1979 - 2024 : “Λ. Δ.” Κίνας (Zhongguo) : Από τα 404 $, στα 13.358 $, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ μετρούμενο, σε επίπεδο Ισοδυναμίας Αγοραστικής Δύναμης (PPP). Σαρωτική η μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη της χώρας, ενώ οι ΗΠΑ και η Δύση, αγκομαχούν, ήδη, μπροστά στην καλπάζουσα, για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία, κινεζική υπερδύναμη και παραμένουν, βλακωδώς, πιστές, στον αντιρωσικό τους δογματισμό. (Είπε κανείς ότι ο μαρξισμός - λενινισμός απέτυχε; Αν ναι· είναι μακριά, από την ζώσα πραγματικότητα).

 

Ο ιδρυτής της “Λαϊκής Δημοκρατίας”της Κίνας Μάο Τσετούνγκ (26/3/1893 - 9/9/1976) και ο σημερινός πρόεδρος του κινεζικού κράτους και Γενικός Γραμματέας του κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος Σι Τζινπίνγκ, σε ένα προπαγανδιστικό φωτογραφικό κολάζ. Η μεταμαοϊκή Κίνα του, κεντρικά, σχεδιασμένου γραφειοκρατικού καπιταλισμού της “σοσιαλιστικής οικονομίας της αγοράς”, όπως την ονομάζουν οι Κινέζοι κομμουνιστές, είναι ο πραγματικός αντίπαλος της Ουάσινγκτων. Όμως, οι παγιωμένες καθηλώσεις και αγκυλώσεις της επιμονής αντιρωσικής πολιτικής, που διακατέχει την αμερικανική ελίτ, στερεί, από τις ΗΠΑ, την μετασοβιετική Ρωσία, η οποία είναι η μόνη δύναμη, που μπορεί να βοηθήσει το αμερικανικό βαθύ κράτος, στην στρατηγική της ανάσχεσης (και της καταστολής) της, ταχύτατα, ανερχόμενης κινεζικής ισχύος. Αλλά ποιός έχασε τα μυαλά του, για να τα βρει η κυβερνώσα “φράξια” της αμερικανικής ελίτ; Ουδείς…

Αφού, σε προηγούμενα δημοσιεύματα, σε αυτό εδώ το μπλογκ, είδαμε την κατάσταση, που επικρατεί, στο βορειοδυτικό τμήμα της Ευρασίας, καιρός είναι να δούμε και τί γίνεται, στο νοτιοανατολικό τμήμα αυτού του τεράστιου και αχανούς γεωγραφικού χώρου. Δηλαδή, με λίγα λόγια, στην κομμουνιστική Κίνα, όπου ο εμπράγματος, ο πραγματοποιημένος και εφαρμοζόμενος, στην πραγματική ζωή των ανθρώπων της χώρας αυτής, μαρξισμός - λενινισμός, ακριβώς, επειδή δεν υπήρξε δογματικός, πέτυχε, αυτό που δεν μπόρεσε να καταφέρει ο “σοβιετικός υπαρκτός σοσιαλισμός”. 

Η κινεζική εκδοχή του μαρξισμού - λενινισμού κατάφερε το απίστευτο έργο να απογειώσει την οικονομική ανάπτυξη και να βελτιώσει και να αυξήσει, σε αποθεωτικά ύψη, το βιοτικό επίπεδο του τεράστιου πληθυσμού της Κίνας των 1.413.412.846 ανθρώπων (μέτρηση, από το Factbook της CIA, για το 2023), την οποία το Κομμουνιστικό Κόμμα μετέτρεψε, από μια φτωχή τριτοκοσμική χώρα, σε μια αναπτυγμένη, πλέον, οικονομική δύναμη, γεγονός το οποίο αρνούνται να αποδεχτούν, ως πραγματικότητα, οι πλείστοι των οικονομολόγων της Δύσης. 

Αλλά το να χώνεις το κεφάλι σου, στην άμμο, για να μην δεις αυτό, που δεν σου αρέσει να δεις, δεν αποτελεί σοφή λύση. Το αντίθετο μάλιστα. Σε καθιστά αδύναμο να αντιμετωπίσεις αυτό που έρχεται. Και αυτό είναι, που συμβαίνει, στην Ουάσινγκτων και στην σημερινή Δύση.

Η αρχή μιας αναπτυξιακής στασιμότητας, στην Κίνα, φαίνεται να είναι ένα σενάριο πολύ μακρινό, για να πραγματωθεί στα επόμενα χρόνια. Αυτό έχει να κάνει, με την αξιοθαύμαστη ικανότητα της κομμουνιστικής γραφειοκρατίας του Πεκίνου να προσαρμόζεται, στις, ταχέως, εξελισσόμενες οικονομικές και τεχνολογικές μεταβολές. 

Μια αναδρομή, στο σημείο αφετηρίας, όταν ξεκίνησε, το 1979, η μεταρρύθμιση του Ντενγκ Ξιαοπίνγκ και το πού βρίσκεται, σήμερα, η Κίνα, είναι χαρακτηριστική, αφού το πραγματικό, κατά κεφαλήν, ΑΕΠ της Κίνας, τότε, έφθανε, στα 404 δολάρια, για να φτάσει τα 13.358 δολάρια το 2023, σε σταθερά δολάρια, ενώ αυτό πενταπλασιάστηκε, από το 2001, που η Κίνα έγινε μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. 

Αυτό το μέγεθος οικονομικής μεγέθυνσης σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, είναι ιστορικά, πρωτοφανές. Καμμία καπιταλιστική χώρα δεν έχει καταφέρει ένα τέτοιο επίτευγμα (μια ιστορική αναλογία υπάρχει, με την Ιαπωνία του 1870) και μάλιστα, ειδικά, αν δούμε ότι, την ίδια περίοδο, το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ινδίας αυξήθηκε, από 373 δολάρια, το 1979, σε μόλις 2.199 το 2023. 

Η αλήθεια, επίσης είναι ότι η  στατιστική δεν αποτυπώνει την αλήθεια, ιδίως, σε ό,τι αφορά τις επιδόσεις του κινεζικού γίγαντα, στις νέες τεχνολογίες. Η τεχνητή νοημοσύνη έχει εισέλθει, σε πραγματικό χρόνο  ενεργά, στη διαδικασία της γραμμής παραγωγής, με τις μεγάλες εργοστασιακές μονάδες να βασίζονται, σε ρομπότ, για την διαλογή και την αποθήκευση προϊόντων. Τα Containers αδειάζουν, μέσα σε 45 λεπτά, αντί για τις 48 ώρες, που, συνήθως, απαιτούνται στα αμερικανικά λιμάνια και όσο και αν υποκρύπτει εκτεταμένες συνθήκες εργασιακής εξουθένωσης, δεν παύει να συνιστά ένα τεράστιο επίτευγμα σύγχρονης μηχανικής. 

Εκπληκτική είναι και η πρόοδος, σε επίπεδο εκπαίδευσης, με δεδομένο ότι, πάνω από το 50% των πολιτών της χώρας έχει πτυχίο ανώτερης εκπαίδευσης, ποσοστό, το οποίο είναι 20πλάσιο από το 1979, ενώ, στην αγορά των ακινήτων, η Κίνα συνιστά υπερδύναμη, καθώς οι απόφοιτοι πολυτεχνικών σχολών της χώρας υπερβαίνουν τους αντίστοιχους των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και της Γερμανίας, μαζί. 

Τα πρωτεία, στο πεδίο των κατασκευών μεταφράζονται σε οικονομική επέκταση, αλλά και σε διπλωματική επιρροή. Η Κίνα έχει επεκτείνει την οικονομική της εμβέλεια, στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, αφού, πλέον, εξάγει περισσότερο, σε αυτές, παρά στις αναπτυγμένες αγορές, διπλασιάζοντας τις εξαγωγές της, στιν χώρες της ASEAN και τριπλασιάζοντας τις εξαγωγές της στην Κεντρική Ασία, μετά το 2020. Παράλληλα, κατασκευάζει ευρυζωνικές συνδέσεις, σιδηρόδρομους και λιμάνια, από την Αφρική έως την Νότια Αμερική, προωθώντας μια μόνιμη αγορά, για τις εξαγωγές της. 

Όσο για τον κίνδυνο της πληθυσμιακής γήρανσης ή μάλλον τις επιπτώσεις που θα έχει αυτή στην αγορά εργασίας, η Κίνα εγκαταλείπει την παραδοσιακή βιομηχανία, για να εξελιχθεί σε κόμβο παραγωγής υψηλής ποιότητας ηλεκτρονικών υπηρεσιών, διότι αυτή βιομηχανική πολιτική της παρέχει την δυνατότητα να επιτυγχάνονται τεχνολογικά άλματα, παρά το ότι η εργατική δύναμη μειώνεται. 

Η αμερικανική ελίτ έκανε ένα τεράστιο και θεμελιώδες στρατηγικό, σε ιστορικό επίπεδο, σφάλμα, με την κομμουνιστική Κίνα, στην δεκαετία του 1990, αποδεχόμενη και εντάσσοντάς την, στην διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της εταιρικής γραφειοκρατίας των πολυεθνικών επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει έναν ανταγωνιστικό κομμουνιστικό γίγαντα, που λειτουργεί, ως, συγκεντρωτικά, διευθυνόμενη κρατικοκαπιταλιστική οικονομία, που θεμελειώδεις και συγκροτεί, πλέον, το φαινόμενο της γραφειοκρατικής κοινωνίας.

Υπό τις συνθήκες αυτές, ο απαιτούμενος χρόνος αντίδρασης των ΗΠΑ, προκειμένου να ανακόψουν τον κινεζικό γίγαντα και να μην παραγκωνισθούν, όπως, μαθηματικώς και μοιραία, οδηγούν οι εξελίξεις, εάν αφεθούν αυτές να ακολουθήσουν την φυσιολογική τους πορεία, στενεύει και πιθανόν είναι να εξαντλείται, κάπου, μέσα, στην δεκαετία του 2030. Και ίσως, στο έτος αυτό.

Γεγονός, που καθιστά τις μέλλουσες εξελίξεις, δραματικά, επικίνδυνες.

Είπε κανείς ότι ο εφαρμοσμένος μαρξισμός - λενινισμός απέτυχε;

Όποιος το είπε και το ισχυρίζεται, μένοντας προσκολλημένος, σε παρελθοντικά στερεότυπα, σφάλλει και είναι, μακρυά, νυχτωμένος.