1854 και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα. (04).
Κατασκευή 1850 (δεκαετία), ενώ η φωτογραφία είναι, μετά το 1950. Κάτω από την Λεωφόρο Αθηνών.
Κάτω από την Λεωφόρο Αθηνών, παλιά τσιμεντένια δοκάρια, κατασκευής δεκαετίας 1950, που στηρίζουν το οδόστρωμα, και απευθείας κλεισμένες οπές, στην οροφή, σε μια ταλαιπωρημένη κατασκευή, πάνω στην οποία κινούνται, καθημερινά, χιλιάδες αυτοκίνητα : σκηνικό-προθάλαμος, για τις παλαιότερες, λιθόκτιστες γαλαρίες, που κατασκευάστηκαν, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και αποτελούν το υπόγειο δίκτυο του Κυκλοβόρου, ο οποίος, άλλοτε, κατέληγε, στον Κηφισό, ενώ σήμερα μεταφέρει τα λύματα του κέντρου της Αθήνας, προς τους αγωγούς του ρέματος Προφήτη Δανιήλ. Το υπόγειο αυτό δίκτυο, κάτω από την Λεωφόρο Αθηνών χρησιμοποιήθηκε, για μυστικές μετακινήσεις, κατά τα πολεμικά γεγονότα της δεκαετίας του 1940, όταν η κεντρική γαλαρία κατέληγε, στην εκκλησία του Προφήτη Δανιήλ, από όπου λέγεται ότι ξεκίνησε και η επιχείρηση υπονόμευσης του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία (Δεκέμβριος 1944).
1928. Η οδός Πανεπιστημίου.
1960. Η Πατησίων, από την πλατεία Αμερικής.
Από Πατησίων και Μηθύμνης, η Πατησίων και στο βάθος, η Ακρόπολη. Στην Αγίου Μελετίου υπάρχει ένας τροχονόμος, και δίπλα του περνάει την Πατησίων κάποιος, με ένα γαϊδουράκι.
1903. Άμαξες στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Η οδός Πατησίων, από την πλατεία του Μουσείου. Απέναντι, το θέατρο «Αθήναιον».
 |
1903. Άμαξες στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
1900. Ο ποταμός Ποδονίφτης.
Ο Ποδονίφτης ήταν η κοινή ονομασία του τμήματος του Κηφισού ποταμού στη περιοχή της Αλυσίδας (Πατήσια. Ετυμολογικά, η ονομασία "Ποδονίφτης" προέρχεται από τα συνθετικά "πους" (πόδι) + "νίπτω=τρίβω, πλένω" που σημαίνει "πλένω τα πόδια μου". Η ονομασία του οφείλεται είτε από το γεγονός ότι τα λίγα εκεί νερά αρκούσαν μόνο στο νίψιμο των ποδιών είτε εκ του διασταυρούμενου εκεί δρόμου των Αχαρνών, που πριν να κατασκευασθεί η γέφυρα υποχρέωνε τους διερχόμενους να βρέξουν τα πόδια τους στα λίγα νερά του ποταμού προκειμένου να περάσουν απέναντι. Επίσης το όνομα «Ποδονίφτης» έλαβε στην εν λόγω περιοχή και ο παλιός προσφυγικός συνοικισμός που σήμερα αποτελεί τον Δήμο της Νέας Φιλαδέλφειας. To ρέμα Ποδονίφτη είναι χείμαρος που πηγάζει από τις νοτιοδυτικές πηγές του Πεντελικού Όρους, κατέρχεται από το Πάτημα στο Χαλάνδρι από την Οδό Δουκίσσης Πλακεντίας και από εκεί στη Φιλοθέη. Συμβάλλει με το Ρέμα Πολυδρόσου και συνεχίζει από την Οδό Καποδιστρίου προς την Καλογρέζα, τα Πατήσια και τη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου χύνεται στον Κηφισό ποταμό μαζί με τα ποικίλα ρέματα που κατεβαίνουν από τις Αχαρνές. Μεγάλο τμήμα του ρέματος έχει καλυφθεί από το σχέδιο πόλης και είναι υπόγειο, ενώ έχει πλουτίσει με πράσινο τις περιοχές που διατρέχει.
1900. Ο ποταμός Ποδονίφτης.
1900. Ο ποταμός Ποδονίφτης.
1900. Ο ποταμός Ποδονίφτης.
1900. Τα σκαλιά της πλατείας Συντάγματος.
Πλήθος κόσμου, στα σκαλιά της πλατείας Συντάγματος. Στο βάθος, το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία, όταν ήταν, ακόμη, τριώροφο.
1910. Πλάκα.
Η Πλατεία Μητροπόλεως, με φόντο την Ακρόπολη.
1854. Από τον Λυκαβηττό, η Ακρόπολη και η γύρω περιοχή.
Η περιοχή του Κολωνακίου (χωράφια), αριστερά, τα Ανάκτορα (βουλή), δεξιά το σημερινό ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία», (Μέγαρο Αντώνη Δημητρίου, τότε) και στο βάθος, την Πλάκα και την Ακρόπολη. Κάτω, η οριζόντια μαύρη λωρίδα, που βλέπουμε, είναι η κοίτη του Ηριδανού ποταμού, δεξιά, ο χωματόδρομος είναι η σημερινή οδός Βουκουρεστίου.
1890 (δεκαετία). Οδός Πατησίων. Eθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Είναι ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου, στον τομέα της αρχαίας τέχνης. Στις συλλογές του, εκπροσωπούνται όλοι οι πολιτισμοί, που άνθισαν στον ελληνικό χώρο, από την προϊστορική εποχή, ως το τέλος της ρωμαϊκής περιόδου. Η τοποθεσία, που βρίσκεται, τώρα, το μουσείο δωρήθηκε, από την Ελένη Τοσίτσα και η κατασκευή του ξεκίνησε, το 1866 και ολοκληρώθηκε, το 1889, χρησιμοποιώντας κονδύλια, από την ελληνική κυβέρνηση, την Ελληνική Αρχαιολογική Εταιρία και την κοινότητα των Μυκηνών. Μεγάλοι ευεργέτες ήσαν, επίσης, και οι Δημήτριος και Νικόλαος Βερναρδάκης, από την Αγία Πετρούπολη, οι οποίοι έδωσαν μεγάλο χρηματικό ποσό. Η οδός Πατησίων χωματόδρομος, ακόμη, με άμαξες και ιππήλατα τραμ. Στο βάθος, ο λόφος Στρέφη και δεξιά, ο Λυκαβηττός.
1930. Ομόνοια.
1945 - 1949. Πλημμύρες στην πλατεία Συντάγματος.
Από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία, η κάτω πλατεία και στο βάθος, η Ακρόπολη.
1931. Βουλή.
Κατεδάφιση της μεσαίας πτέρυγας των Παλαιών Ανακτόρων προκειμένου να κατασκευαστεί η αίθουσα του Κοινοβουλίου.
1860. Θησείο. Ο Ναός του Ηφαίστου.
Στο εσωτερικό του, ο Ναός του Αγίου Γεωργίου. Φουστανελάδες αστοί περιφέρονται μπροστά στον Ναό, στην μέση το Άγαλμα «Η Νίκη των Μεγάρων»,το οποίο σήμερα βρίσκεται σε αποθήκη του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών, ενώ στόλιζε τον περίβολο του Θησείου στην Αθήνα από το 1842 μέχρι το 1869.
1900. Κάτω από τα τείχη της Ακρόπολης.
Η θέα της Αθήνας, πάνω από το θέατρο του Διονύσου στην Ακρόπολη. Αριστερά, το σημείο, με τις δύο κολόνες, είναι το Θρασύλλειο και ακριβώς, από κάτω, η εκκλησία Παναγία Σπηλιώτισσα. Στο βάθος, η ανατολική Αθήνα και το βουνό Υμηττός.
1930 (δεκαετία). Η Αθήνα και η Λεωφόρος Συγγρού, από το Φαληρικό Δέλτα.
Αριστερά, βλέπουμε τον παλιό Ιππόδρομο, αραιοκατοικημένες τις περιοχές, Τζιτζιφιές, Καλλιθέα, δεξιά την Νέα Σμύρνη, στο βάθος, τον Λυκαβηττό και την Πεντέλη.
1945. Οδός Σταδίου.
1950. Οδός Σταδίου. Από την οδό Γεωργίου Σταύρου (η συνέχεια της οδού Αρσάκη).
Η οδός Σταδίου, με ζωηρή κίνηση από κόσμο και όμορφα αμάξια της εποχής. Δεξιά, το πρώτο κτίριο, στα μέσα της δεκαετίας του 1930, το τετράγωνο Σανταρόζα – Σταδίου – Αρσάκη – Πανεπιστημίου συγκεντρώνει το σύνολο των δικαστηρίων της Αθήνας.
1890. Η οδός Αιόλου, στο ύψος της Πλατείας Λουδοβίκου. Η σημερινή Πλατεία Κοτζιά.
Στο βάθος, η Ακρόπολη.
Σχόλια