Δεν είναι, μόνο, η Ουκρανία το επίδικο αντικείμενο, στην αντιπαράθεση των ΗΠΑ, του NATO και της Δύσης, με την Ρωσία. Η Γεωργία, η Μολδαβία και επίσης, η Αρμενία, αποτελούν και αυτές, τμήμα των διεκδικήσεων της Δύσης, απέναντι, στην Μόσχα, η οποία δεν πρόκειται να αφήσει τις χώρες αυτές, έξω από την δική της σφαίρα επιρροής.




Και ενώ ο πόλεμος μαίνεται στο βασικό πεδίο της αντιπαράθεσης της Δύσης, απέναντι στην Ρωσία και φυσικά, αυτό το βασικό πεδίο είναι η Ουκρανία, όμως, οι διεκδικήσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, όπως και ευρύτερα, Δυτικών, επεκτείνονται, επίσης, στην Γεωργία, στην Μολδαβία και στην Αρμενία.

Αυτό, που είναι σαφές, είναι ότι η Μόσχα δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει να υπάρξει οποιαδήποτε αμφιβολία, ως προς τις επιδιώξεις της, όσον αφορά αυτές τις τρεις χώρες και δεν θα επιτρέψει, στην Δύση, να αποσπάσει, από την ρωσική επιρροή και επίβλεψη, τις χώρες αυτές. 

Αποτελούν και οι τρεις τους, χώρους, οι οποίοι προορίζονται να κρατήσουν, σε απόσταση ασφαλείας, το ρωσικό κράτος από τα οπλικά συστήματα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και φυσικά, σε καμία περίπτωση, δεν είναι διατεθειμένη να οπισθοχωρήσει, ούτε ένα βήμα, από αυτήν την κεντρική θέση της, όσον αφορά την άσκηση της εξωτερικής και της αμυντικής πολιτικής της Ρωσίας. 

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι η Δύση, δεν διεκδικεί, ή δεν πρόκειται να διεκδικήσει αυτά, που επιθυμεί. Και αυτά που επιθυμεί, διακαώς είναι να εντάξει και τις τρεις αυτές χώρες, στην σφαίρα της δικής της επιρροής.

Με αυτό το ζήτημα των λοιπών διεκδικήσεων της Δύσης, απέναντι στη Ρωσία, ασχολούμαι, στο αρχικό βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος και φυσικά παροτρύνω τους αναγνώστες να το παρακολουθήσουν, αφού είναι επεξηγηματικό των προθέσεων των δυο πλευρών (Ρωσίας και ΝΑΤΟ), όσον αφορά τις τρεις αυτές χώρες, στις οποίες η Μόσχα διαθέτει την, περίπου, πλήρη υπεροχή, σε σχέση, με την Δύση και το ΝΑΤΟ, με μόνο πεδίο, στο οποίο η Δύση μπορεί να έχει κάποιες ελάχιστες - όμως, υπαρκτές - ελπίδες.

Δεν σκοπεύω να κουράσω τους αναγνώστες, επεκτείνοντας το παρόν κείμενο και για τον λόγο αυτόν, σταματώ, εδώ, προκειμένου να αφήσω το αναγνωστικό κοινό, όσο και όποιο μέγεθος και αν έχει αυτό, να παρακολουθήσει την επιχειρηματολογία, που αναπτύσσω, στο αρχικό βίντεο της παρούσας δημοσίευσης.

Σχόλια

Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ είπε…
Αυτές οι χώρες δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τη Δύση πέρα από την καταστροφή τους, περίπου όπως και η Ελλάδα, πράγμα που το ήξεραν οι Βυζαντινοί Έλληνες

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Παρουσιάζοντας, τμηματικά, το περιεχόμενο του σχεδιάσματος της μήνυσης, για τις παρανομίες, σχετικά, με την “ληστεία” των, υπερβαλλόντως, των ασφαλιστικών κατηγοριών ποσών, που κατέβαλαν οι “νέοι ασφαλισμένοι” και οι ασφαλισμένοι των λεγόμενων “νέων περιοχών” βενζινοπώλες και τις παράνομες επικουρικές συντάξεις των πρατηριούχων υγρών καυσίμων του e-ΕΦΚΑ, λόγω μη συμπλήρωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (1).

Οκτώβριος/Νοέμβριος 1917 : Η Οκτωβριανή εξέγερση, στην Ρωσία 106 χρόνια μετά. Έπρεπε να γίνει η αποφασισμένη, από τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους, εξέγερση των συμβουλίων εργατών και στρατιωτών, στην επαναστατημένη χώρα; Ανεπιφύλακτα, ναι. Το μειοψηφικό, κοινωνικά, κίνημα της πλειοψηφίας της αριθμητικά, ισχνής, αλλά ισχυρής ρωσικής εργατικής τάξης, έστω και υπό γραφειοκρατική καθοδήγηση, είναι, ιστορικά, ένα γεγονός πολύτιμο και προωθητικό, που άλλαξε, αλλάζει και θα αλλάζει τον ρου της παγκόσμιας Ιστορίας.

Η σκοτεινή πλευρά της Οκτωβριανής εξέγερσης του 1917, στην Ρωσία : Ο Βλαντιμίρ Ίλιτς “Λένιν”, ο “Alexander Parvus”, ο Kaiser Wilhelm II’ και οι επωφελείς συμβιβασμοί, καθώς και οι, αμείλικτα, ωμές συνεργασίες, που απέδωσαν, μονόπλευρα, καρπούς, υπέρ του ψυχρού και ψύχραιμου ρεαλιστή ηγέτη των Μπολσεβίκων. (Και τους τα πήρε - των Γερμανών - και έκανε την δουλειά του και την πάτησαν)…