Σωκράτης Ξυνίδης : Ένας τοποτηρητής του ΓΑΠ και κομματικός εκφραστής της κυβέρνησης των μοντέρνων κατοχικών ανδρεικέλων.
"Ο κ. Σωκράτης Ξυνίδης φέρει επάξια το επώνυμό του.
Το πρόβλημα δεν είναι (μόνον) αυτός. Και δεν είναι μόνον αυτός, διότι είναι ένας εγκάθετος, ένας τοποτηρητής του αρχηγού του.
Το πρόβλημα της χώρας είναι ο αρχηγός του κ. Ξυνίδη, δηλαδή ο ΓΑΠ, ο οποίος, παραλαμβάνοντας ένα χάος από την προηγούμενη κυβέρνηση του παντελώς ανίκανου Κώστα Καραμανλή, οδήγησε το σκάφος της χώρας στην άβυσσο, αποδεικνύοντας την πλήρη διαπραγματευτική ανικανότητά του και την ανυπαρξία οποιουδήποτε ρεαλιστικού σχεδίου, αφού - ανάμεσα στα πολλά άλλα - στηρίχθηκε σε ένα επιτελείο ανίκανων μαθητευόμενων μάγων, που όλοι τους δεν γνώριζαν που βρίσκονταν, ούτε και τους κινδύνους που είχε να αντιμετωπίσει η χώρα, όπως είχα, άλλωστε, προβλέψει σε παλαιότερο άρθρο μου στο "ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ" (Δείτε το : ''Προϋπολογισμός 2010 : Η ρηχότητα του ελληνικού κρατισμού'' http://kafeneio-gr.blogspot.com/2009/12/2010_21.html ).
Και αυτή είναι η καλύτερη εκδοχή, για τις προθέσεις τους, διότι η άλλη (η χειρότερη) εκδοχή είναι ότι επεδίωκαν αυτό το αποτέλεσμα, στο οποίο οδήγησαν την χώρα, εξυπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα, κάτι που δεν αποκλείεται, αν δούμε και τους χειρισμούς τους, ιδίως απέναντι στον κινεζικό παράγοντα και τις άδοξα σταματημένες διαπραγματεύσεις τους για την εξυπηρέτηση των κρατικών δανειακών αναγκών από την Κίνα. (Σε αυτήν την υπόθεση κάποια στιγμή ελπίζω να δοθούν εξηγήσεις και να αποκαλυφθεί το τι πραγματικά έγινε στο παρασκήνιο, διότι υπήρξε ένα κομβικό σημείο στην πορεία προς την μοιραία κατάληξη στην οποία οδηγούμεθα, με μαθηματική ακρίβεια και η οποία οδηγεί προς την μαζική φτωχοποίηση ευρύτατων τμημάτων του ελληνικού πληθυσμού και στην απώλεια του 30%, περίπου, του ελληνικού ΑΕΠ, με έτος αφετηρίας το 2009).
Στην πραγματικότητα η Ελλάδα οδηγείται σε μια νέα κατοχή, με ένα μοντέρνο επικάλυμμα.(Δείτε στο μπλογκ μου το άρθρο μου με τίτλο: "Η Ελλάδα υπό μια μοντέρνα μεταναζιστική κατοχή" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/03/1522010-332010-seiji-otaku-rebelwork_14.html ).
Και αυτό είναι το ουσιαστικό μας πρόβλημα.
Στην ευρωζώνη, μέσω του μοντέλου της φρεσκοανακαλυφθείσας «οικονομικής διακυβέρνησης» (η οποία εφευρέθηκε, μετά την έλευση της σύγχρονης οικονομικής ύφεσης, πάνω στα ερείπια της μόλις προσφάτως ψηφισθείσας Συνθήκης της Λισαβώνας, η οποία ουδέν από τα παρόντα προβλήματα της Ε.Ε. μπορεί να επιλύσει, επειδή, απλούστατα, δεν έλαβε υπόψη της τα δεδομένα της οικονομικής καθίζησης της Ε.Ε. από την ύφεση, αφού η εν λόγω Συνθήκη κατασκευάστηκε πριν από την έλευση της ύφεσης), προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα χαώδη προβλήματα της ευρωζώνης, που έχουν να κάνουν με το ότι το ευρώ είναι ένα νόμισμα – φάντασμα, το οποίο δεν έχει την πρέπουσα πολιτική και κρατική βαθύτητα, αφού δεν στηρίζεται σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη, με μια κουτσή ψευδοενοποίηση (στην θέση της όντως απαραίτητης πραγματικής ενοποίησης, που έχει να κάνει με την ουσιαστική θεσμική, πολιτική, ομοσπονδιακή, κρατική ενοποίηση της Ευρώπης), την οποία ονομάζουν οικονομική διακυβέρνηση, που, πολύ απλά, σημαίνει ότι οι οικονομικές πολιτικές των χωρών της Ε.Ε. πρέπει να καθορίζονται από τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, οι οποίοι, όμως, θα είναι οι εντολοδόχοι των ευρωτραπεζιτών και των γερμανικών χρηματοπιστωτικών και πολιτικών ελίτ, με την επικουρία αργυρώνητων Γάλλων πολιτικών, που θα έχουν ένα κάποιον βαρύνοντα λόγο στην όλη κατασκευή της «οικονομικής διακυβέρνησης» και με κομπάρσους όλους τους άλλους Ευρωπαίους πολιτικούς.
Αυτό το σχήμα, βέβαια, δίνει την ουσιαστική εξουσία στους τραπεζίτες και στην γερμανική πολιτική και οικονομική ελίτ, που έχοντας δεδομένη την παραδοσιακή υπακοή του γερμανικού πληθυσμού, θα κάνει κουμάντο στην ευρωζώνη, χωρίς την διαμεσολάβηση των ενοχλητικών ομοσπονδιακών δημοκρατικών αρχών, βάσει των οποίων σε μια ομοσπονδία υπάρχει άμεση εκλογή των δημόσιων πολιτικών οργάνων, (μονοπρόσωπων – π.χ. πρόεδρος -, ή συλλογικών – π.χ. κοινοβούλιο), τα οποία ασκούν πλήρεις και αποφασιστικές εξουσίες και λογοδοτούν στον λαό της ομοσπονδίας, για όλα τα ζητήματα και φυσικά κυρίως τα οικονομικά, τα οποία, όσον αφορά τις επιμέρους Πολιτείες της Ομοσπονδίας, δεν αφήνονται σε μεταμοντέρνους γραφειοκράτες και νεογκαουλάϊτερς (τύπου Όλι Ρεν, ή οποιουδήποτε άλλου π.χ. Παπαδήμου) – σαν τον παλαιό Νόϋμπάχερ της κατοχής, οι οποίοι υπακούουν στα κελεύσματα των ευρωτραπεζιτών και των γερμανικών χρηματοπιστωτικών και πολιτικών ελίτ, αλλά αντιμετωπίζονται πολιτικά και κοινωνικά, με βάση την παλαιά καλή αρχή της εκλογής των όποιων πολιτικών αρχών και της τελικής λογοδοσίας στους πολίτες της Ομοσπονδίας.
Αυτό το μοντέλο έρχεται να εφαρμόσει, με θύμα και αντικείμενο πειραματισμού την Ελλάδα και τους πολίτες της, η κυβέρνηση του ΓΑΠ, η οποία οδηγείται στο να γίνει μια κυβέρνηση ανδρεικέλων αυτής της μοντέρνας, μεταναζιστικής κατοχής.
Και αυτήν την κυβέρνηση ανδρεικέλων έρχεται κομματικά να εκφράσει ο κ. Σωκράτης Ξυνίδης.
Γι' αυτό και τοποθετήθηκε στην θέση του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η δουλειά του, την οποία και πολύ καλά εκτελεί.
Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό κατανοητό, τόσο καλύτερα είναι για όλους μας. Διότι μόνον έτσι θα σπάσει η φούσκα των ιδεολογικών αυταπατών και της οικονομικής τρομοκρατίας που έχουν επιβληθεί στην χώρα και στον λαό της.
.Δεν μπορείτε, αγαπητοί φίλοι, να φαντασθείτε το τι τραγέλαφος έχει να επακολουθήσει, με τα καμώματα του ΓΑΠ και της "σοσιαλ"-νεοφιλελεύθερης παρέας του, που κατάντησαν να είναι lacees του πιο αρπακτικού τμήματος των σύγχρονων γραφειοκρατικών χρηματοπιστωτικών αγορών, σαν τον Σόρος, τον Πώλσον και όλους αυτούς, εναντίον των οποίων - υποτίθεται ότι - "εξεστράτευσε" ο ΓΑΠ, ως σύγχρονος Δον Κιχώτης.
Αυτά, που έγιναν, με τους πασόκους συνδικαλιστές και τον, επαξίως φέροντα το επώνυμό του, κ. Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι παρά μόνον η αρχή της αρχής, διότι έχουμε πολύ καιρό μπροστά μας, για να παρακολουθήσουμε το (επώδυνο για εμάς, είναι η αλήθεια) έργο.
Το τέλος θα είναι, εντελώς, τραγελαφικό, όταν όλος αυτός ο θίασος θα απομακρυνθεί από την σκηνή, κακήν-κακώς, μέσα στην χλεύη και τις έντονες αποδοκιμασίες του φιλοθεάμονος κοινού..."
(Σχόλιά μου http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/04/blog-post_7381.html?showComment=1271883476039#c6329466184275173495 και http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/04/blog-post_7381.html?showComment=1271883553767#c7777947645327432961 της 21/4/2010, καθώς και http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/04/blog-post_7381.html?showComment=1271952888412#c7115307910396978101 της 22/4/2010 στο θέμα του "ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ", με τίτλο : "ΤΟΥΣ ΞΥΝΙΣΕ Ο ΞΥΝΙΔΗΣ" http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/04/blog-post_7381.html ).
Το πρόβλημα δεν είναι (μόνον) αυτός. Και δεν είναι μόνον αυτός, διότι είναι ένας εγκάθετος, ένας τοποτηρητής του αρχηγού του.
Ο ΓΑΠ με τον αείμνηστο πατέρα του (στον οποίον δεν έμοιασε, τουλάχιστον, ως προς τις διαπραγματευτικές του ικανότητες, ούτε κατά διάνοια), σε μια παλιά photo.
Το πρόβλημα της χώρας είναι ο αρχηγός του κ. Ξυνίδη, δηλαδή ο ΓΑΠ, ο οποίος, παραλαμβάνοντας ένα χάος από την προηγούμενη κυβέρνηση του παντελώς ανίκανου Κώστα Καραμανλή, οδήγησε το σκάφος της χώρας στην άβυσσο, αποδεικνύοντας την πλήρη διαπραγματευτική ανικανότητά του και την ανυπαρξία οποιουδήποτε ρεαλιστικού σχεδίου, αφού - ανάμεσα στα πολλά άλλα - στηρίχθηκε σε ένα επιτελείο ανίκανων μαθητευόμενων μάγων, που όλοι τους δεν γνώριζαν που βρίσκονταν, ούτε και τους κινδύνους που είχε να αντιμετωπίσει η χώρα, όπως είχα, άλλωστε, προβλέψει σε παλαιότερο άρθρο μου στο "ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ" (Δείτε το : ''Προϋπολογισμός 2010 : Η ρηχότητα του ελληνικού κρατισμού'' http://kafeneio-gr.blogspot.com/2009/12/2010_21.html ).
Και αυτή είναι η καλύτερη εκδοχή, για τις προθέσεις τους, διότι η άλλη (η χειρότερη) εκδοχή είναι ότι επεδίωκαν αυτό το αποτέλεσμα, στο οποίο οδήγησαν την χώρα, εξυπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα, κάτι που δεν αποκλείεται, αν δούμε και τους χειρισμούς τους, ιδίως απέναντι στον κινεζικό παράγοντα και τις άδοξα σταματημένες διαπραγματεύσεις τους για την εξυπηρέτηση των κρατικών δανειακών αναγκών από την Κίνα. (Σε αυτήν την υπόθεση κάποια στιγμή ελπίζω να δοθούν εξηγήσεις και να αποκαλυφθεί το τι πραγματικά έγινε στο παρασκήνιο, διότι υπήρξε ένα κομβικό σημείο στην πορεία προς την μοιραία κατάληξη στην οποία οδηγούμεθα, με μαθηματική ακρίβεια και η οποία οδηγεί προς την μαζική φτωχοποίηση ευρύτατων τμημάτων του ελληνικού πληθυσμού και στην απώλεια του 30%, περίπου, του ελληνικού ΑΕΠ, με έτος αφετηρίας το 2009).
Στην πραγματικότητα η Ελλάδα οδηγείται σε μια νέα κατοχή, με ένα μοντέρνο επικάλυμμα.(Δείτε στο μπλογκ μου το άρθρο μου με τίτλο: "Η Ελλάδα υπό μια μοντέρνα μεταναζιστική κατοχή" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/03/1522010-332010-seiji-otaku-rebelwork_14.html ).
Και αυτό είναι το ουσιαστικό μας πρόβλημα.
Στην ευρωζώνη, μέσω του μοντέλου της φρεσκοανακαλυφθείσας «οικονομικής διακυβέρνησης» (η οποία εφευρέθηκε, μετά την έλευση της σύγχρονης οικονομικής ύφεσης, πάνω στα ερείπια της μόλις προσφάτως ψηφισθείσας Συνθήκης της Λισαβώνας, η οποία ουδέν από τα παρόντα προβλήματα της Ε.Ε. μπορεί να επιλύσει, επειδή, απλούστατα, δεν έλαβε υπόψη της τα δεδομένα της οικονομικής καθίζησης της Ε.Ε. από την ύφεση, αφού η εν λόγω Συνθήκη κατασκευάστηκε πριν από την έλευση της ύφεσης), προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα χαώδη προβλήματα της ευρωζώνης, που έχουν να κάνουν με το ότι το ευρώ είναι ένα νόμισμα – φάντασμα, το οποίο δεν έχει την πρέπουσα πολιτική και κρατική βαθύτητα, αφού δεν στηρίζεται σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη, με μια κουτσή ψευδοενοποίηση (στην θέση της όντως απαραίτητης πραγματικής ενοποίησης, που έχει να κάνει με την ουσιαστική θεσμική, πολιτική, ομοσπονδιακή, κρατική ενοποίηση της Ευρώπης), την οποία ονομάζουν οικονομική διακυβέρνηση, που, πολύ απλά, σημαίνει ότι οι οικονομικές πολιτικές των χωρών της Ε.Ε. πρέπει να καθορίζονται από τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, οι οποίοι, όμως, θα είναι οι εντολοδόχοι των ευρωτραπεζιτών και των γερμανικών χρηματοπιστωτικών και πολιτικών ελίτ, με την επικουρία αργυρώνητων Γάλλων πολιτικών, που θα έχουν ένα κάποιον βαρύνοντα λόγο στην όλη κατασκευή της «οικονομικής διακυβέρνησης» και με κομπάρσους όλους τους άλλους Ευρωπαίους πολιτικούς.
Αυτό το σχήμα, βέβαια, δίνει την ουσιαστική εξουσία στους τραπεζίτες και στην γερμανική πολιτική και οικονομική ελίτ, που έχοντας δεδομένη την παραδοσιακή υπακοή του γερμανικού πληθυσμού, θα κάνει κουμάντο στην ευρωζώνη, χωρίς την διαμεσολάβηση των ενοχλητικών ομοσπονδιακών δημοκρατικών αρχών, βάσει των οποίων σε μια ομοσπονδία υπάρχει άμεση εκλογή των δημόσιων πολιτικών οργάνων, (μονοπρόσωπων – π.χ. πρόεδρος -, ή συλλογικών – π.χ. κοινοβούλιο), τα οποία ασκούν πλήρεις και αποφασιστικές εξουσίες και λογοδοτούν στον λαό της ομοσπονδίας, για όλα τα ζητήματα και φυσικά κυρίως τα οικονομικά, τα οποία, όσον αφορά τις επιμέρους Πολιτείες της Ομοσπονδίας, δεν αφήνονται σε μεταμοντέρνους γραφειοκράτες και νεογκαουλάϊτερς (τύπου Όλι Ρεν, ή οποιουδήποτε άλλου π.χ. Παπαδήμου) – σαν τον παλαιό Νόϋμπάχερ της κατοχής, οι οποίοι υπακούουν στα κελεύσματα των ευρωτραπεζιτών και των γερμανικών χρηματοπιστωτικών και πολιτικών ελίτ, αλλά αντιμετωπίζονται πολιτικά και κοινωνικά, με βάση την παλαιά καλή αρχή της εκλογής των όποιων πολιτικών αρχών και της τελικής λογοδοσίας στους πολίτες της Ομοσπονδίας.
Αυτό το μοντέλο έρχεται να εφαρμόσει, με θύμα και αντικείμενο πειραματισμού την Ελλάδα και τους πολίτες της, η κυβέρνηση του ΓΑΠ, η οποία οδηγείται στο να γίνει μια κυβέρνηση ανδρεικέλων αυτής της μοντέρνας, μεταναζιστικής κατοχής.
Και αυτήν την κυβέρνηση ανδρεικέλων έρχεται κομματικά να εκφράσει ο κ. Σωκράτης Ξυνίδης.
Γι' αυτό και τοποθετήθηκε στην θέση του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η δουλειά του, την οποία και πολύ καλά εκτελεί.
Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό κατανοητό, τόσο καλύτερα είναι για όλους μας. Διότι μόνον έτσι θα σπάσει η φούσκα των ιδεολογικών αυταπατών και της οικονομικής τρομοκρατίας που έχουν επιβληθεί στην χώρα και στον λαό της.
.Δεν μπορείτε, αγαπητοί φίλοι, να φαντασθείτε το τι τραγέλαφος έχει να επακολουθήσει, με τα καμώματα του ΓΑΠ και της "σοσιαλ"-νεοφιλελεύθερης παρέας του, που κατάντησαν να είναι lacees του πιο αρπακτικού τμήματος των σύγχρονων γραφειοκρατικών χρηματοπιστωτικών αγορών, σαν τον Σόρος, τον Πώλσον και όλους αυτούς, εναντίον των οποίων - υποτίθεται ότι - "εξεστράτευσε" ο ΓΑΠ, ως σύγχρονος Δον Κιχώτης.
Αυτά, που έγιναν, με τους πασόκους συνδικαλιστές και τον, επαξίως φέροντα το επώνυμό του, κ. Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι παρά μόνον η αρχή της αρχής, διότι έχουμε πολύ καιρό μπροστά μας, για να παρακολουθήσουμε το (επώδυνο για εμάς, είναι η αλήθεια) έργο.
Το τέλος θα είναι, εντελώς, τραγελαφικό, όταν όλος αυτός ο θίασος θα απομακρυνθεί από την σκηνή, κακήν-κακώς, μέσα στην χλεύη και τις έντονες αποδοκιμασίες του φιλοθεάμονος κοινού..."
(Σχόλιά μου http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/04/blog-post_7381.html?showComment=1271883476039#c6329466184275173495 και http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/04/blog-post_7381.html?showComment=1271883553767#c7777947645327432961 της 21/4/2010, καθώς και http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/04/blog-post_7381.html?showComment=1271952888412#c7115307910396978101 της 22/4/2010 στο θέμα του "ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ", με τίτλο : "ΤΟΥΣ ΞΥΝΙΣΕ Ο ΞΥΝΙΔΗΣ" http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/04/blog-post_7381.html ).
Σχόλια