ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

  Σε μια δύσκολη εποχή, για τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που, πολιτικά, βαδίζει, στην οδό της απώλειας, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε, χθες (22/2/2025), με τον Ουκρανό πρόεδρο, εξέφρασε την συνεχιζόμενη και σαφή στήριξή του στο καθεστώς του Κιέβου.. Ο πρωθυπουργός επανέλαβε ότι εναπόκειται, στην Ουκρανία, να αποφασίσει, για το αποδεκτό, για την ίδια, ειρηνευτικό πλαίσιο και ότι τίποτε δεν μπορεί να αποφασισθεί, για την Ουκρανία, χωρίς την Ουκρανία. Μετά το τέλος της επικοινωνίας, ο Ουκρανός πρόεδρος ευχαρίστησε με ανάρτησή του στο X, τον Κυριάκο Μητσοτάκη «για την αμέριστη υποστήριξη της Ελλάδας, προς την Ουκρανία, από την αρχή της πλήρους εισβολής της Ρωσίας. Εκτιμούμε βαθύτατα την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού, τη σταθερή στάση της Ελλάδας στην καταδίκη της επιθετικότητας και τη δέσμευσή της στην αρχή: “Τίποτα για την Ουκρανία χωρίς την Ουκρανία, τίποτα για την Ευρώπη χωρίς την Ευρώπη”. Η Ευρώπη πρέπει να βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύ...

Στις καλένδες, παραπέμφθηκε το Ουκρανικό και ο πόλεμος, στην 4ωρη συζήτηση των αμερικανικών και των ρωσικών αντιπροσωπειών της 18ης Φεβρουαρίου 2025. Πρώτο και κύριο ζήτημα των αμερικανορωσικων συζητήσεων, στο Ριάντ, ήσαν  οι διμερείς σχέσεις ΗΠΑ - Ρωσίας και η αποκατάστασή τους και διάφορα ζητήματα, που αφορούν, πχ την εκμετάλλευση της Αρκτικής και άλλα, όπως και η συγκρότηση σταθερών πυρήνων συνομιλητών, από τις δύο πλευρές. Παράλληλα, χθες 19/2/2025, με το, παραπάνω, tweet του, στο πρώην Twitter και νυν Χ του Elon Musk, πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump, έδειξε “κόκκινη κάρτα”, στον Βολοντιμίρ Ζελένσκι, χαρακτηρίζοντας τον ηγέτη του καθεστώτος του Κιέβου, ως αίτιο του πολέμου, που οδηγεί την χώρα του, στην καταστροφή, κλέφτη και δικτάτορα. Όπως φαίνεται, λίγα είναι τα ψωμιά του Ζελένσκι και οι μέλλουσες εξελίξεις, στο Κίεβο, πρόκειται να είναι δραματικές. Στο, παραπάνω, βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος, το οποίο χρειάζεται και πρέπει οι αναγνώστες να παρακολουθήσουν, γίνεται μια εκ...

Αυτές τις ημέρες πραγματοποιείται το εναρκτήριο λάκτισμα των “διαπραγματεύσεων” - στην πραγματικότητα, συζητήσεων - για το μέλλον της Ουκρανίας, όμως, αυτό γίνεται, αφού, προηγουμένως, ο Donald Trump υποχρεώθηκε να αποδεχθεί, ως προαπαιτούμενα, για να ανακοινωθεί, επίσημα, η έναρξη των διαπραγματεύσεων, οι οποίες θα έχουν, ως ουσιαστικό περιεχόμενο, την ευρωπαϊκή διαστάση του ζητήματος, που είναι και το φιλέτο των διαβουλεύσεων, που θα ακολουθήσουν, συγκεκριμένα «δώρα», προς τον Βλαντιμίρ Πούτιν.  Στο αρχικό βίντεο, που αναρτώ, στο παρόν δημοσίευμα, περιγράφω, αναλυτικά, το τί πρόκειται να γίνει και το πώς έγινε αυτό, που έγινε, με την συμφωνημένη, ανάμεσα στο Κρεμλίνο και την Ουάσινγκτων, επίσημη δημοσιοποίηση της έναρξης των επαφών των αμερικανορωσικών επαφών, για τον ουκρανικό πόλεμο και για μια ανακατανομή των στρατιωτικών ισορροπιών, στον ευρωπαϊκό χώρο. Αυτά τα προαπαιτούμενα δώρα, που δέχτηκε να δώσει η αμερικανική πλευρά, στο Κρεμλίνο, είναι σαφή, ανακοινώθηκαν, από τον ίδ...

  Με το ερώτημα που πηγαίνει η Ευρώπη, στους σύγχρονους και στους μελλοντικούς χρόνους, ασχολείται το παρόν δημοσίευμα, όπως και το, παραπάνω, χθεσινό (8/1/2025) βίντεο, το οποίο γύρισα, εκθέτοντας, εκτενώς, τις απόψεις μου και το οποίο είναι χρήσιμο να το παρακολουθήσουν οι αναγνώστες. Πού πηγαίνει η Ευρώπη;   Quo vadit “Europa”? Η απάντηση, στο ερώτημα αυτό, είναι πολύ απλή.   Για να υπάρξει μια πορεία της Ευρώπης, προς κάποια κατεύθυνση, είναι απαραίτητο η Ευρώπη να υφίσταται, ως οντότητα.  Και απαραίτητο στοιχείο, για την ύπαρξη ενός πολιτικού οργανισμού, ως κοινωνικής ενότητας, είναι η συγκρότηση μιας ευρωπαϊκής κοινωνίας, ως έθνους το οποίο να υπάρχει στην συνείδηση αυτής της κοινωνικής ενότητας και φυσικά, μέσα στο σύστημα των, εξουσιαστικά, συγκροτημένων κοινωνιών, που επικρατεί, ως τρόπος διοίκησης, η αντιστοίχιση του έθνους αυτού, σε μια κρατική οντότητα, δηλαδή σε ένα κράτος, με ισχυρή κεντρική κυβέρνηση, η οποία να λαμβάνει και τις αποφάσεις, για την γενι...

  Προς τα πού πρέπει να βαδίσει η χώρα μας;  (QUO VADIT GRAECIA?)  Σε αυτό το πρωταρχικό ερώτημα προσπαθώ να δώσω απαντήσεις, σαφείς και λεπτομερείς, στο αρχικό βίντεο, που παρουσιάζω, στην παρούσα δημοσίευση και το οποίο καθίσταται απαραίτητο να παρακολουθήσουν οι αναγνώστες, για να έχουν μια πλήρη εικόνα, γύρω από αυτό το θεμελειώδες ερώτημα. Και φυσικά, προτρέπω το αναγνωστικό κοινό να κάνει τον κόπο να δει το περιεχόμενο του βίντεο αυτού, όσο και αν είναι, εκ των πραγμάτων, μεγάλο, ως προς την χρονική του έκταση, διότι το θέμα, που. σήμερα, διαπραγματεύομαι, με διεξοδικό τρόπο, χρειάζεται τον απαραίτητο χρόνο, για την ανάπτυξη των παρουσιαζόμενων προτάσεων και των συναφών επιχειρημάτων. Με σαφέστατο το γεγονός ότι η ένταξη της Ελλάδας, στην ΕΟΚ, την 1/1/1981, έβλαψε την αναπτυξιακή διαδικασία της οικονομίας της χώρας μας, κατά την μακροχρόνια χρονική περίοδο 1970 - 2008 (δηλαδή, πριν προκύψει η ελληνική κρατική χρεωκοπία και η βαρύτατη και μακροχρόνια οικονομική κρίση...

  61 πΧ - 60 πΧ. Το σωζόμενο τμήμα της ενεπίγραφης στήλης, από το σπήλαιο του Πάνα. Η ενεπίγραφη μαρμάρινη στήλη, που χαράχθηκε από τρεις Αθηναίους εφήβους και βρέθηκε, μπροστά σε μια σπηλιά, που χρησιμοποιούνταν, ως κατοικία, από κάποιες ομάδες, κατά την Νεολιθική Εποχή. Πρόκειται, για το σπήλαιο στην Οινόη , αλλιώς γνωστό, ως σπήλαιο του Πανός. Τον 5ο αιώνα πΧ, το σπήλαιο άρχισε να λατρεύεται, ως ιερό του Πάνα, προς τιμήν του οποίου εναπόθεταν προσφορές, όπως ειδώλια και πήλινα αγγεία. Πιο συγκεκριμένα, στην επιγραφή αναφέρεται ότι στήθηκε, από τους νέους, «ἐπὶ Θεοφήμου ἄρχοντος», δηλαδή κατά την περίοδο, που ο Θεόφημος ήταν επώνυμος άρχων, στην Αθήνα, που ανταποκρίνεται στο 61 πΧ - 60 πΧ.  Η λατρεία του Πάνα έγινε, ιδιαίτερα, δημοφιλής, στην Αττική, μετά την μάχη του Μαραθώνα, καθώς διαδόθηκε ο μύθος ότι ο Πάνας, μαζί με άλλες θεότητες, πολέμησαν, στο πλευρό των Αθηναίων και συνέδραμαν στην νίκη τους. Η επιγραφή αποδεικνύει ότι η λατρεία αυτή διήρκεσε, πάνω από 3 αιώνες....

Μιχαήλ Αλεκσάντροβιτς  Μπακούνιν (30/5/1814 - 1/7/1876). Richard Nikolaus Eijiro von Coudenhove-Kalergi (16/11/1894 - 27/7/1972). Ο Ιούλιος ήταν και εξακολουθεί, πάντα, να είναι ο μήνας του Μιχαήλ Μπακούνιν. Είναι ο μήνας, στην αρχή του οποίου ο ακούραστος Ρώσος αντιεξουσιαστής επαναστάτης, άφησε την τελευταία του πνοή, σε ένα νοσοκομείο, στην Βέρνη της Ελβετίας, αφού, προηγουμένως, αν και είχε, πολιτικά, ηττηθεί, προς το τέλος του βίου του, τελικά, κατάφερε, μέσα, σε, ιστορικά, αντίξοες συνθήκες, να περάσει, στην Ιστορία, ως μια πολύ σημαντική προσωπικότητα του ευρύτερου κοινωνικού απελευθερωτικού κινήματος, που αναγνωρίζει και υποδεικνύει, χωρίς περιστροφές και μισόλογα, την εξουσία, ως ανειρήνευτο αντίπαλο και πηγή υπαρξιακών κινδύνων, για αυτό, που αποκαλούμε ανθρωπότητα και ο οποίος υπήρξε, είναι και θα παραμείνει, από γενιά, σε γενιά, ως αυθεντικός εκφραστής των επαναστατικών ριζοσπαστικών ιδεών και πρακτικών του διεθνούς και του παγκόσμιου αντιεξουσιαστικού/αναρχικού χώρου, ...