Ο ουκρανικός πόλεμος και οι χρηματοπιστωτικές κυρώσεις, εις βάρος της Ρωσίας, δίνουν μια τεράστια ώθηση, στην αποδολαριοποίηση του παγκόσμιου εμπορίου μετά την απόφαση του Βλαντιμίρ Πούτιν να μετατρέψει, σε ρούβλια, τις πληρωμές των εξαγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου της χώρας του, εάν αυτή η απόφαση εφαρμοστεί, στην πράξη.
Δεν χρειάζεται η ανάπτυξη μιας μεγάλης φιλολογίας, γύρω από το ζήτημα αυτό και τούτο διότι, εφόσον υλοποιηθεί, είναι σαφής, ως προς τα αποτελέσματά της, η πρόσφατη ανακοίνωση της απόφασης του Βλαντιμίρ Πούτιν να πάψει να δέχεται τις πληρωμές του εξαγόμενου, από την Ρωσία, φυσικού αερίου και πετρελαίου, σε δολάρια ή ευρώ, ήτοι στα νομίσματα, τα οποία η ρωσική ηγεσία θεωρεί εχθρικά, μετά τις κυρώσεις, των ΗΠΑ και της αυτοαποκαλούμενης Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε βάρος του ρωσικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και της ρωσικής οικονομίας, με το πάγωμα των συναλλαγματικών αποθεμάτων της ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας, ύψους, περίπου, 350 δισεκατομμυρίων δολαρίων και το πάγωμα - ουσιαστικά, πρόκειται για κατάσχεση (κλοπή την ονόμασε ο Σεργκέι Λαβρώφ) - των περιουσιακών στοιχείων της ρωσικής ελίτ, στο εξωτερικό.
Ο Ρώσος πρόεδρος απαντά, στις κυρώσεις των Δυτικών, κραδαίνοντας την θανάσιμη απειλή της ώθησης, στην αποδολαριοποίηση του παγκόσμιου εμπορίου και στον παραγκωνισμό του ευρώ, ως βασικών νομισμάτων διεξαγωγής των παγκόσμιων συναλλαγών, ακριβώς επειδή η Δύση, με επικεφαλής την Ουάσινγκτων, παρέβη τις υποτιθέμενες αρχές της, όσον αφορά τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, με την πολιτικοποίησή τους, μέσω των κυρώσεων, που επέβαλε, στην ρωσική οικονομία, λόγω της εισβολής, στην Ουκρανία.
Εάν ο Πούτιν πραγματοποιήσει αυτή την απειλή (την οποία είναι αμφίβολο ότι η Δύση θα την δεχθεί, οπότε θα έχουμε πανηγύρια), τότε, αυτό, που θα συμβεί, είναι πολύ απλό· η αξία του ρουβλίου θα ανέβει, μακροπρόθεσμα, στα ύψη και αντίστοιχα, η αξία του δολαρίου και του ευρώ θα πέσει κατακόρυφα, στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, για τον απλούστατο λόγο ότι το ρούβλι θα έχει μεγάλη ζήτηση, προκειμένου να το προμηθευτούν, κυρίως, οι χώρες της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης για να μπορέσουν να πληρώσουν, με τα ευρώ, που εκδίδει η ΕΚΤ και τα δολάρια που κατέχουν, για την αγορά των ρουβλίων, τα οποία θα απαιτούνται, για τις ετήσιες προμήθειες τους, σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο.
Έτσι, ενώ θα είναι αποδοτικό, σε βραχυχρόνιο χρονικό διάστημα, να γίνονται επενδύσεις σε δολάριο και ευρώ, τελικά, σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, η συμφέρουσα επένδυση θα είναι οι συναλλαγές να πραγματοποιούνται, σε ρούβλια και τούτο διότι στην μακροχρόνια πορεία του χρόνου το ρούβλι πρόκειται να ενισχυθεί σημαντικά, έναντι και αυτών των δύο νομισμάτων των δυτικών χώρων. Με λίγα λόγια, το ρούβλι, σε έναν βαθμό όχι ασήμαντο, θα υποκαταστήσει το δολάριο, ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, στηριζόμενο, στα δύο υλικά αγαθά (φυσικό αέριο και πετρέλαιο), τα οποία θα χρησιμεύσουν, ως υποκατάστατα του, αλήστου μνήμης, αποθεματικού χρυσού.
Και ο κίνδυνος δεν είναι, για το δολάριο, τόσο το ρωσικό ρούβλι. Ο πραγματικός κίνδυνος είναι η έναρξη της παγκόσμιας αποθεματοποίησης και αυξανόμενης εισαγωγής των διεθνών συναλλαγών, με βάση το κινεζικό γουάν, αφού, ήδη, η Σαουδική Αραβία αποδέχεται το κινεζικό νόμισμα, ως νομισματική βάση των συναλλαγών της, για το πετρέλαιο, σπάζοντας το μονοπώλιο του λεγόμενου πετροδολάριου.
Και φυσικά, αυτή η διαδικασία απαρχής της αμφισβήτησης της παγκόσμιας κυριαρχίας του δολαρίου, ως μέσου της διεξαγωγής των παγκόσμιων συναλλαγών, αποτελεί, για την Ουάσινγκτων, πραγματική αιτία πολέμου.
Αλλά, ας γυρίσουμε πίσω, στην νομισματική ιστορία, για να αντιληφθούμε το τεράστιο μέγεθος και την κρισιμότητα του τιθέμενου προβλήματος.
Όταν, το 1971, η Ουάσινγκτων προχώρησε, στην κατάργηση των συμφωνιών του Bretton Woods, για μια συμφωνημένη σταθερή ανταλλαξιμότητα του αμερικανικού δολαρίου, με τον χρυσό, οι Ευρωπαίοι άρχισαν να ζητούν, αμέσως, τον χρυσό, ως αποθεματικό αγαθό και όχι το δολάριο, το οποίο έπαυσε να είναι συνδεδεμένο, στις σταθερές ισοτιμίες, που κατήργησε ο πρόεδρος Richard Nixon.
Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί ένας τρόπος διαρκούς παγκόσμιας ζήτησης του δολαρίου, χωρίς τους περιορισμούς του χρυσού και αυτό έγινε δυνατό με το σύστημα των λεγόμενων πετροδολαρίων, το οποίο στήριξε το προνόμιο του απεριόριστου τυπώματος χρήματος, στην μορφή του δολαρίου, σε διαρκή και υποτιθέμενη, ως διηνεκή βάση, αφού ο περίφημος κανόνας του χρυσού που διήρκεσε, μέχρι εκείνη την εποχή, δεν επέτρεπε το διαρκές τύπωμα του δολαρίου, αφαιρώντας αυτό το προνόμιο από τις ΗΠΑ και αυτό διότι έπρεπε να υπάρχει και η αντίστοιχη ποσότητα του χρυσού, η οποία θα μπορούσε να μετατροπεί, σε μια συγκεκριμένη και αναπροσαρμοζόμενη ποσότητα δολαρίων.
Σε αυτή την διαδικασία ήταν, που βοήθησε το πετροδολάριο. Η αρχή έγινε, με την της Ουάσινγκτων με την Σαουδική Αραβία, το 1974, με την οποία τα περίφημα πετροδολάρια, που ήσαν τα πλεονάσματα, από τις σαουδαραβικές εξαγωγές πετρελαίου, οι οποιες επενδύονταν σε αμερικανικά χρεόγραφα, δηλαδή κρατικά ομόλογα, αλλά και ιδιωτικά στοιχεία, όπως μετοχές και ομόλογα του ιδιωτικού τομέα, τα real state αλλά και διάφορες άλλες μορφές επενδύσεων, ενώ οι ΗΠΑ προσέφεραν ασφάλεια και στρατιωτική προστασία όπως και τεχνολογική και βιομηχανική τεχνογνωσία στο Ριάντ και κατ επέκταση, σε όλες τις χώρες του OPEC, με την σαφή υπονόησε ότι οι συναλλαγές των παγκόσμιων αποθεμάτων και των εξαγωγών του πετρελαίου θα γίνονται, σε αμερικανικά δολάρια.
Κάπως έτσι, αναστηλώθηκε η αμερικανική παγκόσμια κυριαρχία, αφού η Ουάσινγκτων μπορούσε, πλέον, να τυπώσει όσα δολλάρια ήθελε, χωρίς κανέναν περιορισμό, με αποτέλεσμα όλη η εξωτερική και οικονομική πολιτική των ΗΠΑ να είναι στηριγμένη, σε αυτό το παγκόσμιο σύστημα συναλλαγών, με αποτέλεσμα όλος ο πλανήτης να ζητάει δολάρια, όχι για να αγοράσει αγαθά και υπηρεσίες, οι οποίες να έχουν αμερικανική προέλευση, αλλά, για να εμπορευτεί τα διεθνή αγαθά και τις υπηρεσίες, που παράγονται, σε άλλες οικονομίες και να τα μεταφέρει μέσω της ναυτιλίας, ενώ όλα αυτά είναι άσχετα, με την εσωτερική αμερικανική οικονομία.
Με αυτόν τον τρόπο, καθίσταται, περισσότερο από προφανές, ότι αυτή η δυνατότητα του, αενάως, δημιουργούμενου πληθωριστικού χρήματος, σε δολάρια, αφορά και την δυναμική των πολεμικών συγκρούσεων, που παρακολουθούμε, αλλά και την δυσμενή δυναμική, που αναδύεται, με αποτέλεσμα αυτή η αρχή της αμφισβήτησης του δολαρίου, ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος και διεξαγωγής των πελατών διάδοση των αλλαγών των διεθνών συναλλαγών είναι αιτία πολέμου για την Ουάσινγκτον
Και εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιους μικρούς αυταρχικούς ηγέτες, σαν τον Σαντάμ Χουσεΐν και τον Μουαμάρ Καντάφι, που θέλησαν να σπάσουν αυτό το μονοπώλιο της αποθεματοποίησης και της διεξαγωγής των παγκόσμιων συναλλαγών, σε δολάρια, Έχουμε να κάνουμε, με πυρηνικές υπερδυνάμεις, στις οποίες ο βασικός αντίπαλος δεν είναι η Ρωσία, αλλά η Κίνα, η οποία αποτελεί και το ουσιαστικό βιομηχανικό εργοστάσιο του πλανήτη και φυσικά, θέλει να διαρρήξει αυτήν την μονοπωλιακή μονοκρατορία του δολαρίου, σε επίπεδο παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος και συναλλαγών, η οποία, βέβαια, είναι, απολύτως, ζωτική, για την Αμερική.
Έτσι, στην παρούσα φάση, αυτό, που καθίσταται βέβαιο, είναι ότι το ρούβλι θα ανέβει στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, όπου ο Πούτιν, ουσιαστικά, πετυχαίνει βασικούς στόχους, με αυτή την επαπειλούμενη κίνηση να αποδολαριοποιήσει τις συναλλαγές, σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο, μια αποδολαριοποίηση, η οποία, όπως φαίνεται, θα προχωρήσει και σε άλλα αγαθά, πέραν του φυσικού αερίου και πετρελαίου. Έτσι ο ρώσος πρόεδρος θα καταστήσει την ρωσική κεντρική τράπεζα παίκτη-κλειδί, στην όλη διαδικασία, αφού αυτή θα είναι εκείνη, η οποία θα προμηθεύει τους Ευρωπαίους και τις άλλες εχθρικές χώρες, με ρούβλια, προκειμένου να πληρώσουν τις εισαγωγές φυσικού αερίου και πετρελαίου και των όποιων άλλον αγαθών κρίνει εκείνος ότι πρέπει να ενταχθούν στην διαδικασία αποδολολαριοποίησης των συναλλαγών της Ρωσίας, με το εξωτερικό, με την ουσιαστική παράκαμψη των δυτικών κυρώσεων, σε βάρος της ρωσικής οικονομίας.
Από την άλλη πλευρά, αυτό, που θα κάνει, είναι να συνεχίσει να πληρώνεται σε συνάλλαγμα, για τις εξαγωγές φυσικού αερίου και πετρελαίου, αφού οι εχθρικοί αγοραστές θα υποχρεωθούν να αναζητήσουν τα ρούβλια, από την ρωσικη κεντρική τράπεζα και φυσικά, με αυτόν τον τρόπο, θα οδηγήσουν στην ανατίμηση του ρωσικού νομίσματος.
Το τι θα κάνουν οι Ευρωπαίοι και η Ουάσινγκτων, είναι κάτι που θα πρέπει να περιμένουμε να το δούμε, άλλωστε, ήδη η Γαλλία και Ιταλία, όπως νομίζω και η Γερμανία, λένε ότι δεν θα δεχθούν αυτού του είδους την αλλαγή των πληρωμών, σε ρούβλια, αλλά αυτό είναι κάτι που μένει να το δούμε, όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν ετοιμάσει το ρωσικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, για να προβεί σε αυτή την ενέργεια, εφόσον δεν μπλοφάρει· διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και σε αυτή την περίπτωση - ίσως και πάλι εσφαλμένα - οι ευρωπαίοι ποντάρουν στο γεγονός ότι ο ρώσος πρόεδρος μπλοφάρει. Αυτό είναι κάτι που μένει να το δούμε.
Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Τα δάνεια της ρωσικής ολιγαρχικής ελίτ, στο εξωτερικό, πρόκειται να μειωθούν, προφανώς, εξαιτίας των κυρώσεων και της ουσιαστικής κατάσχεσης που έχει επιβληθεί στα περιουσιακά της στοιχεία, που βρίσκονται στο εξωτερικό. Αυτό θα συμβεί απλούστατα επειδή δεν θα υπάρχει, πλέον, ανάγκη για αγορά ξένου συναλλάγματος, δεν θα υπάρχουν έξοδα μετατροπής και έξοδα διατραπεζικών συναλλαγών, αφού τα δάνεια, στις ξένες τράπεζες των εχθρικών χωρών θα πληρώνονται με ρούβλια, στις ρωσικές τράπεζες και το χρήμα δεν θα μεταφέρεται στο εξωτερικό και όπως ήδη προανέφερα, οι εχθρικές, στην Ρωσία, χώρες θα υποχρεωθούν να αγοράζουν ρούβλια, για να ανταποκριθούν, στις πληρωμές των αγορών τους, σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο.
Με δεδομένο το γεγονός ότι βρίσκονται, υπό μια ισχυρή εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο και με δεδομένες τις υψηλές πληθωριστικές τάσεις που, ηδη επικρατούν και θα εξακολουθήσουν να επικρατούν, στην ευρωπαΐκή - και όχι, μόνον, αυτήν - αγορά, αυτό που θα συμβεί είναι, απλούστατα, ότι η αυτοαποκαλούμενη Ευρωπαΐκή Ένωση και σε μικρότερο βαθμό, οι ΗΠΑ πρόκειται να βλάψουν τις οικονομίες τους, αφού σε αυτές ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης θα πέφτει, η κατανάλωση πρόκειται να μειωθεί, ενώ η αξία του ρουβλίου θα ανεβαίνει.
Με αυτά τα δεδομένα θα πρέπει να σκεφτούμε ότι εάν η ρωσική ολιγαρχία έχει επενδύσει, σε μακροπρόθεσμα συμβόλαια παραγώγων, τότε αυτή θα είναι κερδισμένη, αφού οι Δυτικοί θα τρέξουν να καλύψουν αυτά τα συμβόλαια, προκειμένου να μην καταρρεύσει το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Γι’ αυτό άλλωστε φαίνεται ότι έγινε και η κίνηση της ουσιαστικής κατάσχεσης των περιουσιακών στοιχείων της ρωσικής κεντρικής τράπεζας και της ρωσικής ολιγαρχίας, στο εξωτερικό.
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, ο πραγματικός οικονομικός πόλεμος, με αφορμή την Ουκρανία, μόλις έχει αρχίσει…
Σχόλια