Και μετά την Ουκρανία, τί; (Πού το πάει ο Βλαντιμίρ Πούτιν; Θα υποτάξει ολόκληρη την Ουκρανία; Αυτό είναι όχι, μόνον, πολύ πιθανόν, αλλά περίπου βέβαιο. Πού είναι η ουκρανική άμυνα, πέραν των πυκνοκατοικημένων περιοχών;). Οι Δυτικοί είναι για γέλια και για κλάματα, αφού έδωσαν υποσχέσεις, στον “ακάθαρτο” Βολοντιμίρ Ζελένσκι, τις οποίες δεν μπορούσαν να τηρήσουν.
Φθάνοντας, στην 12η ημέρα της ρωσικής εισβολής, στην Ουκρανία και του πολέμου, που, εκεί, γίνεται, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το ποιοί είναι οι στόχοι της ρωσικής ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων της χώρας και του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Πρέπει δηλαδή να προσδιορίσουμε τα σχέδια, τους στόχους και τους σκοπούς της Μόσχας, όσο είναι δυνατόν να το κάνουμε εμείς, από την απόσταση, στην οποία βρισκόμαστε και από την όποια πληροφόρηση έχουμε, η οποία πληροφόρηση είναι αντιφατική και αμφιλεγόμενη, παρουσιάζοντας έτσι τεράστιες δυσκολίες στην έκφραση μιας σωστής γνώμης.
Μια πρώτη ανάγνωση των σχεδίων, των στόχων και των σκοπών της ρωσικής ηγεσίας την έχω πραγματοποιήσει, σε αυτό εδώ το μπλογκ, στις 24 Φεβρουαρίου, με την έναρξη της ρωσικής εισβολής, αλλά και αρκετά νωρίτερα, στις 26 Δεκεμβρίου 2021 [δείτε τα δημοσιεύματα, με τίτλους : Θα εισβάλει η Ρωσία στην Ουκρανία; Ναι, θα εισβάλει. Το πότε θα το πράξει είναι θέμα επιλογής της ρωσικής ηγεσίας. Και φυσικά, όχι οι αντιδράσεις των ΗΠΑ και της Δύσης, που δεν θα ληφθούν, καθόλου, υπόψιν, όταν έλθει η ώρα. και 2/2022 : Μπορεί να καταφέρει η ρωσική ηγεσία να εντάξει την Ουκρανία, στην σφαίρα επιρροής της Μόσχας; Μπορεί ένα τέτοιο εγχείρημα να είναι αποτελεσματικό; Φυσικά και μπορεί. Ήδη, άλλωστε, με την εισβολή, το επιχειρεί.].
Η συνέχιση των ρωσικών στρατιωτικών επιχειρήσεων, στην Ουκρανία, επιβεβαιώνει, για μία ακόμη φορά, ότι ο σκοπός της ρωσικής ηγεσίας είναι να υποτάξει την χώρα αυτή και ουσιαστικά, να αποδυναμώσει, ή και να διαλύσει το παρόν ουκρανικό κράτος.
Πολλοί αναρωτιούνται, εάν και πότε, έχει σκοπό η ρωσική ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων και ο πρόεδρος Πούτιν να καταλάβουν, στρατιωτικά, το Κίεβο. Αυτό είναι μια πιθανότητα· μπορεί να το καταλάβουν, στρατιωτικά, αλλά αυτό προσπαθούν να το αποφύγουν, τουλάχιστον μέχρι τώρα και για απρόβλεπτο χρονικό διάστημα, από σήμερα.
Είναι λογικό ότι αυτός ο πόλεμος δεν πρόκειται να κρατήσει, επί μακρόν. Υποθέτω ότι είναι θέμα κάποιων ημερών, ίσως και δύο εβδομάδων ακόμη, για να υποκύψει η παρούσα ουκρανική ηγεσία, στις απαιτήσεις της Μόσχας. Και φυσικά μία από τις απαιτήσεις της ρωσικής ηγεσίας είναι - και πρόκειται να είναι - η απομάκρυνση της παρούσας φιλοαμερικανικής και φιλονατοϊκής κυβέρνησης, στο Κίεβο.
Αυτό μπορεί να γίνει και χωρίς να πραγματοποιηθεί ρωσική στρατιωτική επίθεση κατάληψης της πρωτεύουσας της Ουκρανίας. Κάποια στιγμή ο κλοιός, γύρω από την πόλη, θα σφίξει. Το Κίεβο θα μείνει, χωρίς τρόφιμα, φάρμακα, ηλεκτρικό και πιθανόν και νερό και ο πληθυσμός, που θα παραμείνει στην πόλη, όπως και οι ολιγάρχες, που κυβερνούν την χώρα αυτή, θα υποχρεωθούν να συνθηκολογήσουν και να αποδεχθούν τους όρους του νικητή.
Βέβαια, υπάρχει και η πιθανότητα η ουκρανική ηγεσία να φτάσει σε τέτοια επίπεδα παραλογισμού, που να ελπίζει ότι μπορεί να μετατρέψει το Κίεβο σε ένα νέο Στάλινγκραντ. Άλλωστε, αυτό είναι κάτι που βλέπουμε ότι επιχειρεί να το πράξει, στην Μαριούπολη, στο Χάρκοβο, ίσως και στην Οδησσό, αλλά και σε μικρότερες πόλεις και κωμοπόλεις της Ουκρανίας, ανατολικά της χώρας.
Δεν νομίζω ότι οι Ρώσοι έχουν σκοπό να πέσουν, σε μια τέτοια παγίδα. Αν εισβάλουν, στο Κίεβο, θα το πράξουν, όταν οι κάτοικοι της πόλης θα έχουν φθάσει, σε τέτοιο σημείο απελπισίας, που δεν θα μπορούν να ζουν άλλο, υπό αυτές τις συνθήκες, οπότε η ρωσική επίθεση θα φαντάζει στα μάτια του πληθυσμού, ως μια τελική λύση. Ίσως, ως μια κακή λύση, αλλά, τουλάχιστον, θα είναι μια λύση, αφού θα τερματιστεί όλος αυτός ο φαύλος κύκλος των δεινών, στον οποίον έχει περικλειστεί η πρωτεύουσα.
Από την άλλη πλευρά, στην Ανατολή και στον Νότο της Ουκρανίας, τα πράγματα φαίνεται ότι είναι, περίπου, τελειωμένα. Ό,τι απομείνει, από την Ουκρανία, θα είναι ένα περίκλειστο, από θάλασσα, κράτος, αφού οι ρωσικές δυνάμεις εισβολής έχουν σκοπό να καταλάβουν όλον τον παραλιακό χώρο της βόρειας Μαύρης Θάλασσας αποκόπτοντας, από το θαλάσσιο εμπόριο, ό,τι απομείνει από το μεταπολεμικό ουκρανικό κράτος, το οποίο, προφανώς, πρόκειται να τεθεί, όχι, απλώς, σε καθεστώς ουδετερότητας, αποστρατιωτικοποίησης και αποναζιστικοποίησης, όπως ισχυρίζεται ότι θέλει ο Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά θα τεθεί, υπό ένα νέο καθεστώς, το οποίο, με τον μανδύα και υπό το πρόσχημα, όλων αυτών, πρόκειται να είναι και να παραμείνει φιλορωσικό.
Ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι έχει, ουσιαστικά, τελειώσει και απλώς, μάχεται, για τον εαυτό του. Και είναι τελειωμένος, διότι ανάμεσα στα αλλά, δεν είναι καθαρός. Είναι βρώμικος. Όλοι, λίγο, ή πολύ, νομίζουν ότι ο άνθρωπος αυτός εμφανίστηκε, στην πολιτική σκηνή της Ουκρανίας, από το πουθενά και ότι, απλώς, έγινε δημοφιλής, λόγω της καριέρας του, ως κωμικού, σε σειρές της ουκρανικής tv.
Δεν είναι τόσο απλοϊκά τα πράγματα. Ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι είναι μπλεγμένος - και αυτός - στην βρωμερή ιστορία των “Pandora papers”. Ας δούμε παρακάτω, κάποια γεγονότα, που περιγράφονται, στον βρετανικό “Guardian” και στον διεθνή τύπο :
“Για τέσσερα χρόνια, ο ηθοποιός και κωμικός Βολοντιμίρ Ζελένσκι, διασκέδαζε το τηλεοπτικό κοινό, στην Ουκρανία, με τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην κωμική σειρά Υπηρέτης του Λαού. Ο Ζελένσκι υποδύθηκε έναν δάσκαλο, που εξοργισμένος από τη χρόνια διαφθορά της χώρας του, διεκδικεί, με επιτυχία, την προεδρία. Το 2019, ο Ζελένσκι έκανε το σενάριο αυτό μια πραγματικότητα, όταν διεκδίκησε τις προεδρικές εκλογές της Ουκρανίας και κέρδισε. Στην προεκλογική του εκστρατεία, ο Ζελένσκι δεσμεύτηκε να καθαρίσει το σύστημα της Ουκρανίας, από ολιγάρχες. Τάχθηκε, εναντίον πολιτικών, όπως ο ολιγάρχης αντίπαλός του και τότε, πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο, που έκρυψε τα περιουσιακά του στοιχεία, σε υπεράκτιους φορολογικούς παραδείσους. Το μήνυμα της προεκλογικής του εκστρατείας του έδωσε την νίκη. Ο Ζελένσκι κέρδισε το 73%. Τα Pandora Papers, που διέρρευσαν στη Διεθνή Κοινοπραξία Ερευνητικών Δημοσιογράφων (ICIJ) και κοινοποιήθηκαν στον Guardian, ως μέρος μιας παγκόσμιας έρευνας, ωστόσο υποδηλώνουν ότι ο Ζελένσκι είναι μάλλον παρόμοιος, με τους προκατόχους του. Τα έγγραφα, που διέρρευσαν, υποδηλώνουν ότι ο νυν Πρόεδρος της Ουκρανίας είχε - ή έχει - κρυμμένο πλούτο, που δεν είχε αποκαλυφθεί, προηγουμένως, σε μια υπεράκτια εταιρεία, την οποία φαίνεται να είχε μεταβιβάσει, κρυφά, σε έναν φίλο του μερικές εβδομάδες, πριν κερδίσει τις προεδρικές εκλογές. Ο Ζελένσκι αρνήθηκε να σχολιάσει τις συγκεκριμένες αποκαλύψεις, παρά τις εκτεταμένες προσπάθειες του Guardian και των συνεργατών του, στα μέσα ενημέρωσης να τον προσεγγίσουν. Ο εκπρόσωπός του, Σεργκέι Νικιφόροφ έστειλε μήνυμα: «Δεν θα υπάρξει απάντηση». Δηλαδή, ο λαλίστατος, σήμερα, σε όλα τα δυτικά μέσα, Ζελένσκι, αρνήθηκε, πεισματικά, να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο, για τις αποκαλύψεις, που τον ενέπλεκαν, σε μία βρώμικη ιστορία, που τον αφορούσε προσωπικά. Τα αρχεία αποκαλύπτουν ότι ο Ζελένσκι συμμετείχε, σε ένα εκτεταμένο δίκτυο υπεράκτιων εταιρειών, συνιδιοκτητών, με τους μακροχρόνιους φίλους του και τηλεοπτικούς συνεργάτες του. Περιλαμβάνουν τον Σεργκέι Σεφίρ, ο οποίος παρήγαγε τις επιτυχίες του Ζελένσκι, και τον μεγαλύτερο αδερφό του Σεφίρ, Μπορίς, ο οποίος έγραψε τα σενάρια. Ένα άλλο μέλος της κοινοπραξίας είναι ο Ιβάν Μπακάνοφ, ένας παιδικός του φίλος. Ο Μπακάνοφ ήταν γενικός διευθυντής του στούντιο παραγωγής του Ζελένσκι, Κβαρτάλ 95. Όλοι συνδέονται, με την ιδιαίτερη πατρίδα του Ζελένσκι, στην νότια Ουκρανία. Αφού κέρδισε την εξουσία, ο Ζελένσκι διόρισε αυτούς τους στενούς προσωπικούς του φίλους στην κυβέρνηση. Ο Μπακάνοφ έγινε επικεφαλής της υπηρεσίας ασφαλείας SBU της Ουκρανίας. Ο Ζελένσκι έκανε τον Σεργκέι Σεφίρ πρώτο βοηθό του, μία άμισθη θέση, που περιλαμβάνει την διαχείριση του καθημερινού προγράμματος του προέδρου. Ένα τέταρτο μέλος αυτής της «δεμένης» ομάδας, ο Αντρέι Γιάκοβλεφ είναι σκηνοθέτης και παραγωγός του Κβαρτάλ 95. Ο Ζελένσκι είπε ότι αυτοί οι διορισμοί αφορούσαν την προσωπική εμπιστοσύνη, που έτρεφε για τα συγκεκριμένα πρόσωπα και όχι τον οικονομικό πλουτισμό. «Έχω μερικούς ανθρώπους που εργάζονται μαζί μου και είναι φίλοι μου για μεγάλο χρονικό διάστημα… Δεν έχουν καμία σχέση με τις επιχειρήσεις, ή τον προϋπολογισμό», είχε δηλώσει, στον Guardian, το 2020. Πριν γίνει πρόεδρος, ο Ζελένσκι δήλωσε, όπως ήταν υποχρεωμένος, ορισμένα από τα ιδιωτικά του περιουσιακά στοιχεία. Οι περιουσιακές του δηλώσεις περιλάμβαναν αυτοκίνητα, ακίνητα και τρεις από τις offshore εταιρείες. Η μία, η Film Heritage, που κατείχε, από κοινού, με τη σύζυγό του, Ολένα, πρώην συγγραφέα του Κβαρτάλ 95, είναι εγγεγραμμένη στο Μπελίζ. Αλλά τα έγγραφα των Pandora Papers δείχνουν, περαιτέρω, υπεράκτια περιουσιακά στοιχεία, που ο Ζελένσκι φαίνεται να μην έχει αποκαλύψει. Η Film Heritage είχε μερίδιο 25%, στην Davegra, μια κυπριακή εταιρεία συμμετοχών. Η Davegra, με την σειρά της, κατέχει τη Maltex Multicapital Corp, μια άγνωστη, στο παρελθόν, οντότητα εγγεγραμμένη, στον φορολογικό παράδεισο των Βρετανικών Παρθένων Νήσων (BVI). Ο Ζελένσκι, οι αδελφοί Σεφίρ και ο Γιάκοβλεφ κατείχαν μερίδιο 25%, στην Maltex. Στις 13 Μαρτίου 2019, δύο εβδομάδες πριν από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στην Ουκρανία, ο Ζελένσκι έδωσε το μερίδιό του, που κατείχε, στην Maltex, στον Σεργκέι Σεφίρ, σύμφωνα με έγγραφα. Δεν είναι σαφές, εάν ο Σεφίρ πλήρωσε τον Ζελένσκι, για αυτή την μεταβίβαση. Ο Μπακάνοφ ήταν μάρτυρας αυτής της μυστικής μεταφοράς και υπέγραψε τα έγγραφα των offshore. Περίπου, έξι εβδομάδες αργότερα, μετά τη συντριπτική νίκη του Ζελένσκι, στις εκλογές της Ουκρανίας, ένας δικηγόρος που ενεργούσε, για την «ομάδα» Κβαρτάλ 95, υπέγραψε ένα άλλο έγγραφο. Σύμφωνα με το υπογεγραμμένο συμφωνητικό, η Maltex θα συνέχιζε να καταβάλλει μερίσματα, στην κινηματογραφική εταιρεία του Ζελένσκι, παρόλο που ο εκλεγμένος πλέον Ουκρανός πρόεδρος δεν κατείχε πλέον κανένα μερίδιο, στην εταιρεία. Τα κύρια έσοδά της προέρχονται από τη δραστηριότητα της εταιρείας, στην Ουκρανία, την Ρωσία και την Λευκορωσία, σύμφωνα με τα έγγραφα της Maltex, που αποκαλύφθηκαν, στα Pandora Papers. Τα Pandora Papers δεν αναφέρουν, εάν καταβλήθηκαν ποτέ μερίσματα, ή το μέγεθός τους. Ούτε αποκαλύπτουν πόσες πληρωμές μπορεί να έχουν γίνει. Η σύζυγος του Ζελένσκι, Ολένα, είναι, πλέον, η δηλωμένη δικαιούχος της Film Heritage, πράγμα που σημαίνει ότι τυχόν πληρωμές, από το 2019, θα είχαν εισρεύσει, σε αυτήν. Το βασικό έγγραφο – με ημερομηνία 24 Απριλίου 2019 – λέει ότι η Maltex κατέχει μετοχές, σε εταιρείες, που παράγουν και διανέμουν τηλεοπτικές ταινίες. Ένας λόγος, για την δημιουργία της Maltex ήταν η «φορολογικά αποδοτική συσσώρευση επιχειρηματικών κερδών». Ένα άλλο αναφέρει, ήταν η «νομική προστασία». Ο Μπορίς Σεφίρ είπε ότι ο Μπακάνοφ είχε, ως επί το πλείστον, δημιουργήσει αυτά τα υπεράκτια “χρηματοοικονομικά σχήματα” προκειμένου να προστατεύσει την εταιρεία, από τις «αρχές». «Μιλώντας ειλικρινά, δεν είμαι έτοιμος να σου απαντήσω. Μπορεί να είμαι ιδιοκτήτης [της Maltex]», ομολόγησε ο Σεφίρ, στον Διεθνή Οργανισμό Αναφοράς Οργανωμένου Εγκλήματος και Διαφθοράς (OCCRP), έναν από τους συνεργάτες των μέσων ενημέρωσης, που συμμετείχαν, στην έρευνα, για τα Pandora Papers. Είπε ότι προσπαθούσε να ξεφορτωθεί τις υπεράκτιες εταιρείες του, αλλά διευκρίνησε ότι αυτή ήταν μια αργή και δύσκολη διαδικασία. Ο Σεργκέι Σεφίρ, ο Μπακάνοφ και ο Γιάκοβλεφ αρνήθηκαν να σχολιάσουν, όπως και ο δικηγόρος τους. Η αποκάλυψη της οφσόρ Maltex είναι ιδιαίτερα ντροπιαστική, για τον Ζελένσκι, δεδομένης της υπόσχεσής του να πατάξει όσους στέλνουν πλούτο στο εξωτερικό. Τον περασμένο μήνα, το κοινοβούλιο της Ουκρανίας ενέκρινε νομοσχέδιο κατά των ολιγαρχών. Η ψηφοφορία διεξήχθη μια ημέρα, αφότου άγνωστοι δολοφόνοι προσπάθησαν να σκοτώσουν τον Σεφίρ. Ένας ένοπλος άνοιξε πυρ εναντίον του αυτοκινήτου του, έξω από το Κίεβο. Δεν έπαθε τίποτα, αλλά ο οδηγός του τραυματίστηκε. Η απόπειρα μπορεί να είχε, ως κίνητρο, την αντίθεση, στο νομοσχέδιο. Σε ένα πρόσφατο άρθρο του, στο Atlantic Council, ο Ζελένσκι είπε ότι ο απώτερος στόχος του, ως πρόεδρος, ήταν να καταστρέψει «την παραδοσιακή ολιγαρχική τάξη» και να την αντικαταστήσει με ένα «δικαιότερο σύστημα». Οι επικριτές, ωστόσο, λένε ότι ο Ζελένσκι απέτυχε να μεταρρυθμίσει το κράτος και υιοθέτησε τους ίδιους σκιώδεις τρόπους, με τους προκατόχους του. Οι ελεγκτές της “ΕΕ” προειδοποίησαν τον περασμένο μήνα ότι η «μεγάλη διαφθορά και η διάβρωση του κράτους» παραμένουν, ευρέως, διαδεδομένες, στην Ουκρανία. Από τότε, που μπήκε στην πολιτική, ο Ζελένσκι «καταδιώκεται» από ισχυρισμούς ότι βρίσκεται, υπό την επιρροή του Ιγκόρ Κολομόισκι, ενός δισεκατομμυριούχου του οποίου το τηλεοπτικό κανάλι προέβαλε την εκπομπή του Ζελένσκι. Κατά την διάρκεια της εκστρατείας, οι αντίπαλοι του Ζελένσκι ισχυρίστηκαν ότι 41 εκατομμύρια δολάρια, από εταιρείες συμφερόντων του ολιγάρχη Κολομόισκι κατέληξαν, μεταξύ του 2012 και 2016, σε υπεράκτιες εταιρείες, που ανήκαν, στον Ζελένσκι και τον στενό κύκλο του, συμπεριλαμβανομένης της Film Heritage”. Τα Pandora Papers δείχνουν ότι, τουλάχιστον, ορισμένες από τις κατηγορίες που πρόσαψε στον Ζελένσκι το κόμμα του τ. Προέδρου της Ουρανίας Ποροσένκο ανταποκρίνεται, στην πραγματικότητα. Δείχνουν ότι μέρος του δικτύου Κβαρτάλ 95 διαχειριζόταν, με την βοήθεια της Fidelity Corporate Services, μιας υπεράκτιας εταιρείας συμβούλων και μιας από τις 14 εταιρείες των οποίων τα έγγραφα διέρρευσαν στα Pandora Papers. Τα αρχεία δείχνουν ότι ο Ζελένσκι και οι επιχειρηματικοί εταίροι του, χρησιμοποιούσαν εταιρείες, με έδρα τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, το Μπελίζ και την Κύπρο. Τα περιουσιακά στοιχεία, που κατέρχονται, μέσω αυτών των υπεράκτιων εταιρειών, είναι μεγάλου εύρους. Περιλαμβάνουν ακίνητα, στο Λονδίνο. Η Σεφίρ έχει δύο ακίνητα κορυφαίας κατηγορίας – ένα διαμέρισμα τριών υπνοδωματίων, σε μια εδουαρδιανή έπαυλη, στο Regent’s Park, που αγοράστηκε, το 2016, για 1,575 εκατομμύρια λίρες και ένα άλλο διαμέρισμα τριών υπνοδωματίων, στην κοντινή οδό Baker Street, απέναντι από το Μουσείο Σέρλοκ Χολμς και αγοράστηκε, για £ 2,2μ, σύμφωνα με τα αρχεία του Κτηματολογίου. Εν τω μεταξύ, η εταιρεία BVI του Γιάκοβλεφ Candlewood Investments κατέχει ένα πολυτελές διαμέρισμα, σε μια βικτοριανή έπαυλη, στο Artillery Row, στο Westminster. Τα ακίνητα αποκτήθηκαν την εποχή, που η εκπομπή του Ζελένσκι μετατράπηκε σε ταινία μεγάλου μήκους και υπέγραψε, εκ νέου, για δεύτερη σειρά. Δεν είναι σαφές, εάν τα τρία διαμερίσματα εκχωρούνται, ή χρησιμοποιούνται, σε περιστασιακή βάση. Τα διαχειρίζεται μια ρωσική εταιρεία, που αυτοχαρακτηρίζεται, ως «υπηρεσία για πελάτες υψηλού επιπέδου». Οι προφανείς επιχειρηματικές συνδέσεις του Ζελένσκι, με την Ρωσία, μέσω της οφσόρ εταιρείας Maltex, είναι πιθανό να αποδειχθούν αμφιλεγόμενες. Ο Ποροσένκο αντιμετώπισε κριτική, για την ιδιοκτησία ενός εργοστασίου σοκολάτας, στην Ρωσία, σε μια εποχή που η Ουκρανία ήταν σε πόλεμο κατά των ρωσικών στρατευμάτων και των συνεργατών τους, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, από το Κρεμλίνο, το 2014. Η σύγκρουση, στην οποία έχουν χάσει την ζωή τους 14.000 άνθρωποι, συνεχίζεται στα ανατολικά της χώρα και στα εδάφη του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, που υποστηρίζονται από τη Μόσχα. Η Ρωσία ήταν προηγουμένως μια σημαντική αγορά, για το Κβαρτάλ 95, με την ρωσική τηλεόραση να προβάλλει τις κωμικές εκπομπές του Βολοντιμίρ Ζελένσκι. Μετά από αυτές τις αποκαλύψεις της εφημερίδας Guardian, που φυσικά, βασίζονται, σε ατράνταχτα στοιχεία, τα οποία ο σημερινός πρόεδρος της Ουκρανίας αρνήθηκε να σχολιάσει, προκύπτουν μία σειρά από συμπεράσματα. Μπορεί ο Ζελένσκι να κάνει πόλεμο, για να καλύψει τα βρώμικα πεπραγμένα του, όπως ακριβώς έκανε ο δικτάτορας Αλίγιεφ που Αζερμπαϊτζάν. Ο οποίος δεν δίστασε να θυσιάσει δικούς τους στρατιώτες, προκαλώντας θερμό επεισόδιο, στα σύνορα με την Αρμενία, όταν τα Panama Papers αποκάλυπταν τις βρώμικες δραστηριότητες του. Μπορεί, ακόμη, ο Ζελένσκι να εκβιάζεται, είτε από την Βρετανία, είτε από την Ρωσία. Διότι και στις δύο χώρες, έχει κρυμμένο πλούτο, όπως αποκαλύπτεται. Θα μπορούσε, λοιπόν, κατά μία θεωρία συνωμοσίας, να εξυπηρετεί τα συμφέροντα είτε της Βρετανίας, ή της Ρωσίας με τις ολέθριες ενέργειες του”.
Από την ιστοσελίδα “Nesbreak”. https://www.newsbreak.gr/kosmos/305293/apokalypsi-oi-ofsor-toy-iroa-zelenski-kai-i-periergi-sygkyria-tis-klimakosis-stin-oykrania/
Χωρίς να υιοθετούνται τα συμπεράσματα του, παραπάνω, άρθρου, είναι προφανές, λοιπόν, ότι ο Ζελένσκι δεν είναι κανένας ήρωας. Δεν είναι τίποτε λιγότερο, από ένας οικονομικός και πολιτικός απατεώνας, ο οποίος μεταχειρίζεται την όποια εξουσία του έχει απομείνει και τον ουκρανικό λαό, ως ασπίδες των προσωπικών του συμφερόντων, ως, τουλάχιστον, φοροφυγά και του εαυτού του. Αλλά όλα αυτά πρόκειται να έχουν ένα τέλος, που θα είναι σύντομο. Βέβαια, ο όποιος αντιαταστατάτης του σημερινού Ουκρανού προέδρου δεν πρόκειται να είναι κάποιος, κοινωνικά, διαφορετικός, από αυτόν. Ολιγάρχης και εκπρόσωπος της φιλορωσικής ολιγαρχίας θα είναι και ο διάδοχος του Ζελένσκι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να επισημάνουμε την διαδικασία παραγωγής της μετασοβιετικής ολιγαρχικής εξουσίας, στην Ουκρανία, μια διαδικασία, η οποία αφορά όλες τις κοινωνίες της πρώην "ΕΣΣΔ", αλλά και τις χώρες της δυτικής εκδοχής του σύγχρονου γραφειοκρατικού καπιταλισμού.
Στην ουσία και στο επίκεντρο της όλης εξέλιξης, είναι το γεγονός ότι ο Ζελένσκι δεν έχει πού να στηριχτεί και αυτό αφορά την πραγματική, επί του πεδίου των μαχών, αδυναμία των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων να δώσουν οποιαδήποτε σοβαρή απάντηση στη ρωσική στρατιωτική μηχανή.
Η ουκρανική πολεμική αεροπορία, ουσιαστικά, δεν υπάρχει, ο εναέριος χώρος της χώρας βρίσκεται, ουσιαστικά, στα χέρια της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας, ενώ το ουκρανικό πολεμικό ναυτικό είναι ανύπαρκτο, αφού έχει υποχρεωθεί να βυθίζει τα πολεμικά του πλοία, προκειμένου να μην πέσουν, στα χέρια του ρωσικού πολεμικού ναυτικού.
Στην ουκρανική ύπαιθρο, επίσης, ο ουκρανικός στρατός είναι ανύπαρκτος. Εκεί που υπάρχουν ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις είναι, στις πυκνοκατοικημένες πόλεις, όπου παραμένουν οχυρωμένες και ουσιαστικά, εγκλωβισμένες, αναμένοντας να εντοπίσουν και να αντιμετωπίσουν την εισβολή του ρωσικού στρατού, αλλά οι ελπίδες τους, όσο περνάει ο καιρός, λιγοστεύουν και η αντίστασή τους θα οδεύει, προς κάμψη και σε ελάχιστες εβδομάδες θα υποταχθούν, στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες θα τους χτυπήσουν, από παντού και από τον αέρα και στο έδαφος.
Από κει και πέρα, δεν μπορούμε να μην μιλήσουμε, για τα χάλια των Δυτικών, οι οποίοι είναι, πραγματικά, για γέλια και για κλάματα, με όλα τα καμώματα τους, τουλάχιστον από το 2008 και μετά, αφού, δεν είναι δυνατόν οι ηγεσίες Ποροσένκο και Ζελένσκι να έπραξαν όσα έπραξαν, χωρίς την ενθάρρυνση και τις υποσχέσεις των Δυτικών χωρών, δηλαδή των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της αυτοαποκαλούμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όλοι αυτοί γνώριζαν, ευθύς εξαρχής, ότι οι υποσχέσεις, που έδιναν στην ουκρανική ηγεσία και του Ποροσένκο και του Ζελένσκι, ήσαν άνευ αντικρίσματος.
Πιθανόν δεν έλαβαν, υπόψιν τους, τις πραγματικές διαθέσεις του Βλαντιμίρ Πούτιν. Τον αγνόησαν. Πίστεψαν ότι μπλοφάρει και δεν εννοεί όσα έλεγε και τις απειλές που εξαπέλυε. Πιθανότατα, ακόμη, θεώρησαν, ως αδυναμία του Πούτιν και τις Συμφωνίες του Μινσκ του 2015, αλλά, στην πραγματικότητα, όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα, όλες οι αναλύσεις τους, όλες οι προβλέψεις τους και όλες οι εκτιμήσεις τους αποδείχθηκαν εσφαλμένες και αυτό είναι που πληρώνει, τώρα δυστυχώς, ο απλός ουκρανικός λαός.
Στην παρούσα φάση, αυτό, που έχει σημασία, τώρα και κυριότερο από όλα, είναι να σταματήσει ο πόλεμος, όσο το δυνατόν γρηγορότερα και αν είναι δυνατόν, άμεσα, ακόμη και σήμερα, ή και αύριο.
Δυστυχώς όμως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Ως εκ τούτου, το ερώτημα είναι :
Μετά την Ουκρανία, τί...
Σχόλια