Από την Πανγαία 330.000.000 χρόνια, στο ζωόμορφο αγγείο, στην Σύρο (2800 πΧ-2300 πΧ), στην χρυσή μάσκα της Πέλλας, το 540 πΧ, στον θριγκό των Μεγαρέων (520 πΧ-510 πΧ), στα videos, με την Ακρόπολη και την αρχαία και νέα Αθήνα (3000 πΧ - 2010 μΧ), στο, κατά κεφαλήν ΑΕΠ των ευρωπαϊκών οικονομιών (2013-2023), στην τερακότα του Τάραντα τον 4ο αιώνα πΧ, στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης (6ος-7ος αιώνες μΧ και το 2025), στον σκλάβο της Αγγλίας (3ος-4ος αιώνες μΧ), στην Αθήνα (1851-2006), στην Θεσσαλονίκη (1913-1987), στην Αιθιοπία και τις αδελφές Ντιμπάμπα, στην Αλάσκα, από το διάστημα, το 2024, στα καραγκιοζιλίκια της Annalena Baerbock, το 2025 και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα (127).

 

14ος - 12ος αιώνες πΧ. Θήβες. Αποσπασματικά, σωσμένη τοιχογραφία, από το μυκηναϊκό ανάκτορο της αρχαίας πόλης, το Καδμείο, με λατρευτική πομπή γυναικών, που προσφέρουν δώρα, στην κύρια θεότητα των μυκηναϊκών χρόνων. 

2800 πΧ - 2300 πΧ. Σύρος, Χαλανδριανή. Πλαστικό ζωόμορφο αγγείο, που απεικονίζει αρκουδάκι, ή σκαντζόχοιρο, να κρατάει ένα δοχείο. 

Η Σύρος κατοικείται, από το 3000 πΧ και πέρασε, διαδοχικά, Φοίνικες, Μινωίτες, Μυκηναιους και Ίωνες.

540 πΧ Αρχοντικό Πέλλας. Χρυσή ταφική μάσκα πρωθιέρειας.

520 πΧ - 510 πΧ. Μέγαρα-Ολυμπία. Ο αναστυλωμένος δωρικός θριγκός του θησαυρού των Μεγαρέων, κατασκευασμένος, από ασβεστόλιθο. Βρέθηκε εντοιχισμένος, στο νότιο τμήμα του, προς δυσμάς, τείχους των Ερούλων.

Τα αρχιτεκτονικά μέλη, που διασώθηκαν, ήσαν αρκετά, ώστε να αποκατασταθεί τμήμα του θριγκού, με αέτωμα. Μάλιστα, διατηρούνται ίχνη του πλούσιου χρωματισμού του ανάγλυφου, που έχει διαστάσεις : μήκος 5,70 μέτρων και ύψος 0,75 μέτρων. Στο επιστύλιο, υπάρχει η επιγραφή «ΜΕΓ[ΑΡ]ΕΩΝ», που χαράχτηκε, μεταγενέστερα, στα ρωμαϊκά χρόνια και δηλώνει την αναθέτρια πόλη, στο ιερό του Διός. 

520 πΧ Αττική. Η Κόρη Φρασίκλεια. Ταφικό άγαλμα, χρωματικά, αποκατεστημένο. Το πρωτότυπο είναι καλά διατηρημένο, με πολλά ίχνη μπογιάς. (Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών).

330.000.000 χρόνια πριν. Η Πανγαία. Τότε, που οι τωρινές ήπειροι ήσαν μια ενιαία ξηρά, στην Γη.

480 πΧ (και μετέπειτα). Η Αθήνα και η Ακρόπολη.

1851 Αθήνα, Ακρόπολη. Η βορειοδυτική πλευρά του μνημείου και η γύρω περιοχή.

1860. Αθήνα. Το Ολυμπιείο και Ακρόπολη.

1874 Αθήνα, Ακρόπολη. Το εσωτερικό του Παρθενώνα και η πόλη των Αθηνών, από ψηλά.

Αριστερά, είναι ο Λυκαβηττός, δεξιά ο Υμηττός και το Ολυμπιείο.

1890 Αθήνα. Ο ναός του Ολυμπίου Διός και στο βάθος, η Ακρόπολη.

1600 Ρώμη. Beatrice Cenci. Το πορτραίτο της νεαρής αριστοκράτισσας, που μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά της, σκότωσαν τον βίαιο και κακοποιητή πατέρα της και καταδικάστηκαν, σε θάνατο, πλην του 18χρονου αδελφού της (που καταδικάστηκε να ζήσει σκλάβος σε γαλέρα). Εκτελέστηκε, το 1599, σε ηλικία 22 ετών.

2013 - 2023. Το, κατά κεφαλήν, ΑΕΠ των ευρωπαϊκών οικονομιών (πλην Ρωσίας, Ουκρανίας, Λευκορωσίας), ως ποσοστά των μέσων όρων των οικονομιών της “Ευρωπαϊκής Ένωσης “. Η Ελλάδα, περίπου, στον πάτο, πίσω, από την Τουρκία, την Ισλανδία, την Ρουμανία, την Πολωνία, την Ουγγαρία κλπ.

480 πΧ Αίγινα. Η Αθηνά, από το δυτικό αέτωμα του ναού της Αφαίας, σε χρωματική αναδόμηση, από την ομάδα του Γερμανού αρχαιολόγου Vinzenz Brinkmann που έγινε, με βάση τα μικροσκοπικά ίχνη μπογιάς, στο αρχαίο γλυπτό.

4ος αιώνας πΧ. Τάραντας. Τερακότα. Κεφαλή γυναίκας.

Ο Τάραντας ήταν η μοναδική σπαρτιατική αποικία, στην Magna Graecia.

79 μΧ. Πομπηία. Μαρμάρινο ανάγλυφο, με τον Σωκράτη να πίνει το κώνειο, στην αθηναϊκή φυλακή, το 399 πΧ.

Έπραξε, σωστά, που το ήπιε; Η λογική απάντηση είναι όχι, διότι υπήρχε οργανωμένο σχέδιο απόδρασής του, την οποία, πεισματικά, αρνήθηκε. Η πράξη του, ως ιρασιοναλιστική, προφανώς, ήταν, εκτός λογικής και σχετίζεται, με τον μεγάλο νάρκισσο του ανδρός, ο οποίος, απλώς, επιβεβαιώνει ότι ο υπερσυντηρητικός μέγας φιλόσοφος της ελληνικής αρχαιότητας παρέμεινε να είναι καθεστωτικός, παρά το γεγονός ότι το καθεστώς στράφηκε εναντίον του.

6ος - 7ος αιώνες μΧ. Κωνσταντινούπολη, Ιππόδρομο. Μινιατούρα, με μονομάχους έναν κανδηδάτη και έναν πρωτοσπαθάριο, μετά την ανταλλαγή ύβρεων.

 

2025 Κωνσταντινούπολη. Ο Ιππόδρομος, σήμερα. Χαρακτηριστική η Σφενδόνη.

3ος μΧ - 4ος μΧ αιώνες. Cambridgeshire, Αγγλία. Το πρόσωπο ενός σκλάβου των ρωμαϊκών χρόνων. Το πρόσωπό του ανακατασκευάστηκε, με βάση το DNA και το κρανίο του άνδρα, που είχε καστανά μαλλιά και μάτια, ηλικίας 25-35 ετών, υπήρξε αλυσοδεμένος, επί έτη και έφερε πολλές και βαριές σκελετικές κακώσεις, που παραπέμπουν, εν τέλει, σε μαρτυρικό σταυρικό θάνατο.

1850-1855 Αθήνα. Η Πύλη του Αδριανού και από πίσω, η Ακρόπολη.

1880. Η Σαμοθράκη.

1912-1928 Καρδάμυλα, Χίος. Ένας καθιστός γέροντας κοιτάζει τον φωτογραφικό φακό.

12/1918 - 1/1919 Θεσσαλονίκη. Ο εύζωνας του 5/42 Συντάγματος Δημήτριος Γκίκας (1896 - 1994), λίγο πριν την αναχώρησή του, για να συμμετάσχει, στον πόλεμο, κατά των μπολσεβίκων, στην Κριμαία.

1918 Καβάλα. Μανάβικο.

1919 Βερσαλλίες. Μια συνεδρίαση της Διάσκεψης των νικητών, στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο.

17/6/1920 Αθήνα, Σιδηροδρομικός Σταθμός Πελοποννήσου. Άφιξη, στον Σταθμό, με την άμαξα, που μεταφέρει και τις αποσκευές.

1920 Αθήνα. Η πλατεία Αιγύπτου.

1921 Μικρά Ασία. Δυο Έλληνες του εκστρατευτικού σώματος, στην Μικρά Ασία, βγάζουν αναμνηστική φωτογραφία. Η καταστροφή θα προκύψει έναν χρόνο, αργότερα.

5/5/1922 Κωνσταντινούπολη (υπό την κατοχή της Entente). Το Πέραν.

1920 (δεκαετία). Αθήνα. Πλατεία Συντάγματος. Τραμ και άμαξες. Μια συνηθισμένη καθημερινότητα, στο κέντρο της πρωτεύουσας.

1920 (δεκαετία). ΗΠΑ. Ο Charlie Chaplin. 

1924 Αθήνα, Κολωνάκι. Βοσκότοπος.

1925 Ψυχικό. Το κολλέγιο Αθηνών.

1928 Αθήνα. Η οδός Πανεπιστημίου.

1929 Ρόδος, Μανδράκι. Υδροπλάνο, στην είσοδο του λιμανιού.

1930. Ο χιονισμένος Υμηττός. Βλέπουμε μέρος του, τότε, Βύρωνα, το Κακόρεμα, τον λόφο της Ζωοδόχου Πηγής, την μονή Αναλήψεως και τα, τότε, σπίτια.

1930 Αθήνα, Κολωνάκι. Λαϊκή αγορά, στην οδό Αναγνωστοπούλου.

1930 (δεκαετία). Αθήνα. Αεροφωτογραφία.

Βλέπουμε την Ακρόπολη, τα Ανάκτορα (Βουλή), το Ζάππειο Μέγαρο, το Κολωνάκι το Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, δεξιά διακρίνονται οι οικισμοί των προσφύγων, ενώ η περιοχές, πιο έξω, είναι, ακόμη χωράφια.

1933 (κατασκευή). Αμβέρσα, Βέλγιο. Μια από τις παλαιότερες, στον κόσμο, κυλιόμενες σκάλες, στο υπόγειο τούνελ της Αγίας Άννας, που συνδέει τις δύο όχθες του ποταμού Σκάλδη. Τα σκαλιά της είναι φτιαγμένα, από ξύλο μασίφ και το κάθε ένα, από αυτά, ζυγίζει, περίπου, 40 κιλά.

1934 Αθήνα. Γυναίκες μαζεμένες, σε μια αυλή.

1938 Αθήνα. Λεωφόρος Κηφισίας (νυν Βασιλίσσης Σοφίας).

1939-1940 Αθήνα, οδός Πανεπιστημίου. Το “Ζonar’s”, λίγο μετά την ίδρυσή του.

1943 Ζαγόρι, Ήπειρος. Ο φωτογράφος του ΕΛΑΣ, αντάρτης, στα χιονισμένα βουνά, με το όπλο και την φωτογραφική μηχανή του.

1950 (δεκαετία). Δελφοί. Ο συγγραφέας Γιώργος Θεοτοκάς και η σύζυγός του, Ναυσικά, χειμερινοί επισκέπτες. Πίσω τους, το κτήριο του ξενοδοχείου “Πύθιος Απόλλων”.

1950 Βαλτινό Τρικάλων, Θεσσαλία. Αλωνιστική μηχανή.

1950 (δεκαετία). Καισαριανή. Παπλώματα μια άλλης εποχής, αερίζονται.

1953 Αθήνα, Πλατεία Συντάγματος. Το ιστορικό ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία».

1956 Αθήνα. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, στην ταινία «Το κορίτσι, με τα παραμύθια», σε σκηνοθεσία  Ανδρέα Λαμπρινού.

4/6/1969 Αθήνα. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη κρατάει, στην αγκαλιά της τον, μόλις, νεογέννητο γιο της, ενώ η μητέρα της, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και ο μαιευτήρας της είναι περιχαρείς.

1979 Αθήνα. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, στο μπαλκόνι του σπιτιού της, στην οδό Στησιχόρου.

1956 Νέα Υόρκη. Η Gloria Walker ψάχνει, για ταξί.

1958 Αθήνα. Ο Δημήτρης Χορν, σε σκηνή της ταινίας του Γιώργου Τζαβέλλα, «Μια ζωή την έχουμε» (ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ).

1958 Αράχωβα. Ο Robert Mitchum πίνει κρασί, παρέα με τον Ευστάθιο Μαυρέτη (τον γνωστό, «Τσελεπή», κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «The Angry Hills» του Robert Aldrich.

1960 Λάρισα. Ένα φορτηγό Dodge D60L του ελληνικού στρατού, στην πλη.

1960 (δεκαετία). Αθήνα. Η Ξένια Καλογεροπούλου.

13/2/1961 Λονδίνο. Ο, τότε, πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής και η, τότε, σύζυγος του, Αμαλία Μεγαπάνου, με τον, τότε πρωθυπουργό της Βρετανίας Harold McMillan.

1913 Θεσσαλονίκη. Η οδός Κατούνη, στα Λαδάδικα.

1920 Θεσσαλονίκη. Το λιμάνι και η παραλιακή Λεωφόρος Νίκης.

1950 (δεκαετία) Θεσσαλονίκη. Η παραλιακή Λεωφόρος Νίκης.

1955 Θεσσαλονίκη. Η παραλιακή Λεωφόρος Νίκης, έως τον Λευκό Πύργο.

1960 (δεκαετία). Θεσσαλονίκη. Περιμένοντας το καραβάκι, για μια βουτιά, στην θάλασσα.

1962 Θεσσαλονίκη. Πωλητής αναψυκτικών, μπροστά στο Μπεζεστένι.

1962 Θεσσαλονίκη, Εγνατία Οδός. Με το γαϊδουράκι, μπροστά, στην Καμάρα. 

1987 Θεσσαλονίκη. Χιόνι, στο πεζοδρόμιο της παραλιακής Λεωφόρου Νίκης.

1960 (δεκαετία). Αθήνα. Η Καίτη Γκρέυ και ο Ανδρέας Μπάρκουλης.

Η Καίτη Γκρέυ πέθανε, έχοντας κλείσει τα 100 χρόνια ζωής, την Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2025.

1962. Αθήνα. Η Τζένη Καρέζη, στο πάρτυ για τον γάμο της (με τον Ζάχο Χατζηφωτίου), ο Δημήτρης Χορν και ο Δημήτρης Μυράτ.

1960 (δεκαετία). Αθήνα. Η Τζένη Καρέζη.

1964 Αθήνα, Θέατρο Παρκ. Ο Στέλιος Καζαντζίδης, η Μαρινέλλα και ο Κώστας Χατζηχρήστος, στην επιθεώρηση «Σαμπάνια και πενιές» του Αλέκου Σακελλάριου.

12/1977 Αθήνα. Ο Στέλιος Καζαντζίδης, με την, τότε, σύζυγό του Αντωνία (Τόνια) Κωνσταντουλάκη, την μητέρα του Γεσθημανή και τον φίλο του δημοσιογράφο του περιοδικού «ΝΤΟΜΙΝΟ» Δημήτρη Τζάρα.

1980 (δεκαετία). Αθήνα. Ο Τόλης Βοσκόπουλος, η Καίτη Γκρέυ, ο Γιάννης Πάριος, ο δημοσιογράφος Γιώργος Δημαράς, γύρω από την, τότε, υπουργό Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη.

1992 Αθήνα, Θέατρο “Ακροπόλ”. Ο Σωτήρης Μουστάκας και η Ρένα Βλαχοπούλου, σε μια θεατρική συνεργασία τους, σε μια επιθεώρηση, με την οποία εορτάζαν τα 100 χρόνια αυτού του είδους του θεάτρου.

2006 Αθήνα. Νίκος Μόσχος «Δι’ ετούτο», λάδι, σε μουσαμά.

2020 Κιργισία : Ταλαντμπέκ Τσεκίρωφ. Λάδι, σε καμβά.

2024 Αιθιοπία. Οι αδελφές Ντιμπάμπα, που είναι η πιο γρήγορη οικογένεια, στον κόσμο. Είναι τα μόνα αδέλφια, στην καταγεγραμμένη Ιστορία, που κατέχουν, ταυτόχρονα, παγκόσμια ρεκόρ και έχουν 4 χρυσά, 2 ασημένια και 3 χάλκινα ολυμπιακά μετάλλια, και 15 παγκόσμια πρωταθλήματα. Αυτή η δυνατότητα των κοριτσιών έχει γονιδιακή βάση, όπως και σε πολλούς Αιθίοπες και Κενυάτες δρομείς.

2024 Αλάσκα, ΗΠΑ. Διαστημική φωτογραφία.

3/1/2025 Δαμασκός, Συρία. Ο υποτιθέμενος νέος ηγέτης του συριακού “κράτους” ο πραγματικός ηγέτης της σουνιτικής ισλαμιστικής οργάνωσης «Ταχρίρ αλ Σαμ» Αχμέντ αλ Σάρα (είναι ο Αχμέντ αλ Γκολάνι, που οι ΗΠΑ καταζητούν, ως τρομοκράτη και τον έχουν επικηρύξει, με κάποια μεγάλα χρηματικά ποσά) υποδέχεται τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Jean-Noel Barrault και την Γερμανίδα υπουργό Εξωτερικών Annalena Baerbock, με χειραψία τον πρώτο και χωρίς χειραψία, την δεύτερη.

17/1/2025 Βερολίνο. Η υπουργός Εξωτερικών Annalena Barrbock, φεύγει θυμωμένη, από το υπουργικό συμβούλιο, επειδή ο Οlag Scholz, αρνήθηκε να εγκρίνει, επί πλέον βοήθεια 3 δισεκατομμυρίων ευρώ, για το καθεστώς του Κιέβου, ενώ ο Γερμανός καγκελάριος σπεύδει και προσπαθεί να την συγκρατήσει.

Δεν πειράζει· ο θυμός θα της περάσει…