Από την Βαβυλωνία (20ος-17ος αιώνες πΧ), στο χρυσό τσεκούρι του Αρκαλοχωρίου (1450 πΧ - 1500 πΧ), στο φλογοβόλο των Βοιωτών και στην “Γη του Θεού”, στην Περσία, τον 5ο αιώνα πΧ, στο Χλεμούτσι της Nova Frankia, τον 13ο αιώνα μΧ, στην Ακρόπολη το 1842, στην Αθήνα (1853-2020), στους Καταρράκτες του Νιαγάρα (1911-2024), στον «Καφέ Λουμίδη» (1938-2022), στο μπακάλικο της Ανδρίτσαινας, το 1960, στην Διώρυγα της Κορίνθου, στην Μακεδονία της Βραζιλίας, στους “Επτά Γίγαντες” και στο Κόμι της Ρωσίας, το 2024 και μετέπειτα (134).

 

 

Είχε, έχει και θα εξακολουθεί να έχει δίκιο, εις το διηνεκές…



Ευρηματικό, διασκεδαστικό και επιτυχέστατο…


20ος-17ος αιώνες πΧ. Βαβυλωνία, Μεσοποταμία, (σημερινό Ιράκ). Πήλινη πλάκα, με κείμενα, στην σουμερική σφηνοειδή γραφή και στην ακκαδική γλώσσα (που κατατάσσεται, στις ανατολικές σημιτικές γλώσσες). Αναφέρει την κόρη του βασιλιά του βαβυλωνιακού κράτους Σαργκόν, την Ενχεντουάννα, η οποία παρουσιάζεται, ως η πρώτη γυναίκα συγγραφέας.


1450 πΧ - 1500 πΧ Αρκαλοχώρι, Κρήτη. Χρυσό τσεκούρι, με γραμμική γραφή, στην αριστερή πλευρά. βρέθηκε, σε σπήλαιο και ίσως, ήταν αφιερωμένο, στην Δήμητρα. Τώρα εκτίθεται, στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης.



1300 πΧ - 1200 πΧ Ρόδος. Χρυσό σφραγισμένο δακτυλίδι της Μυκηναϊκής Εποχής. Βρέθηκε, από την ιταλική αρχαιολογική σχολή, μαζί με ένα πλήθος κτερισμάτων, στις ανασκαφές, στην νεκρόπολη της Ιαλυσό, το 1927. Στην εποχή της γερμανικής Κατοχής των Δωδεκανήσων (1943-1944), έγινε αντικείμενο αρχαιοκαπηλίας, αλλά, τελικά, επέστρεψε, στο νησί.



600 πΧ. Εσκί Σεχίρ, Μικρά Ασία, αρχαία Φρυγία, Τουρκία. Το Μνημείο, προϊόν του πολιτισμού των Φρυγών, που υποτίθεται ότι συνδέεται, με τον Μίδα.



5ος αιώνας πΧ. Βοιωτία. Το φλογοβόλο των Βοιωτών. Είναι το πρώτο , στην Ιστορία και, κατ’ αρχήν, χρησιμοποιήθηκε, στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, για την καύση των ξύλινων τειχών του Δηλίου (το σημερινό Δήλεσι). Αργότερα, χρησιμοποιήθηκε και κατά πέτρινων οχυρώσεων, στους λίθους των οποίων προξενούσε ρήγματα, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών, που αναπτύσσονταν.




5ος αιώνας πΧ. βορειοδυτική Περσία. Κερμανσάχ Όρος Μπαχιστούν (Μπαγκίστανον, κατά την παλαιά περσική γλώσσα : Μπαγκαστάν, που σημαίνει «Η Γη του Θεού»). Η περσική “Rosetta Stone”, που είναι έργο του Δαρείου Α’, είναι γραμμένη, σε τρεις γλώσσες (Περσικά, Ελαμιτικά και Βαβυλωνιακά), υπήρξε το βασικό κλειδί, για, την ανάγνωση της σφηνοειδούς γραφής.


 


530 πΧ - 520 πΧ. Πειραιάς. Το χάλκινο άγαλμα του “Απόλλωνα του Πειραιά”.



420 πΧ - 400 πΧ. Αθήνα. Ένα μικρό στολίδι κατασκευασμένο, από τον Δεξάμενο, από την Χίο. Είναι ένα, από τα τέσσερα έργα του, που διασώζονται και το όνομά, αναγράφεται, πίσω, από τον δίφρο (το σκαμνί), που κάθεται η γυναίκα.. η οποία βλέπει το πρόσωπό της, στον καθρέπτη, που βαστάει, μπροστά της η υπηρέτρια του σπιτιού. Ο
 Δεξάμενος εργάστηκε, στην Αθήνα και ειδικεύτηκε, σε έργα μικρής κλίμακας. 




5ος αιώνας πΧ (τέλη) - 4ος αιώνας πΧ (αρχές), ιερό Καβείρων, αρχαία Θήβα. Ειδώλιο, από τερακότα, του μονόφθαλμου γίγαντα Πολύφημου, ο οποίος ξαπλωμένος κρατάει μια κούπα, με κρασί. Το εύρημα έγινε προϊόν αρχαιοκαπηλίας και από το 1901, βρίσκεται, στο Μουσείο Καλών Τεχνών, της Βοστώνης (ΗΠΑ).




375 πΧ Ιδάλιο, Κύπρος. Η δίγλωσση επιγραφή, στην φοινικική και στην ελληνική αρκαδοκυπριακή συλλαβική γραφή. Ανακαλύφθηκε, στις ανασκαφές, στο ιερό του Απόλλωνα, το 1869. Το φοινικικό κείμενο αποτελείται, από τρεις ελλιπείς γραμμές, με κατεύθυνση γραφής, από τα δεξιά, προς τα αριστερά (αριστερόστροφη). Το ελληνικό κείμενο αποτελείται, από τέσσερεις γραμμές.






4ος αιώνας πΧ (δεύτερο μισό του αιώνα). Αμφίπολη. Δυο γυναικεία ειδώλια, από τάφο.



204 πΧ - 180 πΧ Αίγυπτος. Χρυσό νόμισμα του φαραώ Πτολεμαίου Δ’ του Ευπάτορα. Κόπηκε, από τον γιο του Πτολεμαίο Ε’ τον Επιφανή. Βρέθηκε, το 2018, στην περιοχή του Νείλου.




5ος αιώνας μΧ (μέσα αιώνα). Θεσσαλονίκη. Ο πύργος του Ορμίσδα, που κατασκευάστηκε,  στην εποχή του Θεοδόσιου Α’, χαρακτηρίζεται, από την πλίνθινη επιγραφή, στο ανατολικό επάνω μέρος του πύργου και η οποία αναφέρει: «…τείχεσιν αρρήκτοις Ορμίσδας εξετέλεσε την δε πόλι(ν) χείρας έχων καθαράς…».



11ος αιώνας μΧ (τέλη) - 12ος αιώνας μΧ (αρχές). Βυζαντινή Θεσσαλονίκη. Τετραευάγγελο, περγαμηνός κώδικας.



13ος αιώνας. Πριγκιπάτο της Αχαΐας. Nova Frankia, Πελοπόννησος. Το Χλεμούτσι, το Chateau Claremont των Φράγκων του Γοδεφρείδου Βιλλεαρδουίνου. Αποτελούσε το καύχημα των Φράγκων και η Πελοπόννησος, εκείνη την εποχή, ήταν ονομαστή, στην Ευρώπη, ως Nova Frankia. Για να το κατασκευάσει, ο Βιλλεαρδουίνος ήλθε, σε ρήξη, με τον καθολικό κλήρο της περιοχής, επειδή χρησιμοποίησε τις προσόδους, από τα κτήματα (η καθολική εκκλησία είχε πολλά κτήματα, τότε), αλλά, τελικά, κατάφερε να κτίσει το Chateau Clermont, στην Ηλεία. Αργότερα, οι Ενετοί το ονόμασαν Castel Tornese, επειδή θεωρήθηκε ότι, εκεί, ήταν το φράγκικο νομισματοκοπείο των Τορνεσίων.




1842 Ακρόπολη.



1853 Αθήνα, Μοναστηράκι. Η οδός Άρεως, με συντριβάνι. Αριστερά το τζάμι Τζισταράκη, του 1759, δίπλα του η Βιβλιοθήκη του Αδριανού. Το εκκλησάκι «Άγιοι Ασώματοι, στα σκαλιά» έχει κατεδαφιστεί, από το 1842, λόγω ανασκαφών. Στο βάθος, είναι οι φυλακές της παλιάς Στρατώνας του 1780, που υπήρχαν, μέχρι το 1929 και η Ακρόπολη.


1868 Αθήνα, Λυκαβηττός.


17/2/1869 Αθήνα. Εκτελείται το πρώτο δοκιμαστικό δρομολόγιο του ατμοκίνητου αστικού σιδηροδρόμου Αθήνας - Πειραιά.




1858 Γαλλία. Νόμισμα 10 γαλλικών φράγκων της εποχής του Ναπολέοντα Γ’




1883 Γαλλία. Νόμισμα ενός γαλλικού φράγκου.





1931 Γαλλία. Νόμισμα ενός γαλλικού φράγκου.


1880-1890 Αθήνα. Οι πρώην ταραμοπώλες, σε αποκριάτικη γιορτή.



1890 (δεκαετία). Κίνα. Μια Κινέζα, που μεγάλωσε, με δεμένα τα πόδια της, από την παιδική ηλικία. Αυτό ήταν η παραδοσιακή πρακτική, για τις Κινέζες. Τα τροποποιημένα πόδια, που προέκυπταν, αναφέρονται, ως «πόδια λωτού». Το 2007 εξέλειψαν και οι τελευταίες Κινέζες, που είχαν υποστεί αυτή την βασανιστική διαδικασία.



1890 Αθήνα. Ο Ιλισός ποταμός, με τα βρωμόνερα, στο ύψος του Παναθηναϊκού Σταδίου. Αριστερά, ο γυμνός, από δένδρα, λόφος του Αρδηττού και μπροστά, η παλιά τρίτομη γέφυρα του Όθωνα. Σήμερα, στην θέση αυτή, είναι η Βασιλέως Κωνσταντίνου. Η φωτογραφία, στην αρχική μαυρόασπρη έκδοση και στην σύγχρονη έγχρωμη επανέκδοσή της.





1891 - 1893 O Benito Amilcare Mussolini, σε παιδική ηλικία.



 

1899 (κατασκευή). Νέα Υόρκη. Η Πανεπιστημιακή Λέσχη της Νέας Υόρκης. Βιβλιοθήκη, στο University Club, στην 5η Λεωφόρο (54η οδός). Ο εσωτερικός χώρος είναι, όντως, εκθαμβωτικός.




1900 (δεκαετία). Ακρόπολη. Στην θέα, το Ερέχθειο και πίσω του, το όρος Αιγάλεω. Σε πρώτο πλάνο, ένας άνδρας ντυμένος, με φουστανέλα.





1910 (δεκαετία) Αθήνα. 
Πλατεία Ομονοίας. Ξενοδοχείο «Εξέλσιορ».
Ιππήλατα τραμ, κάρα και άμαξες (ταξί της εποχής), επί της πλατείας. Το Ξενοδοχείο «Excelsior (του 1910-1914 του Ernst Ziller). Το κτήριο υπάρχει και σήμερα, από το 1981, έως και πρόσφατα, στέγαζε την Εθνική Τράπεζα και σήμερα, στο ισόγειό του, φιλοξενεί διάφορα καταστήματα (κινέζικα), με καλλυντικά και εποχιακά είδη. Στο μέσον, δεξιά, η οδός Πανεπιστημίου.



1911 Νιαγάρας (Νέα Υόρκη, ΗΠΑ - Οντάριο), Καναδάς. Οι Niagara Falls παγωμένοι.


2024 Οι Niagara Falls, σε κανονική ροή.




1898-1913 Παρνασσός. Κάτοικοι της περιοχής.


1900 Αθήνα. Η οδός Πειραιώς.


1906 Αθήνα. Το τραμ Σύνταγμα - Παγκράτι, στην γέφυρα του Ιλισού, με φόντο το Παναθηναϊκό Στάδιο.


1910 Αθήνα, Ομόνοια. Ο σαλεπιτζής εξυπηρετεί τον πελάτη του.



1916 Πειραιάς, λιμάνι.


1920 (δεκαετία). Αθήνα. Η Νίτσα Τσαγανέα, στα νιάτα της. Γεννήθηκε και πέθανε, στην Αθήνα, περνώντας την ηλικία των 100 ετών (17/2/1902 - 30/4/2002). Παλιά τροτσκίστρια. Πριν τον Χρήστο Τσαγανέα, ήταν σύζυγος του Γιώργου Βιτσώρη, που την μύησε, στον τροτσκισμό. 


1920 Ρόδος, Παλιά Πόλη, ιταλική Κατοχή. Η είσοδος της Θαλάσσιας Πύλης, με ξένους τουρίστες.





1922 Αθήνα. Πλατεία Δημοπρατηρίου. Στο βάθος, το κτήριο (οδός Μητροπόλεως 55 και Αιόλου) υπάρχει, ακόμη.



  

1930 (πρώτο μισό της δεκαετίας). Αθήνα, Περισσός. Το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής μουσικών δίσκων της “Columbia”. Λειτούργησε, από το 1931, έως το 1990.



1930 (δεκαετία) Αγρίνιο. Στην ταβέρνα του Σπανού, η «παρέα της γκρίνιας».


1935 Αθήνα.


1935 Αθήνα. Οδοί Σταδίου και Κοραή.






1938 - 2022 Αθήνα. Το πατάρι του Λουμίδη. Στην αρχή, η πρώτη διαφήμιση του καταστήματος, στις 11/1/1938.

Το 1910.
Τρία αδέλφια, από την Κάρυστο, ο Αντώνης, ο Νίκος και ο Ιάσων Λουμίδης, αφήνουν την γενέτειρά τους, αναζητώντας εργασία, στον Πειραιά. Ύστερα από αρκετές προσωρινές δουλειές, ανοίγουν ένα παντοπωλείο, με αποικιακά προϊόντα και καταπιάνονται, με την δύσκολη διαδικασία της παρασκευής και του καβουρδίσματος του καφέ, χρησιμοποιώντας τα «πρωτόγονα» μέσα της εποχής.
Το 1920.
Καρπός της πολύτιμης γνώσης και εμπειρίας, που απέκτησαν, κατά την πρώτη δεκαετία, ήταν, φυσικά, η απόφαση να επενδύσουν όλες τις οικονομίες τους, στο πρώτο κατάστημα, που θα ήταν, αποκλειστικά, αφιερωμένο, στην πώληση φρεσκοκομμένου καφέ. Με έδρα την οδό Ρετσίνα, δημιούργησαν, σταδιακά, το πρώτο δίκτυο, κατ’οίκον, διανομών, με κάρα, πωλώντας καφέ, στις γειτονιές του Πειραιά.
Το 1923.
Οι αδελφοί Λουμίδη αποφασίζουν να επεκταθούν, εγκαινιάζοντας ένα νέο κατάστημα, στην οδό Τσαμαδού. Με μεράκι, αφοσίωση και στόχο την ασύγκριτη ποιότητα, επέμεναν, στο σωστό, ομοιόμορφο καβούρδισμα του καφέ, για να αποκτήσει σταθερό χρώμα και να μη χαθεί κανένα, από τα πολύτιμα χαρακτηριστικά του.
Το 1928.
Ιδρύουν την εταιρεία «Α. Λουμίδης και ΣΙΑ», που προωθεί τον καφέ Βραζιλίας και το 1932, εγκαινιάζουν το Καφεκοπτείο, στην καρδιά της Αθήνας, στο σημείο, όπου, μέχρι πρότινος, βρισκόταν το καφενείο του Γιάννη Χάφτα. «Καφέ Βραζιλίας, σαν θέλεις να πιεις / Και κέφι να κάνεις, ωσάν μερακλής / Στο δρόμο Αιόλου, μες στα Χαφτεία /Λουμίδης & Σία», έγραψε ο ποιητής Γεώργιος Σουρής.
Το 1932.
Ο καφές Λουμίδη γίνεται, ευρέως, γνωστός και αποσπά διεθνείς διακρίσεις, σε εκθέσεις, στην Ιταλία και την Γαλλία. Η επιχείρηση επεκτείνεται, ακόμη, περισσότερο, με την ίδρυση του πρώτου καφεκοπτείου, στην Θεσσαλονίκη και δύο, ακόμη, να ακολουθούν, ως το τέλος του Μεσοπολέμου.
Το 1938.
Πολύ μελάνι έχει χυθεί, για το κατάστημα – καφενείο «Πατάρι του Λουμίδη» της Σταδίου : όλα τα γνωστά ονόματα της λογοτεχνικής, καλλιτεχνικής και δημοσιογραφικής Αθηναϊκής σκηνής συχνάζουν και συζητούν, εκεί, τα δρώμενα της εποχής, πίνοντας καφέ Λουμίδη.
Το 1955.
Εγκαινιάζεται, στα Χαυτεία, το «Ελληνικό Σπίτι του Καφέ» και έναν χρόνο, αργότερα, ιδρύεται, ακόμη, ένα κατάστημα, στην καρδιά της στεγασμένης αγοράς τροφίμων.
Το 1958.
Ίδρυση της «Ελληνικής Βιομηχανίας Σοκολάτας – Κακάο Λουμίδη» και ανέγερση του υπερσύγχρονου εργοστασίου, στην Λεωφόρο Αθηνών.
Το 1961.
Η αίγλη και η υψηλή αισθητική των Καφεκοπτείων Λουμίδη εντυπωσιάζει και εγκωμιάζεται, στα εγκαίνια του νέου ιδιόκτητου καταστήματος, στην οδό Τσαμαδού, στον Πειραιά.
Το 1969.
Ακόμη, ένα νέο Καφεκοπτείο Λουμίδη, στην Θεσσαλονίκη είναι γεγονός! Στην οδό Ερμού 22, διατίθενται, πλέον, περισσότερα, από 300 είδη καφέ και σοκολατοποιΐας.
Το 1974.
Εγκαινιάζεται το σύγχρονο εργοστάσιο βιομηχανικής παραγωγής τυποποιημένου καφέ, στα Οινόφυτα Βοιωτίας.
Το 1987.
Η Λουμίδης Α.Ε., που παράγει και διανέμει τον συσκευασμένο καφέ «Παπαγάλο», εξαγοράζεται από την Nestle S.A. H οικογένεια Λουμίδη συνεχίζει να δραστηριοποιείται, επιχειρηματικά, στο δίκτυο των καταστημάτων και τα καφεκοπτεία.
Το 1995.
Επαναλειτουργεί το καφεκοπτείο της Θεσσαλονίκης, ενώ ξεκινά η λειτουργία αυτόνομων Καφεκοπτείων Λουμίδη (shop in shop), στις αλυσίδες supermarkets Carrefour και ΑΒ Βασιλόπουλος.
Το 1998.
Το δίκτυο των καφεκοπτείων, αναπτύσσεται, πανελλαδικά, αλλά και με συνεργασίες Franchise.
2012.
Κλείνοντας, σχεδόν, έναν αιώνα παρουσίας, στον Πειραιά, το Καφεκοπτείο Λουμίδη μετακομίζει, στο ανακαινισμένο Μέγαρο Πολίτη.
Το 2015.
Μετά από 20 χρόνια λειτουργίας, το καφεκοπτείο της οδού Κομνηνών, στην Θεσσαλονίκη, ανακαινίζεται, πλήρως.
Το 2016.
Μετά από 88 χρόνια συνεχούς παρουσίας, στην αγορά της Ομόνοιας, το ιστορικό καφεκοπτείο ανακαινίζεται.
Το 2017.
Το καφεκοπτείο, στο Μαρούσι, ανακαινίζεται και μεταφέρεται, σε νέο κεντρικό σημείο, στον αριθμό 20 του πεζόδρομου Ερμού.


1939 Αθήνα, περιοχή Αγίου Μελετίου. Το όρυγμα, από όπου θα περάσει, αργότερα, ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος, για Κηφισιά. Αριστερά και δεξιά, η Λεωφόρος Ιωνίας.


10/1941 Μπάμπι Γιαρ, Ουκρανία. Κατοχή. Ο γερμανικός στρατός εποπτεύει την σφαγή των Ουκρανών και Ρώσων Εβραίων, από τους Ουκρανούς συνεργάτες των ναζί.



1940 (δεκαετία· πιθανώς). Αθήνα. Η Ακρόπολη, σε λήψη από την συμβολή των οδών Διονυσίου Αρεοπαγίτου και Αποστόλου Παύλου. Ο δρόμος είναι, ακόμη, χωμάτινος. Αριστερα, διακρίνεται ένα κτίσμα (ίσως, καφενείο), το παλιό τραμ και περαστικοί.


1940 (δεκαετία). Μοσχάτο. Ένα από τα πρώτα ταξί, στην Αθήνα.


1950 (δεκαετία). Αθήνα, Πλατεία Συντάγματος. Οδός Πανεπιστημίου,  «Μέγαρο Παπούδωφ». Ανέγερση 1874, πρόσθεση όροφου 1921, κατεδάφιση 1971.

Το μέγαρο Παπούδωφ κατασκευής του 1874, βρισκόταν, στην συμβολή των οδών Βασιλίσσης Σοφίας, και Πανεπιστημίου. Ανήκε στον Αριστείδη 
Παπούδωφ
, ο οποίος διέμενε, σε αυτό  με την σύζυγο του Αλεξάνδρα Παπούδωφ. Αργότερα, το κτήριο πέρασε, στην κυριότητα του επιχειρηματία Ν. Αθανασούλη και αργότερα, στο ελληνικό κράτος, όπου και χρησιμοποιήθηκε, για αρκετά χρόνια, ως Αστυνομική διεύθυνση Αθήνας. Μετά το 1960, ξεκίνησε η συζήτηση για την κατεδάφιση του, η οποία και έγινε, μετά από μια δεκαετία. Στην θέση του, ανεγέρθηκε το ξενοδοχείο «Astir Palace». Σήμερα, στην θέση του, είναι τα γραφεία του υπουργείου Εξωτερικών και κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας.


1954 Ρουμανία. Ο χειρότερος χειμώνας, στην χώρα αυτή.




1957 Κάρυστος. Στον χωματόδρομο της οδού Ελλήνων Αμερικής.


1950 - 1960. Πέραμα. Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη.


1960 Αθήνα, οδός Φιλελλήνων, Πλατεία Συντάγματος.


1960 Ανδρίτσαινα. Το μπακάλικο του Πανάγου Σταθόπουλου. Τότε, κυριαρχούσαν οι κονσέρβες και τα όσπρια, σε τσουβάλια, χύμα.



1960 (αρχές δεκαετίας). Αθήνα. Η βόλτα της Κυριακής, με το τρίκυκλο.



1960 (δεκαετία) Μιλάνο, Ιταλία. O Luchino Viscondi di Modrone και ο Νικηφόρος Νανέρης.





1960 (δεκαετία). Αθήνα, ο
δός Πανεπιστημίου. Πλάνο, από την πάνω πλευρά της Πανεπιστημίου.

1962 Αθήνα. Αμπελόκηποι.

Η κυκλική πλατεία, στην συμβολή των λεωφόρων Αλεξάνδρας, Κηφισίας, και Βασιλίσσης Σοφίας. Οι 3 πολυκατοικίες, απέναντι, παραμένουν ίδιες και σήμερα. Δεξιά, διακρίνεται η Βίλα Μαργαρίτα (του 1900), στην συμβολή των Λεωφόρων Βασιλίσσης Σοφίας και Μεσογείων. Κατεδαφίστηκε, το 1972. Σήμερα, στην θέση της, υπάρχει ένα 9όροφο κτήριο, όπου στεγάζονται γραφεία της Εθνικής Τράπεζας. Πίσω από τα κτήρια, διακρίνεται ο Υμηττός.



18/9/1964 Αθήνα, Μητρόπολη. Από τον γάμο του βασιλιά Κωνσταντίνου Β’, με την Άννα-Μαρία.



1960 (δεκαετία). Αθήνα, Οδός Σταδίου. Πλατεία Κλαυθμώνος.

Δεξιά, η οδός Σταδίου και Κοραή. Επί της οδού Σταδίου, το δεύτερο κτήριο είναι της Εθνικής Τράπεζας.



1965 Αθήνα. Ραδιοθάλαμοι Ζαππείου. Ο Χριστόφορος Νέζερ, η Αντιγόνη Βαλάκου και ο Σταύρος Ξενίδης, σε εορταστική εκπομπή.



1972 - 2020. Αθήνα, Πλατεία Θησείου και Ηρακλειδών, τότε και 48 χρόνια, μετά.


1972 Νεστόριο Καστοριάς. Mercedes 200 D, μοντέλο 1967, με εξαψήφιες πινακίδες.


1976 Θεσσαλονίκη. Ταξί Mercedes Benz 240D Σε 23 χρόνια κυκλοφορίας διάνυσε 4,6 εκατομμύρια χλμ, που είναι ρεκόρ Guinness. H Mercedes ζήτησε το αυτοκίνητο, για το μουσείο της και δώρισε, στον ιδιοκτήτη του, ένα καινούργιο Μercedes C200 CDI.





1970 (κατασκευή δεκαετίας). Τασμανία, Αυστραλία. Το επιβλητικό φράγμα Gordon, ύψους 140 μέτρων, στον ομώνυμο ποταμό.





Ιούλιος 1986 και 1987. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη μόνη και με τον Κώστα Σπυρόπουλο.



1990 (δεκαετία). Αθήνα. Η Μαίρη Χρονοπούλου, με τον Νίκο Σταγόπουλο. 

Τί είναι αυτός ο, τότε, νεαρός; Ηθοποιός. Είχαν, εκείνη την εποχή, ερωτική σχέση.


2024 Διώρυγα της Κορίνθου. Κατασκευή 1881-1893. Μήκος 6.346 μέτρα, πλάτος, στην επιφάνεια της θάλασσας, πλάτος 24,6 μέτρα, βάθος 8 μέτρα, ύψος τοίχου 79 μέτρα. Το 600 πΧ, ο τύραννος της Κορίνθου Περίανδρος επιχείρησε να κατασκευάσει την διώρυγα, αλλά το έργο εγκαταλείφθηκε.



2024 Βραζιλία. Η Μακεδονία του Αμαζονίου. Εκεί, υπάρχει μια ινδιάνικη φυλή, η οποία έχει το όνομα Macedo. Όταν οι Ινδιάνοι αυτής της φυλής προσηλυτίστηκαν, στον χριστιανισμό, διαβάζοντας τα κείμενα του ευαγγελίου και τις επιστολές του Παύλου προς τους Θεσσαλονικείς, εντυπωσιάστηκαν, από την αναφορά, στο όνομα Μακεδονία, κάτι που θεώρησαν, ως θεϊκό σημάδι, που αφορούσε τους ίδιους. Έτσι, το 1975 ονόμασαν το χωριό τους Μακεδονία.


2024 Αυτόνομη περιοχή Κόμι, Ρωσία. Οι “επτά γίγαντες”, στα Ουράλια όση. Πρόκειται, για σχηματισμούς βράχων, ύψους 30, έως 42 μέτρα.


2025 Αραβικά Εμιράτα. Το αεροπλάνο Α380. Είναι 570 τόνοι, στον αέρα, σε ύψος 13 χλμ, με ταχύτητα 1.000 χλμ την ώρα. Οι δεξαμενές του είναι χωρητικότητας 324 τόνων καυσίμων και αποτελεί το μεγαλύτερο επιβατικό αεροσκάφος, στον κόσμο, αφού, στους δυο ορόφους του μπορεί να μεταφέρει, έως 823 επιβάτες.



20/2/2025 Σκίτσο του Soloup. Έξυπνο και διασκεδαστικό.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Παρουσιάζοντας, τμηματικά, το περιεχόμενο του σχεδιάσματος της μήνυσης, για τις παρανομίες, σχετικά, με την “ληστεία” των, υπερβαλλόντως, των ασφαλιστικών κατηγοριών ποσών, που κατέβαλαν οι “νέοι ασφαλισμένοι” και οι ασφαλισμένοι των λεγόμενων “νέων περιοχών” βενζινοπώλες και τις παράνομες επικουρικές συντάξεις των πρατηριούχων υγρών καυσίμων του e-ΕΦΚΑ, λόγω μη συμπλήρωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (1).

2/2024 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο : Κατεξευτελιστικό ψήφισμα καταδίκης του αυταρχικού καθεστώτος φυλαρχίας κράτους της υποσαχάριας Αφρικής του - κατά τους αφελείς χριστιανούς, εκφραστή των “Γωγ και Μαγώγ” - και κατά τον ορθό λόγο, δυνάμενου να αποκληθεί και ως «disordered» Κυριάκου Μητσοτάκη, που έχει αποθρασυνθεί και “έγινε ρόμπα”, για την ανυπαρξία κράτους δικαίου, την αστυνομοκρατία, την ανελευθερία των ΜΜΕ, την κατασκοπεία με το σύστημα “Predator”, τον έλεγχο της ΕΥΠ, από τον ίδιο και την ανισορροπία της κατανομής των εξουσιών, με τον κυβερνητικό έλεγχο, στο δικαστικό σύστημα. (Καιρός ήταν. Άργησε. Πολύ άργησε)…

Θεολογία, ή φιλοσοφία; Πόσο νόημα έχει αυτό το ερώτημα, στην σύγχρονη εποχή; Πάντως, ο Χρήστος Γιανναράς έδειξε ότι, αν και η αντιθετική διάζευξη, μεταξύ τους, είναι, αρκούντως, οριοθετημένη, δεν οδηγεί, σε αλληλοαποκλεισμό.