9/2025. Η χώρα βαδίζει, στραβά, όπως δείχνει η δημοσκόπηση της “Metron Analysis” του Στράτου Φαναρά, με ένα πολυδιασπασμένο κομματικό σκηνικό. Και δυστυχώς θα συνεχίσει να βαδίζει, στραβά, με μια κυβέρνηση, όπως αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία οδηγείται, στην εκλογική της συρρίκνωση, χωρίς να έχει απέναντί της, κάποιον σοβαρό πολιτικό αντίπαλο, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας μετράει το μπόι του και το βρίσκει, έτσι όπως αυτό είναι· δηλαδή ανεπαρκές.

 

Καθώς ο Σεπτέμβριος προχωρεί, το κλίμα, που επικρατεί, στην ελληνική κοινωνία, που βαδίζει, προς την μετακαλοκαιρινή περίοδο, η δημοσκόπηση της Metron Analysis του Στράτου Φαναρά, καταγράφει την συνέχεια της δημοσκοπικής πτώσης της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι εξαγγελίες του οποίου, στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, δεν άγγιξαν την ελληνική κοινωνία και δεν βελτίωσαν την εικόνα της κυβέρνησης.

Έτσι, στην πρόθεση ψήφου, τα ερείπια του ελληνικού κομματικού σκηνικού η δημοσκόπηση αυτή καταγράφει την, παρακάτω, εικόνα :

ΝΔ 21,8%
ΠΑΣΟΚ 10,5%
Ελληνική Λύση 9,2%
Πλεύση Ελευθερίας 7,9%
ΚΚΕ 6,3%
ΣΥΡΙΖΑ 4,8%
Φωνή Λογικής 3,2%
ΜέΡΑ25 3,2%
Σπαρτιάτες 0,3%
Νέα Αριστερά 1,9%
Κίνημα Δημοκρατίας 
Νίκη 1,5%

με την λεγόμενη “αδιευκρίνιστη ψήφο”, να φθάνει, στο 12,6%, ποσοστό, το οποίο είναι χαμηλό και δείχνει ότι η μεγάλη μάζα του εκλογικού σώματος έχει πάρει τις αποφάσεις του.

Στην εκτίμηση της τελικής ψήφου, η κατάσταση δεν αλλάζει και διαμορφώνεται, ως εξής :

ΝΔ 28,2%
ΠΑΣΟΚ 13,6%
Ελληνική Λύση 11,8%
Πλεύση Ελευθερίας 10,2%
ΚΚΕ 8,1%
ΣΥΡΙΖΑ 6,2%
ΜέΡΑ25 4,2%
Φωνή Λογικής 4,1%
Νέα Αριστερά 2,5%
Κίνημα Δημοκρατίας 2,2%
Νίκη 1,9%
Σπαρτιάτες 0,4%
Λοιπά 6,6%

Στο, παραπάνω, βίντεο, το οποίο αξίζει οι αναγνώστες να το παρακολουθήσουν, περιγράφω, αναλυτικά την επικρατούσα κατάσταση, στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό και τις προοπτικές, που ανοίγονται, για το μέλλον, οι οποίες φυσικά παραμένουν αρνητικές και συνεχίζουν να ακολουθούν το μονοπάτι του αδιεξόδου, μέσα στο οποίο έχουν εμπλακεί η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία, με την έλευση της ελληνικής κρατικής χρεοκοπίας του Απριλίου του 2010 και τον μνημονιακών πολιτικών, που ακολούθησαν και οι οποίες συνεχίζονται, χωρίς να υπάρχει κάποιο ορατό μέλλον τερματισμού αυτής της καταστροφικής πορείας, την οποία βαδίζει ελληνική κοινωνία.

Αυτό, άλλωστε, είναι και το πρόβλημα της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, που βρίσκονται, σε μία καθοδική πορεία, εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι οι διαχειριστές της διαδικασίας της πτώσης του βιοτικού επιπέδου των ελλήνων πολιτών ως αποτέλεσμα της πολιτικής, που είναι υποχρεωμένες να πας ακολουθήσουν, σύμφωνα με τις επιταγές και τις κατευθύνσεις, που ορίζουν οι ευρωθεσμικοί δανειστές και φυσικά οι κυβερνήσεις του Βερολίνου και κατά δεύτερο λόγο, του Παρισιού, το οποίο, άλλωστε, βρίσκεται, μέσα στην δική του πολιτικοοικονομική δίνη, εν όψει, του επερχόμενου κινδύνου μιας γαλλικής χρεωκοπίας, την οποία, εκ των πραγμάτων, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν μπορεί και δεν πρόκειται να αφήσει να πραγματοποιηθεί, αντίθετα, με ό,τι έγινε, στην περίπτωση της Ελλάδας, περισσότερο, από 15 χρόνια, προηγουμένως.

Σ

Το αδιέξοδο, μέσα στο οποίο έχει εμπλακεί η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, περιγράφεται, παραστατικότατα, στους, παραπάνω, πίνακες, όπου και η κυβέρνηση και το κυβερνητικό κόμμα και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως πρωθυπουργός, εμφανίζουν μια πολύ μεγάλη αρνητική εικόνα, στην ελληνική κοινωνία, μια επιδείνωση, η οποία πρόκειται να συνεχιστεί και έχει, ήδη, επιβεβαιωθεί, βέβαια, κατά την διάρκεια των τελευταίων δύο ετών και αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει, διότι αυτές είναι οι υποχρεώσεις των κυβερνητικών διαχειριστών της ασκούμενης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, που επιβάλλονται, από την παραμονή της χώρας, στην ευρωζώνη και την χρήση του ευρώ, ως νομίσματος της χώρας. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και αυτή η σκληρή πραγματικότητα δεν πρόκειται να αλλάξει, όσο και αν προσπαθεί η κυβέρνηση να σουλουπώσει μια κατάσταση, η οποία είναι ασουλούπωτη.

Άλλωστε, την μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, σε ένα επίπεδο, το οποίο φθάνει, στο 83%, αυτό, που την απασχολεί και μπορώ να πω ότι, κυριολεκτικά, την καίει, είναι η κακή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και η επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού πληθυσμού, η οποία επιδείνωση δεν πρόκειται να σταματήσει.

Το ελληνικό δημόσιο χρέος και οι υποχρεώσεις στήριξης του ευρώ, ως σκληρού νομίσματος, υπαγορεύουν αυτή την οικονομική και κοινωνική πολιτική, που ακολουθεί κυβέρνηση και την οποία θα ακολουθήσουν και οι επόμενες κυβερνήσεις, μετά από αυτήν. 

Έτσι, το πρόβλημα του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι οι αντίπαλοί του, όπως έχω γράψει πάρα πολλές φορές. Το πρόβλημα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ο κακός εαυτός του και η κακή κυβέρνηση, που έχει σχηματίσει και η οποία εφαρμόζει αυτές τις πολιτικές, που βυθίζουν την ελληνική κοινωνία, στην κατάσταση μιας οικονομικής ανέχειας.

Και φυσικά, όπως έχω γράψει και στο παρελθόν και όπως φαίνεται και στην παρούσα δημοσκόπηση, ούτε και η δημιουργία ενός κόμματος, από τον Αλέξη Τσίπρα πρόκειται να αλλάξει τα πράγματα· εάν δημιουργηθεί ένα τέτοιο κόμμα, διότι ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες του εγχειρήματος, που επιθυμεί να πραγματοποιήσει και να κατέβει, στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Έτσι, παραμένει διστακτικός, επειδή μετράει το μπόι του και βλέπει ότι αυτό δεν είναι επαρκές, για να μπορέσει να εμφανιστεί, ως το αντίπαλο δέος, απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Βέβαια, εάν δημιουργήσει ο Αλέξης Τσίπρας κόμμα, πριν τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, είναι σαφές ότι θα ανακατέψει την τράπουλα και θα ταράξει τα ύδατα, στον χώρο της αριστεράς, καθώς θα απορροφήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, που παραπαίει και την Νέα Αριστερά ενώ η εμφάνιση αυτού του κόμματος πρόκειται να έχει σημαντικές επιπτώσεις και στα υπόλοιπα κόμματα της αριστεράς, πλην του ΚΚΕ, δηλαδή, στην Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου και το ΜΕΡΑ 25 του Γιάννη Βαρουφάκη.

Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, είναι σαφές ότι και αυτό βρίσκεται, σε πολύ δύσκολη θέση, παρά την κατάρρευση της ευρύτερης αριστεράς που επήλθε, με τα συντρίμμια του ΣΥΡΙΖΑ, στις διπλές βουλευτικές εκλογές του 2023 και της πολυδιάσπασης του κόμματος αυτού, που ακολούθησε, με αποτέλεσμα, τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται, σε ποσοστά, τα οποία είναι τόσο χαμηλά,  που να αποτελεί ερώτημα το, εάν θα μπορέσει να φθάσει, στο ποσοστό του 3%, στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, ούτως ώστε να μπορέσει εισέλθει, στο νέο κοινοβούλιο. 

Το ΠΑΣΟΚ, παρά ταύτα, δεν πείθει, για τον απλούστατο λόγο ότι έχει χρεωθεί την ελληνική κρατική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010, για την οποία δεν έχει κάνει καμμία αυτοκριτική και παρουσιάζει ένα πρόγραμμα, που δεν είναι πειστικό, αφού είναι γνωστό ότι αυτό, που, τελικά, θα πραγματοποιηθεί σε μια συμμαχική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την Νέα Δημοκρατία, δεν θα αλλάξει την φορά των πραγμάτων, αφού η κυβέρνηση, αυτή θα συνεχίσει να λειτουργεί, ως επιστάτης και εφαρμοστής των εντολών, που έρχονται, από τους ευρωδανειστές.

Έτσι έχουν τα πράγματα και δεν πρόκειται να αλλάξουν, επί της ουσίας, όσον αφορά τις ακολουθούμενες οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, από την παρούσα κυβέρνηση και από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση, στην θέση της. 

Το κατά πόσον είναι δυνατόν να αλλάξει το τοπίο στο ελληνικό κομματικό σκηνικό, είναι κάτι, που θα το δούμε, είτε δημιουργηθεί ένα νέο, από τον Αλέξη Τσίπρα ή και από τον Αντώνη Σαμάρα, είτε όχι. 

Έτσι, παραπέμποντας και πάλι, το αναγνωστικό κοινό, στο αρχικό βίντεο, που έχω αναρτήσει, στο σημερινό δημοσίευμα, σταματώ, εδώ, διότι τα παρουσιαζόμενα στοιχεία είναι τόσο καθαρά, που ο περισσότερος σχολιασμός τους καταντά να είναι πλεονασμός. 

Η χώρα βαδίζει, στράβα και θα συνεχίσει να βαδίζει στραβά. 

Δυστυχώς.