Ελλάδα - Τουρκία : Από την 31/1/1996 και την ελληνική ήττα, στα Ίμια, λόγω της προδοσίας, από τον Κώστα Σημίτη και τους “εκσυγχρονιστές”, στο ζοφερό σήμερα και στο χείριστο μέλλον των, υπέρ της Άγκυρας, σαρωτικών ανισορροπιών, των, εκατέρωθεν, δυνάμεων, που τα F-35, ουδόλως, πρόκειται να επηρεάσουν. (Εκείνη την νύχτα, η κυβέρνηση έπρεπε να έχει ανατραπεί).

 

1/2010 : Ο, τέως, αρχηγός ΓΕΕΘΑ ναύαρχος Χρήστος Λυμπέρης αφηγείται τα περιστατικά και περιγράφει την προδοσία του, τότε, πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, όσον αφορά την ντροπιαστική και άνευ στρατιωτικού λόγου, ελληνική ήττα, στα Ίμια, τα ξημερώματα της 31/1/1996, με την απώλεια, χωρίς να πέσει, ούτε, έστω και μια τουφεκιά, για την τιμή των όπλων, ελληνικού εδάφους, για πρώτη φορά, μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, την Μικρασιατική Καταστροφή, με την οποία παραχωρήθηκαν, με την ευτελιστική Συνθήκη της Λωζάνης, τον Ιούλιο του 1924 στην Τουρκία, η Ανατολική Θράκη, η Ίμβρος και η Τένεδος, χωρίς να υπάρχει κανένας, στρατιωτικής φύσεως, λόγος και καμμία ανάγκη. Όμως, αυτό, που έπρεπε να κάνουν αυτός και ο, τότε, υπουργός Άμυνας Γεράσιμος Αρσένας ήταν το να θέσουν, υπό περιορισμό και καθεστώς επιτήρησης και υπαγόρευσης τον ίδιο τον Κώστα Σημίτη, τον, τότε, υπουργό Εξωτερικών Θεόδωρο Πάγκαλο και το επιτελείο των “εκσυγχρονιστών”. Και εν ολίγοις, η κυβέρνηση εκεινη την νύχτα, έπρεπε να ανατραπεί. Δεν το τόλμησαν. (Ούτε, καν, πέρασε από το μυαλό). Δυστυχώς…

Τον, παραπάνω, πίνακα, με την συντριπτική, ακατάσχετη και αυξάνουσα ανατροπή ισχύος, υπέρ της Άγκυρας, ανάμεσα, στο ελληνικό και στο τουρκικό ΑΕΠ και ως εκ τούτου, στο εξαφανισμένο, πλέον, “ισοζύγιο” ισχύος, ανάμεσα στις δυο γειτονικές χώρες, από το 1995, μέχρι το 2021 και ενώ, έκτοτε, στα, περίπου τρία χρόνια, που έχουν περάσει, η κατάσταση έχει χειροτερεύσει, τον έχω παρουσιάσει, σε δυο, εντελώς, πρόσφατα (πριν 3 και 4 ημέρες) δημοσιεύματά μου, σε αυτό εδώ το μπλογκ και φυσικά, πρόκειται να συνεχίσω να τον παρουσιάζω, κάθε φορά, που θα ασχολούμαι, με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό.

Αυτό το χαρτικών εκτάσεων, διαστάσεων και αποστάσεων ανισοζύγιο, υπέρ του τουρκικού κράτους δυνάμεων, ανάμεσα, στην Ελλάδα και την Τουρκία, είναι προϊόν των στρατηγικών αποφάσεων, που υλοποιήθηκαν, στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και σχηματικά, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, ως το “κύκνειο άσμα” και ως το requiem της παλαιάς Ελλάδας, που είχε τις απαραίτητες δυνάμεις, την δέουσα ισχύ, την χρειαζούμενη επάρκεια και εκείνο το minimum της εθνικής κυριαρχίας, που έχασε, κατά τις δεκαετίες του 1940 και του 1950 και κατέκτησε, το 1974, με την αλλαγή φρουράς, από την δικτατορία των συνταγματαρχών, στην λεγόμενη μεταπολίτευση.

Η έλευση της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη, κατά την χρονική περίοδο Ιανουαρίου 1996 - Μαρτίου 2004, είναι το χειροπιαστό δεδομένο, η ικανή απόδειξη της κατάπτωσης και της πλήρους παρακμής της χώρας, την τελευταία 20ετια, έστω και αν η βασική ρίζα αυτής της κακής κατάστασης εντοπίστηκε, στην ένταξη της Ελλάδας, στην ΕΟΚ, την 1/1/1981.

Το δυστύχημα ήταν ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι κυβερνήσεις του δεν προχώρησαν, παρά τις σχετικές προγραμματικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ, στην έξοδο της Ελλάδας, από την ΕΟΚ, προχωρώντας, στην επαναδιαπραγμάτευση της αρχικής, πολύ κακής συμφωνίας ένταξης της Ελλάδας, στην ΕΟΚ, που είχαν συνάψει οι κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με αποτέλεσμα την εκκίνηση της σταδιακής αποβιομηχάνισης της χώρας και την υποβάθμιση της αναπτυξιακής πορείας της ελληνικής οικονομίας.

Παρά ταύτα, τον Ιανουάριο του 1996, η Ελλάδα παρέμενε πολύ ισχυρή, απέναντι, στην Τουρκία, όπως φαίνεται και στον, παραπάνω, πίνακα και φυσικά, η σχεδιασμένη εφαρμογή του διεθνούς δίκαιου της θάλασσας, με την επιβολή της επέκτασης των 12 ναυτικών μιλίων, στο Αιγαίο, που είχε θέσει, σε εφαρμογή η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, που πέρασε, στην βουλή, τον Ν. 2321/23-6-1995, με τον οποίο κυρώθηκε η διεθνής σύμβαση, για το δίκαιο της θάλασσας, μπορούσε να επιτευχθεί, λόγω της ναυτικής και της αεροπορικής υπεροπλίας της Ελλάδας.

Ως αντίδραση, στην ψήφιση του νόμου, για το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, η τουρκική κυβέρνηση  της Tansu Çiller‎‎, πέρασε, στην τουρκική εθνοσυνέλευση το ψήφισμα, για το casus belli, εάν η Ελλάδα επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα, στα 12 ναυτικά μίλια.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το επιτελείο του, ο Γεράσιμος Αρσένης, ο υφυπουργός Άμυνας πτέραρχος ε.α Νίκος Κουρής, ο ναύαρχος Χρήστος Λυμπέρης, ο αρχηγός της ΕΥΠ Λεωνίδας Βασιλικόπουλος και άλλοι, είχαν προϋπολογίσει και είχαν αποδεχθεί την στρατιωτική αντίδραση της Άγκυρας, αλλά η αιφνίδια εισαγωγή του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, με βαρύτατη νόσο, στο νοσοκομείο, τον Νοέμβριο του 1995, ανέτρεψε τα δεδομένα και στην εσωκομματική μάχη, που έγινε, στην διαδικασία της εκλογής νέου πρωθυπουργού, σε δυο ψηφοφορίες, στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, τον Ιανουάριο του 1996, όπου, στην πρώτη ψηφοφορία ισοψήφισαν ο Άκης Τσοχατζόπουλος και ο Κώστας Σημίτης, με 53, με τον Γεράσιμο Αρσένη να καταλαμβάνει την τρίτη θέση, με 50 ψήφους, για να επακολουθήσει, αναπάντεχη και μη αναμενόμενη εκλογή του Κώστα Σημίτη, ως πρωθυπουργού, στην δεύτερη ψηφοφορία, με  86 ψήφους, έναντι 75, που έλαβε ο Ακης Τσοχατζόπουλος και 5 λευκές ψήφους.

Η εκλογή του Κώστα Σημίτη, ως πρωθυπουργού, ανέτρεψε τον κυβερνητικό σχεδιασμό, για την επέκταση των χωρικών υδάτων, στα 12 ναυτικά μίλια, με αποτέλεσμα, η ανύψωση των ελληνικών σημαιών, στις δυο βραχονησίδες των Ιμίων, να ακολουθηθεί, από το “ιδιωτικό” κατέβασμά τους, από δημοσιογράφους της τουρκικής εφημερίδας «Hurriyet» και στην, εκ νέου, ανύψωση των ελληνικών νησιών και την στρατιωτική φύλαξη της δυτικής βραχονησίδας, από τον ελληνικό στρατό.

Ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ Bill Clinton, σε ζωγραφικό πίνακα, που βρέθηκε, στην ιδιοκτησία του παιδόφιλου Αμερικάνου επιχειρηματία Jeffrey Epstein. Πολλοί πιστεύουν ότι ο πίνακας αποτελεί ένα στοιχείο, για το ότι ο Epstein γνώριζε πολλά, για την αμερικανική ελίτ και ότι αυτός ο πίνακας ήταν μια φανερή υπενθύμιση αυτής της γνώσης. Δεν αποκλείεται…

Ως απάντηση, η Άγκυρα έστειλε άγημα, που κατέλαβε την Ανατολική βραχονησίδα, με αποτέλεσμα να αποπλεύσει ο ελληνικός στόλος του πολεμικού ναυτικού από τον ναύσταθμο της Σαλαμίνας και να φθάσει στην περιοχή των βραχονησίδων, όπου εστάλη, από την Άγκυρα, τουρκικός στόλος, αλλά, παρά ταύτα, ο Κώστας Σημίτης είχε, τελικά, αποφασίσει να κλείσει την υπόθεση, καταφεύγοντας, στην διαμεσολάβηση της κυβέρνησης του προέδρου των ΗΠΑ Bill Clinton και του Richard Holbrooke, και την δια ζώσης διαπραγμάτευσης του Θεόδωρου Παγκαλου, με του αρχηγό του τουρκικού ΓΕΕΘΑ İsmail Hakkı Karaday και την προδοτική συμφωνία “No ships, no troops, no flags”, με την οποία, κατέβηκε η ελληνική σημαία, από την βραχονησίδα και ουσιαστικά, χάθηκε - έστω και μια σπιθαμή γης -, από την ελληνική επικράτεια, από το 1922, ενώ, “φυσικά”, ετάφη και ο σχεδιασμός, για την επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας, στα 12 ναυτικά μίλια, στο Αιγαίο, υπό την ηχώ της ρήσης του κυνικού Θεόδωρου Πάγκαλου, όταν τον ρώτησε ο ναύαρχος Χρήστος Λυμπέρης, για το κατέβασμα της ελληνικής σημαίας ότι «την σημαία την πήρε ο άνεμος»!

Τότε ήταν, που, για πρώτη φορά, η  Άγκυρα προέβαλλε εδαφική διεκδίκηση, σε ελληνικό έδαφος, αμφισβητώντας την ελληνική κυριαρχία, επί των δύο βραχονησίδων. Έως τότε, ουδείς τουρκικός, ή άλλος χάρτης ξένου κράτους, εμφάνιζε τα Ίμια, ως τουρκικό έδαφος. 

Τελικά, αυτοί δεν κατέβασαν, μόνο, την σημαία. Κατέβασαν και τα παντελόνια…

Για την διαμεσολάβηση των ΗΠΑ, την οποία επεδίωξε η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη και όχι η Άγκυρα, τέθηκαν δύο όροι: 

1) Η Ελλάδα να μην ασκήσει το κυριαρχικό της δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο και 

2) Η Ελλάδα και η Τουρκία να μην χρησιμοποιήσουν στρατιωτική βία, στην διαχείριση της κρίσης.

Εκείνη την νύχτα, έπρεπε η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη να ανατραπεί, ως προδοτική, καθώς, μάλιστα, έπραξε αυτά, που έπραξε, δηλαδή την προδοσία των Ιμίων, χωρίς να έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, στην βουλή.

Δυστυχώς, αυτό, που έπρεπε να γίνει, δεν έγινε.

Το αποτέλεσμα είναι είναι αυτό που ζούμε σήμερα, με την Ελλάδα να έχει καταστεί διεθνής παρίας, όπως δείχνει και ο, παραπάνω, πίνακας της “Τράπεζας της Ελλάδος” του Γιάννη Στουρνάρα, που περιγράφει το πραγματικό οικονομικό νεοαποικιακό καθεστώς, στο οποίο έχει περιπέσει, η ελληνική κοινωνία, αφού η καθαρή επενδυτική θέση της χώρας, στην εξέλιξη και σε όλη την πορεία της τελευταίας εικοσαετίας, είναι, απίστευτα και κατακλυσμιαία, αρνητική, αφού καθαρός πιστωτής, που ήταν προηγούμενος, μετατράπηκε όλες αυτές τις δεκαετίες, σε χρεώστη, με επενδυτικό χρέος, άνω των 300.000.000.000 ευρώ!

Εννοείται ότι τα F-35 που θα παραλάβει η ελληνική πολεμική αεροπορία, το 2031, ουδόλως, πρόκειται να αλλάξουν την χαώδη ανισορροπία δυνάμεων ανάμεσα στην Ελλάδα και Τουρκία. Διότι, απλούστατα, δεν υπάρχει η υλική βάση, για κάτι τέτοιο.

Πραγματικά, δεν υπάρχει γλυτωμός…