Ελλάδα 2024 : Η κοινωνία θέλει να φύγουν, επειδή είναι μονόφθαλμοι, αυτοί - ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η παρέα του - δεν φεύγουν, με τίποτε, διότι αισθάνονται και είναι πανίσχυροι, ενώ οι άλλοι της συστημικής αντιπολίτευσης είναι ανίκανοι να τους διώξουν, επειδή οι ίδιοι είναι αόμματοι, ως τυφλοί και από τους 2 οφθαλμούς.

  

Αφού παρατηρήσουμε τις τρεις παραπάνω μετρήσεις των δημοσκοπικών εταιρειών «Metron Analysis» (που διεξήχθη, ανάμεσα στις 13, έως τις 19 Δεκεμβρίου 2023), της «Pulse» (που διεξήχθη, μεταξύ 18 έως 20 Δεκεμβρίου 2023) και της «Palmos Analysis» (29-31/12/2023), γίνεται, χωρίς κόπο, σαφές ότι αυτές οι μετρήσεις της δημοσκοπικής επιρροής των κομμάτων, καταγράφουν το απλούστατο γεγονός, ότι, το κυβερνητικό συντηρητικό κόμμα, η Νέα Δημοκρατία, διατηρεί μια εκλογική/δημοσκοπική επιρροή της τάξεως του 37%, με 38,7% και - το κυριότερο - προηγείται, με σαρωτικές διαφορές, από τους δυο αντιπάλους της (ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ), που εμφανίζουν δημοσκοπικά ποσοστά, τα οποία είναι ανάξια λόγου (12,4%, έως 14%, για τον ΣΥΡΙΖΑ και 14%, έως 15%, για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, προς το παρόν, φαίνεται να βρίσκεται, στην δεύτερη θέση, μετά την Νέα Δημοκρατία) και καθιστούν, ως μικρομεσαία, τα κόμματα αυτά, τα οποία, έτσι όπως εμφανίζονται, τώρα - αλλά, εδώ και πολύν καιρό, προηγουμένως - δεν μπορούν, σε καμμία περίπτωση να θεωρηθούν, ως μεγάλα κόμματα και αντιθέτως, απέχουν πολύ, από ένα τέτοιο πολιτικό status.

Όμως, στο μικρομεσαίο επίπεδο, που βρίσκονται, τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, πρέπει, πλέον να συνυπολογισθεί και το ΚΚΕ, το οποίο, από ένα μικρό κόμμα, που ήταν, μέχρι τις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023, έχει ανέλθει και αυτό, στην κατηγορία του μικρομεσαίου κόμματος, με ποσοστά δημοσκοπικής/εκλογικής επιρροής, που, τώρα, κυμαίνονται, ανάμεσα στο 10% και στο 10,3%. Και αυτό, για το κόμμα των Ελλήνων σταλινικών, είναι κάτι το πολύ σημαντικό, αφού το ΚΚΕ έχει να φθάσει, σε εκλογικά ποσοστά του 10%, έχει να φθάσει, από τις βουλευτικές εκλογές της 18/10/1981 (10,94%), ενώ, για πρώτη φορά, μετά την διάσπαση του κόμματος και την αυτοδιάλυση  της “Ε.Σ.Σ.Δ.”, το 1991, φθάνει, σε αυτό το επίπεδο.

Όσον αφορά τα μικρά κόμματα, ο χαοτικός κατακερματισμός της υπόλοιπης κοινοβουλευτικής και έξω κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης συνεχίζεται, αθροίζοντας ένα συνολικό δημοσκοπικό ποσοστό εκλογικής επιρροής, στα επίπεδα του 24% (!), ενώ, ειδικά, το εγχείρημα της “Νέας Αριστεράς”, που αποχώρησε, στα τέλη Νοεμβρίου 2023, από τον ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζει απογοητευτικά και αποκαρδιωτικά δημοσκοπικά ποσοστά εκλογικής επιρροής, που κυμαίνονται, ανάμεσα, στο 2,2%, έως 2,5%.

Παρά ταύτα, όμως, όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, εξακολουθούμε να έχουμε μπροστά μας, το “ελληνικό παράδοξο”, το οποίο ορίζεται με αυτόν τον χαρακτηρισμό, επειδή η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει σαφέστατη αρνητική εικόνα, στην κοινωνία, που φθάνει στο 54%, έως το 56% των γνωμών των ερωτώμενων (βελτιωμένη, πάντως, σε σχέση, με τον Οκτώβριο του 2023, που οι αρνητικές γνώμες, για την κυβέρνηση, είχαν μετρηθεί, στο 60%) και με 38% θετικές γνώμες, ποσοστό, το οποίο φθάνει, περίπου, στην δημοσκοπική/εκλογική επιρροή του κυβερνητικού κόμματος, για το οποίο φαίνεται ότι αυτό το συγκεκριμένο δημοσκοπικό ποσοστό αποτελεί το υψηλότερο δυνατό όριο της εκλογικής του επιρροής, αποτελώντας ένα κάποιο πρώτο σημάδι κόπωσης, χωρίς, όμως κάποιο κόστος.

Το φαινόμενο του “ελληνικού παράδοξου” δεν είναι μικρής αξίας. Αντιθέτως, είναι κεφαλαιώδους σημασίας, διότι καταγράφει το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και του εκλογικού σώματος θεωρεί ότι η κυβέρνηση οδηγεί την χώρα, σε εσφαλμένη κατεύθυνση και ότι είναι κακή, σε όλα τα ζητήματα, που αφορούν την διαχείρισπ της πραγματικότητας και του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού της χώρας. 

Ως εκ τούτου, η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας θέλει να φύγουν. 

Και ναι, μεν η ελληνική κοινωνία θέλει να φύγουν, επειδή είναι μονόφθαλμοι, αλλά αυτοί δεν έχουν, καθόλου, σκοπό να εγκαταλείψουν την εξουσία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβερνητική του ομάδα δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους και θα παραμείνουν, μέχρι το τέλος της διαδρομής, το οποίο, δυστυχώς, είναι απροσδιόριστο. 

Το γιατί συμβαίνει αυτό και η κυβέρνηση δεν θέλει να φύγει, παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων το επιθυμεί, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε. 

Με την δεδομένη συστημική αντιπολίτευση, η οποία έχει γίνει αντιληπτό από την ελληνική κοινωνία, ότι αποτελείται, από τυφλούς και στους δυο τους οφθαλμούς, αφού έχει κατακερματιστεί, στο επίπεδο των τριών μικρομεσαίων κομμάτων και μίας τεράστιας περιρρέουσας ρευστοποίησης και κονιορτοποίησης της πρωτοφανούς και απίστευτης τάξεως του 24% της δημοσκοπικής/εκλογικής επιρροής του υπολοίπου πολιτικού σκηνικού των μικρών κομμάτων, στην χώρα μας, αυτό, που αντιλαμβάνεται η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών είναι ότι μπορεί η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να είναι μια πολύ κακή κυβέρνηση, όμως, από την άλλη πλευρά, θεωρεί ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι πολύ χειρότερα, στα ζητήματα της διαχείρισης της καθημερινότητας και της οικονομίας, με την συγκεκριμένη καχεκτική και φθίνουσα κατάσταση, που επικρατεί, στην συστημική αντιπολίτευση, η οποία βρίσκεται, σε τραγική κατάσταση και φυσικά, όχι μόνο είναι ανίκανη, για να κυβερνήσει την χώρα, αλλά απέχουμε πολλά χρόνια,  από την δημιουργία των εκείνων των συνθηκών, που θα επιτρέψουν την ανατροπή της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, μέσα στην οποία ζούμε και πρόκειται να συνεχίσουμε να ζούμε, για πολύν καιρό ακόμα.

Ατυχώς…