22-28/11/2023 Δημοσκόπηση της Metron Analysis : Συρρικνώνεται, ανάμεσα, στο 10,2% και στο 12,7%, ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη (και του Αλέξη Τσίπρα), αν και είναι πολύ νωρίς, για συμπεράσματα. Πού την “πάτησαν”, όμως, οι “11” βουλευτές, που έφυγαν, μαζί με συντριπτική πλειοψηφία της ηγεσίας της κομματικής γραφειοκρατίας; Απλούστατα, δεν ανέλαβαν την άμεση συνυπαιτιότητά τους, για την εκλογική συντριβή του κόμματος και γι’ αυτό τιμωρήθηκαν, από την κομματική βάση, που τους έριξε όλες τις ευθύνες.

 

Εννοείται ότι είναι πολύ νωρίς, ακόμη, για να μπορέσουμε να σχηματίσουμε μια ασφαλή γνώμη, για τις εξελίξεις, στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, όπως φαίνεται και εξαιτίας της διάσπασης, που υφίσταται, συρρικνώνεται, ολοένα και περισσότερο, με μόνη βασική του ελπίδα, το γεγονός ότι - μέχρι τώρα - δεν έχει πέσει, κάτω από το φράγμα του 10%, ενώ ο βασικός πολιτικός του αντίπαλος (που, στην παρούσα, τουλάχιστον, φάση, δεν είναι το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, όμως, έχει, δημοσκοπικά, περάσει, στην δεύτερη θέση της προτίμησης των ψηφοφόρων, με ποσοστά, που κυμαίνονται, ανάμεσα, στο 12,2%, με 15,3%), δηλαδή οι 11 βουλευτές, που έφυγαν, από το κόμμα, σχημάτισαν την δική τους κοινοβουλευτική ομάδα και πρόκειται να ανακοινώσουν την ίδρυση του νέου κομματικού τους φορέα, μαζί με την πλειοψηφία της ηγεσίας της παλαιάς κομματικής γραφειοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Το πώς θα διαμορφωθεί η εκλογική επιρροή των 11 βουλευτών και των υπολοίπων, που αποχώρησαν, από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα θέμα ανοικτό. Οι διαδικασίες, όσον αφορά την συγκρότηση του νέου φορέα, δεν έχουν ολοκληρωθεί και ως εκ τούτου, υπάρχει μια σημαντική ρευστότητα και εντός, του υπό δημιουργία κομματικού χώρου, αλλά και ως προς το κομμάτι εκείνο του εκλογικού σώματος  - όσο και αν είναι αυτό -, στο οποίο αυτοί απευθύνονται και το οποίο μπορεί να τείνει ευήκοον ους, στα λεγόμενα τους, όταν αυτά παρουσιαστούν, δημόσια.

Παρά ταύτα, θα εκφράσω την προσωπική μου αίσθηση, γύρω από τις μέλλουσες εξελίξεις, χωρίς, φυσικά, να είμαι προφήτης. Μπορεί να πέσω έξω, αλλά αυτό είναι ένα θέμα, το οποίο θα προκύψει - ή δεν θα προκύψει -, από τις εξελίξεις, που θα ακολουθήσουν τους προσεχείς μήνες, με απώτερο χρονικό όριο, όχι τις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024, αλλά, κατά την γνώμη μου, αρκετά, νωρίτερα· κάπου, δηλαδή,  στο τέλος του ερχόμενου χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης του επόμενου έτους. 

Αυτό, λοιπόν, που αντιλαμβάνομαι, είναι ότι η κομματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ και η περιορισμένη πλέον, εκλογική του βάση, έχουν, ήδη, επιλέξει, στην μεγάλη πλειοψηφία τους, να παραμείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη, ακριβώς επειδή, σε αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος, παρά το τεράστιο πολιτικό στραπάτσο και την βαρύτατη προσωπική ήττα, που υπέστη, στις δύο προηγούμενες πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023, έχει ένα κάποιο τραυματισμένο, αλλά, στα περιορισμένα του, πλέον, πλαίσια, σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο, δηλαδή ένα ποσοστό προσωπικών ψήφων και μπορεί και προφανώς, θα επηρεάσει τις εξελίξεις, εννοείται υπέρ του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ και εις βάρος των αποχωρησάντων, που πρόκειται να ιδρύσουν νέο δικό τους κόμμα. 

Όλα αυτά, βέβαια, θα καταγραφούν, επίσημα, στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2024, αλλά έχω την γνωμη ότι και αρκετά, πριν από αυτές, η κατάσταση, στον ΣΥΡΙΖΑ, θα φανεί, το προς τα πού οδηγείται. 

Έτσι, η πρώτη, εικόνα που σχηματίζω, είναι ότι οι δύο, τέως, φράξιες του ΣΥΡΙΖΑ (αυτή του Ευκλείδη Τσακαλώτου και  η άλλη της Έφης Αχτσιόγλου) θα δυσκολευτούν, πάρα πολύ,  στο να μπορέσουν να παρουσιάσουν ένα ευάριθμο ποσοστό εκλογικής επιρροής. Μάλιστα, θα δυσκολευτούν πολύ, να φθάσουν, ακόμη και σε αυτό το εκλογικό ποσοστό του 3% των ψήφων, που απαιτείται, για να μπορέσουν να έχουν παρουσία, στο νέο ευρωκοινοβούλιο, που θα προκύψει τον ερχόμενο Ιούνιο. 

Έχουν βαρύτατο πρόβλημα οι αποχωρήσαντες, ως διασπαστές. Και το πρόβλημα, που έχουν, είναι πολύ απλό. 

Άφησαν τον Αλέξη Τσίπρα να αναλάβει τις προσωπικές και πολιτικές του ευθύνες, για τις δύο βαρύτατες εκλογικές ήττες του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023, ο οποίος, θέλοντας και μη, τις ανέλαβε (διότι, προφανέστατα, έχει τεράστιες πολιτικές ευθύνες, για την εκλογική συντριβή του κόμματος) και έπραξε ορθότατα, αφού το δικό του προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο απαξιώθηκε, σε μεγάλο βαθμό, από το ευρύτερο εκλογικό σώμα της ελληνικής κοινωνίας. 

Όμως, η αλήθεια είναι ότι οι ευθύνες, για την συντριβή αυτή, δεν ανήκουν, μόνο, στον Αλέξη Τσίπρα. Ένα τεράστιο μέρος της ευθύνης, για την συντριβή του κόμματος έχει και η υπόλοιπη κομματική γραφειοκρατία, τα μέλη της οποίας, όμως, δεν ανέλαβαν - αντίθετα, από ό,τι έκανε ο Τσίπρας -, ο κάθε ένας, από αυτά τα μέλη, τις δικές του προσωπικές πολιτικές ευθύνες, που υπάρχουν για όλους τους και είναι και αυτές, βαρύτατες, όπως του Αλέξη Τσίπρα. 

Δηλαδή, άφησαν τον Αλέξη Τσίπρα να αναλάβει όλες τις ευθύνες και να παραιτηθεί, από την προεδρία του κόμματος, αλλά οι ίδιοι σιώπησαν, έκαναν το κορόιδο και προτίμησαν να συνεχίσουν, όπως, ακριβώς, είχαν διαμορφωθεί τα πράγματα, αναλαμβάνοντας, κιόλας και την προεδρία του κόμματος, με την Έφη Αχτισόγλου (ή τον Ευκλειδη Τσακαλώτο) και γι’ αυτό, άλλωστε, προτίμησαν να γίνουν, νωρίτερα, οι εσωκομματικές εκλογές, για την ανάδειξη νέου προέδρου, από το συνέδριο του κόμματος και αυτό το έπραξαν διότι, στο συνέδριο του κόμματος, θα έπρεπε να γίνει μια στοιχειώδης αυτοκριτική του καθενός, εξ αυτών· κάτι, βέβαια, που όλοι τους ήθελαν να αποφύγουν. 

Θεωρούσαν βέβαιο ότι οι εσωκομματικές εκλογές, για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν, για αυτούς, ένα πανεύκολο παιχνίδι, ένας εκλογικός περίπατος, με μια εύκολη διαδικασία, αλλά τους προέκυψε, εξ Αμερικής, ένας άσχετος, με τα εσωκομματικά δεδομένα και νέος ουρανοκατέβατος υποψήφιος, για την προεδρία του κόμματος, ο όποιος συσπείρωσε την πλειοψηφία της κομματικής και εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, επάνω στην πλατφόρμα ότι όλοι οι αντίπαλοι του νέου “Μεσσία”, του Στέφανου Κασσελάκη, υπονόμευσαν τον Αλέξη Τσίπρα και είναι υπεύθυνοι για τις δύο συντριπτικές εκλογικές ήττες του κόμματος, επειδή θέλησαν να παραμερίσουν τον Τσίπρα και να αναλάβουν αυτοί το κόμμα, στην θέση του. 

Αυτή η ανάγνωση του εκλογικού αποτελέσματος είναι, βέβαια, αβάσιμη, ως προς το αποτέλεσμα. Δεν είναι αβάσιμη, όμως, ως επιχείρημα, διότι, όντως, οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Τσίπρα ακολούθησαν μια πολιτική ατζέντα υπονόμευσής του, η οποία εκφράστηκε, πολύ καθαρά, ελάχιστες ημέρες, πριν τις βουλευτικές εκλογές της 21ης Μαΐου 2023, όταν, εντελώς, ξεκρέμαστα και έξω, από το πολιτικό κλίμα, που επικρατούσε και το οποίο έδειχνε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έφτανε, τουλάχιστον, σε ένα εκλογικό ποσοστό της τάξεως του 25%, με κάποιες ελπίδες, για ένα μεγαλύτερο ποσοστό. 

Όμως, η καίρια και καταστροφική παρέμβαση του Γιώργου Κατρούγκαλου, με την αναφορά του, στην φορολόγηση των αυτοαπασχολούμενων και των ελεύθερων επαγγελματιών, είναι προφανές ότι έπληξε εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ και τον γκρέμισε, στο εξευτελιστικό ποσοστό του 20,07%. 

Με λίγα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ θα υφίστατο, έτσι κι αλλιώς, μια τεράστια εκλογική ήττα, η οποία όμως έγινε πολύ μεγαλύτερη, με αυτήν την παρέμβαση του Γιώργου Κατρούγκαλου, η οποία, προφανώς, δεν ήταν τυχαία. Ήταν οργανωμένη και υπολογισμένη για να ρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ, στα μικρότερα, κατά το δυνατόν, εκλογικά ποσοστά, που μπορούσε να πέσει, προκειμένου να υποχρεωθεί ο Αλέξης Τσίπρας να υποβάλει την παραίτησή του, από την προεδρία του κόμματος, πράγμα και το οποίο έκανε, λίγο αργότερα, στις 29 Ιουνίου 2023, σχεδόν, αμέσως, μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023, όταν το εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ υπέστη μια νέα πτώση, στο 17,83% και στις 930.013 ψήφους. 

Ο, πρώην, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να το διασκεδάζει. Αλλά  κάθε άλλο, παρά κάτι τέτοιο κάνει…

Ο Αλέξης Τσίπρας παραιτήθηκε, όμως η εμφάνιση του αγνώστου Στέφανου Κασσελάκη, στο πολιτικό προσκήνιο και ειδικά, στον κομματικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, ως διεκδικητή της προεδρίας του κόμματος, στις εσωκομματικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2023, συσπείρωσε όλους εκείνους τους κομματικούς ψηφοφόρους, οι οποίοι παρέμειναν πιστοί, στον Αλέξη Τσίπρα, του οποίου άλλωστε προσωπική επιλογή ήταν ο Στέφανος Κασσελάκης, προφανώς, με την υπόδειξη των ενοίκων του κτιριακού συγκροτήματος της οδού Βασιλίσσης Σοφίας 91 και της Ουάσινγκτων. 

Εκεί είναι, που την “πάτησαν “. 

Από εκεί και πέρα, η πλειοψηφία της ηγεσίας της κομματικής γραφειοκρατίας ήταν τελειωμένη. 

Ούτε η Έφη Αχτσιόγλου, ούτε, φυσικά, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο Κασσελάκη, ο οποίος, στηριζόμενος, ακριβώς, στην εκλογική βάση των φανατικών οπαδών του Αλέξη Τσίπρα - και παρασκηνιακά, σιωπηρώς, αλλά ουσιαστικώς, “πίσω από τις κουρτίνες”, στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, με “λαγό”, στην κούρσα του πρώτου γύρου των εσωκομματικών εκλογών, για την προεδρία του κόμματος, τον Νίκο Παππά, -, κατάφερε να κερδίσει, άνετα, την προεδρία του κόμματος, αφήνοντας σύξυλους τους αντιπάλους του, οι οποίοι όσο περισσότερα κομματικά ένσημα είχαν, τόσο περισσότερο απαξιώθηκαν, διότι χρεώθηκαν, από τους κομματικούς ψηφοφόρους της ενεργής βάσεως του κόμματος, αποκλειστική, η, έστω, την βαρύτερη συνυπευθυνότητα, για την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και την υπαρκτή υπονόμευση του Αλέξη Τσίπρα. 

Εκεί, λοιπόν, την “πάτησαν” οι δύο φράξιες του κόμματος και οι 11 βουλευτές που έφυγαν, σταδιακά, αλλά και πολύ γρήγορα, από τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού, προηγουμένως, επί δύο μήνες, κυριολεκτικά, δεν άφησαν τον Στέφανο Κασσελάκη, σε “χλωρό κλαρί”. Τον απαξίωναν, διαρκώς, καθημερινά και δημοσίως, με βαρύτατους χαρακτηρισμούς, γεγονός το οποίο τον οδήγησε σε διαγραφές και σε μια αέναη διαδικασία εσωκομματικής εσωστρέφειας, η οποία έληξε, στην παρούσα φάση, επιφανειακά, με την φυγή των δύο φραξιών, αν και ακόμη, δεν έχει κατακάτσει ο κουρνιαχτός, που σηκώθηκε, μετά τις δύο συντριπτικές εκλογικές ήττες του ΣΥΡΙΖΑ και την βαριά ήττα της πλειοψηφίας της κομματικής ηγεσίας, στις εσωκομματικές εκλογές, για την ανάδειξη του νέου προέδρου του κόμματος, στην θέση του Αλέξη Τσίπρα, που παραιτήθηκε και αμέσως, μετά, πήρε την Περιστέρα και έφυγαν, για έναν μήνα, στις ΗΠΑ, όπου, προφανώς, εκεί πρέπει να έγινε κάποια συμφωνία κυρίων, που κατέληξε στην ξαφνική εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη, στην κομματική σκηνή του ΣΥΡΙΖΑ και στο ελληνικό πολιτικό τοπίο.

Υπό αυτές συνθήκες και επαναλαμβάνω, παρά το γεγονός ότι είναι νωρίς, για να καταλήξουμε, σε οριστικά συμπεράσματα, η δική μου πρόγνωση είναι ότι αυτοί, που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν σοβαρό πολιτικό μέλλον, παρά το γεγονός ότι έχουν άφθονο πολιτικό χρόνο, μπροστά τους, για να ξετυλίξουν την κομματική και την πολιτική τους δραστηριότητα. 

Η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα, στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί έναν τεράστιο ανασχετικό παράγοντα, για αυτόν τον πολιτικό χώρο των δυο φραξιών, που αποσχίσθηκαν και του νέου κομματικό φορέα, που πρόκειται, σύντομα, να δημιουργήσουν.

Αυτή θα είναι η πολιτική τύχη τους, κατά την γνωμη μου, διότι αυτοί οι 930.013 ψήφοι, που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ, στις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023 είναι, σε ένα μεγάλο βαθμό, προσωπικοί ψήφοι του Αλέξη Τσίπρα και φυσικά, θα ακολουθήσουν τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην πρωθυπουργό, στις όποιες επιλογές κάνει και θα παραμείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, όσο ο Αλέξης Τσίπρας παραμένει, σε αυτόν. 

Και στην παρούσα φάση, δεν υπάρχει κάποιος εμφανής λόγος, για τα εγκαταλείψει ο Αλέξης Τσίπρας τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού ο ίδιος είναι, που έφερε τον Στέφανο Κασσελάκη και κατάφερε να τον εκλέξει, στις εσωκομματικές εκλογές, ως νέο πρόεδρο του κόμματος. 

Αυτή είναι η δική μου γνώμη. 

Το τί θα γίνει, εν τέλει, είναι κάτι, που θα πρέπει να περιμένουμε, για να το δούμε, αφού, μετά την κοινοβουλευτική ομάδα, που σχημάτισαν οι δύο πρώην φράξιες του ΣΥΡΙΖΑ και τον νέο κομματικό φορέα τους, θα εμφανίσουν το όποιο πολιτικό πρόγραμμα παρουσιάσουν, στην ελληνική κοινωνία και τις πολιτικές τους επιλογές. .

Κατά τα λοιπά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν και πάει χάλια, ως πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του είναι ένας εσμός ανίκανων, τυχάρπαστων, ψευτών και τυχοδιωκτών, σαρώνουν και παίζουν μόνοι τους, στο εσωτερικό πολιτικό «γήπεδο”, αφού εξακολουθούν να στερούνται αντιπάλων, οι οποίοι κατακερματίζονται, με αποτέλεσμα, η ελληνικη κοινωνία να στερείται, έστω και των απλών ψευδαισθήσεων ότι υπάρχει μια οποιαδήποτε εναλλακτικη λύση, στην κατάσταση, την οποία διαμορφώνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Οπότε, στην παρούσα περίσταση, που θα τραβήξει, σε μάκρος, αυτό που απαιτείται, είναι υπομονή.

Εγώ, τουλάχιστον, την έχω…