1/2025 Metron Analysis : Η επιλογή του Κώστα Τασούλα, για “ΠτΔ”, δεν βοηθά την ΝΔ, που διολισθαίνει, στο 29,1%, ενώ το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται, σε στασιμότητα (17,4%), στην 3η θέση η Ελληνική Λύση (9,8%), 4ο το ΚΚΕ, με 8,5%, στην 5η θέση ο ΣΥΡΙΖΑ, με άνοδο, στο 8,1%, στην 6η θέση η Φωνή της Λογικής, 7,1% και από εκεί και πέρα, ο κατακερματισμός.

 

Αναλύοντας την δημοσκόπηση της Metron Analysis, η οποία διεξήχθη, μετά την επιλογή του Κώστα Τασούλα, ως υποψήφιου προέδρου του ελληνικού κράτους, από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, βλέπουμε ότι η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει να βρίσκεται, σε επίπεδο εκτίμησης ψήφου, σε χαμηλά επίπεδα, ήτοι 29,1%, ποσοστό, το οποίο είναι, έστω και οριακά, χαμηλότερο, από το 29,2%, που είχε λάβει, στην αντίστοιχη δημοσκόπηση του Δεκεμβρίου 2024 και σίγουρα, πάντως, το κυβερνητικό κόμμα διανύει μια χρονική περίοδο χαμηλής στασιμότητας, την οποία δεν μπόρεσε να διακόψει και να ανατάξει, έστω και ελάχιστα, η κίνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να προσελκύσει το κοινό των δεξιών ψηφοφόρων, που συνεχίζει να διαρρέει, προς τα κόμματα, τα οποία βρίσκονται, στον πολιτικό χώρο της, πέραν της Νέας Δημοκρατίας, δεξιά.

 

Δεν είναι περίεργο αυτό το γεγονός και οφείλεται, στο απλούστατο γεγονός ότι η δυσαρέσκεια του εκλογικού κοινού δεν εντοπίζεται, απλώς και μόνον, στις πολιτικοϊδεολογικές μετατοπίσεις, στις οποίες έχει οδηγήσει την Νέα Δημοκρατία ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που όπως έχω ξαναγράψει και είναι γνωστό, δεν είναι δεξιός. Η στασιμότητα της Νέας Δημοκρατίας, σε χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά, είναι προϊόν του γεγονότος ότι η ασκούμενη οικονομική πολιτική πλήττει ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού της χώρας, τα οποία, όπως είναι φυσικό, δεν είναι διατεθειμένα να στηρίξουν αυτή την εφαρμοζόμενη σκληρή οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και αυτή η συμπεριφορά του εκλογικού κοινού, όπως φαίνεται, πλέον, έχει αποκτήσει μόνιμα αρνητικά χαρακτηριστικά, όσον αφορά το κυβερνών κόμμα. Η, παραπάνω, παρουσιαζόμενη μέτρηση του δείκτη οικονομικής εμπιστοσύνης (-42) και η, επίσης, παρουσιαζόμενη δημοσκοπική πίτα, όσον αφορά το ερώτημα, για την πορεία της χώρας, είναι σαφέστατο, αφού το 62% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι η χώρα βαδίζει σε λάθος κατεύθυνση, σε αντίθεση με το 31% των ερωτηθέντων, που κρίνουν ότι η χώρα βαδίζει, στην σωστή κατεύθυνση και αυτό το ποσοστό είναι, όπως φαίνεται, το ανώτερο δυνατό όριο της εκλογικής επί της εκλογικής επιρροής της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο, όμως, όπως είδαμε, ακόμη η Νέα Δημοκρατία δεν έχει μπορέσει να προσελκύσει, αλλά, απλώς, μπορεί να ελπίζει ότι, όταν διεξαχθούν οι βουλευτικές εκλογές, θα το προσεγγίσει.

Τα δεδομένα, όμως, για την Νέα Δημοκρατία, είναι ζοφερά, όσον αφορά το κοντινότερο και το απώτερο μέλλον της, αφού, όπως φαίνεται από τους δύο παραπάνω πίνακες, που αφορούν το, κατά πόσον, ο πληθυσμός της χώρας αισθάνεται προστατευμένος  (δηλαδή, “εντός των τειχών”), το κυβερνητικό κόμμα, μπορεί να στηρίζεται, στα εκλογικά από την μεσαία και την ανώτερη τάξη, αλλά έχει χάσει, οριστικά, το παιχνίδι, στον χώρο της μικρομεσαίας τάξης, των αγροτών, όπως και της εργατικής τάξης.

Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη παραμένει, σε μία στάσιμη κατάσταση, αφού το δημοσκοπικό ποσοστό του, στην εκτίμηση ψήφου, φτάνει στο 17,4%, ποσοστό το οποίο έλαβε και τον προηγούμενο μήνα, τον Δεκέμβριο του 2024, γεγονός που δείχνει ότι, στην παρούσα φάση, το!κόμμα αυτό έχει κεφαλαιοποιήσει τα εκλογικά του κέρδη, από την διαλυτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, μετά τις διπλές βουλευτικές εκλογές του 2023 και αυτό είναι ένα δείγμα, το οποίο είναι δυνατόν να εκτιμηθεί, ως κάτι το θετικό, υπό την προϋπόθεση ότι αυτή η κεφαλαιοποίηση των δημοσκοπικών κερδών θα ακολουθηθεί, από για νέα περίοδο ανόδου των δημοσκοπικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, κάτι που, όμως, είναι το ζητούμενο και δεν είναι δεδομένο. αφού θα πρέπει να περιμένουμε και τις επόμενες δημοσκοπήσεις, για να δούμε το πώς θα διαμορφωθεί η κατάσταση, στο εκλογικό σώμα όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, το οποίο λόγω της διαλυτικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει και επίσημα, να καταλάβει την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο κοινοβούλιο, μετά τις πολλαπλές διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. 

Δεν είναι δεδομένη η συνέχιση της ανοδικής πορείας του ΠΑΣΟΚ και αυτό έχει να κάνει και με το κακό παρελθόν του, για το οποίο εξακολουθεί να μην έχει κάνει καμιά αυτοκριτική, αλλά και λόγω του ότι, όπως φαίνεται, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν είναι μια πολιτική προσωπικότητα, η οποία να είναι ελκυστική, για το εκλογικό κοινό. Ως εκ τούτου, τα δεδομένα, όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, παρουσιάζουν το όφελος ότι το κόμμα αυτό έχει σταθεροποιηθεί, πλέον, σε, σχετικά, υψηλά ποσοστά, σε σχέση με το παρελθόν, αλλά αυτό δεν εγγυάται ότι θα διανυθεί και η πορεία, προς την απαραίτητη την δημοσκοπική άνοδο ΠΑΣΟΚ. προκειμένου να πείσει και να μπορέσει να αποτελέσει έναν άξιο λόγου κομματικό αντίπαλο της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Έτσι, αυτό, που μένει, είναι να δούμε την κατεύθυνση, προς την οποία θα εξελιχθεί αυτή η κατάσταση, στον χώρο του ΠΑΣΟΚ.

Στα κόμματα, που ακολουθούν, υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις, αφού, στην τέταρτη θέση της δημοσκοπικής κατάταξης, βρίσκεται η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου με 9,8%, γεγονός, που δείχνει ότι το κόμμα αυτό έχει να παίξει ρόλο, μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν αυτές θα διεξαχθούν, ως ένας κυβερνητικός εταίρος σε μια μετεκλογική κυβέρνηση, η οποία, εκ των πραγμάτων, θα είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας και όχι μονοκομματική, όπως είναι, τώρα. Από την άλλη πλευρά, το κόμμα της Αφροδίτης Λατινοπούλου «Φωνή της Λογικής», που εκφράζει τον χώρο της, πέραν της Νέας Δημοκρατίας, δεξιάς, με το αξιοπρόσεκτο ποσοστό του 7,1%, που του δίνει η δημοσκόπηση του Στράτου Φαναρά, καθιστά αυτό το κόμμα, ως άλλον έναν πιθανό κυβερνητικό εταίρο, σε ένα μετεκλογικό κυβερνητικό σχήμα.

Το ΚΚΕ, με δημοσκοπικό ποσοστό 8,5%, διατηρεί μια σημαντική παρουσία, με δεδομένο το γεγονός ότι έχει ξεπεράσει, στην δημοσκοπική κατάταξη των κομμάτων, τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει πέσει, στην 5η θέση, αν και παρουσιάζει μια όχι ανάξια προσοχής δημοσκοπική άνοδο, η οποία το παρουσιάζει, με ποσοστό 8,1%. 

Ουσιαστικά, όπως φαίνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τεθεί, εκτός παιχνιδιού, και σιγά-σιγά, περιορίζεται, σε έναν παρακολουθηματικό ρόλο στο πολιτικό παιχνίδι και εάν μπορέσει, ξανά, να συμμετάσχει, σε κυβέρνηση, αυτό θα γίνει, αν και όταν, γίνει, παίζοντας το ρόλο του μικρού εταίρου και του φτωχού συγγενούς. Αυτό, που είναι σίγουρο, πάντως, είναι, ότι η Νέα Αριστερά δεν έχει, πλέον, να παίξει, με βάση τα δημοσκοπικά ποσοστά, που παρουσιάζει (8,1%), κανέναν ουσιαστικό πολιτικό ρόλο και όπως δείχνουν τα πράγματα, σε κάποια χρονική στιγμή, η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος αυτού, πιθανότατα, θα επιστρέψει, στην βάση της, δηλαδή, στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, στην παρούσα φάση, υπάρχουν δυσκολίες, σε έναν τέτοιο συμβιβασμό, όσο κι αν αυτός είναι πολιτικά, αναγκαίος, για τα στελέχη της Νέας Αριστεράς, όπως και για τον ΣΥΡΙΖΑ και τούτο διότι υπάρχουν προσωπικά πάθη και μίση, που προέκυψαν, εξαιτίας της εκλογής του Στέφανου Κασσελάκη και όχι της Έφης Αχτσιόγλου, στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τον Οκτώβριο του 2023, τα οποία θα χρειαστεί καιρός για να κατασιγάσουν και να ξεπεραστούν. 

Όμως, η ανήκεστη βλάβη έχει επέλθει, με δεδομένο το γεγονός ότι το άθροισμα αυτών των δύο κομμάτων, πλέον, δεν έχει καμία σχέση με το ποσοστό του 17,83% και των 930.013 ψήφων, που είχε λάβει ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ, υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα, στις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023, ακόμη και αν προσθέσουμε, στα δημοσκοπικά ποσοστά των δύο αυτών κομμάτων και το ποσοστό του 3,1%, που δίδει η δημοσκόπηση της Metron Analysis, στο κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη “Kίνημα Δημοκρατίας”, το οποίο, όπως φαίνεται, δεν θα έχει πολιτικό μέλλον. 

Παράλληλα, παρά την σημαντική πτώση της Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, στο 4,5% και με δεδομένο ότι το ΜΕΡΑ25 του Γιάννη Βαρουφάκη βρίσκεται, στο 3,3% τα κόμματα αυτά φαίνεται ότι θα μπορούσαν να έχουν έναν μετεκλογικό ρόλο, αλλά είναι πολύ νωρίς, για να μπορέσουμε να καταλήξουμε, σε συγκεκριμένα συμπεράσματα, εξαιτίας της αντιφατικής πολιτικής πορείας των ηγετών τους.

Έτσι, διαμορφώνεται, στην παρούσα χρονική στιγμή, η δημοσκοπική κατάσταση, όσον αφορά τα πολιτικά κόμματα και η αλήθεια είναι ότι έχουμε πολύ χρόνο, μπροστά μας, για να δούμε το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση στις κομματικές ισορροπίες της ελληνικής πολιτικής σκηνής, η οποία κατάσταση έχει αρχίσει να σταθεροποιείται, αλλά χρειάζεται χρόνος, ακόμη, για να βγουν οριστικά συμπεράσματα.