Ουκρανία : Την συνθηκολόγηση της χώρας διαπραγματεύονται οι στρατηγοί Βαλέρι Γκερασίμωφ και Βαλέρι Ζαλούζνι; Αυτό διακινεί, ως πληροφορία, ο Αμερικανός δημοσιογράφος Seymour Hersh, που κάτι, πιθανότατα, γνωρίζει, αλλά, έτσι όπως περιγράφεται, είναι, τουλάχιστον, δυσχερές να αποκτήσει σοβαρή υπόσταση, ενώ η Ουάσινγκτων δεν διαθέτει, πλέον, την παλαιά της ισχύ, ώστε να έχει έναν Henry Kissinger, προκειμένου να “ωραιοποιήσει” το επερχόμενο μοιραίο τέλος.

 

Βαλέρι Γκερασίμωφ, αρχηγός ΓΕΕΘΑ της Ρωσίας.

Ο γνωστός Αμερικανός δημοσιογράφος Seymour Hersh, βραβευμένος με το Pulitzer, διακινεί μια υποτιθέμενη, ως πληροφορία, για την διεξαγωγή διαπραγματεύσεων, ανάμεσα, στον Ρώσο αρχηγό ΓΕΕΘΑ στρατηγό Βαλέρι Γκερασίμωφ και αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας στρατηγό Βαλέρι Ζαλούζνι, για μια κάποια μορφή συνθηκολόγησης της Ουκρανίας, που θα κινείται, εντός των πλαισίων των όρων, που θέτει η Ρωσία.

Ο Seymour Hersh, λοιπόν, δημοσίευσε, στο “Substack”, (που είναι μια αμερικανική διαδικτυακή πλατφόρμα, η οποία παρέχει υποδομές δημοσίευσης, πληρωμών, αναλυτικών στοιχείων και σχεδίασης για την υποστήριξη συνδρομητικών ενημερωτικών δελτίων), ένα άρθρο του, με τίτλο “General to General”, αναφέροντας ότι έχουν αρχίσει σοβαρές ειρηνευτικές συνομιλίες, μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας στο επίπεδο των δυο αυτών στρατιωτικών ηγετών, οι οποίες “έχουν αποκτήσει ραγδαία δυναμική, ενώ οι εξελίξεις έχουν ξεπεράσει την καταστροφική ομάδα εξωτερικής πολιτικής του προέδρου των ΗΠΑ Joe Biden”. 

Βέβαια, ο Seymour Hersh αναφέρει ότι πρόκειται, για κατάπαυση του πυρός και μια πιθανή ειρήνευση, με τους όρους, που θέτει η Μόσχα, “αλλά υπάρχουν πολλά ερωτήματα, μεταξύ κατάπαυσης του πυρός και διευθέτησης”, ενώ υποστηρίζει ότι “όλοι, στην Ευρώπη, μιλούν για αυτό, μου είπε, νωρίτερα, αυτήν την εβδομάδα, ένας Αμερικανός επιχειρηματίας, που πέρασε χρόνια ασχολούμενος, με υψηλού επιπέδου ουκρανικά διπλωματικά και στρατιωτικά ζητήματα και την κυβέρνηση” και επικαλείται τον δημοσιογράφο, συγγραφέα και πολιτικό αναλυτή Anatol Lieven, ο οποίος επιβεβαιώνει ότι η κατάσταση στο πεδίο της μάχης είναι δραματική, για το Κίεβο, “οπότε οι διαπραγματεύσεις, για μια ειρηνευτική διευθέτηση, γίνονται όλο και πιο απαραίτητες, για την Ουκρανία”. 

Όσα γράφει ο Setmout Hersh, προφανώς, προϋποθέτουν τον παραμερισμό, από τον Ζαλούζνι, του Ουκρανού πρόεδρου Βολοντιμίρ Ζελένσκι, όπως, φυσικά και την, κατά κάποιο τρόπο, εξουσιοδότηση του προέδρου της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, στον Γκερασίμωφ, να εισέλθει, σε μια τέτοια διαδικασία.

Βαλέρι Ζαλούζνι, αρχηγός ΓΕΕΘΑ της Ουκρανίας.

Την ώρα, που οι ΗΠΑ υποχρεώνουν τον Βολοντιμίρ Ζελένσκι να αποδεχθεί το σχέδιο του στρατηγού Βαλέρι Ζαλούζνι, για την οικοδόμηση ενός τεράστιου αμυντικού τείχους, στο μέτωπο του πολέμου - κάτι που είναι απραγματοποίητο, στην πράξη, αφού η Ουκρανία στερείται του εργατικού δυναμικού, των πόρων, των υλικών μέσων και την πρακτική δυνατότητα να κατασκευάσουν, δεδομένων των συνθηκών, που επικρατούν, στα μέτωπα του πολέμου, αφού, πολύ απλά, οι Ρώσοι και με τις αεροδιαστημικές του δυνάμεις, δεν θα επιτρέψουν την πραγματοποίηση ενός τέτοιου έργου - καθώς ο ουκρανικός στρατός έχει περάσει, πλέον, σε θέση άμυνας και οι πολεμικές πρωτοβουλίες ανήκουν, στο ρωσικό εκστρατευτικό σώμα, μου φαίνεται πολύ δύσκολο ότι είναι δυνατόν να συμβαίνει μια τέτοια διαδικασία, ανάμεσα τους δύο αντιπάλους στρατηγούς. 

Άλλωστε, εκ των πραγμάτων, είναι αδύνατο η Μόσχα να μπει, σε μια διαδικασία συζήτησης, για ανακωχή, ή και την παράδοση της Ουκρανίας. 

Η ρωσική κοινωνία έχει χάσει πολύ αίμα, για να διαπραγματευθεί ο Βλαντιμίρ Πούτιν οποιαδήποτε ειρήνευση, με την ουκρανική πλευρά, έστω και χωρίς την ηγεσία του Βολοντιμίρ Ζελένσκι. 

 

Η Ουκρανία, στην εποχή της τσαρικής Ρωσικής Αυτοκρατορίας, στις αρχές του 20ου αιώνα.

Αυτό που μπορεί να συζητήσει η Μόσχα είναι, απλώς, την υπογραφή του, ήδη, υπάρχοντος κειμένου της συνθηκολόγησης της ουκρανικής πλευράς, γεγονός που, παράλληλα, θα σημαίνει και την απομάκρυνση, από την εξουσία, της παρούσας μερίδας της ουκρανικής ολιγαρχίας και την εγκατάσταση, στο Κίεβο (εάν το Κίεβο δεν ενσωματωθεί, στην ρωσική επικράτεια), ή, εν πάση περιπτώσει, σε οποιαδήποτε νέα πρωτεύουσα της νέας συρρικνωμένης Ουκρανίας, η οποία, προφανώς, θα περιορίζεται στην δυτική πλευρά της χώρας - εάν δεν απορροφηθεί ολόκληρη, από την Ρωσία - με μια νέα κυβέρνηση και ένα νέο αναμορφωμένο ουκρανικό κράτος, που θα έχουν έναν μόνιμο υποτελή, στην Μόσχα, χαρακτήρα και ασκούμενη πολιτική, ενώ η νέα αυτή Ουκρανία πρόκειται να τελεί, υπό ουσιαστική ρωσική κατοχή.

Αυτή η κατάσταση, όσον χρόνο κι αν πάρει, για να πραγματοποιηθεί, έχει αρχίσει να παίρνει τον χαρακτήρα ενός μοιραίου αποτελέσματος του πολέμου, το οποίο αποτέλεσμα οι ΗΠΑ δεν μπορούν να κάνουν τίποτε περισσότερο, από το να παρακολουθήσουν και έστω να καθυστερήσουν την χρονική έλευση αυτού του μοιραίου, για την Ουκρανία, τέλους και φυσικά, να βιώσουν την πλήρη αποτυχία της αμερικανικής και γενικότερα, της δυτικής στρατηγικής πολιτικής, για την επιτυχία της οποίας η Ουάσινγκτων και όλες οι δυτικές πρωτεύουσες ξόδεψαν και θα συνεχίσουν, ακόμη, έως το μοιραίο τέλος, να ξοδεύουν πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία. απλώς, είναι πεταμένα λεφτά, που πάνε, στον βρόντο και είναι χαμένα. 

Henry Kissinger, υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, στην δεκαετία του 1970.

Και το χειρότερο είναι ότι η Ουάσινγκτων δεν μπορεί να διαθέτει, πλέον, διότι δεν έχει την ισχύ και δεν είναι, πια, εκείνη η παγκόσμια δύναμη της δεκαετίας του 1970, ώστε να έχει την ικανότητα να διαθέτει έναν Henry Kissinger, που να μπορεί να διαχειρισθεί και να “ωραιοποιεί”, με οποιονδήποτε τρόπο, μια ήττα για αμερικανική και δυτική ήττα, η οποία πρόκειται να είναι πολύ μεγαλύτερης στρατηγικής δυναμικής και αξίας, από την αμερικανική ήττα, στο Βιετνάμ το 1975.

Αυτή είναι η δυστυχής προοπτική, για την Ουάσινγκτων και την Δύση, την οποία, όσος χρόνος και αν απαιτηθεί, για να πραγματοποιηθεί, οι ΗΠΑ και η Δύση, πρόκειται να υποστούν και να διαχειρισθούν.