυσμού, ο οποίος, ακόμη και μετά την εβραϊκή εποικιστική πλημμυρίδα της δεκαετίας του 1940, παρέμενε να είναι μια ισχυρή πλειοψηφία, στην βρετανική αποικία της Παλαιστίνης.
Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί υπήρξε αυτή η εξέλιξη;
Είναι σαφής η πολυετής και μεγάλη συμβολή του διεθνούς σιωνιστικού κινήματος, που κυνήγησε αυτή την υπόθεση, ενεργοποίησε τις, ανά τον κόσμο, εβραϊκές κοινότητες και έστειλε, οργανωμένα και συστηματικά, ολόκληρους εβραϊκούς πληθυσμούς, στην βρετανική αποικία της Παλαιστίνης.
Όμως, χωρίς την τραγική συγκυρία της ναζιστικής ρατσιστικής διαστροφής και το απιστευτης έκτασης εβραϊκό Ολοκαύτωμα του Β’ παγκόσμιου πολέμου, το Ισραήλ, σήμερα, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα υπήρχε.
Ο Harry Truman, που ήταν ένας πιστός βιβλικός Χριστιανός, θα στηρίξει, με όλες του τις δυνάμεις, το σιωνιστικό αίτημα, για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, στα παλαιστινιακά εδάφη, ενώ ο Ιωσήφ Στάλιν, για πολύ πιο πεζούς λόγους, που αφορούν την δημιουργία ενός μακροχρόνιου προβλήματος, στις χώρες της Δύσης, ως προς τις σχέσεις της, με τον αραβικό κόσμο, αλλά και με το Ισραήλ, το οποίο ο μπολσεβίκος ηγέτης έλπιζε ότι θα φέρει προσκείμενο, στην επιρροή της Μόσχας και για τον λόγο αυτόν εξόπλισε το νεαρό εβραϊκό κράτος, στον πόλεμο, που ακολούθησε, με τις αραβικές χώρες, μέχρι το 1949, με το αζημίωτο, βέβαια, αφού ο άφθονος εξοπλισμός του Ισραήλ, από την “Σοβιετική Ένωση”, που πληρώθηκε, με άφθονο αμερικανικό χρήμα, οδήγησε, στην ήττα των αραβικών κρατών, στην επέκταση των εδαφών του εβραϊκού κράτους και στην εδραίωσή του, στην περιοχή, μέχρι σήμερα και ενώ ακολούθησαν και άλλοι αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι, από το 1967, έως και τώρα.
Άλλωστε, οι δυο, παραπάνω, χάρτες αναδεικνύουν τις εξελίξεις, που ακολούθησαν, μετά το 1949 και ειδικά, ο δεύτερος, δείχνει, με χαρακτηριστικό τρόπο την τραγική κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει ο αραβικός παλαιστινιακός πληθυσμός, ο οποίος βρίσκεται, υπό την ανελέητη Κατοχή του Ισραηλινού κράτους, το οποίο είναι και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται, ως κατοχική δύναμη, στην Παλαιστίνη.
Μάλιστα, το Ισραήλ, ως μια κατοχική δύναμη, που αποτελείται, συντριπτικά, από έναν πληθυσμό ξενόφερτων (όλες αυτές τις δεκαετίες, από την δεκαετία του 1940), εποίκων, διαπράττει διαρκώς και χωρίς διακοπή, μια οργανωμένη και συστηματική πολιτική γενοκτονίας, εις βάρος του αραβικού πληθυσμιακού πληθυσμού.
Μπορεί αυτή η περιγραφή να είναι δυσάρεστη, αλλά είναι, ωμότατα, αληθής.
Και από μόνη της, αυτή η πραγματικότητα περιπλέκει, εξαιρετικά, την υπάρχουσα κατάσταση, διότι αυτό, που, εύκολα, λέγεται, ότι δηλαδή το Ισραήλ έχει το δικαίωμα της ύπαρξης, στηρίζεται, στην συστηματική και διαιωνιζόμενη καταχρηστική ύπαρξη, αρχικά, της ισραηλινής κοινωνίας, η οποία αποτελεί προϊόν εποικισμού, που, σύμφωνα, με το Διεθνές Ποινικό Δίκαιο, αντιμετωπίζεται, ως έγκλημα πολέμου, που στρέφεται, κατά της ανθρωπότητας.
Αυτό το δεδομένο γεγονός, ούτε, καν, συζητείται, στην Δύση. Είναι, όμως, αντικείμενο σφοδρών συζητήσεων, στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο και αποτελεί την βάση της διαχρονικής παλαιστινιακής αντίστασης, στην ισραηλινή Κατοχή, είτε, επί της εποχής της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, είτε, μετέπειτα, της Χαμάς.
Αποτελεί και αυτό μια διακήρυξη, η οποία αντιστοιχεί, στο σύνθημα, που επικρατούσε, κατά την διάρκεια του ελληνικού πολέμου για την ανεξαρτησία, από την οθωμανική κατοχή, κατά την διάρκεια της αιματηρής δεκαετίας του 1820 και το οποίο σύνθημα ήταν, σαφέστατα, διατυπωμένο, με την φράση : «Μην μείνει Τούρκος, στον Μωριά, μήτε, στον κόσμο όλο».
Όπως φαίνεται η παλαιστινιακή αντίσταση βρήκε έναν χρήσιμο και αποτελεσματικό τρόπο διαχείρισης των πραγμάτων, ο οποίος, φυσικά, στηρίχθηκε στην ωμή, στυγνή και απάνθρωπη βία, που χρησιμοποίησε η στρατιωτική οργάνωση της Χαμάς, στις 7 Οκτωβρίου 2023, μέσα στο Ισραήλ, η οποία στρατιωτική επιχείρηση υπήρξε, απολύτως, επιτυχής, ως προς τους στόχους, που τέθηκαν και αφού κατέστρεψαν στρατιωτικές βάσεις και πολεμικό υλικό του ισραηλινού στρατού κατοχής και σκότωσαν πάρα πολλούς Ισραηλινούς (ο αριθμός των νεκρών υπήρξε πρωτοφανής), μετά το πέρας της αυτής της επιχείρησης, οι Παλαιστίνιοι αντάρτες φεύγοντας, πήραν μαζί τους και πολλούς Ισραηλινούς ομήρους διότι, όπως ήταν φυσικό, οι ηγέτες της Χαμάς επεδίωκαν και ανέμεναν ότι η ισραηλινή ηγεσία θα αντιδρούσε, με, πολύ μεγαλύτερη ανταποδοτική ωμότητα, σε αυτήν την στρατιωτική επιχειρησιακή νίκη του στρατιωτικού τμήματος των παλαιστινιακών ενόπλων δυνάμεων.
Και οι ηγέτες της Χαμάς δεν έπεσαν, έξω, ως προς τα αναμενόμενα.
Πράγματι, η ισραηλινή ηγεσία φέρθηκε με τον συνηθισμένο τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται, εδώ και δεκαετίες. Αποφάσισε να ισοπεδώσει την Γάζα και ουσιαστικά, να οδηγήσει τον παλαιστινιακό πληθυσμό της περιοχής - κάπου γύρω στα 2 εκατομμύρια ανθρώπους - όχι, απλώς, σε μία σκληρή και απάνθρωπη τιμωρία, για τις βαρβάρες πράξεις της Χαμάς, στην στρατιωτική επιχείρηση της 7ης Οκτωβρίου 2023.
Σκοπός της ισραηλινής ηγεσίας, ήταν και είναι, να αναγκάσει τον παλαιστινιακό πληθυσμό να εγκαταλείψει την Γάζα, την οποία σκοπεύει να θέσει, υπό την πλήρη κατοχή του ισραηλινού στρατού. Και φυσικά ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου και η κυβέρνηση εβραϊκής εθνικής ενότητας, που σχηματίστηκε, στο Ισραήλ, μετά την στρατιωτική επιχείρηση της Χαμάς, όπως και ένα μεγάλο μέρος της ισραηλινής κοινωνίας στηρίζουν την έμπρακτη επιδίωξη αυτής της ανθρωποσφαγής, η οποία, πέραν από εθνοκάθαρση, συνιστά, εφόσον ολοκληρωθεί, μια πράξη γενοκτονίας.
Το πρόβλημα του Ισραήλ που δημιουργείται, στις ημέρες μας, είναι ότι δεν είμαστε, στην δεκαετία του 1940, ούτε στην δεκαετία του 1960, ούτε στην δεκαετία του 1970, ούτε και στις, μετέπειτα, δεκαετίες. Το διεθνές κλίμα έχει αλλάξει, δραματικά, εις βάρος του Ισραήλ. Η παγκόσμια κοινωνία και όχι, μόνον, οι πληθυσμοί των μουσουλμανικών κρατών, έχουν αντιληφθεί τον ρόλο του Ισραήλ, στην περιοχή και δεν φαίνεται διατεθειμένη να δώσει, στις κυβερνήσεις, κυρίως, στην Δύση, λευκή επιταγή, ως προς την δεδομένη και ομόφωνη πρόθεση και προσπάθεια των δυτικών ελίτ και της μεγάλης πλειοψηφίας των δυτικών κυβερνήσεων να καλύψουν τα εγκλήματα πολέμου, που διαπράττει το Ισραήλ, στην Γάζα και να στηρίξουν τον εξοντωτικό γενοκτονικό πόλεμο, που διεξάγει ο ισραηλινός κατοχικός στρατός.
Αποτέλεσμα και καρπός αυτής της αρνητικής στάσης του πληθυσμού των δυτικών χωρών και του λεγόμενου «τρίτου κόσμου», αποτελεί και η ενεργοποίηση των διεθνών δικαστικών οργανισμών, για τα εγκλήματα, είναι, εν εξελίξει, στην Γάζα. Και φυσικά, η έναρξη της διαδικασίας, στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, για την έκδοση διεθνών ενταλμάτων σύλληψης, κατά του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου και του Ισραηλινού υπουργού Άμυνας Ιωάβ Γκαλάντ, είναι προϊόν αυτής της κατάστασης.
Βέβαια, το αίτημα του γενικού εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, για την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης και τριών μελών της παλαιστινιακής στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας της Χαμάς, έρχεται και για να ισορροπήσει τα δεδομένα, αλλά η αντικειμενική αλήθεια είναι ότι και αυτή η πράξη του γενικού εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Καρίμ Χαν είναι ορθή, διότι, προφανώςπ, είναι γεγονός ότι η στρατιωτική επιχείρηση της παλαιστινιακής αντιστασιακής οργάνωσης διεκπεραιώθηκε και με εγκλήματα πολέμου, τα οποία προφανέστατα είναι ειδεχθή και τιμωρητέα, πολύ περισσότερο και επειδή ήταν, εντός του στρατιωτικού επιχειρησιακού σχεδιασμού της ηγεσίας της Χαμάς.
Είναι καταδικαστέα αυτή η, ποινικώς, κολάσιμη ενέργεια της ηγεσίας της Χαμάς;
Προφανώς και είναι καταδικαστέα. Γι’ αυτό, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία.
Και εγώ, άλλωστε, ο οποίος δεν είμαι και δεν διεκδικώ να είμαι ουδέτερος, σε αυτή την πολεμική σύγκρουση, αφού στηρίζω τον αγώνα του αραβικού παλαιστινιακού πληθυσμού, κατά της ισραηλινής Κατοχής, θεωρώ ότι η ηγεσία της Χαμάς έπραξε, κατά την διάρκεια της στρατιωτικής επιχείρησης της 7ης Οκτωβρίου 2023, προφανή εγκλήματα πολέμου, τα οποία και συνεχίζει, με την διατήρηση του καθεστώτος ομηρίας, σε όσους και όσες πολίτες του Ισραήλ έχει συλλάβει, από εκείνη την ημέρα, μέχρι σήμερα. Και φυσικά, αυτή η αλληλουχία εγκλημάτων της ηγεσίας της αντιστασιακής οργάνωσης πρέπει να ερευνηθεί και να τιμωρηθεί, δικαστικά.
Αλλά, πριν φθάσουμε, σε αυτό το σημείο, πρέπει να αναλογιστούμε ότι όσοι έλαβαν αυτή την απόφαση, για την διεξαγωγή της στρατιωτικής επιχείρησης της Χαμάς, στο Ισραήλ, την 7η Οκτωβρίου 2023, δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση να αποτελέσουν ένα στοιχείο εξισορρόπησης των εγκλημάτων, που διαπράττει, εδώ και δεκαετίες, το κράτος του Ισραήλ το οποίο αποτελεί, εκ συστάσεως ένα κατοχικό κράτος το οποίο δρα, συστηματικά, ως τρομοκρατική οργάνωση και διαπράττει εγκλήματα του διεθνούς ποινικού δικαίου, σε βάρος του υπόδουλου παλαιστινιακού πληθυσμού, σε μια, τεραστίων διαστάσεων, μαζική κλίμακα.
Και για να είμαστε ειλικρινείς, αυτή η απεχθής διάπραξη εγκλημάτων πολέμου, από την αντιστασιακή παλαιστινιακή οργάνωση της Χαμάς, που συνοδεύεται, από την εγκληματική επιδρομή του ισραηλινού κράτους, φέρνει αποτελέσματα, αφού το αίτημα του γενικού εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαίου, για την έκδοση εγκλημάτων σύλληψης, στην πράξη, εξισώνει το κράτος του Ισραήλ, με την αντιστασιακή παλαιστινιακή οργάνωση της Χαμάς, ως αντιμαχόμενων μερών, σε μια πολεμική σύρραξη.
Αλλά αυτό, που αποτελεί ένα σαρωτικό κτύπημα, για το κύρος του κράτους του Ισραήλ, είναι η ποινική και κυριότερο όλων, η ηθική κατάρρευση, η απονομιμοποίηση και η καταρράκωση του κράτους του Ισραήλ, 80 χρόνια, μετά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, από την ναζιστική Γερμανία, το οποίο, ως έργο ανθρώπων, που ήσαν διεστραμμένοι ρατσιστές, κατάφερνε να καλύπτει, όλες αυτές τις δεκαετίες, τα διαχρονικά, από την δεκαετία του 1940, έως την 7/10/2023, τα μαζικά εγκλήματα πολέμου του κράτους του Ισραήλ, που συνιστούν γενοκτονία, εις βάρος του αραβικού παλαιστινιακού πληθυσμού.
Ήδη, πλέον, το κράτος του Ισραήλ κονιορτοποιήθηκε, ηθικά, απονομιμοποιήθηκε και απώλεσε τον μανδύα της αναντίρρητης αθωότητας, οριστικά και αμετάκλητα.
Και αυτό είναι αληθές ότι αποτελεί ένα ουσιώδες έργο και επίτευγμα της Χαμάς.
Κάτι, που δεν είναι λίγο. Καθόλου, λίγο, αφού, ουσιαστικά, το Ισραήλ μπορεί, πλέον να συγκρίνεται - και συγκρίνεται -, με τα γνωστά εγκληματικά κράτη του παρελθόντος.
Σχόλια