Θα εισβάλει η Ρωσία στην Ουκρανία; Ναι, θα εισβάλει. Το πότε θα το πράξει είναι θέμα επιλογής της ρωσικής ηγεσίας. Και φυσικά, όχι οι αντιδράσεις των ΗΠΑ και της Δύσης, που δεν θα ληφθούν, καθόλου, υπόψιν, όταν έλθει η ώρα.


 



Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου (δείτε το δημοσίευμα σε αυτό εδώ το blog με τίτλο : 17/12/2021 Ένα soft "τελεσίγραφο" της Μόσχας προς το ΝΑΤΟ : Θα κάνουν αποδεκτές οι ΗΠΑ και η Δύση, τις μετριοπαθείς προτάσεις της ρωσικής ηγεσίας; Προφανώς, όχι. Και φυσικά, η συνέχεια πρόκειται να είναι κακή. Πολύ κακή...), πρέπει να δούμε την αντίδραση της ρωσικής ηγεσίας, στην πιθανότητα μιας αρνητικής απάντησης της Δύσης και του ΝΑΤΟ και κυρίως, των ΗΠΑ, στο απαλό τελεσίγραφο που επέδωσε η Μόσχα, στις 17 Δεκεμβρίου 2021, στην αμερικανική ηγεσία, απαιτώντας την απομάκρυνση των νατοϊκών οπλισμών, από τις χώρες του πρώην "υπαρκτού σοσιαλισμού" και το σύστημα εγγυήσεων, το οποίο έχει προτείνει η Μόσχα. 

Τι θα συμβεί, λοιπόν, όταν η Δύση, δηλαδή η Ουάσινγκτον, αρνηθεί τις μετριοπαθείς προτάσεις της ρωσικής ηγεσίας; 

Αυτό είναι, που θα δούμε σήμερα, στο παρόν δημοσίευμα. 

Όπως έχουμε πει, η πρώτη αντίδραση της Μόσχας, στην άρνηση των ΗΠΑ και της Δύσης να αποδεχθούν να συζητήσουν, ή αν απορρίψουν τις ρωσικές προτάσεις, πρόκειται να αφορά την κατάληψη της Ουκρανίας. 

Δεν μπορεί να προσδιοριστεί ο χρόνος αντίδρασης της Μόσχας, η οποία προφανώς θα βρει την ευκαιρία, για να εισβάλει στο ουκρανικό έδαφος. Ούτε και μπορεί να προσδιοριστεί το μέγεθος των εδαφών, που ο ρωσικός στρατός και στόλος πρόκειται να καταλάβει. Αυτά τα πράγματα είναι αποφάσεις, τις οποίες θα λάβει ο Πούτιν και οι, περί αυτόν. Αν δεν τις έχουν, ήδη, λάβει. 

Την προσωπική προσωπική μου γνώμη την έχω γράψει : 

Το στρατηγικό συμφέρον της Ρωσίας, δηλαδή η στρατηγική της ανάγκη, ενώπιον της υπαρκτής αμερικανονατοϊκής περικύκλωσής της, που συνιστά μια ζωτική απειλή, για την ασφάλεια της χώρας, αφορά την κατάληψη όλου, ή, σχεδόν, όλου, του ουκρανικού εδάφους, εξαιρουμένης, κατά πάσα πιθανότητα, της δυτικής Ουκρανίας, η οποία κατοικείται από μη ρωσικούς και μη ουκρανικούς πληθυσμούς. 

Κυρίως, αυτό, που αφορά την Ρωσία, είναι η κατάκτηση όλου του χώρου, που περιβάλλει την Μαύρη Θάλασσα, τον οποίον, τώρα, κατέχει η Ουκρανία. Έτσι η Ρωσία ξαναγυρνάει, στην παλιά προεπαναστατική της κατάσταση και ισορροπία, επί του εδάφους, όπως ακριβώς συνέβαινε, από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου, στον χώρο της νότιας Ρωσίας και της Μαύρης Θάλασσας, πριν δηλαδή, ο Β. Ι. Λένιν και οι μπολσεβίκοι δημιουργήσουν, στα εδάφη της νότιας Ρωσίας, την Ουκρανία, ως χωριστή κρατική οντότητα, μέσα, στην ομοσπονδιακή δομή της "Σοβιετικής Ένωσης", με σκοπό την αποδυνάμωση του μεγαλορωσικού έθνους.

Αυτή η υπάρχουσα κατάσταση και ισορροπία, που διαμορφώθηκε μετά την πτώση της "Σοβιετικής Ένωσης", η τωρινή ηγεσία του Κρεμλίνου θεωρεί ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να διατηρηθεί. Και μάλιστα, δεν πρέπει να επιτραπεί, στο ΝΑΤΟ, να επεκτείνει την παρουσία του, στην Ουκρανία και σε οποιοδήποτε άλλο πρώην "σοβιετικό" κράτος.

Έτσι, λοιπόν, μετά την, σοβαρότατα, πιθανολογούμενη άρνηση της Δύσης - με προεξάρχουσα την Ουάσιγκτων - να δεχθεί τις ρωσικές προτάσεις, οι οποίες πρέπει να καταλήξουν, σε γραπτή και δεσμευτική συμφωνία, μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Μόσχας, ο μόνος δρόμος που μένει, στον Βλαντιμίρ Πούτιν, είναι η κατάληψη της Ουκρανίας και αυτό σε μία πρώτη φάση. 

Όπως είπαμε, το πότε θα εξελιχθούν αυτού του είδους τα γεγονότα, είναι κάτι που δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Πιθανολογώ ότι η επίθεση της Ρωσίας, στην Ουκρανία, θα γίνει εντός του 2022, αλλά το πότε, ακριβώς, η ρωσική ηγεσία θα επιλέξει να πραγματοποιήσει αυτή την στρατηγική κίνηση, απέναντι στην νατοϊκή επιθετικότητα, δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Ίσως, μάλιστα και το Κρεμλίνο να μην το ξέρει ακόμα, ούτε και το ίδιο, αν και κάτι τέτοιο φαίνεται δύσκολο και σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεν είναι ανακοινώσιμο, από την πλευρά της Μόσχας.

Βέβαια, οι Δυτικοί θεωρούν ότι, αν ο Jo Biden δεν θελήσει, ή δεν μπορέσει να αποτρέψει μια ρωσική στρατιωτική επιθεση, στην Ουκρανία, υποτίθεται πως θα πληγεί το διεθνές σύστημα κανόνων και συνόρων, που η Ουάσιγκτων ισχυρίζεται ότι θέλει - και όντως, θέλει - και προσπαθεί να κατοχυρώσει, τουλάχιστον, σε επίπεδο μεγάλων δυνάμεων και υπερδυνάμεων. 

Ανοησίες και υποκρισίες. Ο Αμερικανός πρόεδρος, αν και θέλει, δεν μπορεί να υποδείξει και να επιβάλει, στην ρωσική ηγεσία, να επιδείξει αυτήν την συμπεριφορά και την αντίστοιχη δράση, που εκείνος επιθυμεί.

Η Ουάσιγκτον και οι άλλες πρωτεύουσες των χωρών της Δύσης είναι πανικόβλητες μπροστά στο ήπιο τελεσίγραφο, που τους επέδωσε η ρωσική ηγεσία. Αισθάνονται ότι είναι πολύ βαριές οι ευθύνες των ενεργειών τους,που απορρέουν από την οποιαδήποτε αναμενόμενη αντίδραση, που πρόκειται να επιδείξουν εφόσον απορρίψουν τις ρωσικές προτάσεις.

Μπορούν βέβαια να ελπίζουν ότι ο Πούτιν μπλοφάρει, αλλά δεν είναι έτσι. Η Ρωσία - και για να είμαστε ακριβείς, το βαθύ ρωσικό κράτος - αισθάνεται (και σωστά αισθάνεται) ότι απειλείται, από την περικύκλωσή του, από τις στρατιωτικές δυνάμεις των χωρών του ΝΑΤΟ. Ως εκ τούτου φαίνεται ότι ο Πούτιν δεν μπλοφάρει και ότι εννοεί αυτά που λέει.

Έχοντας, όμως, μπροστά τους, την πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώθηκε, κατά τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, μέχρι σήμερα, τα οφέλη και τα εγκαθιδρυμένα ισχυρά συμφέροντα της Δύσης, που έχουν δημιουργηθεί, από την αδυναμία της Ρωσίας να επιβάλλει τα συμφωνηθέντα, με τις παλαιές δυτικές ηγεσίες, επί εποχής Γκορμπατσόφ, δεν είναι δυνατόν - ή μάλλον δεν θεωρείται επιτρεπτό - να εγκαταλειφθούν εύκολα.

Βέβαια, ο ορθολογισμός η κοινή λογική, υπαγορεύουν ότι η Δύση πρέπει να λάβει υπόψη της και τα ρωσικά συμφέροντα. Δεν μπορεί να τα αγνοήσει, όπως έπραττε και εξακολουθεί να πράττει, μέχρι πρόσφατα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να συζητήσει, με την ρωσική ηγεσία, για το τι μπορεί να δώσει από όσα οι Ρώσοι απαιτούν. 

Το πρόβλημα είναι ότι Ρώσοι τα απαιτούν όλα και είναι αναγκασμένοι να τα απαιτούν όλα, εξαιτίας των τετελεσμένων γεγονότων, που έχουν συμβεί τις προηγούμενες τρεις δεκαετίες, οδηγώντας, στην περικύκλωση της χώρας τους, από το ΝΑΤΟ. 

Αυτό κάνει πολύ δύσκολα τα πράγματα, διότι μία άτακτη, ή και συντεταγμένη υποχώρηση της Δύσης, θα ανατρέψει την ισορροπία ισχύος, που έχει δημιουργηθεί και η οποία αυτή τη στιγμή ευνοεί το δυτικό στρατόπεδο και λειτουργεί, υπέρ της Δύσης, δηλαδή κυρίως των Αμερικανών.

Στην χειρότερη θέση, βρίσκονται οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, οι οποίοι θα βρεθούν εκτεθειμένοι μπροστά σε μία ανανεωμένη και ηγετική παρουσία της Ρωσίας, στον ευρωπαϊκό χώρο. 

Ακόμη χειρότερα, είναι τα πράγματα για τους Γερμανούς, τους Πολωνούς, τις χώρες της Βαλτικής και τις άλλες ανατολικές χώρες, που παλαιότερα ανήκαν, στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας, διότι αυτοί είναι που βρίσκονται, στην πρώτη γραμμή αντιπαράθεσης, με τον ρωσικό γίγαντα και σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούν την απομάκρυνση των νατοϊκών δυνάμεων από τις χώρες του πρώην ‘υπαρκτού σοσιαλισμού´.

Αυτό, μάλιστα, το έχουν εκφράσει ρητά και η Γερμανία και οι βαλτικές χώρες και η Πολωνία. Λιγότερο, βέβαια, οι Βούλγαροι και οι Ρουμάνοι, αλλά και αυτοί δεν αισθάνονται ασφαλείς, εάν το ΝΑΤΟ απομακρύνει τα βαριά οπλικά του συστήματα, από την περιοχή τους.

Αυτή η κατάσταση καθιστά τα ζητήματα που θέτουν οι Ρώσοι, απολύτως, δυσεπίλυτα και δεν αφήνει, στην αμερικανική ηγεσία, πολλά περιθώρια, για να κάτσει να συζητήσει, στα σοβαρά, όσα ζητάει η ρωσική ηγεσία.

Αυτό, στην πράξη, σημαίνει ότι η Ουάσιγκτων, ή θα απαντήσει αρνητικά, στο ήπιο ρωσικό τελεσίγραφο, ή θα κωλυσιεργήσει, όσο μπορεί περισσότερο, μέχρις ότου οδηγήσει την ρωσική ηγεσία, στην ανάληψη των πρωτοβουλιών, που, παραπάνω, ανέφερα, πρώτη, εκ των οποίων, θα είναι η κατάληψη εκτεταμένων τμημάτων, ή όλων των εδαφών της Ουκρανίας.

Έτσι, ο Joe Biden καλείται να αντιμετωπίσει την λεγόμενη ρωσική επιθετικότητα, στην Ουκρανία, με την επιβολή, αφενός βαριών οικονομικών κυρώσεων, στην Ρωσία και αφετέρου, με την άμεση αποστολή στρατιωτικής βοήθειας, στους ηγέτες του Κιέβου και φυσικά, να πάψει να υπαινίσσεται και να λέει, ευθέως, ότι δεν πρόκειται να παρέμβει σε μία έξαρση της ουκρανικής κρίσης, μετά από την πιθανή και αναμενόμενη εισβολή της Ρωσίας στα ουκρανικά εδάφη. 

Αλλά αυτά τα πράγματα είναι εύκολο να τα λες και να τα υποδεικνύεις, όντας έξω από το κέντρο των αποφάσεων, ενώ είναι δύσκολο να τα προτείνεις και να τα εφαρμόσεις, όταν είσαι εσύ το κέντρο των αποφάσεων. 

Ως εκ τούτου αυτό που μένει είναι να δούμε το τι θα πράξει η Ουάσινγκτων. Αυτό θα καθορίσει τα πράγματα και δεν μου φαίνεται ότι η Ουάσινγκτων είναι διατεθειμένη να μπλέξει στο ουκρανικό πρόβλημα. Απλούστατα, αυτό που θα κάνει είναι να μην ξανακάνει τα λάθη που έκανε, στο Αφγανιστάν. 

Δεν πρόκειται να στείλει στρατό, για να υπερασπίσει το καθεστώς του Κιέβου και δυστυχώς, για τους συνεργάτες των ΗΠΑ και της Δύσης, στην Ουκρανία, αυτό, που θα συμβεί, είναι ότι θα αφεθούν έρμαια, στις διαθέσεις των Ρώσων.

Κάτι τέτοιο δεν θα με εκπλήξει καθόλου. Το αντίθετο, μάλιστα.

Άλλωστε, το τι θα συμβεί, σε αυτό το μέτωπο, έχω την άποψη ότι δεν θα αργήσουμε να το δούμε. Οι εξελίξεις αναμένονται να είναι ραγδαίες και καθοριστικές. 

Πάντως, για την αρχή της ουκρανικής κρίσης, τον Φεβρουάριο του 2014, όποιος επιθυμεί μπορεί να δει, σε αυτό εδώ το blog, ένα παλαιό δημοσίευμα, που έχω κάνει, αναφερόμενος στην Ρόζα Λούξεμπουργκ και τις θέσεις, που είχε εκφράσει, το 1918, απέναντι, στον Λένιν και τους μπολσεβίκους, που πρωτοστάτησαν, στην δημιουργία της Ουκρανίας, ως χωριστού κράτους, από την Ρωσία, την εποχή που ακολούθησε την οκτωβριανή επανάσταση και διαμορφώθηκε, μέσα από τον εμφύλιο πόλεμο που ξέσπασε, στην Ρωσία. Το δημοσίευμα αυτό έχει τίτλο :   1918 - 2014 : Η Ουκρανία στο μεταίχμιο. Μια αναδρομή στην κριτική της Rosa Luxemburg, για το ουκρανικό ζήτημα και στην ανολοκλήρωτη ουκρανική εθνογένεση, με αφορμή τις σύγχρονες γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις Η.Π.Α. - Ρωσίας - Κίνας και το περιφρονητικό "Fuck EU". και καλό είναι να ξαναδιαβαστεί.

Και όπως ανέφερα, η ρωσική επίθεση, στην Ουκρανία, θα είναι η πρώτη φάση του σχεδιασμού του Κρεμλίνου.

Αναλόγως, των εξελίξεων, θα ακολουθήσει και δεύτερη. Και αυτή θα αφορά τις χώρες της Βαλτικής και ίσως και την Πολωνία.

Οψόμεθα...


Σχόλια

Ο χρήστης NF είπε…
Δεν υπαρχουν "βαρια οπλικα συστηματα" του ΝΑΤΟ σε Βουλγαρια και ΡΟυμανια αγαπητε. Μονο κατι σταθμοι ρανταρ, αμυντικα συστηματα αντιπυραυλικης αμυνας, σταθμοι εγκαιρης προειδιποιησης και τηλεπικοινωνιων κλπ.

Η Ρωσια δεν προκειται σε καμια περιπτωση να επιτεθει στην Πολωνια, και κατα πασα πιθανοτητα ουτε στις 3 βαλτικες δημοκρατιες. Γνωριζει οτι αν επιτεθει σε χωρα του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ θα πρεπει να αντιδρασουν στρατιωτικως αλλιως θα γελοιοποιηθουν ολοκληρωτικα και το ΝΑΤΟ θα καταρρευσει. Ο Βλαδίμηρος θα δωσει στους Αμερικανούς διεξοδο διαφυγης. Σκακιστης ειναι οχι τζογαδόρος. Εξαλου τον ενδιαφερουν βασικα τα αλλα 2 σλαβικα κρατη της πρωην ΕΣΣΔ, Λευκορωσια και Ουκρανια.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Θεωρώ, αγαπητέ, ότι δίνεις μεγαλύτερη βαρύτητα στο ΝΑΤΟ, από αυτήν που πραγματικά έχει. Και για να είμαι ακριβής, δεν έχει καμία εν τοις πράγμασι βαρύτητα.

Το ΝΑΤΟ, στην πραγματικότητα, δεν έχει καμία δυνατότητα. Αυτό αποδείχτηκε στο Αφγανιστάν. Θα μου πεις ότι το Αφγανιστάν είναι άλλη περίπτωση. Δεν είναι σωστό αυτό. Εκεί αποδείχτηκε στην πράξη ότι το ΝΑΤΟ αποτελεί μια χάρτινη τίγρη, για να θυμηθούμε και τον αείμνηστο Μάο Τσετούγκ. Δεν μπορεί να φέρει, σε πέρας, με επιτυχία, έναν πόλεμο διότι δεν θέλει. Ή δεν μπορεί να θέλει να χρησιμοποιήσει όλη την πραγματική ή υποτιθέμενη στρατιωτική ισχύ, που έχει, για να νικήσει τον αντίπαλο και για να μιλήσω, με σκληρούς όρους, δεν έχει τη διάθεση να τον αφανίσει.

Έτσι ήδη στην πράξη το νάτο είναι νεκρό υπάρχει μόνο σαν ένα σκιάχτρο το οποίο υποτίθεται ότι φοβίζει τον όποιο αντίπαλό του και συγκεκριμένα την Ρωσία. Όπως φαίνεται ο Πούτιν δεν μπλοφάρει, ή αν μπλοφάρει, αυτό δε φαίνεται. .Οι αντίπαλοι του μπορεί να το σκέφτονται ότι μπλοφάρει, αλλά από την άλλη πλευρά, φοβούνται ότι δεν μπλοφάρει.

Όπως έχω γράψει, δεν είμαι στο μυαλό του Πούτιν και δεν ξέρω το τι θα πράξει. Μπορώ μόνο να το υπολογίσω και φυσικά, μπορώ να πω το τι θα έκανα εγώ στην θέση του.

Και αυτό που θα έκανα, είναι το να αποδείξω, στην πράξη, ότι είμαι ικανός να φέρω εις πέρας τις απειλές, τις οποίες χρησιμοποιώ, για να εκφοβίζω τους αντιπάλους μου. Αυτό σημαίνει ότι, σε κάποιο χρονικό σημείο, το ουκρανικό κράτος θα έπαυε να υπάρχει, είτε καθ’ ολοκληρίαν, είτε μερικώς, περιοριζόμενο, στην δυτική Ουκρανία, ήτοι, στην περιοχή που αποκαλείται Γαλικία.

Βέβαια αυτά ο Πούτιν έπρεπε ήδη να τα έχει πράξει, από το 2014. Δεν τα έπραξε τότε και έσφαλε που δεν τα έπραξε. Τώρα έχει ξανά την ευκαιρία να διορθώσει τα λάθη του και να πράξει αυτα, που δεν έπραξε τότε.

Το τι θα κάνει μένει να το δούμε.

Όσον αφορά τις βαλτικές χώρες, πιστεύεις πραγματικά ότι το ΝΑΤΟ θα τις υπερασπισει, εάν ο Πούτιν αποφασίσει
να τις κάνει επαρχίες της Ρωσίας; Εμένα θα μου επιτρέψεις να μην πιστεύω ότι η Ουάσινγκτων και γενικά το ΝΑΤΟ, θα αντιδράσουν, στα σοβαρά, με την χρήση οποιασδήποτε στρατιωτικής βίας, απέναντι στην Ρωσία, που, άλλωστε, θα έχει καταλάβει τις χώρες της Βαλτικής, μέσα σε μερικές ώρες.

Έτσι, στο πραγματικό πεδίο των μαχών, τα τετελεσμένα θα έχουν ήδη δημιουργηθεί, θα είναι αμετάκλητα και εκεί θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος του ΝΑΤΟ.
Ο χρήστης ΝF είπε…
Aλλο πραγμα ο ανταρτοπολεμος αγαπητε. Και οι Σοβιετικοι απετυχαν στο Αφγανιστάν και φυγανε με την ουρα στα σκελια.
Πραγματι οι Ρωσοι μπορουν να πατησουν σε 72 ωρες τις 3 πρωην σοβιετικες δημοκρατιες της Βαλτικης.Ομως τοτε οι ΗΠΑ θα αντιδρασουν. Και στρατιωτικως. Δεν εχουν επιλογη. Και εξηγησα γιατι. Αν ηταν τοσο απλο ο Βλαδίμηρος θα το ειχε ηδη κανει. Οπως ειπα ειναι σκακιστης και οχι τζογαδόρος. Πριν κανει κατι υπολογιζει ποιό ειναι το οφελος σε σχεση με το ρισκο και το πιθανο κοστος, και αναλογως ενεργει. Η Ουκρανία ειναι μια αχανης πεδιαδα, με αφθονους πορους και 46.000.000 κατοικους, εκ των οποιων οι μισοι ειναι Ρωσοι/ρωσοφωνοι/φιλορωσοι.Το επαθλο επομενως ειναι τεραστιο, ενω το ρίσκο ειναι αποδεκτο, αφου η χωρα δεν ειναι στο ΝΑΤΟ.
Οι 3 μικρες χωρες της βαλτικης ειναι ασημαντα μεγεθη, το οφελος ειναι μικρο και το ρισκο μεγαλο, αφου αν οι ΗΠΑ δεν αντιδρασουν στρατιωτικως θα υποστουν τετοιον εξευτελισμο, που η ηττα στο Βιετνάμ θα ωχριά μπροστα του. Επομενως γιατι να ασχοληθει ο Βλαδίμηρος; Το μονο ενοχλητικο ειναι οτι βρισκονται πολυ κοντα στην Αγία Πετρούπολη.Ισως τους επιβαλλει πολυ μεγαλους περιορισμους στο ειδος των αμερικανικων δυναμεων που μπορουν να δεχθουν στο εδαφος τους, αλλα ως εκει. Για παραδειγμα, δεν θα ανεχθει ποτε βαλλιστικα πυραυλικα συστηματα στις χωρες αυτες. Αν το κανουν, θα τις σαρωσει.

Ο χρήστης akrat είπε…
Σας παρακολουθώ και βλέπουμε. Μου έκανε εντύπωση, όπως μου είπαν από επάνω ότι αποσύρθηκε ένα μέρος του στρατού από τα σύνορα. Από την άλλη για πρώτη φορά στην Ουκρανία εστάλθη σε όλες τις γυναίκες φύλο οδηγιών σε περίπτωση πολέμου
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Θα επαναλάβω, για μία ακόμη φορά, ότι δίνεις μεγαλύτερη σημασία στο ΝΑΤΟ από αυτήν, που, πραγματικά, έχει.

Όσον αφορά τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, αυτός δεν ήταν ανταρτοπόλεμος κλασικού τύπου, αφού οι Ταλιμπάν κατείχαν όλη την επαρχία της χώρας, την ίδια στιγμή που ο αφγανικός στρατός ήταν ανίκανος να τους αντιμετωπίσει, ενώ οι Αμερικάνοι αυτό που έκαναν, ήταν να πραγματοποιούν κάποιες καταδρομικές επιχειρήσεις, σε κάποιους συγκεκριμένους χώρους της επαρχίας, από τους οποίους έφευγαν, μόλις τελείωνε η αποστολή τους. Αυτός ήταν ο λόγος που έχασαν τον πόλεμο. Έναν πόλεμο τον οποίο δεν περίμεναν ότι θα κρατούσε τόσο και εν πάση περιπτώσει, δεν ήθελαν να τον συνεχίσουν.

Αν ήσαν πραγματική υπερδύναμη οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής θα έκαναν ό,τι μπορούσαν, για να εξολοθρεύσουν τους αντιπάλους τους και θα χρησιμοποιούσαν όλα τα όπλα, που έχουν στην διάθεσή τους και θα τσάκιζαν τον εχθρό, όπως έπραξαν άλλωστε, στην περίπτωση του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, με τους Ιάπωνες. Έριξαν δύο ατομικές βόμβες και τσακίσαν κάθε διάθεση του ιαπωνικού λαού και της ιαπωνικής ελίτ, για αντίσταση. Αυτό μπορούσαν να το κάνουν και με τους Αφγανούς, όμως δεν τόλμησαν να το κάνουν.

Πιστεύεις ότι αυτό, που δεν έκαναν στο Αφγανιστάν, θα το κάνουν, όταν έχουν απέναντί τους την Ρωσία;

Δεν νομίζω. Δεν θα το πράξουν. Απλώς υπολογίζουν ότι ο Πούτιν μπλοφάρει. Δεν νομίζω να μπλοφάρει, αλλά οι Αμερικάνοι το ελπίζουν.

Μην ξεχνάμε όμως, ότι το ρωσικό κράτος αντιμετωπίζει έναν υπαρκτό, έναν πραγματικό κίνδυνο, με την περικύκλωσή του, από τις στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Ως εκ τούτου η ρωσική ηγεσία θα πάρει όλα τα μέτρα, για να αποκρούσει και να απομακρύνει αυτόν τον κίνδυνο. Ελπίζω ότι όλα θα γίνουν ειρηνικά, ότι θα κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων οι δύο αντιπαρατιθεμενες πλευρές και θα βρούν μία λύση.

Αλλιώς, τα πράγματα είναι άσχημα. Πάρα πολύ άσχημα...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

21/5/2023 : Ολέθρια συντριβή - στα όρια της διάλυσης - του ΣΥΡΙΖΑ, (με 20,07%), όπου πέφτει η αυλαία, με την πληρωμή του λογαριασμού της σύγχρονης “Συμφωνίας της Βάρκιζας” του καλοκαιριού του 2015. Τεράστια η προσωπική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, με 40,78%, (ΠΑΣΟΚ 11,53%, ΚΚΕ 7,20%, Ελληνική Λύση 4,46%, ΝΙΚΗ 2,93%, Πλεύση Ελευθερίας 2,87%, ΜΕΡΑ25 2,59%), ακριβώς, επειδή στερούντο αντιπάλου. (Και φυσικά, οι δημοσκοπήσεις, πήγαν όλες, στα σκουπίδια).

Μιλώντας, για “το στάδιο, στο οποίο δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν αφεντικά και δούλοι, επειδή οι σαΐτες θα υφαίνουν μόνες τους”. Από αυτόν τον ορισμό του Αριστοτέλη, για το καθεστώς της ελεύθερης κοινωνίας (που νοείται ως αναρχική/αντιεξουσιαστική), στον μουτουαλισμό του Pierre-Joseph Proudhon και από την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, που περίμενε ο John Maynard Keynes, στο σήμερα και στους μελλοντικούς καιρούς).

Βουλευτικές εκλογές 25/6/2023 : Ο Αλέξης Τσίπρας, που, στις 8/6/2016, πούλησε, στον Λάτση, την έκταση στο Ελληνικό, με 92 € το τμ, ενώ το 2014 έλεγε ότι “αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις στο Ελληνικό, τότε καλύτερα να ψηφίσετε Σαμάρα”, δεν δικαιούνται αυτός και η ηγετική ομάδα του ψευδεπώνυμου ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν, για την τωρινή εκλογική καταστροφή του κόμματος, που, φυσικά, πρόκειται να έχει και συνέχεια…