16-1-2025 Ουκρανία : Μόνο με τον Donald Trump (ο οποίος δεν βιάζεται), διαδίδει ότι είναι διατεθειμένος να συζητήσει ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Αποκλειονται το καθεστώς του Κιέβου και η “Ευρωπαϊκή Ένωση”, ενώ ο, εντός ολίγων ημερών, πρόεδρος των ΗΠΑ δεν μπορεί να αποτρέψει τις δυσμενείς, για την Δύση και το NATO, εξελίξεις.

 

Με τον πόλεμο στην Ουκρανία ασχολείται το παρόν δημοσίευμα και κυρίως, με την δυσμενή, για την Δύση, και το ΝΑΤΟ, εξέλιξη, στα μέτωπα του ρωσοουκρανικού πολέμου. Στο αρχικό βίντεο του σημερινού δημοσιεύματος, περιγράφω, αναλυτικά, τα σκληρά, για το Κίεβο, την Ουάσινγκτων και τις νατοϊκές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, δεδομένα, στον πόλεμο αυτόν και το γεγονός ότι, στην πραγματικότητα, ο Donald Trump δεν έχει την δυνατότητα να προσφέρει τίποτε το ουσιαστικό, παρά μόνον να προβεί, σε μια ρεαλιστική διαχείριση της ήττας και των απωλειών του της Δύσης και του ΝΑΤΟ, στην Ουκρανία και να δει, εάν και τί μπορεί να περισώσει από τις μέλλουσες εξελίξεις, με δεδομένο ότι, όσο κρατάει αυτός ο πόλεμος, η θέση της Δύσης και του ΝΑΤΟ χειροτερεύει.

Φυσικά, όλοι περιμένουν την εντός των λίγων ημερών ανάληψη της εξουσίας, στην Ουάσινγκτων, από τον Donald Trump και το επιτελείο του, προκειμένου να εγκαινιάσει την παρουσία της η ατζέντα, που έχει διαμορφώσει, ή, που πρόκειται να διαμορφώσει, στην πορεία του χρόνου, όσον αφορά την Ουκρανία, το νέο επιτελείο, που, στις 20/1/2025, αναλαμβάνει την διαχείριση των πραγμάτων, στην νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Ενόψει, λοιπόν, της επανόδου του Donald Trump, στον Λευκό Οίκο, η ρωσική ηγεσία, διά του στενού φίλου και συνεργάτη του Βλαντιμίρ Πούτιν, από την αλήστου μνήμης εποχή της Κα Γκε Μπε, στην οποία συνυπηρετήσαν, ο Νικολάι Πατρούσιν ξεκαθάρισε τις προθέσεις της ρωσικής ηγεσίας, δηλώνοντας, σαφώς, ότι η Μόσχα είναι διατεθειμένη να συζητήσει το ουκρανικό ζήτημα, μόνο με την Ουάσινγκτων και τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου και του επιτελείου του και όχι με το καθεστώς του Κιέβου και την “Ευρωπαϊκή Ένωση”, ή το NATO.

Βέβαια, όλα αυτά είναι προεόρτια όσων πρόκειται να ακολουθήσουν, μετά την ανάληψη της εξουσίας, στην Ουάσινγκτων, από τον Donald Trump, όμως, περιγράφουν, όχι, απλώς, τις προθέσεις της ρωσικής ηγεσίας αλλά το πραγματικό γεγονός ότι, στα μέτωπα του πολέμου, με τεράστιες δυσχέρειες, με μεγάλες καθυστερήσεις και με άφθονο αίμα, η πλάστιγγα έχει γείρει, οριστικά, υπέρ των ρωσικών όπλων και κατά του καθεστώτος του Κιέβου και του ΝΑΤΟ. 

Αυτό, βέβαια, το γεγονός, δεν σημαίνει ότι ο πόλεμος αυτός πρόκειται να τελειώσει, σύντομα. Αντιθέτως, το πλέον πιθανότερο είναι ότι θα κρατήσει, πολύ, ακόμη μέσα, στο 2025 και πιθανόν και το 2026, αφού το επιτελείο του Donald Τραμπ και ο ίδιος ο επερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος δεν φαίνονται, πλέον, να βιάζονται, για να δοθεί μια γρήγορη λύση, στο θέμα του ουκρανικού πολέμου. Άλλωστε, η ατζέντα την οποία έχει η Μόσχα, είναι, εκ των πραγμάτων, αδιάλλακτη, υπό την έννοια ότι οι, προφανώς, μεγάλες απώλειες του νεανικού ανθρώπινου δυναμικού, που η Ρωσία έχει στείλει, στα μέτωπα του πολέμου και η αδιάλλακτη πεποίθηση που έχει σχηματιστεί, στην πλειοψηφία της ρωσικής κοινωνίας, ως προς το ότι η επικράτηση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, στον πόλεμο αυτόν, πρέπει να είναι πλήρης και να επιτευχθούν όλοι οι στόχοι του πολέμου αυτού. 

Αυτή η πραγματικότητα σημαίνει ότι τελικά ηγεσία της Μόσχας είναι εγκλωβισμένη, στις ίδιες τις εξαγγελίες της, περί νίκης, στον πόλεμο αυτόν. Και φυσικά, η νίκη δεν σταματά, στην ενσωμάτωση των καταληφθέντων ουκρανικών εδαφών, ή και όσων πρόκειται να καταληφθούν, ακόμη, έως τη λήξη του πολέμου, αλλά θα ολοκληρωθεί, με την ενσωμάτωση  και την δορυφοροποίηση του ουκρανικού κράτους, στην Ρωσία. 

Αυτά είναι τα ανύπαρκτα περιθώρια, εντός των οποίων έχει να κινηθεί το Κρεμλίνο και ανάλογα είναι τα πολύ δυσχερή και με πολύ λίγα περιθώρια, εντός των οποίων μπορεί να κινηθεί ο Donald Trump και το επιτελείο του, που, όπως προανέφερα, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι μια διαχείριση της ήττας του ΝΑΤΟ, στην Ουκρανία και να δουν τί και πόσα μπορούν να αποσπάσουν - έστω και το ελάχιστο που μπορεί να αποδεχθεί η Μόσχα -, με δεδομένη την επικράτηση των ρωσικών όπλων. 

Εννοείται ότι η θέση και των δύο πλευρών, δηλαδή και της Ουάσιγκτων και της Μόσχας, είναι δύσκολη, διότι πρέπει η, μεν, πρώτη πρέπει να αποδεχθεί και επισήμως, την ήττα, καθώς και την μεγάλη έκταση αυτής της ήττας, ενώ η, δε, δεύτερη δεν μπορεί να αποδεχθεί ο,τιδήποτε άλλο από αυτό που η ρωσική κοινωνία, στην πλειοψηφία της, μπορεί να αποδεχθεί, ως νίκη, στα μέτωπα του πολέμου. Και η νίκη αυτή δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο, παρά μόνον, η συνθηκολόγηση του ουκρανικού καθεστώτος.

Βέβαια, εννοείται ότι η θέση της Ουάσιγκτων είναι πολύ πιο δύσκολη, από αυτή, στην οποία βρίσκεται η Μόσχα ηγεσία της οποίας, όπως έχω πει και έχω γράψει πολλές φορές στο απώτερο και στο πρόσφατο παρελθόν, ευθύνεται, για το γεγονός ότι ο πόλεμος έχει τραβήξει, σε τόσο μεγάλο χρονικό μάκρος και πολύ περισσότερο, για το άφθονο αίμα των νέων Ρώσων, που έχουν σκοτωθεί, στο μέτωπο, ή, που έχουν καταστεί ανάπηροι στα πεδία των μαχών. 

Και φυσικά, αυτό είναι, που δυσκολεύει, ακόμη, περισσότερο την θέση της Ουάσινγκτων, η οποία είναι υποχρεωμένη να υπολογίσει ότι η Μόσχα δεν μπορεί και δεν θέλει να δώσει ο,τιδήποτε το ουσιαστικό, στην Δύση, όσον αφορά την Ουκρανία. 

Δεν χρειάζεται να προχωρήσω στην περισσότερη ανάλυση των δεδομένων. Όσα περιγράφω είναι αρκετά και φυσικά, αυτά αποτελούν συμπλήρωμα των όσων αναλύω, στο αρχικό βίντεο, το οποίο και πάλι, καλώ το αναγνωστικό κοινό να το παρακολουθήσει, με προσοχή. 

Αυτά επί του παρόντος και θα δούμε το πώς θα προχωρήσουν τα πράγματα στην Ουκρανία. Έχουμε πολύ καιρό μπροστά μας ακόμη. 

Δυστυχώς.