Quo vadit “Europa”? Πoύ πηγαίνει η “Eυρώπη”; Η απάντηση είναι απλή. Η Ευρώπη (η αυτοαποκαλούμενη “Ευρωπαϊκή Ένωση”) δεν πάει πουθενά, διότι, απλούστατα, δεν υπάρχουν, ούτε ευρωπαϊκός λαός, ούτε ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος.

 

Με το ερώτημα που πηγαίνει η Ευρώπη, στους σύγχρονους και στους μελλοντικούς χρόνους, ασχολείται το παρόν δημοσίευμα, όπως και το, παραπάνω, χθεσινό (8/1/2025) βίντεο, το οποίο γύρισα, εκθέτοντας, εκτενώς, τις απόψεις μου και το οποίο είναι χρήσιμο να το παρακολουθήσουν οι αναγνώστες.

Πού πηγαίνει η Ευρώπη; 

Quo vadit “Europa”?

Η απάντηση, στο ερώτημα αυτό, είναι πολύ απλή. 

Για να υπάρξει μια πορεία της Ευρώπης, προς κάποια κατεύθυνση, είναι απαραίτητο η Ευρώπη να υφίσταται, ως οντότητα. 

Και απαραίτητο στοιχείο, για την ύπαρξη ενός πολιτικού οργανισμού, ως κοινωνικής ενότητας, είναι η συγκρότηση μιας ευρωπαϊκής κοινωνίας, ως έθνους το οποίο να υπάρχει στην συνείδηση αυτής της κοινωνικής ενότητας και φυσικά, μέσα στο σύστημα των, εξουσιαστικά, συγκροτημένων κοινωνιών, που επικρατεί, ως τρόπος διοίκησης, η αντιστοίχιση του έθνους αυτού, σε μια κρατική οντότητα, δηλαδή σε ένα κράτος, με ισχυρή κεντρική κυβέρνηση, η οποία να λαμβάνει και τις αποφάσεις, για την γενική και ειδική πορεία αυτής της κοινωνίας, που έχει συγκροτηθεί ως έθνος, έστω κι αν το κράτος αυτό είναι ομοσπονδιακό.

Όπως γίνεται, εύκολα, αντιληπτό, στην παρούσα γεωγραφική και ιστορική έννοια της Ευρώπης, δεν υφίστανται αυτές οι βασικές και θεμελιώδεις προϋποθέσεις (ήτοι κοινωνία, που να συγκροτείται, ως έθνος και να εκφράζεται, μέσω της αυτής της νομικής προσωπικότητας, ως λαός), για να είναι δυνατό να γίνει λόγος και να υπάρξει μια ρεαλιστική συζήτηση, για μία ευρωπαϊκή οντότητα υπαρκτή, ως πολιτική και κρατική δύναμη, στον πλανήτη. 

Και φυσικά η αυτοαποκαλούμενη “Eυρωπαϊκή Ένωση” δεν αποτελεί και δεν συγκροτείται, ως κοινωνία και ως λαός, που να αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους, ως έθνος και ως εκ τούτου, δεν υπάρχει, ως ένα ομοσπονδιακό ευρωπαϊκό κράτος. 

Δεν αποτελεί, κατ’ ουδένα λόγο, κράτος η “Ευρωπαϊκή Ενωση”, διότι, απλούστατα, δεν υφίσταται μια ευρωπαϊκή ομοσπονδιακή κυβέρνηση και δεν έχει συγκροτήσει τις απαραίτητες ομοσπονδιακές δομές, που απαιτεί η ύπαρξη ενός ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού κράτους. Έτσι, λοιπόν, η αυτοαποκαλούμενη “Ευρωπαϊκή Ένωση” εξακολουθεί να παραμένει μια προχωρημένη μορφή οικονομικής κοινότητας, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί, από πολιτική και ιδίως, από κρατική άποψη, ως ένα μπόλικο τίποτα, με πολλά μπιχλιμπίδια, τα οποία όμως στερούνται ουσιαστικής αξίας.

Επίσης βασικό στοιχείο για την μίζερη παραμονή της “Ευρωπαϊκής Ένωσης”, ως μιας οικονομικής κοινότητας και όχι, ως ομοσπονδιακού κράτους, αποτελεί και το πολύ σημαντικό γεγονός ότι η ελίτ, κυρίως των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών, με προεξάρχουσες τις ελίτ της Γερμανίας αλλά και της Γαλλίας, όπως επίσης και πολλών άλλων ελίτ των ευρωπαϊκών κρατών, δεν επιθυμούν να ενταχθούν, μέσα σε ένα ομοσπονδιακό κρατικό σχήμα, διότι έτσι θα μετατοπιστεί το πολιτικό και κυρίως, το οικονομικό κέντρο βάρους των αποφάσεων, που λαμβάνονται, έως σήμερα, σε επίπεδο εθνικών κρατών, τα οποία ελέγχονται, άμεσα, από τις εντόπιες ολιγαρχίες τους. Κάτι, που θα αλλάξει, δραματικά, εάν η “Ευρωπαϊκή Ένωση” είχε συγκροτηθεί, ως ομοσπονδιακό κράτος, με κεντρική κυβέρνηση, που θα έχει τον άμεσο έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κατέχοντας το μονοπώλιο της έκδοσης του νομίσματος της ομοσπονδίας, όπως συμβαίνει στο ομοσπονδιακό κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. 

Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα  όσον αφορά τους λόγους, για τους οποίους 80 χρόνια, μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, δεν έχει πραγματοποιηθεί η συγκρότηση ενός ομοσπονδιακού ευρωπαϊκού κράτους. 

Όλα τα άλλα, που λέγονται και θέλουν να εμφανίσουν την “Ευρωπαϊκή Ένωση” ως μία συγκροτημένη, διεθνώς, οντότητα, αποτελούν προπαγάνδα και ανοησίες. Γι’ αυτό και η “Ευρωπαϊκή Ένωση”, όσο περνάει ο καιρός και οι δεκαετίες, αδυνατεί να ανταπεξέλθει, ακόμη και στον οικονομικό ανταγωνισμό εκείνων των περιοχών της Γης, που είναι συγκροτημένες, ως εκτεταμένα κράτη, είτε είναι ομοσπονδιακά, ή όχι. Και γι’ αυτόν τον λόγο, κατολισθαίνει, από την δεκαετία του 1990, έως σήμερα και φυσικά, γι’ αυτό το λόγο θα συνεχίσει να κατολισθαίνει, όπως προκύπτει, από τους δύο, παραπάνω, πίνακες, που παραθέτω. 

Επίσης, πρέπει να επισημάνω αυτό που, πάντοτε, αναφέρω όταν ασχολούμαι, με την “Ευρωπαϊκή Ένωση” και την Ευρώπη. Θα το επαναλάβω, για μία ακόμη φορά. 

Ευρώπη χωρίς την Ρωσία δεν μπορεί να υπάρξει.

Και αυτό συμβαίνει, διότι, απλούστατα, η Ρωσία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης, γεωγραφικά και ιστορικά και βέβαια, είναι η φυσική προέκταση της Ευρώπης, στον ευρασιατικό χώρο, μέχρι το Βλαδιβοστόκ, απέναντι από την Αλάσκα και πάνω από την Κίνα και την Ιαπωνία, με πλούσιους και απέραντους φυσικούς πόρους και με μία βαριά βιομηχανία, που οικοδομήθηκε, στην εποχή του Ιωσήφ Στάλιν.

Δεν χρειάζεται να προχωρήσω παραπέρα, το παρόν κείμενο. Τα δεδομένα είναι τόσο απλά, που δεν χρειάζονται περισσότερη ανάλυση. Αρκούν όσα γράφω και όσα αναφέρω, στο, αρχικό βίντεο της παρούσας δημοσίευσης, το περιεχόμενο του οποίου είναι πολύ σημαντικό και πρέπει οι αναγνώστες να το παρακολουθήσουν.