Η ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ είναι υπεύθυνη για την σύγχρονη ελληνική τραγωδία. (Ένα σχόλιο σε μια αναθεωρημένη τοποθέτηση του κ. Χαρίδημου Τσούκα).

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, με τις αμετροεπείς και αγοραίες απόψεις του, περί συνενοχής όλων, για την σύγχρονη ελληνική τραγωδία, έδωσε την αφορμή, για μια επανατοποθέτηση του κ. Χαρίδημου Τσούκα, γύρω από τον καταμερισμό των ευθυνών, ανάμεσα στην πολιτική ηγεσία της χώρας και στον πληθυσμό. Μια επανατοποθέτηση νηφαλιότερη και ορθότερη, σε σχέση με όσα είχε γράψει δύο μήνες νωρίτερα, στο γνωστό άρθρο του "Φον Φούφουτοι ή κατσαπλιάδες;" http://htsoukas.blogspot.com/2010/08/blog-post.html . Το νέο άρθρο του κ. Χαρίδημου Τσούκα δημοσιεύτηκε στο μπλογκ του, με τίτλο : «Πάγκαλος: Oι πολιτικοί είναι φαύλοι!» http://htsoukas.blogspot.com/2010/10/o.html και φυσικά είναι πολύ ενδιαφέρον.

Απαντώντας στο άρθρο αυτό, δημοσίευσα στις 13/10/2010, στο μπλογκ του κ. Χαρίδημου Τσούκα, το παρακάτω σχόλιό μου http://htsoukas.blogspot.com/2010/10/o.html?showComment=1286991977900#c3503569270380836642  :


"Η οικονομία ήταν ανέκαθεν ο κατ εξοχήν χώρος που συντρίβονται οι αυταπάτες. Ξέρετε γιατί; Διότι ζούμε σε έναν πεπερασμένο κόσμο, στον οποίο είμαστε καταδικασμένοι και να επιλέγουμε και να υφιστάμεθα τις συνέπειες των επιλογών μας. Αν δεν είσαι νοικοκύρης, μοιραία θα σε κυνηγούν οι δανειστές σου. Για να μπορείς να είσαι κυρίαρχος της ζωής σου, πρέπει να δημιουργήσεις τις αντίστοιχες προϋποθέσεις. Η αυτο-κυριαρχία και η αξιοπρέπεια κοστίζουν. Αν θέλεις να αποφύγεις δυσάρεστα διλήμματα, πρέπει να ενεργήσεις με προβλεπτικότητα.



Όπως ένας επαίτης χάνει το δικαίωμα της επιλογής, μια χρεοκοπημένη χώρα χάνει ένα κομμάτι της εθνικής κυριαρχίας της. Ας πρόσεχε... Όσο πιο πρωτόγονες είναι οι ανάγκες μας, τόσο πιο χονδροειδή είναι τα διλήμματά μας. Αν θέλουμε να αντιμετωπίζουμε τα λεπτεπίλεπτα ερωτήματα της Νορβηγίας («ποιος είναι ο πιο ηθικός τρόπος να επενδύουμε τις προσόδους από τις εξαγωγές πετρελαίου;»), ας φροντίσουμε να αποκτήσουμε τη λεπτότητα της νορβηγικής πολιτικής κουλτούρας και την ακμαιότητα της οικονομίας της.


Αν πρέπει να απαλλαγούμε από κάτι αυτό είναι οι χρόνιες κακές μας συνήθειες. Το Μνημόνιο είναι ιδιαιτέρως επώδυνο επειδή άργησε τόσο. Ας προσέχαμε…Δεν είχαμε το θάρρος να υπερβούμε τη χρόνια ακρασία μας και το πληρώνουμε. Όλα κοστίζουν. Το «έλλογο εγώ», λέει ο Φρόιντ, δεν κυβερνάται από την «αρχή της ηδονής», αλλά από την «αρχή της πραγματικότητας». Εμείς την αγνοήσαμε."

8/2010 Χαρίδημος Τσούκας : «Φον Φούφουτοι ή κατσαπλιάδες;» http://htsoukas.blogspot.com/2010/08/blog-post.html .


"Πρώτο σφάλμα, λοιπόν, κ.Πάγκαλε: όπως η σχέση γονιού-παιδιού ή δασκάλου-μαθητή, έτσι και η σχέση πολιτικού-πολίτη δεν είναι ισοβαρής, αλλά λαμβάνει χώρα σε ένα ήδη δομημένο περιβάλλον, τη θεσμική ευθύνη για το οποίο έχει, κατ΄ αρχήν και πρωτίστως, ο πολιτικός ..... Φυσικά κι εσείς που ενδίδετε κι εγώ που εκμαυλίζομαι φέρουμε ακέραια την ηθική ευθύνη για τον ξεπεσμό του θεσμού στον οποίο μετέχουμε. Σε αυτό έχετε δίκιο. Η δική σας θεσμική ευθύνη, όμως, είναι πολύ μεγαλύτερη. Εξισώνοντας τα δύο μέρη της συναλλαγής, λαϊκιστικά αυτο-απαλλάσσεστε· λησμονείτε ότι ρόλοι μας είναι διαφορετικοί, η ορθολογικότητά μας διαφέρει."

10/2010 Χαρίδημος Τσούκας : «Πάγκαλος: Oι πολιτικοί είναι φαύλοι!» http://htsoukas.blogspot.com/2010/10/o.html .


Η διαφοροποίηση των απόψεων του κυρίου Τσούκα, με την παρέλευση μόλις δύο μηνών, όσον αφορά τον επιμερισμό των ευθυνών για την τρέχουσα τραγωδία που παίζεται στον τόπο μας είναι άκρως σημαντική και αξιοσημείωτη.


Έτσι η τσουβαλιαστική και αφοριστική αντιμετώπιση του συνόλου του ελληνικού πληθυσμού (Αύγουστος 2010), με τον καταλογισμό όλων (ή σχεδόν όλων) των ευθυνών, για την παρούσα κρίση που περνάει η χώρα, έδωσε την θέση της στην μεταγενέστερη - Οκτώβριος 2010 - και νηφαλιότερη (αλλά και ορθότερη - αν και όχι εντελώς ορθή, διότι ο ελληνικός πληθυσμός εξηπατήθη από την πολιτική και οικονομική ελίτ του τόπου, με την προπαγάνδιση της καταστροφικής επιλογής της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη) αντιμετώπιση, που έχει να κάνει με τον επιμερισμό των ευθυνών, ανάμεσα στην πολιτική ηγεσία (και την οικονομική και την κοινωνική και την πνευματική ηγεσία, προσθέτω εγώ) και τον πληθυσμό, με την επίρριψη του πολύ μεγαλύτερου βάρους των ευθυνών εκεί που πραγματικά ανήκει : Στην πολιτική ηγεσία του τόπου.


Η εξέλιξη αυτή είναι ενδιαφέρουσα, ακριβώς επειδή γίνεται από και αφορά τον επιστήμονα (ο όρος χρησιμοποιείται με την νομιναλιστική ποππεριανή του έννοια) κ. Τσούκα και όχι τον ιδεολόγο (ο όρος χρησιμοποιείται με την μαρξική έννοια του φορέα της ψευδούς συνειδήσεως).


Και αυτή την εξέλιξη την χαιρετίζω...