10/2023 : Τα ασυμμάζευτα χάλια του ΠΑΣΟΚ είναι που πρέπει να μας προβληματίζουν και όχι τα χάλια του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι αναμενόμενα, όπως προκύπτει, από την δημοσκόπηση της GPO. Στο 36,6% η ΝΔ, στο 12,9% ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη, στο 11,9% το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, στο 8,5% το ΚΚΕ και από εκεί και πέρα, ο χαοτικός κομματικός κατακερματισμός.

Και όμως, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης αντέχει…

Παρουσιάστηκε χθες 25/10/2023, η πρώτη δημοσκόπηση, που έχει νόημα να συζητηθεί, ύστερα, από έναν και πλέον, μήνα που ο Στέφανος Κασελάκης εξελέγη και ανέλαβε την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα, μέσα στην τεράστια αναταραχή, που έχει προκύψει, αναμέσα, στις, λυσσαλέα, συγκρουόμενες εσωκομματικές φράξιες του κόμματος αυτού, με προεξάρχουσα την “Ομπρέλλα”, η οποία, έχοντας χάσει την ηγεσία του κόμματος, μέσα από τα χέρια της, κυριολεκτικά, επιτίθεται, ολοκληρωτικά και με ομαδικά πυρά, κατά του νέου προέδρου του κόμματος, προξενώντας, στην παρούσα φάση, την ανακοίνωση, περί διαγραφής, από τον ΣΥΡΙΖΑ, αρχικά, του Στέφανου Τζουμάκα και στην συνέχεια του Νίκου Φίλη, του Δημήτρη Βίτσα και του Παναγιώτη Σκουρλέτη, εξαιτίας των συνεχών και εν πολλοίς, σε προσωπικό επίπεδο, επιθέσεων, κατά του νεοεκλεγέντος προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, όμως, συνεχίζει να στηρίζεται, στην παλαιά “προεδρική φρουρά” του κόμματος και στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος δέχεται, πλέον, ανοιχτά και τα πυρά των στελεχών της “Ομπρέλλας”. 

Όπως προκύπτει από τις σχετικές δημόσιες δηλώσεις του εξαδέρφου του πρώην πρωθυπουργού, του Γιώργου Τσίπρα, αυτό που χρειάζεται, στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα διαζύγιο, ανάμεσα, στην ηγετική ομάδα του κόμματος και στους εμφανιζόμενους, ως διαφωνούντες, αφού, πλέον, είναι φανερό ότι δεν μπορούν να συμβιώσουν. 

Περνώντας, τώρα, στα χαρακτηριστικά της δημοσκόπησης της GPO,  που δημοσιεύτηκε, χθες, 25/10/2023, αυτό, που αξίζει να παρατηρηθεί, δεν είναι τα προκύπτοντα, από αυτήν, χάλια του ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον Στέφανο Κασσελάκη. Αυτά, λίγο-πολύ, είναι αναμενόμενα. 

Αυτό, που πρέπει να προβληματίζει, πολύ περισσότερο, είναι τα ασυμμάζευτα χάλια του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, το οποίο αδυνατεί να καρπωθεί την πάρα πολύ μεγάλη πτώση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, από τα, ήδη, συρρικνωμένα ποσοστά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023. 

Έτσι βλέπουμε ότι, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια πολύ σημαντική πτώση, στην εμφανιζόμενη ως πρόθεση ψήφου, συγκρατώντας ένα ποσοστό της τάξεως του 12,9%, έναντι του 17,8%, που είχε αποσπάσει, στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου, το ΠΑΣΟΚ κινείται και αυτό, σε χαμηλές πτήσεις, αποσπώντας, σύμφωνα με την δημοσκόπηση, το 11,9% του δημοσκοπικού δείγματος και ουσιαστικά, αυτό, που φαίνεται, είναι ότι, υπό τις πιο ευνοϊκές, για το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη, συνθήκες, αυτό αδυνατεί, έστω και προς το παρόν, να υπερκεράσει, δημοσκοπικά, τον ΣΥΡΙΖΑ και να του αποσπάσει την δεύτερη θέση, στην κατάταξη των κομμάτων. 

Δεν ξέρω, βέβαια, πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, στο προσεχές μέλλον, αλλά αυτή η ταφική αδυναμία του ΠΑΣΟΚ αποτελεί ένα πολύ σοβαρό φαινόμενο και δείχνει την ένδεια της πολιτικής τοποθέτησης του κόμματος αυτού και της, επίσης, ακόμη πιο τραγικής, προσωπικής αδυναμίας του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, του Νίκου Ανδρουλάκη, να μπορέσει να πείσει την ελληνική κοινωνία ότι έχει κάτι το αξιόλογο, ως πολιτικός αρχηγός, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου ο αρχηγός έχει καταστεί περίγελως, όχι, μόνον, εντός του κόμματός του, αλλά και ευρύτερα, σε ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, η οποία τον αντιμετωπίζει, εντελώς, αρνητικά. 

Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι εντός όσων δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Στέφανος Κασσελάκης, όπως φαίνεται, παραπάνω, επικρατεί, σαρωτικά, έναντι των αντιπάλων του, της “Ομπρέλλας” και της υπόλοιπης εσωκομματικής αντιπολίτευσης, η οποία έχει φτάσει στο σημείο να αμφισβητεί και να καλεί τον, μόλις, εκλεγμένο πρόεδρο, τον Στέφανο Κασσελάκη, να παραιτηθεί από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, ή οι τα όργανα του κόμματος να συνεδριάσουν και να τον καθαιρέσουν! 

Δεν είναι, μόνον, ότι πρόκειται για μια ανόητη πρόταση, που δείχνει την απελπισία των αντιπάλων του Κασσελάκη. Αυτό είναι η μία πλευρά του όλου ζητήματος, που έχει την σημασία της. Όμως, όπως προκύπτει, από την δημοσκόπηση, αυτού του είδους οι εκδηλώσεις απελπισίας του παλαιοκομματικού γραφειοκρατικού μηχανισμού του κόμματος δεν επικροτούνται από τους τωρινούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι βλέπουν, θετικά, τον Στέφανο Κασσελάκη και θεωρούν, στην παρούσα φάση, τουλάχιστον, ότι είναι θετική η εκλογή του, στην ηγεσία του κόμματος. 

Το πώς θα εξελιχθούν, βέβαια, τα πράγματα, στο προσεχές μέλλον, είναι κάτι που θα το δούμε. Όμως, εδώ πρέπει να σημειώσω, ότι αυτό το 12,9%, που συνεχίζει να στηρίζει, δημοσκοπικά, τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον Στέφανο Κασσελάκη, έχει την αξία του, η οποία είναι σημαντική, διότι μέσα, σε αυτόν τον κακό χαμό, που γίνεται στο κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης, το να παραμένει πιστό αυτό το ποσοστό των ψηφοφόρων, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει μια κατάσταση και εικόνα διάλυσης, δεν μπορεί να αγνοηθεί και δείχνει - αφού μιλάμε για μια δημοσκόπηση που δείχνει μόνο την πρόθεση ψήφου και όχι την τελική ψήφο των ψηφοφόρων που επιλέχθηκαν από την δημοσκοπική εταιρεία - ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, σε επίπεδο τελικού εκλογικού αποτελέσματος, βρίσκεται, σε μεγαλύτερα επίπεδα, από το 12,9% και πιθανότατα, να πλησιάζει και να ξεπερνά το 15% των ψήφων του εκλογικού σώματος. 

Αυτή είναι και δική μου πεποίθηση, στην παρούσα φάση. Ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται, κάπου, γύρω, στο 15%, με 16% των ψήφων του εκλογικού σώματος και αυτό, στις παρούσες συνθήκες, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, ως ασήμαντο. Έχει την σημασία του, είναι σημαντικό και δείχνει, τουλάχιστον, προς το παρόν, τις εκλογικές αντοχές του κόμματος, το οποίο είναι σαφές ότι η ηγετική του ομάδα, δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας και οι, περί αυτόν, όπως και ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης, έχουν αποδεχθεί ότι, έστω στην παρούσα φάση και για άγνωστο χρονικό διάστημα πόσο ακόμη, ο ΣΥΡΙΖΑ, που (κακά τα ψέμματα) δίνει μια σκληρή μάχη, για την επιβίωσή του, δεν μπορεί να ξαναγίνει μεγάλο κόμμα και αρκούνται, στο γεγονός ότι φαίνεται - κάτι το οποίο και οι ίδιοι προσπαθούν να επιτύχουν - πώς θα κινείται, για ένα πολύ σημαντικό χρονικό διάστημα και ίσως, για πάντα, στα επίπεδα ενός μικρομεσαίου, έως μικρού κόμματος. 

Από εκεί και πέρα, η εσωκομματική αντιπολίτευση είναι σαφές ότι είναι χαμένη, από χέρι και θα έχει χειρότερη τύχη, από αυτήν που είχε η Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη, μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 και τις βουλευτικές εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015. Δηλαδή, με λίγα λόγια, η παλαιά φρουρά της λεγόμενης “ανανεωτικής” αριστεράς, δηλαδή τα σαθρά και θλιβερά πολιτικά και ιδεολογικά απομεινάρια του αλήστου μνήμης ΚΚΕ (Εσωτερικού) του Λεωνίδα Κύρκου, πρόκειται, εάν τολμήσουν να φύγουν, από τον ΣΥΡΙΖΑ, για να μπουν, στην περιπέτεια της ίδρυσης ενός νέου κόμματος, κυριολεκτικά, θα εξαφανιστούν, διότι δεν πρόκειται να βρουν, σχεδόν, ούτε την προσωπική τους ψήφο, εάν όλα αυτά γίνουν, πριν από τις ευρωεκλογές του ερχόμενου Μαΐου του 2024. Άλλωστε, εδώ που τα λέμε, αυτή είναι και η τύχη, που τους αξίζει.

Φυσικά, ο κίνδυνος της διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ είναι, πάντα, παρών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μια τέτοια διάσπαση πρόκειται να δημιουργήσει μεγαλύτερη βλάβη στο κόμμα αυτό, από αυτήν, που, έχει, ήδη, υποστεί. 

Ως εκ τούτου, οι αντιπολιτευόμενοι τον Στέφανο Κασσελάκη (που δεν αποκλείεται, ως “μπροστινός” του Αλέξη Τσίπρα και της “προεδρικής φρουράς”, που είναι να καταστεί αναλώσιμος και στο μέλλον η “προεδρική φρουρά” και ο Αλέξης Τσίπρας να τον αντικαταστήσουν, όταν τα πράγματα θα έχουν ηρεμήσει και θα έχουν κατασταλάξει, με κάποιον άλλον, μέσα από την ηγετική ομάδα του κόμματος, αφού, προηγουμένως, το “εκκαθαρίσουν”) δεν έχουν καμία τύχη και κανένα μέλλον, κάτι το οποίο, βέβαια και οι ίδιοι υποψιάζονται, αλλά δεν έχουν  και πολλά άλλα περιθώρια, για να αντιδράσουν, εκτός από το να αποχωρήσουν μόνοι τους και να ιδρύσουν ένα νέο κόμμα, κάτι που φαίνεται, ως, εξαιρετικά, πολύ δυσχερές, ή θα παραμείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας ότι, στο συνέδριο του κόμματος, όποτε κι αν αυτό γίνει (αναβλήθηκε, για τον Φεβρουάριο του 2024, αλλά τα πράγματα παίζονται ακόμη), θα καταστεί δυνατόν, τουλάχιστον, να περιορίσουν την ισχύ του Στέφανου Κασσελάκη και της ηγετικής ομάδας που τον στηρίζει. 

Δεν νομίζω ότι θα τα καταφέρουν, αλλά, προφανώς, αυτοί θα το προσπαθήσουν, εάν δεν ακολουθήσουν άλλους δρόμους, μέχρι την διεξαγωγή του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. 

Από εκεί και πέρα, παρακολουθώντας τα υπόλοιπα στοιχεία της δημοσκόπησης, πρέπει να διαπιστωθεί το σαφέστατο γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, με το 36,6%, στην πρόθεση ψήφου, στην πραγματικότητα, σε επίπεδο τελικής ψήφου, κινείται, περίπου, στα επίπεδα του 40%, που είχε αποσπάσει, στις δύο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023, το ΚΚΕ παραμένει σταθερό και παρουσιάζει αυξητικές τάσεις, ενώ, από εκεί και πέρα, εμφανίζεται η εικόνα ενός χαοτικού κατακερματισμού, όσον αφορά τα υπόλοιπα κόμματα, ο οποίος χαοτικής κατακερματισμός, όσο επικρατεί αυτή η κατάσταση και με δεδομένη την κυριαρχούσα αδιαφορία του εκλογικού σώματος και της ελληνικής κοινωνίας, για τα πολιτικά πράγματα της χώρας· μια αδιαφορία, η οποία οφείλεται στο γεγονός ότι όποιος και αν κυβερνήσει, την χώρα, δεν πρόκειται να ακολουθήσει άλλη πολιτική, πέραν, από αυτή, που εφαρμόζεται και η οποία επιβάλλεται, από τους ευρωθεσμικούς δανειστές.

Ουσιαστικά, αποτελεί αυτή η στάση της αδιαφορίας της ελληνικής κοινωνίας μια πλήρη απόδειξη της απογοήτευσης και της απελπισίας, που επικρατεί στην κοινωνία αυτή. 

Από εκεί και πέρα, οι ευρωεκλογές, τον Μάιο του 2024, πρόκειται να δείξουν κάποια πράγματα, γύρω από την κατάσταση, που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία και στο εκλογικό σώμα, αλλά οι εκλογές αυτές αποτελούν κάτι το δευτερεύον. 

Δυστυχώς, όπως φαίνεται ο βαλτός, μέσα στον οποίο έχει περιπέσει η ελληνική κοινωνία, στα τελευταία 15, περίπου, χρόνια, πρόκειται να συνεχίσει να μας καταπίνει, διότι είναι πολύ - μα πολύ - μεγαλύτερος, από όσο μπορούσαν οι Έλληνες να φανταστούν. 

Στην ουσία, αυτό που συμβαίνει είναι ότι η κοινωνία μας συνεχίζει να βρίσκεται, σε κατάσταση τελείας σύγχυσης και όπως φαίνεται, αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, για πάρα πολύ καιρό, ακόμη, την έκταση του οποίου δεν μπορώ, ούτε εγώ, ούτε κανείς άλλος, να προσδιορίσει. 

Αυτή είναι η ουσιώδης αλήθεια και σε αυτήν την αλήθεια  όσο πικρή και δυσάρεστη και αν είναι, πρέπει να προσαρμοστούμε, χωρίς, βέβαια, αυτό να σημαίνει ότι την αποδεχόμαστε.

Εγώ, τουλάχιστον, όχι· δεν την αποδέχομαι και δεν πρόκειται ποτέ να την αποδεχθώ.