29-12-2025. Η τηλεφωνική κλήση, που μου έγινε, από τον αστυνομικό διευθυντή Χανίων και η, επί 21 λεπτά, συνομιλία μας, για την υπόθεση, που αφορά το αθέμιτο και παράνομο τεχνητό μονοπώλιο της πώλησης, πάσης φύσεως, εμφιαλωμένων ποτών και υγρών, στον 1ο όροφο του αερολιμένα, μετά το check in των εισιτηρίων και τον έλεγχο χειραποσκευών και επιβατών, όπου υπάρχει κυλικείο, με το οποίο πωλούνται, σε πανάκριβες τιμές τα απαγορευμένα εμφιαλωμένα υγρά, στον χώρο αναμονής των πτήσεων των αεροσκαφών, στο αεροδρόμιο “Iωάννης Δασκαλογιάννης”, στην Σούδα Xανίων.

Όπως αναφέρω και στο παραπάνω βίντεο, που γύρισα, χθες 29 Δεκεμβρίου 2025, ο αστυνομικός διευθυντής Χανίων Αλέξανδρος Μαμάτσιας, μου τηλεφώνησε (τηλέφωνο 2821030722) χθες το πρωί και είχαμε μία τηλεφωνική συνομιλία 21 λεπτών της ώρας, από τις 10:48, έως τις 11:09, στην οποία του εξήγησα τα περιστατικά, που συνέβησαν, στο κρατικό αεροδρόμιο “Ιωάννης Δασκαλογιάννης”, στην Σούδα των Χανίων, το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου 2024 και επίσης, το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου 2024 όπου, στο πρώτο βράδυ πήγα, στο αεροδρόμιο της Σούδας, για πάρω την πτήση, που είχα, πλην όμως, στο ισόγειο, που μου δόθηκε το εισιτήριο μου, για την πτήση μου, για την επιστροφή μου, στην Αθήνα, είχε κλίσει η θυρίδα παράδοσης των μεγάλων αντικειμένων, που μεταφέρονται, στο αεροσκάφος της πτήσης μου και έτσι, μετέφερα την βαλίτσα, που είχα, στον πρώτο όροφο του αεροδρομίου, εκεί, όπου γίνεται το check in  των εισιτηρίων και ο έλεγχος των χειραποσκευών και των επιβατών.

Το check in του εισιτηρίου μου έγινε, δίχως κανένα πρόβλημα , αλλά, στην συνέχεια, οι δύο νεαροί υπάλληλοι, που διενεργούσαν τον έλεγχο, αφού μου ζήτησαν και τους άνοιξα την βαλίτσα, για να δουν το περιεχόμενό της, μου είπαν ότι δεν μπορώ να μεταβώ, στον χώρο αναμονής της πτήσης μου, για την επιστροφή μου, στην Αθήνα, επειδή η βαλίτσα περιείχε ένα εμφιαλωμένο μπουκάλι νερό και έναν αφρό ξυρίσματος, με τον ισχυρισμό ότι αυτά τα εμφιαλωμένα υγρά είναι απαγορευμένο να μεταφερθούν, εντός του αεροπλάνου, επικαλούμενοι έναν κανονισμό, που ισχύει και ότι πρέπει να τα απορρίψω, προκειμένου να μεταβώ, στον χώρο αναμονής της πτήσης μου. 

Εγώ αρνήθηκα να απορρίψω τα αντικείμενα αυτά, διότι είναι περιουσία μου και τους ζήτησα, απλώς, η αρμόδια υπηρεσία του αεροδρομίου να τα παραλάβει και να τα αποστείλει ταχυδρομικά, στο σπίτι μου στην Αθήνα, αφού, φυσικά, πληρώσω το κόστος μεταφοράς. Μου ανακοίνωσαν ότι τέτοια υπηρεσία δεν λειτουργεί, στο αεροδρόμιο και τότε, εγώ επέμεινα να μου επιτρέψουν να μεταφέρω τα αντικείμενα αυτά, στον χώρο αναμονής της πτήσης μου, στο αεροπλάνο. Εκείνοι αρνήθηκαν και κάλεσαν την αστυνομία, η οποία είναι, ακριβώς, δίπλα, στον διενεργούμενο έλεγχο και στον χώρο αναμονής των πτήσεων των επιβατών, που περιμένουν, για να πάρουν τις πτήσεις τους, έχει και λειτουργεί ένα Αστυνομικό Τμήμα του αεροδρομίου.

Αφού προχώρησαν οι διαβουλεύσεις, με την μετάβασή μου, εντός του Αστυνομικού Τμήματος, όπου και εκεί, επέμεναν τα αστυνομικά όργανα ότι πρέπει να απορρίψω τα αντικείμενα αυτά, γιατί απαγορεύεται να μεταφερθούν, πάσης φύσεως, εμφιαλωμένα υγρά, για λόγους ασφαλείας της πτήσης, χωρίς εξαιρέσεις και επειδή δεν υφίσταται υπηρεσία αποστολής ταχυδρομικά των απαγορευόμενων αντικειμένων. 

Τελικά, φθάσαμε, στο χρονικό σημείο να έλθει υπάλληλος της εταιρείας  του αεροσκάφους, που, εν τω μεταξύ, είχε αφιχθεί εταιρείας, ο οποίος μας ανακοίνωσε ότι η πτήση πρόκειται να πραγματοποιηθεί και να μεταβώ, στο αεροπλάνο και έτσι, βρέθηκα, προ του εκβιαστικού διλήμματος να διαλέξω ή να πάρω την πτήση μου, χωρίς τα αντικείμενα αυτά ή να την χάσω. 

Τους είπα ότι φεύγω, για την πτήση, με τα αντικείμενα αυτά, που είναι περιουσία μου και εκείνοι μου ανακοίνωσαν ότι μου απαγορεύουν να μεταβώ, σε αυτήν και φυσικά, εάν προέβαινα, στην απόπειρα να μεταβώ, στο αεροπλάνο, με τα αντικείμενα αυτά, θα συλλαμβανόμουν, για απείθεια, στην αστυνομική αρχή και θα παραπεμπόμουν ,στο αυτόφωρο για να δικαστώ. Μπροστά, σε αυτόν τον εκβιασμό, και ενώπιον αυτού του κινδύνου να συλληφθώ, επειδή μου απαγορεύτηκε να μεταφέρω τα επίδικα αντικείμενα, στο αεροπλάνο, υποχρεώθηκα, εξ αιτίας της αστυνομικής εντολής - το αληθές περιεχόμενο του προβαλλόμενου ισχυρισμού, περί της απαγορεύσεως της μεταφοράς εμφιαλωμένων υγρών, στην πτήση των αεροσκαφών, ουδέποτε πείστηκα ότι ισχύει - απομακρύνθηκα, από το αεροδρόμιο και επέστρεψα, στα Χανιά, όπου βρήκα δωμάτιο, σε ξενοδοχείο, για να πάρω την επόμενη πτήση, που θα έβρισκα διαθέσιμη. Η επόμενη διαθέσιμη πτήση ήταν το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου 2024 και έτσι πήγα, στο αεροδρόμιο εκείνο το βράδυ, για πάρω την πτήση αυτή. 

Αυτήν την φορά, την βαλίτσα, με τα εμφιαλωμένα υγρά, την παρέδωσα, στην θυρίδα, που βρίσκεται, στο ισόγειο του αερολιμένα, όπου η κυρία, η οποία μου έδωσε το εισιτήριο, παρέλαβε την βαλίτσα, για να μεταφερθεί, στο αεροπλάνο της πτήσης μου και κατόπιν, εγώ ανέβηκα στον πρώτο όροφο, όπου γίνεται το check in, στα εισιτήρια και κατόπιν ο έλεγχος επιβατών και χειραποσκευών, χωρίς να δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα. 

Έτσι, αυτήν τη φορά πέρασα, στον χώρο αναμονής των πτήσεων, στην πύλη εξόδου, όπου, εκεί, συνάντησα το αναμενόμενο φαινόμενο όλοι οι, εν αναμονή, επιβάτες των πτήσεων να έχουν εμφιαλωμένα υγρά, πάσης φύσεως και φυσικά, να διαμαρτύρονται, για το γεγονός ότι έχει δημιουργηθεί ένα τεχνητό μονοπώλιο, το οποίο επωφελείται ένα κυλικείο, που λειτουργεί, στον χώρο αναμονής των πτήσεων και πωλεί εμφιαλωμένα υγρά, σε πανάκριβες τιμές. Έτσι και πήγα, στο κυλικείο αυτό και αγόρασα ένα μεγάλου μεγέθους αφιερωμένο νερό, στην εξωφρενική τιμή των 6,50 ευρώ, ενώ - υποτίθεται  ότι -;δεν επιτρεπόταν η μετάβαση, στον χώρο αναμονής των πτήσεων και στα αεροσκάφη, η κατοχή οποιουδήποτε είδους εμφιαλωμένου υγρού.

Εξήγησα, στον αστυνομικό διευθυντή ότι αυτό αποτελεί, για μένα, ένα προσβλητικό γεγονός, το οποίο είναι και παράνομο και ότι, προφανώς, υπάρχει ένα οικονομικό θέμα, το οποίο, (σύμφωνα με όσα μου είπαν οι υπάλληλοι του ελέγχου και τα αστυνομικά όργανα, που κλήθηκαν, από τον έλεγχο το βράδυ  της 26ης Οκτωβρίου 2024, περί της απαγόρευσης μεταφοράς μεταφοράς εμφιαλωμένων υγρών στις πτήσεις των αεροσκαφών), είναι αθέμιτο και παράνομο.

Ο αστυνομικός διευθυντής προσπάθησε να δικαιολογήσει το περιστατικό και την συμπεριφορά των αστυνομικών οργάνων, από ό,τι κατάλαβα η τηλεφωνική κλήση, που έλαβα, από αυτόν, αποσκοπούσε στο να με κατευνάσει, αφού μου ανακοίνωσε ότι δεν διαφωνεί με όσα ανέφερε η Υπηρεσία του, σε προηγούμενο έγγραφό της, στις 27 Νοεμβρίου 2024, που υποτίθεται ότι μου εστάλη, με e-mail, αλλά όχι, στο δικό μου ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, μόνο, που το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, στο οποίο έστειλαν το e-mail αυτό ήταν εσφαλμένο, με αποτέλεσμα να μην το παραλάβω,  ποτέ, παρά μόνο τον Αύγουστο του 2025, όταν επανήλθα, στην καταγγελία μου και υποχρεώθηκε η αστυνομική διεύθυνση να μου απαντήσει, με χωριστό έγγραφο, στο οποίο ήταν συνημμένο το παλαιό έγγραφο της 27 Νοεμβρίου 2024, Αυτή την φορά, το e-mail, στο οποίο έστειλαν την απάντησή τους ήταν η σωστή διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. 

Επί αυτών, διαφωνήσαμε και του ζήτησα, κατα πρώτον, να με καλέσει για να καταθέσω, επισήμως, στην διαδικασία του διοικητικού ελέγχου, που υποτίθεται ότι ο αστυνομικός διευθυντής διεξαγάγει, κάτι που δεν του άρεσε και προσπάθησε να με αποτρέψει, λέγοντας ότι εγώ μπορώ, ως πολίτης, να μεταβώ σε οποιοδήποτε αστυνομικό τμήμα και να καταθέσω, προκειμένου να επιληφθεί ο εισαγγελέας. 

Του εξήγησα ότι αυτό δεν θα το πράξω, στην παρούσα φάση και θα περιμένω την ολοκλήρωση των ενεργειών του, σύμφωνα, με την προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία, για να μου πει, στην συνέχεια, ότι αυτό είναι περιττό, πλην,  όμως, του επανέλαβα ότι αυτό, που μου ζητάει να πράξω, τώρα, θα το πράξω, όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία, με την οποία είναι επιφορτισμένος ο ίδιος να διεξαγάγει ναι ότι αυτό, που ζητάει, από εμένα, οφείλει να το κάνει εκείνος, δηλαδή να αποστείλει την υπόθεση, στον εισαγγελέα, ως κρατικό όργανο, που είναι. 

Φυσικά, αυτό, επίσης, δεν του άρεσε, καθόλου, αλλά εγώ επανέλαβα τις απαιτήσεις μου και την έκκλησή μου να με καλέσει τα δώσω μαρτυρική κατάθεση, στην όλη διαδικασία.

Έτσι, σταμάτησε η συζήτηση μας. 

Φυσικά, το αναγνωστικό κοινό πρέπει να παρακολουθήσει το αρχικό βίντεο, στην παρούσα δημοσίευση, προκειμένου να έχει μια πλήρη εικόνα του διαλόγου, που πραγματοποιήθηκε, χθες, ύστερα από την τηλεφωνική κλήση, που μου έκανε ο αστυνομικός διευθυντής Χανίων, για να σχηματίσει ιδία αντίληψη, περί των όσων διαμείφθηκαν και περί των όσων συνέβησαν, πριν 14 μήνες και διαδικαστικά και στην συνέχεια.

Επίσης είναι χρήσιμο οι αναγνώστες να διαβάσουν και το παλαιό άρθρο μου της 29/10/2024, καθώς και το πρόσφατο της 18/8/2025, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ, με τίτλους : 26-10-2024 και ώρα 21:42, έως 22:00 και 28-10-2024 (ώρα 19:00, έως 21:15) : Περιπέτεια, κατά τον έλεγχο για την πτήση μου, προς την Αθήνα. Ο έλεγχος του αεροδρομίου, με την συνδρομή της ΕΛ.ΑΣ, με εμπόδισαν να πετάξω προς Αθήνα, για γελοίους λόγους. Για ένα μπουκάλι νερό και έναν αφρό ξυρίσματος! Βέβαια, διέπραξαν παράβαση καθήκοντος διότι δεν δέχτηκαν να μου στείλουν τα «απαγορευμένα» πράγματά μου, στο σπίτι μου (με χρέωση μου, φυσικά), αλλά και πρόκειται, περί απατεώνων! (Ως εκ τούτου, οι ΕΛ.ΑΣιτες να μην παρεξηγούνται, όταν τους αποκαλούν μπάτσους) της 29/10/2024 και Η, από 11 - 8 - 2025, επαναληπτική και υπενθυμιστική καταγγελία μου, προς τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και την Διοικήτρια της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας Αλεξάνδρα Ρογκάκου, για τις αθέμιτες πρακτικές (κομπίνες), με μεγάλο οικονομικό περιεχόμενο, στον κρατικό αερολιμένα “Ιωάννης Δασκαλογιάννης”, στην Σούδα των Χανίων, καθώς και η, από 12 - 8 - 2025, αναφορά μου, στην ΕΛ.ΑΣ της 12/8/2025.

Ως εκ τούτου, περιεργώ, λοιπόν, να δω το τί θα πράξουν και κατόπιν βλέπουμε…