ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Με δεδομένη την ασφυκτική πίεση που δέχονται οι βουλευτές και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας , από το μεγάλο κοινό των, υπό συνταξιοδότηση, ασφαλισμένων και ύστερα, από μια μακάρια και συνάμα, εξαντλητική καθυστέρηση, που συνοδεύεται από τις καταστροφικές ρυθμίσεις του Ν. 4670/2020, με την καρικατούρα της, τυφλά, αντιγραφικής ένταξης του επικουρικού ΕΤΕΑΕΠ, στην άλλη καρικατούρα, αυτήν του υποτιθέμενου, ως ενιαίου ασφαλιστικού φορέα ΕΦΚΑ, που μετονομάστηκε, για λόγους εντυπωσιασμού και ουδόλως, ουσίας, σε ηλεκτρονικό "e-ΕΦΚΑ", ο πρωθυπουργός, πριν λίγες ημέρες, ανακοίνωσε την τοποθέτηση  manager, στον τομέα των συντάξεων, προκειμένου να επιταχυνθεί η λιμνάζουσα έκδοσή τους. Είναι, όμως, ο μάνατζερ, που τους λείπει, προκειμένου να λύσουν το πρόβλημα, το οποίο είναι ότι δεν είναι καθόλου επαρκής ο ρυθμός των εκδιδόμενων συντάξεων; Στην πραγματικότητα αυτό, που λείπει, από την κυβέρνηση δεν είναι ο μάνατζερ. Είναι το σχέδιο, για την λύση του προβλήματος της επιτάχυνσης της έκδ

Μετά την ορκομωσία του Joe Biden , ως προέδρου των ΗΠΑ, απαραίτητο είναι να περιμένουμε να δούμε την πολιτική, που θα εφαρμόσει, στις διεθνείς σχέσεις της χώρας του και ιδίως, αυτές με την Ρωσία, διότι η ιστορία του νέου Αμερικανού προέδρου, στο πεδίο αυτό, δεν είναι καθόλου καλή. Βέβαια, το πρόβλημα δεν είναι, απλώς, ιστορικό, εάν δούμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, της οικογένειας Biden , σε υποθέσεις διαπλοκής, στην ουκρανική οικονομική και πολιτική ζωή, επί εποχής Ποροσένκο, αλλά και τώρα.  Το πρόβλημα του εγγενούς συμφεροντολογικού, ιδεολογικοφανούς, αλλά κυρίως, στρατηγικού αντιρωσισμού του προέδρου Joe Biden είναι, απολύτως, παροντικό και θα καταστεί δόγμα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, με συγκεκριμένες και άκρως, επικίνδυνες δράσεις, εάν λάβουμε, υπόψη μας, την πρόσφατη δήλωσή του ότι σκοπεύει να εντάξει την Ουκρανία, στο ΝΑΤΟ, αλλάζοντας, άρδην, τις γεωπολιτικές ισορροπίες, στην Μαύρη Θάλασσα, στην κεντροανατολική Ευρώπη, αλλά και στον εγγύτερο ευρασιατικό χώρο. Η προεδρία

Τώρα, πια, που ο Donald Trump αποτελεί, ουσιαστικά, παρελθόν, όσον αφορά την προεδρία των ΗΠΑ, είναι η ώρα να γίνει μια ψύχραιμη αξιολόγηση της πολιτικής θέσης του και της τοποθέτησής του, μέσα στο πάνθεον της αμερικανικής ολιγαρχίας. Αυτή είναι η προσπάθεια, που θα επιχειρήσω, στο παρόν δημοσίευμα, η οποία, προφανώς, θα κριθεί, από τους αναγνώστες, αλλά και την όποια μέλλουσα πολιτική πορεία του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, εφόσον και εάν του επιτραπεί να έχει ενεργή συμμετοχή, στα πολιτικά πράγματα της χώρας του. Ειναι προφανές ότι, ως πολιτικός και ως πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Donald Trump , παρουσίασε, κινούμενος στον χώρο της ριζοσπαστικής δεξιάς, έντονα στοιχεία αντισυστημικότητας, τα οποία έχουν οδηγήσει ένα πλήθος πολιτικών παρατηρητών και αναλυτών να τον χαρακτηρίζουν, ως έναν σύγχρονο φασίστα. Είναι, όμως, έτσι, τα πράγματα; Είναι ο  Donald Trump φασίστας; Όχι, βέβαια. Δεν είναι φασίστας. Θα μπορούσε να ήταν, ή θα μπορούσε να γίνει φασίστας, αλλά επέλεξε να παραμείνει, εντός των ορίων

Η τεράστια και καταθλιπτική κατάρρευση της φαρμακευτικής δαπάνης, στην Ελλάδα, στα χρόνια των Μνημονίων, προφανώς, συνδέεται, άμεσα, με τον διπλασιασμό των θανάτων, στον πληθυσμό της χώρας μας, κατά την τελευταία δεκαετία. Και πέρα, από τις καυχησιολογίες της εντόπιας ελίτ, για την μείωση των (πάντοτε, υπαρκτών) σπαταλών, αυτή η ζοφερή κατάσταση είναι απαραίτητο να επισημαίνεται...  Η βαρύτατη οικονομική κρίση, που έπληξε την ελληνική κοινωνία, από την εποχή της έλευσης των Μνημονίων, έχει αφήσει και φυσικά, συνεχίζει, ακάθεκτα, να αφήνει το, επίσης, βαρύτατο και καταθλιπτικό αποτύπωμά της και στην υγεία, όπως και στην θνησιμότητα του πληθυσμού της χώρας. Τα στοιχεία, που απεικονίζουν την αλματώδη αύξηση των θανάτων, από το 2013, μέχρι τα τελευταία στοιχεία, που έδωσε το υπουργείο Εσωτερικών, για το 2020, είναι σαφέστατα και προφανώς, καταθλιπτικά, ως δείκτες της πολύ κακής κατάστασης, που επικρατεί, αφού οι θάνατοι έφθασαν, στους 135.732 – όταν, το 2013, έφθαναν, στους 70.830 - και οι

Αναρχία επικρατεί, στις Η.Π.Α.; Φαίνεται πως ναι, αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι, ακριβώς.   Στην πραγματικότητα, ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος προσπαθεί να ανατρέψει την εκλογική ήττα του, η οποία είναι, όπως έχουμε γράψει, ήδη, από τον περασμένο Νοέμβριο, προϊόν και της στοχευμένης εκλογικής νοθείας, στην οποία προέβη ο κομματικός και πολιτειακός εκλογικός μηχανισμός των Δημοκρατικών, σε κρίσιμες πολιτείες, με το παραφούσκωμα του εκλογικού σώματος, που επιχειρήθηκε και τελικά, πέτυχε να δώσει την νίκη, στον Joe Biden και την Kamala Harris , η οποί, όπως φαίνεται, θα διαδεχθεί, αργά, ή γρήγορα, στην προεδρία, τον γηραιό νεοεκλεγέντα πρόεδρο.  Θα μπορούσε να επιτύχει τον στόχο του, εάν συναινούσε ο απερχόμενος αντιπρόεδρος Mike Pence , στην άμεση, εκ μέρους του, αμφισβήτηση του σώματος των εκλεκτόρων, που ψήφισαν Biden , αλλά ο Mike Pence , λειτουργώντας, ως φύλακας της υποτιθέμενης εγκυρότητας του αμερικανικού ολιγαρχικού πολιτικού, δεν είναι διατεθειμένος να κάνει αυτ