ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Στις 6 Ιουνίου 2016, τον υπουργό Οικονομικών του ανεκδιήγητου  Hollandreou , τον  Emmanuel Macron , τον είχαν υποδεχθεί, με αυγά. Τώρα, πάει, για πρόεδρος του γαλλικού κράτους, αλλά... Ο πρώτος γύρος των γαλλικών προεδρικών εκλογών της περασμένης Κυριακής επισημοποίησε, με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, την ουσιαστική διάλυση του Parti Socialiste Français , το οποίο κτυπήθηκε, κατά πάσα πιθανότητα, από μια ραγδαία και αθεράπευτη εκδοχή της γνωστής αποσυνθετικής διαδικασίας pasokisation , η οποία ολοκλήρωσε, στην παρούσα φάση και την κατάρρευση του παραδοσιακού πολιτικού σκηνικού, που είχε εγκαθιδρυθεί, στην Γαλλία, από τις βουλευτικές εκλογές του 1977, όταν το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα του  François Mitterrand   πήρε την πρωτοκαθεδρία, στον χώρο της γαλλικής αριστεράς, από το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας , για να αποτελέσει, από εκεί και πέρα και μέχρι την περασμένη Κυριακή τον μόνιμο παρτεναίρ της γαλλικής δεξιάς, αν και η τελευταία εκφραζόταν, ως ένας χώρος συνασπισμένων κομμάτω

Ότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν και τους καλούς φίλους είναι γνωστό. Στις διεθνείς σχέσεις, μάλιστα, ακόμη καλύτεροι φίλοι μπορούν να γίνουν και οι παλαιοί εχθροί, όταν υπάρχει το αμοιβαίο συμφέρον, για κάτι τέτοιο, αφού, βέβαια, αυτός, που ενδιαφέρεται, για την οικοδόμηση μιας τέτοιας φιλίας, έχει βεβαιωθεί ότι αυτή η οικοδόμηση μιας, αυτού του είδους, φιλίας, πέρα από αποδοτική, είναι και χρήσιμη. Εάν, δηλαδή, αξίζει να πραγματοποιηθεί, ή εάν είναι αχρείαστη. Και η φιλία, με έναν εχθρό, είναι χρήσιμη, όταν ο εχθρός δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί, διαφορετικά. Όταν, δηλαδή, δεν μπορεί να νικηθεί. Αυτή, ακριβώς, είναι και η, υπό διερεύνηση και περιπετειώδης περίπτωση της σχέσης, ανάμεσα στις Η.Π.Α. του Δονάλδου Τραμπ και την Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν . Και αυτή η πραγματική κατάσταση είναι που απεικονίζεται, στον παραπάνω χάρτη των εκτεταμένων ρωσικών πυραυλικών αντιαεροπορικών συστημάτων A2AD, που καλύπτουν όλη την ρωσική, όπως και την εκτιμώμενη, ως απαραίτητη να καλυφθεί λευ

Οι εξελίξεις, μετά την "συμφωνία", που - υποτίθεται ότι - επιτεύχθηκε, αυτή την φορά, στο Eurogroup της 7ης Απριλίου 2017, στην Μάλτα, ανάμεσα, στους Ευρωπαίους δανειστές του ελληνικού κράτους και στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ , την οποία ανακοίνωσαν, για μία ακόμη φορά, αν και η αλήθεια είναι ότι αυτή την φορά το έπραξαν, με έναν όχι και τόσο πανηγυρικό τρόπο, οι  Jeroen René Victor Anton Dijsselbloem και Ευκλείδης Τσακαλώτος , είναι πυκνές και ραγδαίες και φυσικά κονιορτοποιούν το ουσιαστικό περιεχόμενο αυτής της υποτιθέμενης συμφωνίας. Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο και οφείλεται, στο γεγονός ότι αυτή, η, άρον-άρον, υποτιθέμενη συμφωνία, δεν έχει αγγίξει τα ουσιαστικά ζητήματα, τα οποία θα έπρεπε να είχε κλείσει.  Πρόκειται, περί μιας υποτιθέμενης συμφωνίας, άνευ ουσίας και συνουσίας. Αυτή - εάν υπάρξει - θα έλθει, αργότερα. Με αυτό το ... άνυδρο περιεχόμενο, αυτή η υποτιθέμενη συμφωνία (δηλαδή αυτό το ιδιότυπο "καπάρο", χωρίς αντίκρισμα) της 7/4/2017 ανακ

    Ενώ οι αντιπαραθέσεις, μέσα στο ευρύτερο "ευρωπαϊστικό" και μνημονιακό στρατόπεδο του ελληνικού πολιτικού σκηνικού, καλά κρατούν και φουντώνουν, ως αποτέλεσμα της τεράστιας ρευστότητας, που επικρατεί, στο εκλογικό σώμα της χώρας και η οποία καταγράφεται, πολύ παραστατικά, στις διενεργούμενες δημοσκοπήσεις, που, προφανέστατα, αποσκοπούν στον άμεσο επηρεασμό της κοινωνίας, υπέρ εκείνων, οι οποίες πληρώνουν, για να πραγματοποιηθούν και οι οποίοι δεν είναι άλλοι από τα ανησυχούντα μέλη της ευήθους και εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσας πολιτικοοικονομικής ελίτ της χώρας, η οποία, αν και ευρίσκεται, σε κατάσταση απελπισίας, προσπαθεί να αγκιστρωθεί και να ανατάξει τις ελπίδες της, στην ταχεία κοινωνική και πολιτική αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα , το ζήτημα της διόγκωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους και οι ευθύνες, που αναλογούν στις προηγούμενες κυβερνήσεις επανέρχεται - και θα συνεχίσει να επανέρχεται - στην επικαιρότητα, αφού η ύπαρξη αυ