Από το 3000 πΧ, στο 1700 πΧ και στο 2025 μΧ, (τελικά, ναι· είμαστε, κυρίως, Έλληνες), στο “Free Constantinople”(?), το 2024, στον κίνδυνο φτώχειας, στο 18,8%, στην Ελλάδα του 2023, στον 16ο αιώνα πΧ, στην Κνωσό, στις ελληνικές αρχαιότητες (540 πΧ -12ος αιώνας μΧ), στην επτάλοφο Ρώμη, στις 21/4/753 πΧ, στο ιστορικό “Μεγάλο Καφενείο”, στην Τρίπολη, στην Λεμεσό, του 1850, στους προϋπολογισμούς των ΗΠΑ, (1940-2024), στην Αθήνα (1900-2024), στην Θεσσαλονίκη (1889; - 1966), στην Sofia Loren, το 1950, στην Marilyn Monroe (1955-1957), στον πολύστροφο δρόμο Κίνας-Πακιστάν (1959-1979-2024), στην Αλάσκα, στην «Πύλη του Ουρανού», και στο “Sky train”, στην Κίνα, στον ύφαλο Montgomery, στην Αυστραλία, στην γαλλική Πολυνησία, στον ανάγλυφο χάρτη της Αφρικής, στην Αλμύρα Θάλασσα, στην τεράστια σπηλιά, από αλάτι, στην Περσία, στο Ρίο-Αντίρριο, το 2024 και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα (124).

Ι

3000 πΧ - 1700 πΧ - 2025 μΧ. Τελικά, ναι· είμαστε Έλληνες.

Σύμφωνα και με την πιο πρόσφατη εργασία, που δημοσιεύτηκε, το 2017, oι ελληνικοί πολιτισμοί δεν ήταν, κυρίως, εισαγόμενοι και συνδεόμαστε, ακόμη, μαζί τους, γενετικά, καταλήγοντας, στο συμπέρασμα ότι οι Μινωίτες είχαν στενή γενετική σχέση, με τους Μυκηναίους, και ότι και οι δύο σχετίζονταν, στενά, αλλά όχι απόλυτα, με τους σύγχρονους Έλληνες.

«Oι Μίνωες και Μυκηναίοι παραμένουν, έως σήμερα, οι θρυλικοί αρχαίοι Έλληνες, που έχτισαν τεράστια παλάτια. Για αιώνες, επιστήμονες διαφωνούσαν, ως προς την προέλευση αυτών των ανθρώπων. Το, πού είχαν τις ‘ρίζες’ τους. Όταν γενετιστές κατάφεραν να βρουν και να μελετήσουν DNA αυτών των πολιτισμών, βρήκαν κάτι, που άφησε, εξ απήνης, πολλούς, στο χρωμόσωμα Χ. Συγκεκριμένα, είδαν ομάδες mtDNA,  την H, την K και την Τ, που είναι γενετικά ψίχουλα, τα οποία οδηγούν, πίσω στους πρώτους αγρότες, που εγκαταστάθηκαν, στην Ευρώπη.  Όταν είδαν το Υ χρωμόσωμα (που κληρονομείται, από τον πατέρα, στον γιο), ήλθε άλλο ένα plot twist. Οι αρχαίοι Έλληνες ‘κουβαλούσαν’, κυρίως, τις J2a και G2a απλοομάδες (haplogroups), κάτι που είναι εντυπωσιακό, καθώς αυτά τα γενετικά χαρακτηριστικά αποκαλύπτουν πως είχαν ουσιαστική σχέση, με τους πρώτους αγρότες, που μετακόμισαν, από την Ανατολή. Τα πράγματα γίνονται, ακόμη, πιο ενδιαφέροντα, σε αυτά, που έδειξε η γονιδιωματική ανάλυση (βλ. πλήρης χαρτογράφηση του γονιδιώματος). Οι επιστήμονες βρήκαν πως και οι Μίνωες και οι Μυκηναίοι μοιράζονταν, περί το 75% του DNA τους, με τους αρχαίους Ευρωπαίους αγρότες, που ζούσαν, ήδη, στην Ελλάδα, χιλιάδες χρόνια, πριν οποιοσδήποτε σκεφτεί να χτίσει τα εντυπωσιακά παλάτια. Το υπόλοιπο 25% του DNA προερχόταν, από ανθρώπους, που είχαν ρίζες, κάπου, στην περιοχή του αρχαίου Καυκάσου - εκεί όπου είναι σήμερα η Αρμενία και το Ιράν. Μάλιστα, οι Μυκηναίοι είχαν εξτρά ‘δόση’ γενετικής κληρονομιάς, που δεν είχαν οι Μίνωες : ένα μικρό αλλά σημαντικό κομμάτι DNA, από την Ευρασία (μέχρι την Σιβηρια). Αυτό προτείνει ότι ένας μυστήριος πληθυσμός μετακινήθηκε, στην Ευρώπη και αναμείχθηκε, με τους ντόπιους, την εποχή, που άρχιζε ο Μινωικός Πολιτισμός».

Υπάρχει, ακόμη, γενετική σχέση με τους αρχαίους πολιτισμούς;

Στην σύγκριση, που έκαναν οι ερευνητές, στο DNA των αρχαίων και των σύγχρονων Ελλήνων, βρήκαν πως «οι σύγχρονοι Έλληνες ‘κουβαλούν’, ακόμη, γενετικά χαρακτηριστικά αυτών των αρχαίων πολιτισμών. Υπάρχει 80% γενετική ομοιότητα, με τους Μυκηναίους». Αυτό αποδεικνύει πως, παρά τις τόσες αυτοκρατορίες, τις εισβολές και τις μετακινήσεις πληθυσμών, μέσω της Ελλάδας, τα τελευταία 4.000 χρόνια, η κύρια γενετική κληρονομιά αυτών των αρχαίων πολιτισμών έχει επιβιώσει. Όλα αυτά δείχνουν ότι δεν χρειάζεται κάποιος εξελιγμένος πολιτισμός να εμφανιστεί και να δείξει, σε όλους, το πώς γίνεται η κάθε δουλειά. Την επόμενη φορά, που πει κάποιος, πως ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός εισήχθη, από κάπου αλλού, απλά, παρουσιάστε τα γενετικά δεδομένα, που αποδεικνύουν ότι αυτοί οι θρυλικοί πολιτισμοί μεγάλωσαν, στο ‘σπίτι’ τους, συνδυάζοντας το DNA των πρώτων Ευρωπαίων αγροτών, Καυκάσιων, κυνηγών. Έτσι δημιούργησαν κάτι, εξ ολοκλήρου, καινούργιο και απόλυτα, επαναστατικό, στην ανθρώπινη ιστορία.

Κάποιοι ερευνητές θεωρούσαν, ως δεδομένο, πως έφτασαν, στην αρχαία Ελλάδα, με πλοία, από την αρχαία Αίγυπτο, ή την Μέση Ανατολή, γιατί, πώς αλλιώς θα μπορούσαν να είναι τόσο αναπτυγμένοι;Αποδείχθηκε ότι και οι Μινωες και οι Μυκηναίοι έφεραν συγκλονιστικά γενετικά χαρακτηριστικά. Όταν είδαν το μιτοχονδριακό DNA (τα μιτοχόνδρια είναι μικρές δομές στα κύτταρα που δημιουργούν ενέργεια προς χρήση του κυττάρου και το σχετικό DNA κληρονομείται αποκλειστικά από την μητέρα) που είναι σαν γενετική χρονοκάψουλα, ανακάλυψαν πως έχουν πολύ συγκεκριμένες απλοομάδες (ομάδα μεμονωμένων χρωμοσωμάτων -κλώνων DNA- που μοιραζόμαστε με πρόγονο).

Μινωικά δείγματα μελέτης

Κωδικός	Τοποθεσία	Χρονολόγηση	Φύλο	mtDNA	Y-DNA
I0070	Σπήλαιο Αγίου Χαράλαμπου Λασιθίου, Κρήτη	2000-1700 ΠΚΧ	XY	H13a1	J2a1d
I0071	Σπήλαιο Αγίου Χαράλαμπου Λασιθίου, Κρήτη	2000-1700 ΠΚΧ	XX	U5a1	–
I0073	Σπήλαιο Αγίου Χαράλαμπου Λασιθίου, Κρήτη	2000-1700 ΠΚΧ	XY	H	J2a1
I0074	Σπήλαιο Αγίου Χαράλαμπου Λασιθίου, Κρήτη	2000-1700 ΠΚΧ	XX	H5	–
I9005	Σπήλαιο Αγίου Χαράλαμπου Λασιθίου, Κρήτη	2000-1700 ΠΚΧ	XX	H	–
I9123	Αρμένοι Χανίων, Κρήτη	1370-1340 ΠΚΧ	XX	U5a1	–
I9127	Μονή Οδηγήτριας Ηρακλείου, Κρήτη	2900-1900 ΠΚΧ	XX	J2b1a1	–
I9128	Μονή Οδηγήτριας Ηρακλείου, Κρήτη	2900-1900 ΠΚΧ	XX	I5	–
I9129	Μονή Οδηγήτριας Ηρακλείου, Κρήτη	2900-1900 ΠΚΧ	XX	H+163	–
I9130	Μονή Οδηγήτριας Ηρακλείου, Κρήτη	2900-1900 ΠΚΧ	XY	U3b3	G2a2b2
I9131	Μονή Οδηγήτριας Ηρακλείου, Κρήτη	2900-1900 ΠΚΧ	XX	K1a2	–

1.  Τα θηλυκά (XX) δείγματα δεν φέρουν πατρογραμμή (Y-DNA), εξού και το σύμβολο –, που δεικνύει μη εφαρμογή.
2.  Σύμφωνα με τον Ιωσήφ Λαζαρίδη, που υπήρξε ένας εκ των επικεφαλής της μελέτης, το δείγμα από τους Αρμένους Χανίων είναι χαμηλής ποιότητας και μεταγενέστερο της άφιξης του Μυκηναϊκού πολιτισμού στην Κρήτη, οπότε δεν μπορεί να χαρακτηριστεί Μινωικό, ή Μυκηναϊκό.

2018 - 2023 Υψηλός ο κίνδυνος της φτώχειας, στην “Ευρωπαϊκή Ένωση” και πολύ υψηλότερος, στην Ελλάδα.

3000 πΧ - 5ος αιώνας μΧ. Κίμωλος (“H Ασημένια Νήσος”). Αρχαιολογικές, τοπογραφικές και ιστορικές έρευνες, σε νεκροπόλεις και προσπάθειες ανασύνθεσης διάσπαρτων αρχαιολογικών θραυσμάτων της αρχαίας κυκλαδίτικης πολιτείας.

16ος αιώνας πΧ Κνωσός. Το μπάνιο της βασίλισσας.

2024 Τα αρχαιοελληνικά θέατρα, στην ελληνική επικράτεια.

Εννοείται ότι, εκτός του ελληνικού εδαφικού χώρου, βρίσκονται πολύ περισσότερα θέατρα. (Βαλκάνια, Κάτω Ιταλία, Σικελία, Μικρά Ασία, Κύπρος, Μέση Ανατολή, Βόρειος Αφρική, Μαύρη Θάλασσα κλπ).

21/4/753 πΧ. Η επτάλοφος Ρώμη.

7ος αιώνας πΧ. Ρώμη. Ο “Lapis Niger”, o «Μέλας Λίθος». Η παλαιότερη καταγραφή της λατινικής γλώσσας, στην γνωστή κυμαία εκδοχή του ελληνικού αλφαβήτου.

540 πΧ - 530 πΧ Άνω Πιτσά, Ξυλόκαστρο, Κορινθίας. Πίνακας αγνώστου ζωγράφου, σε ξύλο, όπου αναπαριστάται σκηνή θυσίας. Βρέθηκα, μαζί με άλλους τρεις πίνακες ζωγραφικής, αλλά είναι ο μόνος, που διατηρείται, σε καλή κατάσταση.

Ο πίνακας είναι περίτεχνος, αν και μικρός, στο μέγεθος (31cm X 14,5cm). Η γραφή και η γλώσσα της επιγραφής είναι ελληνική, αν και περίεργη, επειδή είναι γραμμένη, στην κορινθιακή εκδοχή του ελληνικού αλαφαβητου (εκείνη την εποχή, η περιοχή είχε κατακτηθεί, από την Σικυώνα).

490 πΧ. Αρχαία Ολυμπία. Κορινθιακό άγαλμα, μισοδιατηρημένα σχέδια και χρώματα.

5ος αιώνας πΧ. Αθήνα. Λήκυθος.

5ος αιώνας πΧ. Καστρί Γρεβενών. Δακτυλίδι , με την επιγραφή «ΕΡΑΜΑΙ ΜΕΓΑ», ήτοι «αγαπώ πολύ». 

Από ακρόπολη, που έκτισαν οι Τυμφαίοι· Μακεδόνες, από το γένος των Μολοσσών. Εχουν βρεθεί 76 νομίσματα, κυρίως, χάλκινα και λίγα αργυρά. Το 60% αυτών είναι κοπής, ανάμεσα στο δεύτερο μισό του 4ου αιώνα πΧ και το πρώτο μισό του 3ου αιώνα πΧ και έγιναν, από τον Αλέξανδρο Γ’, τον Κάσσανδρο και τον Δημήτριο Πολιορκητή. Μεταγενέστερο είναι ένα του Αντιγόνου Γονατά και ένα του Φιλίππου Ε’.

4ος αιώνας πΧ (αρχές). Σπαρτιάτικο ψηφιδωτό, με τον Αχιλλέα, στην μέση, μεταμφιεσμένο, σε γυναίκα, όταν κρυβόταν, στην αυλή του βασιλιά Λυκομήδη, στην Σκύρο, προκειμένου να μην επιστρατευθεί, για την Τροία. Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης.

340 πΧ. Ο αρχαιοελληνικός «Πάπυρος του Δερβενίου», το αρχαιότερο «βιβλίο» της Ευρώπης, κατέχει ξεχωριστή θέση, στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά.

Το μοναδικό αυτό εύρημα, αποτελεί το αρχαιότερο αναγνώσιμο χειρόγραφο της Ευρώπης και ήρθε στο φως, το 1962, στο Δερβένι Θεσσαλονίκης, ανάμεσα, στα υπολείμματα της νεκρικής πυράς ενός πλούσια κτερισμένου τάφου των ύστερων κλασικών χρόνων. Το βιβλίο, το οποίο αντιγράφεται, σε αυτόν τον πάπυρο, είναι πολύ παλαιότερο και χρονολογείται, περίπου, στο 420-410 π.Χ. Σύμφωνα με τους μελετητές, το κείμενο, που κινείται, στα όρια, μεταξύ θεολογίας και φιλοσοφίας, ανήκει, στην ορφική γραμματεία. Ο συγγραφέας του βιβλίου ήταν, πιθανότατα, ο Ευθύφρων, από τα Πρόσπαλτα της Αττικής. Το εύθραυστο αυτό εύρημα, θεωρείται κομβικής σημασίας τεκμήριο, στην μελέτη της αρχαίας ελληνικής θρησκείας και φιλοσοφίας και έχει, πλήρως, αναγνωσθεί, ενώ έχει ενταχθεί, στον Διεθνή Κατάλογο της UNESCO.

350 πΧ - 300 πΧ. Μagna Graecia. Ελληνικό χάλκινο κράνος, µε διακόσμηση, ένα κεφάλι γρύπα, στην κορυφή, που πλαισιώνεται, από φτερά, πανω, από τα αυτιά.

330 πΧ (δεκαετία). Ο «κρατήρας του Δερβενίου», κατά την ανακάλυψή του, στην περιοχή Δερβένι, σχεδόν 10 χλμ, έξω από την Θεσσαλονίκη, στις 16/1/1962.

Είναι οστεοφυλάκιο και τεφροδόχο σκεύος, που βρισκόταν, σε νεκρόπολη, που ανασκάφηκε. Ιδιοκτήτης του ήταν, όπως αναφέρεται, σε επιγραφή, στο χείλος, «Αστιούνειος Αναξαγοραίοι ες Λαρίσας», δηλαδή ο Αστιούνειος, γιος του Αναξαγόρα, από την Λάρισα. Η θεσσαλική καταγωγή του κατόχου συνδέεται με την ομηρεία της αριστοκρατικής οικογένειας των Αλευάδων από τον Μακεδόνα βασιλιά Φίλιππο Β’ (334 π.Χ.), μετά την αποτυχημένη τους απόπειρα να αποτινάξουν την μακεδονική κυριαρχία. 

186 πΧ - 170 πΧ. Βακτριανή. Αργυρό τετράδραχμο του Αγαθοκλή, in memorial του “ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΝΙΚΗΤΟΥ”, που φορά, στο κεφάλι του, ελεφάντινο κρανίο, ως διάδημα. Στην δεύτερη όψη,ο Ηρακλής κρατάει ένα ρόπαλο, στο αριστερό του χέρι, ενώ με το δεξιό χέρι, στέφει το κεφάλι του, με την επιγραφή : “ΒΑΣΙΛΕΥΟΝΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΓΑΘΟΚΛΕΟΥΣ”.

3ος αιώνας πΧ (τέλη) - 2ος αιώνας πΧ (αρχές). Βαρύτιμο διάδημα, με κεντρικό τμήμα, διαμορφωμένο, σε ηράκλειο κόμβο. 

Από τον θησαυρό του Καρπενησίου. Φυλάσσεται, στο Μουσείο Μπενάκη.

8ος αιώνας πΧ - 16ος αιώνας μΧ - 2024. Τοσκάνη, Ιταλία. Η πόλη Luca, κτισμένη, από τους Ετρούσκους, σήμερα, διατηρεί την αναγεννησιακή της ομορφιά.

1 μΧ. Μικρά Ασία, Μέση Ανατολή. Η ελληνική γλώσσα, στην εποχή του Ιησού. Ο χάρτης, πάντως, δεν είναι σωστός, εκτός εάν αναφέρεται, στην ομηρική αρχαιότητα.

Ο Τουρκοαρμένιος λεξικογράφος Σεβάν Σινανιάν καταγράφει ότι, αμιγώς, ελληνικά ομιλούνταν τότε, σε περισσότερες, από 1000 πόλεις της Μικράς Ασίας και μέρους της Μέσης Ανατολής, που βρισκόταν, στα παράλια, αλλά και στην ενδοχώρα. Τα ελληνικά είχαν διαδοθεί, παντού, από τις αρχαίες ελληνικές αποικίες και μέσα από το εμπόριο, αλλά και μετέπειτα, μέσω των ελληνιστικών βασιλείων και έγιναν η lingua franca, στην Μέση Ανατολή,  στην βόρεια Αφρική και στην νότια Ιταλία, επειδή ήταν καθοριστικός ο ρόλος των εμπορικών συναλλαγών, αλλά και η μεγάλη διασπορά των ελληνικές αποικιών, στην Μεσόγειο.

2ος αιώνας μΧ. Δίον, αρχαία Μακεδονία. Αναθηματική στήλη, που σώθηκε, επειδή χρησιμοποιήθηκε, ως οικοδομικό υλικό, σε μεταγενέστερα οικοδομήματα.

297 μΧ - 307 μΧ. Θεσσαλονίκη. Το ανακτορικό συγκρότημα του Γαλέριου, στο κέντρο της πόλης.

5ος αιώνας πΧ - 12ος αιώνας μΧ. Κωνσταντινούπολη, Σκούταρι. «Ο Πύργος του Λεάνδρου», ή «Πύργος της Κόρης» (Kız Kulesi).

”“O Πύργος της Κόρης”, κατασκευάστηκε σε μια βραχονησίδα τον 5ο αιώνα π.Χ., σε απόσταση 20 περίπου μέτρων από την σημερινή ακτή του Ισκιντάρ (Üsküdar), και λειτουργούσε ως σημείο τελωνιακών ελέγχων και συλλογής φόρων για τα πλοία που ταξίδευαν διαμέσου του Βοσπόρου. Σε αυτή τη μικροσκοπική βραχονησίδα ο αυτοκράτορας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Μανουήλ Κομνηνός διέταξε, τον 12ο αιώνα, την κατασκευή ενός αμυντικού κτιρίου. Μια σιδερένια αλυσίδα που εκτεινόταν από τον πύργο έως έναν άλλον πύργο, ο οποίος βρισκόταν στην ιστορική Χερσόνησο, επέτρεπε τον έλεγχο της εισόδου και της εξόδου, από τον Βόσπορο. 

1ος αιώνας πΧ. Αθήνα, Στοά του Αττάλου. Η κεφαλή της Νεμέσεως. Η Νέμεση ήταν η θεά και η προσωποποίηση της δικαιοσύνης.

Στην κοσμοαντίληψη των Ελλήνων, επικρατούσε το ηθικό σχήμα : Ύβρις - Άτη - Νέμεσις Τίσις. Ή Ύβρις είναι η υπερεκτίμηση των ανθρώπινων δυνατοτήτων και των ικανοτήτων, που οδηγεί, στην αλαζονική συμπεριφορά και στην ασέβεια, προς τους άλλους και κυρίως, προς τους θεούς. Η Άτη είναι αποτέλεσμα της Ύβρεως, που προκαλούσε την επέμβαση του Δια και σημαίνει το θόλωση του νου (την τύφλωση) του υβριστή, που τον οδηγεί, σε πολύ σοβαρότερα ατοπήματα. Η Νέμεσις είναι η οργή και η εκδίκηση των θεών, για αυτήν την συμπεριφορά και την διάπραξη της Ύβρεως. Η Τίσις είναι η τιμωρία και η συντριβή του υβριστή. 

3ος αιώνας πΧ. «Η κυρά της Καλύμνου». Χάλκινο άγαλμα, που φοράει χιτώνα, με κρόσσια.

12ος αιώνας μΧ. Βυζαντινός πεζικάριος (πιθανόν, αξιωματικός των μεναυλάτων), σε στιγμή εφόρμησης, σε μάχη. Είναι μινιατούρα, με πολύ σημαντικές λεπτομέρειες.

Αυτό το έργο τέχνης είναι, από τον Κώδικα, με τίτλο : «Οι εργασίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου» και βρίσκεται, στην Εθνική Βιβλιοθήκη των Παρισίων, στην Γαλλία.

1347 

Périgueux, Γαλλία. L’Eschif. Ήταν σημείο παρατηρίου, για μια γέφυρα διοδίων. Παραμένει κρεμασμένος, σε έναν στενό τοίχο-ράφι.

Πρόκειται, για ένα κτίριο, με σκέλος δρυός, με μεσαία ξυλεία και γέμιση, από γύψο. Το κτίριο είναι ισορροπημένο, στους στενούς τοίχους του Puy-Saint-Front, που είναι το μεσαιωνικό κέντρο του Périgueux.

31/12/1600. Η ίδρυση και η σημαία της Βρετανικής Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών.

1769 (προεπαναστατική) - 2025. Η ελληνική σημαία.

1840 Τρίπολη. Το ιστορικό «Μεγάλο Καφενείο», στην πλατεία Αγίου Βασιλείου, με την Παριζιάνικη διαρρύθμιση και το Βιεννέζικο στύλ.

Λειτουργεί, από το 1840 και ήταν το αγαπημένο της αριστοκρατίας και της υψηλής κοινωνίας, από όπου παρέλασαν σπουδαίες προσωπικότητες, όπως ο Καζαντζάκης. Στον χώρο, έχουν διατηρηθεί ατόφια αντικείμενα, όπως είναι οι τεράστιοι καθρέπτες, με τις σκαλιστές κορνίζες, τα οβάλ τραπεζάκια και οι καναπέδες. Τα έπιπλα αυτά είχαν μεταφερθεί, στο Καφέ, από την Βιέννη, από το εργοστάσιο, του κατασκευαστή Μίκαελ Τόνετ (1796 – 1871). Η ονομασία του χώρου εμπεριέχει και τη λέξη «μουσείο», διότι ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα παραπάνω αντικείμενα, τα οποία έχουν ανεκτίμητη ιστορική αξία, να δει όπλα της Επανάστασης του 1821, τα οποία βρίσκονται σε ειδική προθήκη και να ενημερωθεί, για την ιστορία του χώρου και της πόλης. Από τον χώρο έχουν περάσει πάρα πολλές προσωπικότητες της πολιτικής, των τεχνών, του αθλητισμού και της δημοσιογραφίας. Στον χώρο του «Μεγάλου Καφενείου», γίνονται, κατά κύριο λόγο, παρουσιάσεις βιβλίων και μουσικές βραδιές. Επίσης, έχουν γίνει και θεατρικές παραστάσεις, σε συνεργασία, με θεατρικές ομάδες της πόλης και το Μαλλιαροπούλειο Θέατρο.

1850. Οθωμανική Κύπρος. Λεμεσός.

1ος - 2ος αιώνες μΧ. Ρώμη. Άγαλμα του Ηρακλή κατασκευασμένο, από Έλληνα γλύπτη.

Το άγαλμα βρέθηκε, τυχαία, το 1864, κάτω από την αυλή του Παλάτσο Πίο Ριγκέτι (Palazzo Pio Righetti), στο Κάμπο ντε Φιόρι (Campo de’ Fiori), στην περιοχή του πρώτου αρχαίου θεάτρου (του Πομπήιου), στνη Ρώμη. Στον χώρο, κτιζόταν η βίλα του τραπεζίτη Pietro Righetti, ο οποίος, στην συνέχεια, δώρισε το άγαλμα, στον Πάπα Πίο Θ΄. Αυτός το τοποθέτησε, στην παπική συλλογή. Έτσι, μέχρι και σήμερα, βρίσκεται στα Μουσεία του Βατικανού.

 

1890 (δεκαετία). Αγγλία. Τροχόσπιτο οικογένειας αριστοκρατών και πλουσίων, στην βικτωρ εποχη.

1901 Νέα Υόρκη. Το πρώτο ταξί, με ταξίμετρο.

1940 - 2024. ΗΠΑ. Η εξέλιξη του ισοζυγίου των εσόδων και των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού.

1900 Αθήνα. Οδός Πανεπιστημίου, με βίλα και κήπο. Τώρα, στην θέση της, βρίσκεται το σημερινό “REX”.

1910 Αθήνα. Ο Ιλισός ποταμός και στο βάθος, η Ακρόπολη.

1910 (δεκαετία).  Η Αθήνα, από αερόστατο, πάνω από τον λόφο του Φιλοπάππου.

Στρατιωτικές αεροφωτογραφίες, από αερόστατο, πάνω από τον λόφο του Φιλοπάππου, όπου φαίνεται το νότιο άκρο της Αθήνας, Κουκάκι και Καλλιθέα.

1920 Αθήνα. Η οδός Ερμού, στην πλατεία Ασώματων.

31/12/1921 Καρά Τοκάτ. Μικρασιατική εκστρατεία. Στρατιώτες της 10ης Μεραρχίας τραγουδούν τα κάλαντα της πρωτοχρονιάς.

1927 Αθήνα. Πλατεία Ομονοίας.

1927 Αθήνα. Οδοί Αιόλου και Σταδίου (Χαυτεία).

1928 Αθήνα. Οδοί 3ης Σεπτεμβρίου & Μάρνη.

Εργασίες, για την επέκταση του ηλεκτρικού, με την κατασκευή της σήραγγας Ομόνοια - Αττική.

Οι σταθμοί "Βικτώρια" και "Αττική" θα εγκαινιαστούν, το 1948 και 1949, αντίστοιχα. 

Το πρώτο κτήριο, αριστερά και το δεξιό, απέναντι, υπάρχουν και σήμερα.

Στο βάθος, διακρίνεται η Ακρόπολη.

1931 Νέα Φιλαδέλφεια. Η ποδοσφαιρική ΑΕΚ της εποχής.

11/1931 Αθήνα, Θέατρο «Περοκέ». Από αριστερά, ο 27χρονος Βασίλης Αυλωνίτης, ο, εκ των ιδιοκτητών του «Περοκέ» Σταμάτης, ο μηχανικός του θεάτρου Παναγιώτης Μωραΐτης, ο, εκ των ιδιοκτητών του «Περοκέ», Σύλβας και 6ος στην σειρά, ο ηθοποιός Σταύρος Ιατρίδης.

1931 Αθήνα. Ο δολοφονημένος μηχανικός του θεάτρου «Περοκέ» Παναγιώτης Μωραΐτης, στην απόπειρα δολοφονίας του ηθοποιού Βασίλη Αυλωνίτη, που έπαιζε έναν σατιρικό ρόλο, για τους πολιτικούς. 

Οι δολοφόνοι που πυροβόλησαν τον Αυλωνίτη, ήσαν οπαδοί του, τότε, πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου. Ο Αυλωνίτης αντιλαμβανόμενος το τί πήγαινε να συμβεί, έσκυψε και την γλίτωσε, αλλά η σφαίρα βρήκε τον άτυχο μηχανικό. 

Ιανουάριος 1932. Boží Dar (Gottesgab), Τσεχία. Ο Νίκος Καζαντζάκης και η Ελένη απολαμβάνουν τα χιόνια.

1937 Πειραιάς, Πασαλιμάνι. Το “AYΓO”, που έλαβε αυτή την ονομασία, λόγω του σχήματος της μικρής πλατείας.

23/14/1938 Ζάκυνθος. Γυμνάσιο, στην οδό Αλεξάνδρου Ρώμα (πλατεία Ρούγα).

1939 Ύδρα. Ο Αμερικανός συγγραφέας Henry Miller (26/12/1891 - 7/6/1980), φωτογραφίζεται, από τον Γιώργο Σεφέρη.

1940 Αθήνα. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ασυρματιστής πυροβολικού.

1952 - 2024. O James “Jimmy” Earl Carter (1/10/1924 - 29/12/2024), που υπήρξε πρόεδρος των ΗΠΑ (1977 - 1981), στα νιάτα του, αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό και πρόσφατα.

1952 Cannes. H Ειρήνη Παππά, στα πλαίσια του 5ου φεστιβάλ κινηματογράφου.

1955 Άνω Σύρα. Ο Μάρκος Βαμβακάρης, με την κομπανία του.

1955 Αθήνα. Το λεωφορείο, για το Παγκράτι, στην πλατεία Ομονοίας.

1960 (αρχές δεκαετίας). Αθήνα. Ζωή Κουρούκλη (Λάσκαρη).

1963 Λαγονήσι. Η Ξένια Καλογεροπούλου, στο ξενοδοχείο “Xenia”, το σημερινό “Grand Resort”.

1963 Αθήνα, θέατρο «Λαμπέτη» (σήμερα, «Γκλόρια»). Η Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Καλλιβωκάς, σε σκηνή του έργου του Samuel Taylor “Σαμπρίνα».

Ο Δημήτρης Καλλιβωκάς, σήμερα, ζει και έχει ξεπεράσει το 94ο έτος της ηλικίας του.

1978 Αθήνα, θέατρο «Σούπερ Σταρ». Η Έλλη Λαμπέτη. Δίπλα της, αριστερά, ο Σάββας Αξιώτης και δεξιά, ο Πάνος Μιχαλόπουλος. Πίσω τους, ο Αντώνης Καφετζόπουλος και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, στο θεατρικό έργο «Φιλουμένα Μαρτουράνο» του Eduardo de Filipo.

1964 Cannes. H Τζενη Καρέζη και ο σκηνοθέτης Βασίλης Γεωργιάδης χορεύουν, με την Νανά Μούσχουρη να τραγουδά.

1904 Πόντος, Μικρά Ασία. Σαμψούντα.

1910 Κωνσταντινούπολη, Ταταύλα. Παντοπωλείο «ΣΙΚΑΓΟ» του Μ. Σαμουηλίδη. Οι ταμπέλες/επιγραφές είναι γραμμένες, στα ελληνικά, στα τουρκικά, στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα αρμενικά.

26/12/2024 Steve Bannon’s T-shirt : “FREE CONSTANTINOPLE”.

Τί μπορεί να σημαίνει; Πολλά (απειλές και εκβιασμούς). Μπορεί και τίποτε…

31/12/2024 Αγία Σοφία, Κωνσταντινούπολη. Paul Golding : “Soon”. (?!)

1946 Ρόδος. Το πρώτο υδροφόρο όχημα, που χρησιμοποίησε η Υπηρεσία καθαριότητας της πόλης. 

1930 (δεκαετία). Θεσσαλονίκη. Η λέσχη αξιωματικών, στον κήπο του Λευκού Πύργου, δεξιά και στο βάθος, οι υπόλοιποι

1950 (δεκαετία). Γάμος, στο χωριό.

1961 Βύρωνας. Αυτοκίνητο “Chevrolet Bel Air” του 1953.

1970 (δεκαετία). Κωνσταντίνος Ξενάκης.

1991 Αθήνα. Οδός Πατησίων.

1965 Αθήνα. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, στο μπάνιο του σπιτιού (που ήταν παλάτι) της οδού Στησιχόρου 3.

25/12/1995 Αθήνα. Τα τελευταία Χριστούγεννα της Αλίκης Βουγιουκλάκη, στο σπίτι της, στην οδό Στησιχόρου.

2025. Η τουρκική υφαλοκρηπίδα, όπως την θέλουν οι “συμπέθεροι, από την Άγκυρα”.

28/12/2024 Αντώνης Αντωνιάδης.

Δεκέμβριος 2024. Σάσα Σταμάτη και Κατερίνα Σακελλαροπούλου. (Ωχ)…

Και καλά, η Σταμάτη, όποια και αν είναι, τουλάχιστον είναι μια πανύψηλη γυναικάρα, που κάνει το κέφι της και ικανοποιεί την ματαιοδοξία της, φωτογραφιζόμενη, με την πρόεδρο του, καταχρηστικώς, λεγόμενου κράτους. Η άλλη - το “σκαμπό” - τί νομίζει ότι παριστάνει;

1889 (;) Οθωμανική Θεσσαλονίκη.

1900 (αρχές δεκαετίας). Οθωμανική Θεσσαλονίκη. Εργασίες κατεδάφισης του περιτειχίσματος του Λευκού Πύργου.

1910 Οθωμανική Θεσσαλονίκη. Η (νυν) οδός Λέοντος Σοφού.

1920 - 1930 (δεκαετίες). Θεσσαλονίκη. Γωνία οδών Μητροπόλεως και Ίωνος Δραγούμη. Στο βάθος, η οδός Κατούνη.

1920 (δεκαετία). Θεσσαλονίκη, παραλία.

1929-1939 Θεσσαλονίκη. Μερική άποψη της προκυμαίας.

1966 Θεσσαλονίκη. Οι “Olympians”.

1/1/2025. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έκλεισε το 68ο έτος της ηλικίας του.

Ακούγεται ότι είναι πιθανόν να προταθεί, ως νέος πρόεδρος του “κράτους”.

1911 Γερμανία. Κλειδαριά του Frank L. Koralewsky, από σίδερο, με χρυσό, ασημί και χαλκό ενσωματωμένο, σε ξύλο και απεικονίζει το παραμύθι των αδελφών Jacob και Wilhelmina Grimmm «Ή Χιονάτη και οι 7 νάνοι».

Αλεκσάντρ Σολζενίτσιν (Κίσλοβοντσκ 11/12/1918 - Μόσχα 3/8/1908). Ο, σταθερά, αξεπέραστος συγγραφέας της “σοβιετικής” και της ρωσικής λογοτεχνίας.

1950 Ρώμη. Η 16χρονη Sofia Loren, διαγωνιζόμενη, στα καλλιστεία ομορφιάς

1955 Marilyn Monroe, Jerry Lewis και Dean Martin.

1957 Νέα Υόρκη. Η Marilyn Monroe, στην 5th Avenue. 

1959 - 1979 (αρχική κατασκευή) τωρινή εικόνα 2024. Ο πολύστροφος δρόμος, που ενώνει την Κίνα, με το Πακιστάν.

11/12/2024 Αλάσκα. Αρχίζει η πολική νύχτα. Δεν θα δουν ήλιο, μέχρι τις 23/1/2025.

Αυτό συμβαίνει επειδή ο ήλιος δεν ανατέλλει, βόρεια του Αρκτικού Κυκλου, εξ αι της κλίσης της Γης.

2024 Τιάνμεν (βουνό), Κίνα. Η «Πύλη του Ουρανού», σε ύψος, 1520 μέτρα, περίπου και 999 σκαλιά.

2024 Χουνάν, Κίνα. Το «Sky train», ή «Cloud train», σε διαδρομή 285 χλμ.

2024 Montgomery, κοραλλιογενής ύφαλος, στην βορειοδυτική ακτή της Αυστραλίας.

Η θάλασσα υποχωρεί και ο ύφαλος κάνει την εμφάνισή του.

2024 Γαλλική Πολυνησία. Bora-Bora.

2024. Το ανάγλυφο του χάρτη της Νότιας Αμερικής, με τις παραλιακές βουνοκορφές των Άνδεων, που ξεπερνούν, σε έκταση τα 7.000 χλμ, κατά μήκος, της δυτικής ακτής, δημιουργώντας μεγάλες υψομετρικές διαφορές, σε σχέση, με το εσωτερικό των εκτεταμένων πεδιάδων.

2024 Αλμυρά Θάλασσα. Είναι αλμυρή λίμνη με μήκος 80 χλμ και 7-20 χλμ πλάτος, με την μεγαλύτερη περιεκτικότητα, σε αλάτι (9 φορές περισσότερο, από κάθε αλμυρή θάλασσα).

Μια από τις ασυνήθιστες επιπτώσεις είναι ότι αυτή η μεγάλη περιεκτικότητα, σε αλάτι, κάνει την βύθιση, στα νερά της λίμνης, πρακτικά, αδύνατη. Αυτό συμβαίνει, επειδή η πυκνότητα του αλατιού είναι μεγαλύτερη , από την πυκνότητα του ανθρωπίνου σώματος, επιτρέποντας, το κολύμπι, στην επιφάνεια, με οποιονδήποτε τρόπο.

Περσία. Τμήμα μιας τεράστιας σπηλιάς, από αλάτι, που σμιλεύτηκε, στην διάρκεια εκατομμυρίων ετών.

2024 H γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου φωτογραφημένη από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.