Οι υποτιθέμενες, ως παράνομες επικουρικές συντάξεις των πρατηριούχων υγρών καυσίμων, λόγω μη συμπλήρωσης ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Το ιστορικό της υπόθεσης. Η δικαστική αντιδικία, που έχω, με την υπάλληλο του e-ΕΦΚΑ Αφροδίτη Νιφόρου. (Μέρος 2ο).

 

Στο σημερινό δημοσίευμα συνεχίζω την παράθεση του ιστορικού της δικαστικής αντιδικίας, που δημιούργησε, εις βάρος μου η Αφροδίτη Νιφόρου και ειδικότερα, όσον αφορά τις επικουρικές συντάξεις των πρατηριούχων υγρών καυσίμων, στον Τομέα Επικουρικής Ασφάλισης Πρατηριούχων Υγρών Καυσίμων (ΤΕΑΠΥΚ).

Την εποχή, που το ΤΕΑΠΥΚ, που έδρευε, στην οδό Μαμούρη, στην Αθήνα, ήταν ανεξάρτητο επικουρικό ταμείο των βενζινοπωλών, με την ονομασία Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης και Κοινής Διανομής Πρατηριούχων Υγρών Καυσίμων (ΤΕΑΚΔΠΥΚ) και μέχρι, πριν και την ουσιαστική του, ένταξη, στο ΕΤΕΑ, η οποία πραγματοποιήθηκε, στις 25 Απριλίου 2016 (αφού, προηγουμένως, είχε ενταχθεί, το 2008, στον ΟΑΕΕ, ως Τομέας του, με την ονομασία ΤΕΑΠΥΚ, δηλαδή Τομέας Επικουρικής Ασφάλισης Πρατηριούχων Υγρών Καυσίμων και εμφανιζόταν, ως ΟΑΕΕ-ΤΕΑΠΥΚ, ουσιαστικά, έως την 24η Απριλίου 2016), χορηγούσε επικουρικές συντάξεις, στους αιτούντες επικουρική συνταξιοδότηση ασφαλισμένους βενζινοπώλες. Σε αυτόν τον Τομέα, υπηρέτησα, ως Προϊστάμενος Διεύθυνσης, με ανάθεση, από τις 17/6/2013, έως τις 24/4/2016, που το ΤΕΑΠΥΚ αποσπάστηκε, από τον ΟΑΕΕ και εντάχθηκε, στο ΕΤΕΑ.

Όταν, στις 25/4/2016, το ΤΕΑΠΥΚ εντάχθηκε, στο ΕΤΕΑ (Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης), στην Ε’ Διεύθυνση Επικουρικής Ασφάλισης, εγώ τοποθετήθηκα, ως Προϊστάμενος, του μοναδικού Τμήματος Επικουρικών Συντάξεων, που είχε αρμοδιότητα, στους πρώην Τομείς του ΟΑΕΕ, των Πρατηριούχων υγρών καυσίμων, των Αρτοποιών και των Ελεύθερων Επαγγελματιών του ΟΑΕΕ, η τοποθετηθείσα, ως, Προϊσταμένη της Ε’ Διεύθυνσης Επικουρικής Ασφάλισης και Συντάξεων, όπου υπάγονταν οι βενζινοπώλες, Γεωργία Τσερπέλη, διαφώνησε, με την εφαρμογή του νόμου (Υπουργική Απόφαση  Φ. 20210/4231/152/ΦΡΚ 427 Β’/ 2-3-2004) και ζήτησε να εφαρμόζονται όρια ηλικίας συνταξιοδότησης 65 ηλικιακά έτη, έως την 31/12/2012 και 67 ηλικιακά έτη, από 1/1/2013), στους αιτούντες ασφαλισμένους, στην επικουρική ασφάλιση βενζινοπώλες των νέων περιοχών του ΤΕΑΠΥΚ, δηλαδή, σε αυτούς του άρθρου 32. Το ΤΕΑΚΔΠΥΚ, με βάση το Καταστατικό του, έως την 31/12/2004, ασφάλιζε, επικουρικά, μόνο τους βενζοπωλες της περιοχής των Αθηνών, των περιχώρων τους και του Πειραιά (άρθρο 1 Α.Ν. 1606/1939 ΦΕΚ Α’ 50). Με την τροποποίηση του Καταστατικού, εντάχθηκαν, από 1/1/2005 και εφεξής, στην, επικουρική ασφάλιση του ΤΕΑΚΔΠΥΚ και οι πρατηριούχοι υγρών καυσίμων της υπόλοιπης ελληνικής επικρατείας δηλαδή της επαρχίας και της Θεσσαλονίκης, που ονομάστηκαν, ως «ασφαλισμένοι των νέων περιοχών», για να διαχωριστούν, από τους  «ασφαλισμένους των παλαιών περιοχών» (ήτοι αυτούς των Αθηνών των περιχώρων και του Πειραιά).

Το εφαρμοζόμενο νομοθετικό πλαίσιο, μέσα, στο οποίο εκινούντο όλες οι προηγούμενες Διοικήσεις, Διευθύνσεις και οι Προϊστάμενοι των Τμημάτων Παροχών (ουσιαστικά, τα Τμήματα αυτά ήσαν Τμήματα επικουρικών συντάξεων, αλλά ονομάζονταν, ως Τμήματα Παρόχων, επειδή, πέρα, από την χορήγηση των συντάξεων, διένειμαν, στους βενζινοπώλες, και το λεγόμενο Μέρισμα) του ασφαλιστικού οργανισμού, μέχρι τις 24 Απριλίου 2016, ήταν και αφορούσε την εφαρμογή, βασικώς, των άρθρων 12, 13, 14, 15, 16 και το ειδικό άρθρο 32 της προσκομιζόμενης Απόφασης του υφυπουργού  Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, με αριθμό Φ.20210/4231/152/ΦΕΚ 427 Β’ της 2ας Μαρτίου 2004, δηλαδή την τροποποίηση του Καταστατικού του ΤΕΑΚΔΠΥΚ, την οποία και προσκομίζω και παραθέτω, αυτούσια, παραπάνω.

Το άρθρο 13 της, παραπάνω, Υπουργικής Απόφασης, που περιγράφει τις προϋποθέσεις, για την επικουρική συνταξιοδότηση των πρατηριούχων υγρών καυσίμων, που είναι ασφαλισμένοι, στην επικουρική ασφάλιση του ασφαλιστικού ταμείου, αναφέρεται, σε όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, τα οποία, όμως, δεν υπάρχουν πουθενά και δεν προσδιορίζονται, μέσα, στο συγκεκριμένο άρθρο της Υπουργική Απόφαση και η ερμηνεία που δόθηκε, μέχρι πριν την ένταξη του ΤΕΑΠΥΚ, από τον ΟΑΕΕ, στο ΕΤΕΑ, ήταν ότι, προφανώς, αφορούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, έτσι όπως τα ορίζουν τα ασφαλιστικά ταμεία, που χορηγούσαν την προαπαιτούμενη της επικουρικής συνταξιοδότησης, κύρια σύνταξη, στους πρατηριούχους υγρών καυσίμων. Και αυτή η εφαρμογή, συνδυαζόταν και με το άρθρο 14 του, ως άνω, Καταστατικού του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης και Κοινής Διανομής Πρατηριούχων Υγρών Καυσίμων, το οποίο μιλώντας, για τους “παλαιούς ασφαλισμένους” του, εν λόγω, επικουρικού ταμείου, τους οποίους προσδιορίζει, επακριβώς, ποιοί είναι αυτοί και συγκεκριμένα, το άρθρο 12 του, παραπάνω, Καταστατικού, προσδιορίζοντας ότι είναι οι ασφαλισμένοι, οι οποίοι ασφαλίστηκαν, για πρώτη φορά, στην ζωή τους, πριν την 1η Ιανουαρίου 1993, σύμφωνα, με τις διατάξεις του Ν. 2084/1992, είτε αυτοί είναι οι ασφαλισμένοι των παλαιών περιοχών του ΤΕΑΠΥΚ, είτε είναι ασφαλισμένοι των νέων περιοχών του ΤΕΑΠΥΚ. 

Το τί ορίζει το άρθρο 14 του Καταστατικού είναι σαφές, διότι αναφέρει ότι, εκτός, από τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης του ασφαλιστικού οργανισμού, που απονέμει κύρια σύνταξη, εναλλακτικά,, αρκεί η 35χρονη παραμονή των ασφαλισμένων βενζινοπωλών, στο ταμείο της κύριας ασφάλισης, στον ασφαλιστικό τους βίο, ως εναλλακτική αιτία της επικουρικής συνταξιοδότησης, ανεξαρτήτως των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και χωρίς την συμπλήρωση αυτών των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Επίσης, το τροποποιημένο Καταστατικό, στις ειδικές διατάξεις της μεταβατικής περιόδου του άρθρο 32, αρκείται, στην συμπλήρωση, από τους ασφαλισμένους των νέων περιοχών του ΤΕΑΠΥΚ, πενταετίας, στην επικουρική ασφάλιση του Ταμείου, προοδευτικά, αυξανόμενης, με την πρόσθεση ενός έτους, για κάθε, επιπλέον, χρόνο ασφάλισης, μέχρι της συμπλήρωσης 15ετιας, ως προς τα έτη ασφάλισης, χωρίς όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. 

Τοιουτοτρόπως, είναι σαφές ότι αυτό, που οφείλαμε να κάνουμε, είναι να λαμβάνουμε, από τον ενδιαφερόμενο, την απόφαση του ασφαλιστικού οργανισμού, με την οποία λάμβανε κύρια σύνταξη και ως εκ τούτου, από εκεί και πέρα, προχωρούσαμε, στην έκδοση της απόφασης, για την επικουρική συνταξιοδότηση του υποψηφίου συνταξιούχου βενζινοπώλη, εφόσον είχε τα απαιτούμενα δικαιολογητικά και τις αναφερόμενες προϋποθέσεις, που, κατά βάση, εκρίνοντο, από το κύριο Ταμείο συνταξιοδότησης, ως προς την εφαρμογή, ή μη, των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.

Ακολούθησαν μακρές συζητήσεις, με την Γεωργία Τσερπέλη και πολύ λιγότερες, με τον αρμόδιο Υποδιοικητή Δημήτριο Κυριακόπουλο, αλλά και τον ίδιο τον Διοικητή του ΕΤΕΑΕΠ Αθανάσιο Καποτά, στους οποίους, επανειλημμένα, εξήγησα το τί συμβαίνει, στο ΤΕΑΠΥΚ, ειδικά, στις απονομές των συντάξεων και στο νομικό πλαίσιο, που, σαφώς, προβλέπεται, από το Καταστατικό του. 

Αυτό, που μου έκανε εντύπωση και μάλιστα, μου έκανε πάρα πολύ κακή εντύπωση, είναι το αξιοπερίεργο και πρωτοφανές γεγονός ότι, παρά τις συζητήσεις, που ήσαν μηνών, δεν τόλμησαν, ούτε μία φορά να ζητήσουν, από εμένα, το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου, που μπορούσαν και είχαν την υπηρεσιακή υποχρέωση να ζητήσουν, ως ανώτεροι και ανώτατοι πολιτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες ενός ασφαλιστικού οργανισμού, όπως και κάθε δημόσιας υπηρεσίας. 

Δεν τόλμησαν, δηλαδή, να μου ζητήσουν να υποβάλω γραπτή αναφορά, με τα πεπραγμένα, τα καθέκαστα, τα ισχύοντα και τα πραττόμενα, καθώς και την πρακτική, που ακολουθούσαν εγώ και οι αρμόδιοι, πριν από μένα, στις διάφορες μορφές, του ενταγμένου, στο ΕΤΕΑ, ΤΕΑΠΥΚ και από 1/1/2017, στο ΕΤΕΑΕΠ, δυνάμει της Κοινής Υπουργικής Απόφασης Φ.80000/55949/14809/ΦΕΚ 4288 Β’/30-12-2016 στο οποίο μετασχηματίστηκε το ΕΤΕΑ, για την χορήγηση των επικουρικών συντάξεων, σε βενζινοπώλες, που δεν είχαν συμπληρώσει όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. (Για όλα τα άλλα θέματα - πριν προκύψει, εκ μέρους τους, αυτό, με τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και μετά από μήνες -, μου είχαν ζητήσει και είχαν λάβει εκτενείς φακέλους, με αναφορές μου, για όλα τα προβλήματα του ΤΕΑΠΥΚ και την παρούσα κατάσταση, στην οποία αυτό βρισκόταν, μέχρι τον Απρίλιο του 2016, ο Υποδιοικητής του ΕΤΕΑ Δημήτριος Κυριακόπουλος, ο Διοικητής του ΕΤΕΑ Αθανάσιος Καποτάς, αλλά και η αρμόδια Διευθύντρια Γεωργία Τσερπέλη.

Αν το έκαναν και ζητούσαν λεπτομερή - ή, έστω, συνοπτική - υπηρεσιακή αναφορά, όπως ήταν το φυσιολογικό και το επιβεβλημένο, θα υπήρχε ένα γραπτό ντοκουμέντο, ένα επίσημο υπηρεσιακό έγγραφο, μέσα, στο οποίο θα αναφέρονταν όλα αυτά, τα οποία, προφορικά, τους εξηγούσα.

Απέφυγαν να το κάνουν και αυτή τους η συμπεριφορά, όπως και της Γεωργίας Τσερπέλη, αλλά και της Αφροδίτης Νιφόρου, με έκανε να υποψιάζομαι ότι οι σκοποί τους είναι διαφορετικοί και δεν αφορούσαν την νομιμότητα, αλλά κάποια - μη σύννομη - σκοπιμότητα. 

Ότι δηλαδή, ήθελαν να αλλάξουν την εφαρμοζόμενη πρακτική, όσον αφορά την χορήγηση των επικουρικών συντάξεων, επιδιώκοντας να μην χορηγούνται, από ένα χρονικό σημείο και πέρα, επικουρικές συντάξεις, χωρίς να έχουν συμπληρωθεί όρια ηλικίας συνταξιοδότησης  και μάλιστα, αυτό ήθελαν να το εφαρμόσουν και στις περιπτώσεις των ειδικών διατάξεων του άρθρου 32 του, παραπάνω, Καταστατικού, όπου δεν αναφερόταν, ως συγκεκριμένη ειδική προϋπόθεση, η συμπλήρωση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, στους λεγόμενους “ασφαλισμένους των νέων περιοχών”, ήτοι τους βενζινοπώλες που ασφαλίστηκαν, στο ΤΕΑΚΔΠΥΚ, από την 1/1/2005. 

Και αυτό, τελικά, έπραξαν, με απόφαση εγκεκριμένη, από το εποπτεύον Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων - αρμόδιος ήταν ο Τάσος Πετρόπουλος υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων - προχώρησαν, στην έκδοση της, υπ αριθμόν 1188/38/2/25 Οκτωβρίου 2017, Απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΤΕΑΕΠ, με την συμφωνία της Ιουλίας Στελλάτου, η οποία ήταν η κυβερνητική επίτροπος, στην συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της 25ης Οκτωβρίου 2017, που λήφθηκε, έτσι όπως λήφθηκε, αυτή η Απόφαση  του Δ. Σ., με μια αοριστόλογη Γνωμοδότηση της νομικής υπηρεσίας του ΕΤΕΑΕΠ, της 12ης Οκτωβρίου 2017 και με την παραπειστική και παραπλανητική εισήγηση της Αφροδίτης Νιφόρου, στην συνεδρίαση αυτή του Διοικητικού Συμβουλίου, με την “ερμηνεία”, που η Αφροδίτη Nιφόρου περιέγραψε,  προφανώς, όχι μόνη της, περιορίζοντας την κρίσιμη αυτή υπόθεση, σε ένα απλής νομικής φύσεως ζήτημα, χωρίς να περιγράφει τα πραγματικά δεδομένα του ζητήματος, το οποίο είχε, κυρίως, οικονομική διάσταση και κόστος. 

Προφανώς, η Αφροδίτη Νιφόρου είχε την καθοδήγηση και την έγκριση, από τον άμεσο διοικητικό της προϊστάμενο, τον Διοικητή του ΕΤΕΑΕΠ Αθανάσιο Καποτά, ο οποίος, με την σειρά του, προχώρησε, σε αυτήν την καθοδήγηση και έγκριση, μετά από συνεννόηση, με το εποπτεύον υπουργείο, που επιδίωκε την μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης. 

Με αυτόν τον τρόπο, όμως, γίνανε σημεία και τέρατα, διότι έπαυσε, από τον Νοέμβριο του 2017, εκδίδουν αποφάσεις επικουρικής συνταξιοδότησης, που, γενικώς, δεν είχαν συμπληρώσει τα υποτιθέμενα, ως απαραίτητα, όρια ηλικίας, παρά το γεγονός ότι είχαν συνταξιοδοτηθεί, από το κύριο ταμείο ασφάλισής τους, χωρίς την συμπλήρωση ορίων ηλικίας, για την συνταξιοδότηση. 

Αυτή η πρωτοφανής διαδικασία είναι, προφανώς, παράνομη, σύμφωνα, με τα ισχύοντα, στο Καταστατικό του ΤΕΑΚΔΠΥΚ, που εκδόθηκε, με σχετική Απόφαση της 2ας Μαρτίου του 2004, που έλαβε ο υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Έτσι, αυτό που καταφέραν, οι Πετρόπουλος, Καποτάς και οι λοιποί, όπως και όλοι όσοι πέρασαν και βρίσκονται, στα ηγετικά πόστα του ΕΤΕΑΕΠ, είναι να πάψουν, παράνομα, να συνταξιοδοτούν, επικουρικά, τους βενζινοπώλες, γεγονός το οποίο οδήγησε τους ασφαλισμένους, σε απώλεια πολλών εκατομμυρίων ευρώ, όλα αυτά τα χρόνια, που εφαρμόζονται αυτές οι παρανομίες.

Και το ποσόν που αναφέρω, ίσως, είναι μικρό.

Αυτό ξεκίνησε, διαδικαστικά, με την, παραπάνω, προσκομιζόμενη απόφαση της 2/8/2017 του Διοικητή του ασφαλιστικού οργανισμού Αθανασίου Καποτά, να γίνει γενικός έλεγχος της κατάστασης, στην οποία επικρατούσε, στο ΤΕΑΠΥΚ. Η σχετική εντολή δόθηκε, στην άμεση υφιστάμενη του Διοικητή Αφροδίτη Νιφόρου, η οποία ανέλαβε, ως Προϊσταμένη του Αυτοτελούς Τμήματος Εσωτερικού Ελέγχου του ασφαλιστικού οργανισμού, το οποίο τμήμα είχε άμεσο διοικητικό Προϊστάμενο, τον ίδιο τον Διοικητή Αθανάσιο Καποτά και κατέληξε, μέσα από μια διαστροφή της θεματολογίας που τέθηκε, με την εισήγηση της Αφροδίτης Νιφόρου, στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΤΕΑΕΠ της 25ης Οκτωβρίου 2017 και ακολούθησε η απόφαση του ΔΣ του ασφαλιστικού οργανισμού, η υπ’ αριθμόν 1188 / 38 / 2 / 25 Οκτωβρίου 2017, πριν, κάν, η Αφροδίτη Νιφόρου και το κλιμάκιο ελέγχου, που συγκρότησε, η ίδια, στο Τμήμα της, προβούν, στην ολοκλήρωση της έρευνας, που είχε διατάξει ο Διοικητής, σε μια Έκθεση Ελέγχου, στην οποία να παραθέτουν τα ευρήματά τους και τις παρατηρήσεις τους, προκειμένου να σταθεί, αντικειμενικά, να εκτεθεί η παρούσα κατάσταση, που επικρατούσε, στο ΤΕΑΠΥΚ και έτσι, τα μέλη του του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΤΕΑΕΠ να έχουν μια πλήρη εικόνα, για την κατάσταση, στην οποία βρισκόταν το ΤΕΑΠΥΚ και φυσικά, για το οικονομικό κόστος, που είχε ο ασφαλιστικός οργανισμός, εξ αιτίας του γεγονότος ότι, έως, τότε, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης εφαρμόζονταν, κατά περίπτωση και όχι γενικώς.

Μάλιστα, η Αφροδίτη Νιφόρου, υπέβαλε, στις 29/8/2017, ένα παραπειστικό ερώτημα, στην Νομική Υπηρεσία του ΕΤΕΑΕΠ. Το ακριβές περιεχόμενο του ερωτηματολογίου της Αφροδίτης Νιφόρου δεν το έχω, αλλά έχω και προσκομίζω και παραθέτω, την, από 12/10/2017 γνωμοδότηση της Νομικής Συμβούλου Αθήνας Πετρόγλου, εκ της οποίας προκύπτουν τα ερωτήματα, που έθεσε η Αφροδίτη Νιφόρου. Τα τεθέντα ερωτήματα της Αφροδίτης Νιφόρου προκύπτουν, από το κείμενο της, από 12/10/2017, γνωμοδότησης της δικηγόρου του ασφαλιστικού ταμείου.

Έτσι, στην 4η σελίδα της γνωμοδότησης, αναφέρονται τα εξής : 

«ΙΙ. Επί του β’ ερωτήματος, 

ΙΙ.1 Προϋποθέσεις θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος, πρατηριούχων νέων περιοχών, στο τ. ΤΕΑΠΥΚ. Εφαρμογή των διατάξεων περί διαδοχικής ασφάλισης. 

Με τις διατάξεις του άρθρου 32 της Φ20210/4231/152/2-3-2004 του Υφυπ. Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΦΕΚ 427 Β’/2004) θεσπίζεται ρύθμιση αναλογου περιεχομένου με το άρθρο 28 παρ. 14 του ΑΝ 1846/1951 η οποία είχε θεσπιστεί για τους ασφ/μενους που εργάζονται σε περιοχές όπου η ασφάλιση του ΙΚΑ επεκτείνεται για πρώτη φορά.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας με αφορμη την ανάλογη ρύθμιση του άρθρου 28 παρ. 14 του ΑΝ 1846/1951 η οποία είχε θεςπιστεί για τους ασφ/νους που εργάζονται σε περιοχές όπου η ασφάλιση του ΙΚΑ επεκτείνεται για πρώτη φορά έχει αποφανθεί ότι :

Οι διατάξεις που προβλέπουν ειδικές μειωμένες χρονικές προϋποθέσεις για τη θεμελίωση σε σύνταξη από τους ασφ/μενους όπου η ασφάλιση του ΙΚΑ επεκτείνεται για πρώτη φορά, αποβλέπουν στην ασφαλιστική κάλυψη προσώπων που τελούν υπό ειδικές συνθήκες. Συγκεκριμένα εκείνων ως εκ του χρόνου επεκτάσεως της ασφαλίσεως στην περιοχή στην οποία απασχολούνται βρίσκονται πιθανώς σε αδυναμία πραγματοποιήσεως των απαιτούμενων από τις πάγιες διατάξεις χρονικών προϋποθέσεων θεμελιώσεως συνταξιοδοτικού δικαιώματος  (ΣΕ 2033/90, ΣΕ 2922/06).

Οι ως άνω διατάξεις  ως εξαιρετικές είναι στενά ερμηνευτέες (ΣΕ 2033/90 κλπ).

Κατ’ εφαρμογή των ως άνω ειδικών διατάξεων απαιτείται η  πραγματοποίηση των προβλεπόμενων ελάχιστων ημερών εργασίας εντός της πενταετίας από της επεκτάσεως της ασφαλίσεως στην περιοχή του ασφαλισμένου καθώς και του απαιτούμενου ορίου ηλικιας. Μετά την πάροδο της πενταετίας από της επεκτάσεως της ασφαλίσεως προστίθεται ένας χρόνος ασφάλισης για κάθε διανυόμενο επιπλέον έτος (ΣΕ 2033/90, ΣΕ 2922/06).

Λόγω του ότι οι ως άνω διατάξεις είναι στενά ερμηνευτέες για τη συμπλήρωση των προβλεπόμενων ημερών εργασίας από της επεκτάσεως της ασφαλίσεως στην περιοχή του ασφαλισμένου δεν λαμβάνεται υπόψη πλασματικός χρόνος ασφαλισης, ούτε χρόνος προαιρετικής ασφάλισης».

Α) Επί των ανωτέρω και εν όψει, της εκφρασθείσας γνώμης της Νομικής Συμβούλου, πρέπει να ειπωθεί ότι υπάρχει σαφέστατη σύγκρουση των παραθέσεων των αποσπασμάτων των Αποφάσεων του ΣτΕ, με την εκφρασθείσα γνωμοδότηση. Το γιατί συμβαίνει αυτά καθίσταται σαφές, από το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες ειδικές διατάξεις είναι στενά και όχι ευρέως ερμηνευτέες, αποκλειόμενων των γενικών διατάξεων, υπό το καθεστώς των ειδικών διατάξεων, που ορίζουν τον απαιτούμενο ειδικά, χρόνο ασφάλισης, καθώς και το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης.

Ετσι, στην γνωμοδότηση εντοπίζεται ασυνέπεια διότι γίνεται επίκληση της γενικής διάταξης του άρθρου 13 της υπουργικής απόφασης Φ20210/4231/152/427Β’/2-3-2004 και όχι του ειδικού άρθρου 32, που, πρέπει να ερμηνεύεται στενά, όπως παραδέχεται η γνωμοδότηση της 12/10/2017 και το οποίο δεν προβλέπει την ύπαρξη ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, για τους ασφαλισμένους των νέων περιοχών, κατά την 15ετή μεταβατική περίοδο. Έτσι, η επιβαλλόμενη, εξαιρετικά, στενή ερμηνεία του άρθρου 32 του Καταστατικού του ΤΕΑΠΥΚ αποκλείει την ύπαρξη ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, στους ασφαλισμένους των νέων περιοχών βενζινοπωλών, αφού δεν αναφέρεται η ύπαρξη των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, σε αυτήν την ειδική κατηγορία των ασφαλισμένων των νέων περιοχών, υπό το μεταβατικό καθεστώς της προοδευτικά αυξανόμενης πενταετίας, έως την δεκαπενταετία. Έτσι, κατ’ εφαρμογή των ως άνω ειδικών διατάξεων, όπως αναφέρεται, στις αποφάσεις του ΣτΕ, απαιτείται η  πραγματοποίηση των προβλεπόμενων ελάχιστων ημερών εργασίας εντός της πενταετίας από της επεκτάσεως της ασφαλίσεως, στην περιοχή του ασφαλισμένου, καθώς και του απαιτούμενου ορίου ηλικίας. Και όλα αυτά κατ’ εφαρμογή των συγκεκριμένων ειδικών διατάξεων του άρθρου 32 του Καταστατικού του ΤΕΑΠΥΚ, που δεν ορίζουν όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, για αυτήν την συγκεκριμένη ειδική κατηγορία των ασφαλισμένων των νέων περιοχών και όχι των γενικών διατάξεων του Καταστατικού, που ορίζουν όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, για τις υπόλοιπους ασφαλισμένους βενζινοπώλες.

Β) Άλλα και αν δεχθούμε ότι είναι σύννομη η ύπαρξη ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, για τους ασφαλισμένους των νέων περιοχών, κατά την μεταβατική περίοδο της 15ετιας του ειδικού άρθρου 32 του Καταστατικού, τότε και πάλι, δεν έχει εφαρμογή της γενικής διάταξης του άρθρου 13 του Καταστατικού (το οποίο άρθρο 13, όμως αν και αναφέρεται, σε όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, δεν ορίζει ποιά είναι αυτά τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, όπερ σημαίνει ότι εννοούνται τα όρια ηλικίας συνταξιοδοτήσεως, που ισχύουν, στην κύρια ασφάλιση των βενζινοπωλών), διότι οι ασφαλισμένοι των νέων περιοχών του ΤΕΑΠΥΚ είναι παλαιοί ασφαλισμένοι του άρθρου 13 του Καταστατικού και ως εκ τούτου, ως προς τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, ισχύουν τα προβλεπόμενα, στις διατάξεις του άρθρου 14 του Καταστατικού, το οποίο, προβλέπει, με τίτλο, «Προϋποθέσεις συνταξιοδότησης παλαιών ασφαλισμένων» ότι :

«Προϋπόθεση συνταξιοδότησης από το Ταμείο για λόγους γήρατος είναι αφενός η συμπλήρωση, από τους δικαιούχους της παρ. 2 του άρθρου 13 … και αφετέρου η συμπλήρωση της απαιτούμενης από το φορέα κύριας ασφάλισης ηλικίας για τη συνταξιοδότηση λόγω γήρατος ή απονομή από αυτόν σύνταξης στον ασφαλισμένο λόγω ασφαλιστέας εργασίας 35 ετών».

Έτη, γίνεται σαφές ότι στους ασφαλισμένους των νέων περιοχών βενζινοπώλες, ως παλαιοί ασφαλισμένοι, που είναι, ήτοι ασφαλισμένοι, προ της 1/1/1993, όπως προβλέπει το άρθρο 12 της Υπουργικής Απόφασης Φ. 20219/4231/152/457 Β’/2-3-2004, δεν ισχύει η γενική διάταξη του άρθρου 13 (που, άλλωστε, αποτελεί και νομικό σολοικισμό, ως προς τα αναφερόμενα, αλλά μη οριζόμενα, όρια ηλικίας συνταξιοδότησης), αλλά, η ειδική διάταξη του άρθρου 14, η οποία, εναλλακτικά, ως προς τα όρια ηλικίας του κύριου φορέα συνταξιοδότησης των βενζινοπωλών των «παλαιών περιοχών» και των «νέων περιοχών» του ΤΕΑΠΥΚ, προβλέπει την απονομή σύνταξης, στους ασφαλισμένους όλων, αδιακρίτως, των περιοχών του ΤΕΑΠΥΚ, αντί των ορίων ηλικίας του κύριου φορέα απονομής σύνταξης, με μόνη προϋπόθεση την συμπλήρωση 35 ετών ασφάλισης, στο ταμείο κύριας ασφάλισης, που τους χορηγεί την κύρια σύνταξη.

Έτσι καταρρίπτεται η γνωμοδότηση της 12/10/2017, που στην 5η σελίδα του κείμενου της, που παραπέμπει, ως προς τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των ασφαλισμένων βενζινοπωλών των νέων περιοχών, κατά την μεταβατική περιόδο του άρθρου 32 (και συνεκδοχικά, σε όλους τους ασφαλισμένους, στην επικουρική ασφάλιση του ΤΕΑΠΥΚ), στην γενική ισχύ του άρθρου 13, που πάσχει και από αοριστία και απροσδιοριστία.  

Σε αυτό το κρίσιμο σημείο η γνωμοδότηση της 12/10/2017 είναι, απολύτως, εσφαλμένη. Οι ασφαλισμένοι των νέων περιοχών του ΤΕΑΠΥΚ, ως παλαιοί ασφαλισμένοι του άρθρου 12 του Καταστατικού, όπως και οι παλαιοί ασφαλισμένοι των παλαιών περιοχών του ΤΕΑΠΥΚ, μπορούν να συνταξιοδοτηθούν, λόγω γήρατος και χωρίς να έχουν την υποχρέωση να συμπληρώσουν οποιοδήποτε όριο ηλικίας, αφού έχουν τα απαιτούμενα 35 έτη, ως χρόνο κυρίας ασφάλισης.

Προφανώς, η Αφροδίτη Νιφόρου, όχι μόνη της, διότι είχε άμεσο Διοικητικό Προϊστάμενο τον Διοικητή Αθανάσιο Καποτά, προχώρησε, περιορίζοντας την ψευδεπίγραφη εισήγησή της, που, ως προς τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των βενζινοπωλών, αναφέρεται, μόνο στους ασφαλισμένους των νέων περιοχών του ΤΕΑΠΥΚ και όχι, στο σύνολο των ασφαλισμένων πρατηριούχων υγρών καυσίμων, είτε αυτοί ανήκαν στην κατηγορία των ασφαλισμένων των παλαιών, είτε των νέων περιοχών, κάτι που, δολίως, αποκρύφτηκε, από το Διοικητικό Συμβούλιο  και η οποία εισήγηση περιορίζεται, μόνο, στο νομικό σκέλος της υπόθεσης και όχι, στο οικονομικό κόστος, που προέκυψε, από το γεγονός ότι, μέχρι την ένταξή του ΤΕΑΠΥΚ, στο ΕΤΕΑ (που, από 1/1/2017, μετονομάστηκε σε ΕΤΕΑΕΠ, με την ένταξη, σε αυτό, των Εφάπαξ Παροχών), τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, στους, ήδη, συνταξιούχους, δεν εφαρμόζοντο, γενικώς, όπως απαίτησε, εκ των υστέρων, η προσκομιζόμενη 1188/38/2/25-10-2017 Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΤΕΑΕΠ, με την οποία πραγματοποιήθηκε μια άλλη ερμηνεία του Καταστατικού του ΤΕΑΠΥΚ, στηριζόμενη, αποκλειστικά, στην γενική διάταξη του άρθρου 13 και αποκρύπτοντας, ηθελημένα, σκοπίμως και δολίως, την ύπαρξη και την ισχύ του ειδικού άρθρου 14 του Καταστατικού, αφού αναφορά, σε αυτό το άρθρο δεν γίνεται, στην εισήγηση της Αφροδίτης Νιφόρου, στην συνεδρίαση της 25/10/2017 του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΤΕΑΕΠ, ούτε και οποιαδήποτε  μνεία, στην ύπαρξη οικονομικού κόστους, εις βάρος του ασφαλιστικού οργανισμού, ούτε και στην παρουσίαση της κατάστασης, που βρισκόταν ο Τομέας των Πρατηριούχων Υγρών Καυσίμων, αλλά, εσκεμμένως, η εισήγηση της Αφροδίτης Νιφόρου, συρρικνώθηκε και έτσι, το πρόβλημα που παρουσίασε, στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΤΕΑΕΠ, εμφανίστηκε, ως ένα, καθαρά, νομικής φύσεως θέμα, που αφορά ένα μερικό σύνολο των βενζινοπωλών της επικουρικής ασφάλισης του, τέως ΤΕΑΠΥΚ, ήτοι αυτό των ασφαλισμένων, από 1/1/2005, των νέων περιοχών του ΤΕΑΠΥΚ (Θεσσαλονίκη και λοιπή επαρχία) και όχι, ως θέμα, που αφορά όλους τους ασφαλισμένους του ΤΕΑΠΥΚ, δηλαδή των νέων και των παλαιών (Αθήνα, περίχωρα και Πειραιάς) περιοχών. 

Ήτοι, η υπόθεση, που παρουσιάστηκε, ενώπιον του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΤΕΑΕΠ, περιοριζόταν, σε ένα απλό θέμα νομικής ερμηνείας και όχι ως ένα καυτό οικονομικό πρόβλημα, που αφορούσε τον ασφαλιστικό οργανισμό, και την ελάττωση της χρηματικής του περιουσίας.

Το θέμα, τέθηκε, έτσι, περιοριστικά και παραπειστικά και ακριβώς, εκεί, σε αυτό το σημείο και έτσι, η εισήγηση της Αφροδίτης Νιφόρου, μένοντας, στο να εμφανίζει μια, δευτερεύουσας φύσεως, νομική ερμηνεία, δεν εξηγήθηκε, χωρίς περιστροφές, στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΤΕΑΕΠ, η ύπαρξη μιας μεγάλης οικονομικής ζημιάς, στην χρηματική περιουσία του ασφαλιστικού οργανισμού, για την οποία, προηγουμένως, πολύ, πριν, ασχοληθεί το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΤΕΑΕΠ, θα έπρεπε να έχει υπάρξει ένας οικονομικός απολογισμός και αναγκαστικά, μια ένορκη διοικητική εξέταση, η οποία να αφορά τις αιτίες, για την μεγάλη οικονομική ζημιά, που έχει υποστεί η περιουσία του ασφαλιστικού οργανισμού, ως καθολικού διαδόχου και των προηγούμενων διοικητικών σχημάτων του ΤΕΑΠΥΚ (ΟΑΕΕ-ΤΕΑΠΥΚ και ΤΕΑΚΔΠΥΚ). 

Αυτό το απλό υπηρεσιακό της καθήκον, η Προϊσταμένη του Αυτοτελούς Τμήματος Εσωτερικού Ελέγχου του ΕΤΕΑΕΠ Αφροδίτη Νιφόρου δεν το έπραξε, έχοντας πλήρη συνείδηση της καταστάσεως, όχι γιατί δεν το δεν το γνώριζε, αλλά επειδή δεν ήθελε να εισέλθει, σε αυτήν τη διαδικασία. Με λίγα λόγια, φυγοπόνησε και ξεγέλασε το Δ. Σ. και αρχικά, τον Διοικητή, αφού δεν παρουσίασε την Έκθεση Ελέγχου, που έπρεπε να παρουσιαστεί, στον ίδιο και στο Διοικητικό Συμβούλιο, επειδή, όταν έγινε η συνεδρίαση του Δ. Σ. και ελήφθη η 1188/38/2/25-10-2017 Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου δεν είχε ολοκληρωθεί η διεξαγόμενη έρευνα, από το Κλιμάκιο Ελέγχου, του οποίου η ίδια η Αφροδίτη Νιφόρου ήταν επικεφαλής.

Τελικά, αρκετά, μετά την Συνεδρίαση του Διοικητικού συμβουλίου του ΕΤΕΑΕΠ και την Απόφαση 1188/38/2/25-10-2017, που αυτό έλαβε, το κλιμάκιο ελέγχου του Αυτοτελούς Τμήματος Εσωτερικού Ελέγχου του ασφαλιστικού οργανισμού, με την Αφροδίτη Νιφόρου επικεφαλής, εξέδωσε την υπ’ αριθμόν 682/10-11-2017 Έκθεση Ελέγχου, που διαπίστωσε και περιγράφει, ανάμεσα, σε πολλά άλλα, την ύπαρξη πλήθους επικουρικών συντάξεων των βενζινοπωλών, που δεν είχαν συμπληρώσει τα, κατά την Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, απαιτούμενα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και στις παλαιές και στις νέες περιοχές του ΤΕΑΠΥΚ, τις οποίες πρότεινε, στην Έκθεση Ελέγχου, η Αφροδίτη Νιφόρου να παύσουν να καταβάλλονται και να αναθεωρηθούν όλες οι συνταξιοδοτικές αποφάσεις, οι οποίες δεν πληρούσαν την προϋπόθεση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (65 έτη, έως 31/12/2012 και 67 έτη, από 1/1/2013). 

Έτσι, ακόμη και αν δεχθούμε ότι η Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΤΕΑΕΠ, υπ’ αριθμ. 1188 / 38 / 2 / 25-10-2017 είναι νόμιμη και ορθή, ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, προκύπτει τεράστια οικονομική ζημιά, για το ΕΤΕΑΕΠ, κάτι, που αποκρύφτηκε, από το Διοικητικό Συμβούλιο του ασφαλιστικού οργανισμού. Και φυσικά, δεν ακολούθησε νέα εισήγηση της Αφροδίτης Νιφόρου, στο Διοικητικό Συμβούλιο, με τα δεδομένα, που προέκυψαν, από την Έκθεση Ελέγχου,  την οποία προσκομίζω και παραθέτω :

Αυτά είναι, που, γραπτώς, διαπίστωσε, ως προτάσεις, η Αφροδίτη Νιφόρου και το κλιμάκιο ελέγχου του Αυτοτελούς Τμήματος Εσωτερικού Ελέγχου του ΕΤΕΑΕΠ και αυτά γνωστοποιήθηκαν, στον Διοικητή του ασφαλιστικού οργανισμού Αθανάσιο Καποτά, σύμφωνα με όσα  προβλέπονται, από το άρθρο 5, περίπτωση ιδ’ της σχετικής Κοινής Υπουργικής Απόφασης, υπ’ αριθμ. Φ.80000/55949/14809/ΦΕΚ 4288 Β/30-12-2016, που ρύθμισε τα της οργανωτικής δομής και τις αρμοδιότητες Τμημάτων, των Διευθύνσεων και γενικά, των ατομικών και συλλογικών οργάνων του ΕΤΕΑΕΠ. 

Παράλληλα, όμως, ουδεμία αναφορά έκανε η Αφροδίτη   Νιφόρου , στις προτάσεις της, για την ακολουθούμενη  παρελκυστική τακτική, που αναφέρει, στην σελίδα 25 του, σκεπτικού της Έκθεσης Ελέγχου, ότι επιδείχτηκε, ως προς την διεκπεραίωση των εκκρεμών αιτήσεων, για συνταξιοδότηση των βενζινοπωλών, πράξεις και παραλείψεις, που είναι επίμεμπτες, πειθαρχικώς, και ποινικώς, κολάσιμες πράξεις.

Ας δούμε, τώρα και τις σχετικές αρμοδιότητες του Αυτοτελούς Τμήματος Εσωτερικού Ελέγχου του ΕΤΕΑΕΠ, το οποίο υπαγόταν, διοικητικά, άμεσα, στον Διοικητή του ασφαλιστικού οργανισμού, σύμφωνα, με το άρθρο 1 της Κοινής Υπουργικής Απόφασης, περίπτωση ε’ :

Άρθρο 1.

«Διάρθρωση Υπηρεσιών :

ε. Αυτοτελές Τμήμα Εσωτερικού Ελέγχου, υπαγόμενο στο Διοικητή».

Αυτά ορίζει το άρθρο 1,ε’.

Ας έλθουμε τώρα, στο άρθρο 5 της Κοινής Υπουργικής Απόφασης. Ιδού τί αναφέρει αυτό, ως αρμοδιότητες του Αυτοτελούς Τμήματος Εσωτερικού Ελέγχου του ΕΤΕΑΕΠ :

«Άρθρο 5 

Αυτοτελές Τμήμα Εσωτερικού Ελέγχου 

Αρμοδιότητες του Αυτοτελούς Τμήματος Εσωτερικού Ελέγχου είναι οι εξής:

ιγ) Η επιβολή δημοσιονομικών διορθώσεων στις περιπτώσεις που εντοπισθούν μεμονωμένες ή συστημικές παρατυπίες σε υπηρεσίες του Ταμείου και η παρακολούθηση της εκτέλεσής τους.

ιδ) Η παρακολούθηση της εφαρμογής και αποτελεσματικότητας των διορθωτικών μέτρων από τις ελεγχόμενες μονάδες του Ταμείου, για την επαρκή αντιμετώπιση των αδυναμιών και των παρατηρήσεων που καταγράφονται στις εκθέσεις των πάσης φύσεως ελέγχων (εσωτερικών ελεγκτών, εξωτερικών ελεγκτών), με σχετική ενημέρωση της Διοίκησης».

Φυσικά, η Αφροδίτη Νιφόρου δεν θα μπορούσε να πάρει μόνη της, μια τέτοια απόφαση, για να ξεγελάσει να παραπλανήσει το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΤΕΑΕΠ, με την εισήγηση,  που υπέβαλε,  στο Δ. Σ. του ασφαλιστικού οργανισμού, στις 25 Οκτωβρίου 2017, παρουσιάζοντας το θέμα συρρικνωμένο, στα πλαίσια των ασφαλισμένων των νέων περιοχών και χωρίς να παρουσιάσει την  πλήρη οικονομική ζημιά του ασφαλιστικού οργανισμού, γεγονός, το οποίο είχε καταστεί γνωστό και στην ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και φυσικά, στον Διοικητή του ΕΤΕΑΕΠ, που, προφανώς, υπάκουσε, σε αυτά, που ήθελε το εποπτεύων Υπουργείο να αλλάξει και άλλαξε, διαστρέφοντας την ερμηνεία του νόμου, σχετικά με τα ισχύοντα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των βενζινοπωλών της επικουρικής ασφάλισης του ΤΕΑΠΥΚ, τα οποία επέκτεινε, όχι, μόνο, στους ασφαλισμένους, από την 1η Ιανουαρίου του 2005 των νέων περιοχών του ΤΕΑΠΥΚ, οι οποίοι ασκούσαν δραστηριότητα, εκτός Αθηνών περιχώρων και Πειραιά ((δηλαδή, στην Θεσσαλονίκη και στην υπόλοιπη επαρχία της χώρας της χώρας), αλλά, σε όλους τους ασφαλισμένους πρατηριούχους υγρών καυσίμων, είτε ήσαν των παλαιών είτε των νέων περιοχών. 

Αυτά όλα ήσαν μια δεδομένη παρανομία, όπως είναι σαφές από όσα, ήδη, περιγράφω.

Έτσι, βλέπουμε ότι οι αρμοδιότητες του Αυτοτελούς Τμήματος Εσωτερικού Ελέγχου του ΕΤΕΑΕΠ (που υπαγόταν, διοικητικά, άμεσα, στον Διοικητή), στις περιπτώσεις ιγ’ και ιδ’ του άρθρου 5 της Κοινής Υπουργικής Απόφασης, ορίζονται, σαφέστατα, τις αρμοδιότητες του Αυτοτελούς Τμήματα Ελέγχου του ΕΤΕΑΕΠ, στις περιπτώσεις εσωτερικών ή εξωτερικών έλεγχων.

Είναι σαφές ότι δεν χρειάζεται, το Αυτοτελές Τμήμα Εσωτερικού Ελέγχου να περιμένει εντολή του Διοικητή του ΕΤΕΑΕΠ, για να εφαρμόσει όσα προτείνει ως αναγκαία, για την παρακολούθηση της εφαρμογής και της αποτελεσματικότητας των διορθωτικών μέτρων, από τις ελεγχόμενες μονάδας του ασφαλιστικού οργανισμού, για την επαρκή αντιμετώπιση των αδυναμιών και των παρατηρήσεων, που καταγράφονται, σε πάσης φύσεως, ελέγχους, είτε εσωτερικούς, είτε εξωτερικούς Και ο νομοθέτης προσθέτει, απλώς, ότι πρέπει να ενημερωθεί και η Διοίκηση, από το Αυτοτελές Τμήμα Εσωτερικού Ελέγχου του ΕΤΕΑΕΠ. 

Αυτό· δηλαδή την ενημέρωση του Διοικητή του ασφαλιστικού οργανισμού, η Αφροδίτη Νιφόρου, ως Προϊσταμένη του Αυτοτελούς Τμήματος Εσωτερικού Ελέγχου την διεκπεραίωσε.

Δεν διεκπεραίωσε, όμως, όλα τα υπόλοιπα καθήκοντά της, με αποτέλεσμα την βαρύτατη βλάβη των οικονομικών του ΕΤΕΑΕΠ, με την σημαντική μείωση της χρηματικής περιουσίας του ασφαλιστικού οργανισμού. 

Όλα τα άλλα είναι, άνευ ουσίας 

Και φυσικά, όλα τα, παραπάνω, αποδεικνύουν το σαφές ψεύδος του έωλου ισχυρισμού της Αφροδίτης Νιφόρου ότι έπρεπε να λάβει εντολή του Διοικητή, για να πράξει, όσα ήταν αρμόδια, για να πράξει, σύμφωνα με την, ως άνω, Κοινή Υπουργική Απόφαση  Φ.80000/55949/14809/ΦΕΚ 4288 Β/30-12-2016, που ρύθμισε τις αρμοδιότητες Τμημάτων, των Διευθύνσεων και γενικά, των ατομικών και συλλογικών οργάνων του ΕΤΕΑΕΠ.

Ο συγκεκριμένος βασικός ισχυρισμός της Αφροδίτης Νιφόρου είναι, αυταπόδεικτα, ψευδής και γνωρίζει ότι είναι ψευδής, επειδή ήταν μία από τους συντάκτες της, παραπάνω, Κοινής Υπουργικής Απόφασης, που μετέτρεψε το ΕΤΕΑ, σε ΕΤΕΑΕΠ. Και γνωρίζει, άριστα, ότι, αφού ενημέρωσε τον Διοικητή, με την Έκθεση Ελέγχου 682/10-11-2017, ήταν δική της υπηρεσιακή ευθύνη και εκ του νόμου, δική της υποχρέωση να παρακολουθήσει την εφαρμογή και την αποτελεσματικότητα των διαρθρωτικών μέτρων, που η ίδια ανέφερε ως προτάσεις της, στην, εν λόγω, Έκθεση Ελέγχου, όπως ορίζει το άρθρο 5, περιπτώσεις ιγ και ιδ της Κοινής Υπουργικής Απόφασης  Φ.80000/55949/14809/ΦΕΚ 4288 Β/30-12-2016, η οποία προβλέπει απλή ενημέρωση της Διοίκησης και όχι εντολή του Διοικητή.

Άλλωστε, εντολή του Διοικητή υπήρξε και είναι η υπ' αριθμ. 194506/23-11-2017, η οποία ορίζει, σαφώς, ότι τα όρια ηλικίας ηλικίας, στους ασφαλισμένους βενζινοπώλες των νέων περιοχών είναι τα 65 έτη, έως την 31/12/2012 και τα 67 έτη, από 1/1)2013, τα οποία, μάλιστα η Αφροδίτη Νιφόρου στις σελίδες 6 και 26 της 682/10-11-2017 επεκτείνει, σε όλους, αδιακρίτως, τους παλαιούς ασφαλισμένους του άρθρου 12 του Καταστατικού του ΤΕΑΠΥΚ (αυτούς που ασφαλίστηκαν, για πρώτη φορά, σε οποιονδήποτε ασφαλιστικό οργανισμό, προ της 1/1/1993, σύμφωνα με τον Ν. 2084/1992), είτε αυτοί ανήκουν, στις παλαιές, είτε, στις νέες περιοχές.

Προσκομίζω και παραθέτω την εντολή του Διοικητή, υπ' αριθμ. 194506/23-11-2017, που έχει, ως εξής :

Όμως, δεχόμενοι ότι ο Διοικητής Αθανάσιος Καποτάς, παραπλανήθηκε και αυτός, όταν εκδόθηκε, στις 25 Οκτωβρίου 2017, η επίμαχη Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΤΕΑΕΠ, μερικές ημέρες, αργότερα, όταν έλαβε, στα χέρια του, την Εκθεση Ελέγχου του κλιμακίου ελέγχου, υπ’ αριθμόν 682/10-11-2017, πληροφορήθηκε, από το περιεχόμενο της Έκθεσης αυτής, το τί, πραγματικά, συνέβαινε και αφύσικα, δεν αντέδρασε, παρά μόνο εξέδωσε την προσκομιζόμενη και, ως ανωτέρω, παρατιθέμενη υπ’ αριθμόν 194506/23-11-2017 οδηγία του, με την οποία διαπράττει, όσα διέπραξε και η Αφροδίτη Νιφόρου, δηλαδή περιορίζει το θέμα, στους ασφαλισμένους των νέων περιοχών πρατηριούχων υγρών καυσίμων, αντιγράφοντας, ακριβώς, αποσπάσματα της εισήγησης της Αφροδίτης Νιφόρου, στην συνεδρίαση της 25 Οκτωβρίου 2017, του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΤΕΑΕΠ, όσον αφορά την απόλυτη ισχύ των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, γενικώς. 

Και φυσικά, ο Αθανάσιος Καποτάς έχει αντιληφθεί ότι υπάρχει μια πολύ σημαντική - στην πραγματικότητα, βαρύτατη - ζημιά, στην χρηματική περιουσία του ασφαλιστικού οργανισμού και ως άμεσος διοικητικός Προϊστάμενος του Αυτοτελούς Τμήματος Εσωτερικού ελέγχου του ΕΤΕΑΕΠ, δεν φρόντισε να παρακολουθήσει τα όσα δεν έπραξε η Αφροδίτη Νιφόρου, δηλαδή το γεγονός ότι αυτή δεν παρακολούθησε την εφαρμογή των διορθωτικών μέτρων, που προτείνει η συγκεκριμένη Έκθεση Ελέγχου, από την ελεγχόμενη ΣΤ’ Διεύθυνση Επικουρικής Ασφάλισης του ΕΤΕΑΕΠ, στην οποία, όπως ανέφερα, Προϊσταμένη ήταν η Γεωργία Τσερπέλη και από τον Ιανουάριο του 2017, προϊσταμένη του Α’ Τμήματος Επικουρικής Σύνταξης, στο οποίο είχε περιέλθει η αρμοδιότητα, για τους βενζινοπώλες, ήταν η Ολγα Καραθάνου.

Αλλά η Αφροδίτη Νιφόρου και το κλιμάκιο ελέγχου (τα μέλη του Μαρία Γιώτη και Δημήτριος Μποφιλιάκης) έχουν διαπράξει και άλλα βαρύτατα πειθαρχικά και ποινικά αδικήματα, που αφορούν την υπεξαίρεση, υπέρ του ασφαλιστικού οργανισμού και εις βάρος των δικαιούχων συνταξιούχων της επικουρικής ασφάλισης πρατηριούχων υγρών καυσίμων του ΤΕΑΠΥΚ, μεγάλων χρηματικών ποσών, από την μη προσαύξηση των επικουρικών συντάξεών τους, ως επιστροφής και μάλιστα, νομιμοτόκως, των αχρεωστήτως, καταβληθέντων χρηματικών ποσών, που κατέβαλαν, στο ΤΕΑΠΥΚ, ως μη οφειλόμενες ασφαλιστικές εισφορές. 

Το θέμα των αχρεωστήτως καταβεβλημένων ποσών των επικουρικών ασφαλιστικών εισφορών ρυθμίστηκε, αρχικώς,, από το άρθρο 9 της Υπουργικής Απόφασης Φ20210/4231/152/ΦΕΚ 427/τεύχος Β’/2-3-2004, που είναι το Καταστατικό του, τέως, ΤΕΑΠΥΚ, όπου, στην παράγραφο 3, προσδιορίζεται το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών, που οφείλουν οι νέοι ασφαλισμένοι του Ν. 2084/1992, δηλαδή αυτοί, που ασφαλίστηκαν, για πρώτη φορά στην ζωή τους, από την 1 Ιανουαρίου 1993 και μετά, με την κατάταξή τους, στις αντίστοιχες ασφαλιστικές κατηγορίες και με την υποχρέωση του ασφαλιστικού οργανισμού να καταθέτει, στο τέλος κάθε έτους, σε ατομικούς ειδικούς λογαριασμούς, υπέρ των συνταξιούχων αυτών, την διαφορά των ποσών των ασφαλιστικών εισφορών, που προκύπτει από την παράγραφο 2 (καταβολή εισφοράς ίσης, με το 4,950 τοις χιλίοις, επί των τιμών αγοράς των βενζινών και των πετρελαίων) και την παράγραφο 3, εδάφιο α’ (καταβολή εισφοράς 6%, των ασφαλιστικών κατηγοριών του άρθρου 22 του Ν. 2084/1992), ως ορίζει το άρθρο 9 αυτής της υπουργικής απόφασης του 2004. Συγχρόνως, στην παράγραφο 3 του άρθρου 27, η, εν λόγω υπουργική απόφαση όριζε ότι τα προκύπτοντα ποσά, πέραν της ανώτατης ασφαλιστικής κατηγορίας, για τα οποία έπρεπε να τηρούνται οι προαναφερόμενοι ατομικοί ειδικοί, υπέρ των συνταξιούχων, χορηγούνται, ως προσαύξηση, στην επικουρική σύνταξη των δικαιούχων, αλλά παρέπεμπε, στην έκδοση νέας μεταγενέστερης υπουργικής απόφασης, η οποία θα καθόριζε το ύψος και τον τρόπο καταβολής αυτών των προσαυξήσεων.

Τελικά, πάνω, από 10 χρόνια αργότερα, εξεδόθη αυτή η αναμενόμενη Υπουργική Απόφαση (η Φ20210/οικ 9572/369/ΦΕΚ 1270/τεύχος Β’/20-5-2014), που, στο άρθρο 8, ρυθμίζει την εξόφληση των οφειλών αυτών, προς τους συνταξιοδοτούμενους δικαιούχους ασφαλισμένους.

Η Υπουργική Απόφαση έχει, ως εξής :

Έτσι, το θέμα της καταβολής των προσαυξήσεων, στις επικουρικές συντάξεις των βενζινοπωλών του ΤΕΑΠΥΚ, ρυθμίζεται, από το άρθρο 8 της παραπάνω υπουργικής απόφασης, η οποία είναι σαφέστατη και περιέχει, μάλιστα και τον πίνακα, με τον υπολογισμό των νόμιμων τόκων, που υποχρεούται να ενσωματώσει, στις προσαυξήσεις των επικουρικών συντάξεων των βενζινοπωλών, για τον κάθε ένα από αυτούς, μέχρι την πρώτη καταβολή της μηνιαίας τους σύνταξης του κάθε δικαιούχου, ο οποίος πίνακας προσδιορίζει τα ποσοστά του νόμιμου τόκου (τα επιτόκια), για το χρονικό διάστημα, από το 1994, έως το 2012 και παραπέρα.

Αυτό το ζήτημα των ποσών των υπερβαλλουσών, τις ασφαλιστικές κατηγορίες του Ν. 2084/1992 και αχρεωστήτως, καταβληθεισών ασφαλιστικών εισφορών των βενζινοπωλών, το έχει θέσει και η, τότε, Προϊσταμένη του Αυτοτελούς Τμήματος τμήματος Εσωτερικών Ελέγχων του ΕΤΕΑΕΠ, η Αφροδίτη Νιφόρου (και το κλιμάκιο ελέγχου, στο οποίο προΐστατο), στην Έκθεση Ελέγχου υπ’ αριθμόν 682/10-11-2017, αλλά, ουδόλως το ανέδειξε και κυριολεκτικά, το έθαψε και φυσικά, δεν το συμπεριέλαβε, στα συμπεράσματα και τις προτάσεις αυτής της Έκθεσης Ελέγχου, σαν να μην υπήρξε ποτέ, το τεράστιο αυτό πρόβλημα, δεδομένου ότι υφίστανται παλαιές αποφάσεις επικουρικής συνταξιοδότησης των πρατηριούχων υγρών καυσίμων, που αναφέρουν το ύψος της οφειλής του ασφαλιστικού οργανισμού, προς τους συνταξιούχους, με την αναφορά ότι η επιστροφή των ποσών των οφειλών θα ρυθμιστεί, από την έκδοση της Υπουργικής Απόφασης, που εκκρεμούσε. Αυτή η Υπουργική Απόφαση, άργησε 10 χρόνια να εκδοθεί, αλλά, τελικά, εκδόθηκε, το 2014 και την ανέφερα ως  εκκρεμότητα και τότε, που παρέδωσα, στο ΕΤΕΑ, το ΤΕΑΠΥΚ (δηλαδή, το 2016, σε υπομνήματα, στον Διοικητή Αθανάσιο Καποτά, στον αρμόδιο Υποδιοικητή Δημήτριο Κυριακόπουλο και στην αρμόδια Διευθύντρια Γεωργία Τσερπέλη) και το επανέφερα το 2018, όταν ετέθη ερώτημα, από τη Γενική Διευθύντρια Ελευθερία Ζαχαράκη, αλλά αποσιωπήθηκε. Προσκομίζω και παραθέτω, το σχετικό μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, που έστειλα, στις 9/8/2018, στην αρμόδια Διευθύντρια, στον αρμόδιο Υποδιοικητή και στην Προϊσταμένη του Α’ Τμήματος Επικουρικής Σύνταξης Ολγα Καραθάνου, που είχε την αρμοδιότητα, για τις επικουρικές συντάξεις των βενζινοπώλων :

 

Αλλά, όπως, ανέφερα, το κλιμάκιο Ελέγχου και η Προϊσταμένη του Αυτοτελούς Τμήματος Εσωτερικού Ελέγχου Αφροδίτη Νιφόρου είχαν εντοπίσει το θέμα των μη οφειλόμενων, αλλά καταβληθεισών εισφορών, που έπρεπε να επιστραφούν, ως προσαυξήσεις, στις συντάξεις των δικαιούχων ασφαλισμένων της επικουρικής ασφάλισης του ΤΕΑΠΥΚ. Συγκεκριμένα, στην σελίδα 11, της Έκθεσης Ελέγχου υπαριθμόν 682/10-11-2017 αναφέρουν ότι :

«Επίσης, η κατάταξη πρατηριούχων νέων περιοχών σε Ασφαλιστικές Κατηγορίες για τον υπολογισμό της σύνταξης δεν ήταν ορθή καθώς διαπιστώθηκε ότι μεταφέρονταν οι υπερβάλλουσες εισφορές του προηγούμενου έτους οι οποίες προστίθεντο στις καταβαλλόμενες εισφορές του επόμενου έτους και με βάση το σύνολο τους γινόταν η κατάταξη στην αντίστοιχη Ασφαλιστική Κατηγορία, κάτι που δεν προβλέπεται από καμία διάταξη νόμου».

Για το συγκεκριμένο θέμα, η Αφροδίτη Νιφόρου προκύπτει ότι είχε πλήρη γνώση και πλήρη συνείδηση του προβλήματος, αλλά προτίμησε να το θάψει και έτσι, ουδεμία άλλη αναφορά και καμμία έστω και πρόχειρη καταγραφή του συνόλου των συγκεκριμένων περιπτώσεων, ούτε έγινε κάποια παραπομπή, σε αρμόδιο όργανο, για να την εκτίμηση του οικονομικού κόστους, στο ΕΤΕΑΕΠ, γεγονός, το οποίο αποκρύφτηκε, προς παράνομο προσπορισμό οικονομικού οφέλους, για τον ασφαλιστικό οργανισμό, ενώ, βέβαια, στο Διοικητικό Συμβούλιο, ουδέν ετέθη, αφού η Έκθεση Ελέγχου 682/10-11-2017 ετεροχρονίστηκε, ως προς την απόφαση  1188/38/2/25-10-2017 του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΤΕΑΕΠ, που ούτε, καν, έμαθε κάτι, ως προς αυτό το σοβαρότατο πρόβλημα, που κουκουλώθηκε.

Προφανώς όλα τα παραπάνω οδηγούν, στο συμπέρασμα ότι συγκροτήθηκε, μέσα στα πλαίσια του ασφαλιστικού ταμείου, παράνομη οργάνωση, με σκοπό την παραπλάνηση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΤΕΑΕΠ, αφού, ανάμεσα, σε όλα αυτά, αν δεχθούμε ότι η Απόφαση της 25 Οκτωβρίου 2017 του Διοικητικού Συμβουλίου του ασφαλιστικού οργανισμού είναι σύννομη, ουδείς φρόντισε, για την αναδρομική εφαρμογή της, από της ισχύος της ερμηνευόμενης Υπουργικής Απόφασης Φ.20210/4231-152/427Β’/2-3-2004 και την διακοπή των υποτιθέμενων, ως παράνομων καταβαλλόμενων επικουρικών συντάξεων, στους πρατηριούχους υγρών καυσίμων, που είχαν συνταξιοδοτηθεί, πριν την έκδοση της, παραπάνω, Αποφάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου που ΕΤΕΑΕΠ, με την οποία ερμηνεύτηκε ο νόμος, δηλαδή το Καταστατικό του ΤΕΑΠΥΚ, όπως αυτό είχε τροποποιηθεί, με την υπουργική απόφαση της 2ας Μαρτίου 2004, που είναι η ημερομηνία ισχύος του Καταστατικού.

Αυτή η απραξία, ως προς την διακοπή των υποτιθέμενων, ως παράνομων, καταβαλλόμενων επικουρικών συντάξεων στους πρατηριούχους υγρών καυσίμων, που είχαν συνταξιοδοτηθεί, χωρίς να έχουν συμπληρώσει τα υποτιθέμενα, ως απαιτούμενα, όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, φυσικά, δεν υπήρξε τυχαία. Έχει αιτία.

Η αιτία της είναι πολυπαραγοντική και οφείλεται, στην άρνηση της Αφροδίτης Νιφόρου να φροντίσει, για την πλήρη εφαρμογή της ληφθείσας Απόφασης, που επιδίωξε να αποσπάσει, με την εισήγηση, που υπέβαλε (και την οποία απέσπασε), διότι υπήρξε φυγόπονη. Δεν θέλησε να κοπιάσει, δηλαδή, με λίγα λόγια, τεμπέλιασε, για μακρύ χρονικό διάστημα, ήτοι, από τον Νοέμβριο του 2017, έως τον Φεβρουάριο  του 2020, ως Προϊσταμένη του Αυτοτελούς Τμήματος Εσωτερικού Ελέγχου και από τον Φεβρουάριο του 2020, έως τον Απρίλιο του 2020, που τοποθετήθηκε, ως Προϊσταμένη της ΣΤ’ Διεύθυνσης Επικουρικής Ασφάλισης, στης οποίας την αρμοδιότητα ευρίσκοντο οι βενζινοπώλες της επικουρικής ασφάλισης του ΤΕΑΠΥΚ, είτε ήσαν ασφαλισμένοι, είπε ήσαν συνταξιούχοι, διότι δεν επιθυμούσε να έρθει σε σύγκρουση, με τους θιγόμενους συνταξιοδοτούμενους της επικουρικής ασφάλισης των βενζινοπωλών, που είχαν συνταξιοδοτηθεί χωρίς  να έχουν συμπληρώσει τα υποτιθέμενα, ως απαιτούμενα όρια ηλικίας, συνταξιοδότησης και οι οποίοι, προφανώς, θα διαμαρτύρονταν και όλοι αυτοί θα στρεφόταν, προς το Αυτοτελές Τμήμα Εσωτερικού Ελέγχου, από το οποίο έγινε η σχετική εισήγηση, στο Δ. Σ. του ΕΤΕΑΕΠ, ως υπαίτιο, για την διακοπή των επικουρικών τους συντάξεων και φυσικά, στην ΣΤ’ Διεύθυνση Επικουρικής Ασφάλισης, κάτι, που η Αφροδίτη Νιφόρου δεν θέλησε να αντιμετωπίσει. 

Αλλά αυτό είναι ένα σκέλος της πολυπαραγοντικής αιτίας.

Υπάρχουν κι άλλα σκέλη, τα οποία έχουν να κάνουν, με το γεγονός ότι είχε προαποφασισθεί να μην γίνει οικονομικός έλεγχος και να μην υπάρξει καμία αναφορά, στην μεγάλη οικονομική ζημιά του ασφαλιστικού οργανισμού, ενώπιον του Διοικητικού Συμβουλίου, από την πλήρη εφαρμογή της συγκεκριμένης Αποφάσεως, που έλαβε το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΤΕΑΕΠ, στην συνεδρίαση της 25/10/2017.

Και πολύ περισσότερο, έπρεπε να κρυφτεί, από το Διοικητικό συμβούλιο, το γεγονός της παρανομίας της, υπό λήψη, Αποφάσεως του Δ. Σ. του ΕΤΕΑΕΠ.

Αυτό σημαίνει ότι, σε κάθε περίπτωση - είτε η Απόφαση αυτή κριθεί, ως παράνομη (και είναι παράνομη), είτε κριθεί, ως νόμιμη - το Δ. Σ. του ασφαλιστικού οργανισμού παραπλανήθηκε, με πρωταγωνίστρια την Αφροδίτη Νιφόρου, διότι, ακόμη και αν δεχθούμε ότι, όντως, ερμήνευσε, ορθά και κατά σύννομο τρόπο, την Υπουργική Απόφαση της 2ας Μαρτίου 2004, ουδεμία αναφορά έκανε, στην ύπαρξη της δεδομένης μεγάλης ζημιάς, στην χρηματική περιουσία του ασφαλιστικού οργανισμού (ο οποίος, πολύ αργότερα και μετά από τις επίμονες καταγγελίες, με σημείο εκκίνησης την 31/12/2020, αφού, επανειλλημένως, δια των αρμόδιων οργάνων του (τους Γενικούς Διευθυντές της Επικουρικής Ασφάλισης και Εφάπαξ Παροχών Ελευθερία Ζαχαράκη και τον διάδοχο αυτής, νυν, Γενικό Διευθυντή Αθανάσιο Αθανασίου), το 2021, εψεύσθη και μόλις, το 2024, αναφέρθηκε, σε μια χρηματική ζημιά του ασφαλιστικού οργανισμού της τάξεως του 1.135.000,00 ευρώ, από τις μη διακοπείσες επικουρικές συντάξεις των βενζινοπωλών, που είχαν συνταξιοδοτηθεί, χωρίς να έχουν συμπληρώσει τα υποτιθέμενα, ως απαιτούμενα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και σε μια οφειλή του ασφαλιστικού οργανισμού, προς άλλους συνταξιούχους της επικουρικής ασφάλισης πρατηριούχους υγρών καυσίμων, ύψους 744.000,00 ευρώ, που, προφανώς, πρέπει να προέρχεται, από την μη επιστροφή των αχρεωστήτως, καταβληθέντων χρηματικών ποσών, για μη οφειλόμενες ασφαλιστικές εισφορές, τις οποίες τα όργανα του Ταμείου έχουν υπεξαιρέσει, αποκρύπτοντας την ύπαρξη αυτών των οφειλών, προς του δικαιούχους βενζινοπώλες της επικουρικής ασφάλισης, οι οποίοι δεν συμπίπτουν και είναι άλλα φυσικά πρόσωπα, από τους υποτιθέμενους χρεώστες συνταξιοδοτηθέντες, χωρίς την συμπλήρωση των υποτιθέμενων, ως απαιτούμενων ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης) μένοντας, μόνο και παρουσιάζοντας την όλη υπόθεση, ως ένα, καθαρά, νομικής φύσεως, ερμηνεία του άρθρου 32 της Υπουργικής Αποφάσεως 1Φ.20210/4231/152/427 Β’/3-3-2004, περιορίζοντας το πρόβλημα, μόνο, στους ασφαλισμένους των νέων περιοχών του ΤΕΑΠΥΚ και όχι ευρύτερα, σε όλους τους ασφαλισμένους βενζινοπώλες είτε είναι, στις παλαιές περιοχές, είτε είναι στις νέες περιοχές, όπως αναφέρει, στην 682/10-11-2017 Έκθεση Ελέγχου, που συνέταξε.

Αλλά όλα αυτά, προς το παρόν, είναι αρκετά. Ως εκ τούτου, πρόκειται να υπάρξει συνέχεια.