ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Με το θέμα των παράνομων προσαυξήσεων κατά 50%, των κατωτάτων ορίων των συντάξεων σε συνταξιούχους του πρώην επικουρικού του ΤΣΜΕΔΕ το οποίο αρχικά εντάχθηκε στο ΕΤΕΑΕΠ και από 1/3/2020, στον e-ΕΦΚΑ, το οποίο μας έχει απασχολήσει και την 10/8/2022, σε αυτό εδώ το μπλογκ, με τίτλο :    " Η συνέχεια της εξιστόρησης παρανομιών, στον e-EΦKA : Η υπόθεση της χορήγησης παράνομων προσαυξημένων ποσών Κατωτάτων Ορίων συντάξεων, σε ανάπηρους συνταξιούχους του πρώην επικουρικού του ΤΣΜΕΔΕ. "  https://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2022/08/e-efka.html , θα απασχολήσω, σήμερα, το αναγνωστικό κοινό και τον Συνήγορο του Πολίτη, που, για να έχει πλήρη και σαφή εικόνα των όσων έχουν διαδραματισθεί, σε αυτή την υπόθεση, πρέπει να ανοίξει, κλικάροντας, τον, μόλις, παραπάνω ηλεκτρονικό σύνδεσμο, που οδηγεί, στο άρθρο μου της 10/8/2022, κάτι το οποίο και συνιστώ, ως, απολύτως, απαραίτητο.  Όμως, επειδή αυτή η υπόθεση εκκρεμεί, από την ηλεκτρονική αναφορά μου της 1/2/2021, προς τον Διοικητή του

  Από χθες, Κυριακή 29/1/2023, μέχρι πριν από λίγο, προσπαθούσα να υποβάλλω μια ηλεκτρονική αναφορά, στον Συνήγορο του Πολίτη, καταγγέλλοντας το γεγονός ότι, επί, σχεδόν, 4 μήνες, ο Διοικητής του e-ΕΦΚΑ Παναγιώτης Δουφεξής και ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Κωστής Χατζηδάκης άφησαν αναπάντητη την ηλεκτρονική αναφορά, που τους υπέβαλα, στις 2/10/2022 και η οποία αφορά την μήνυση, που μου υπέβαλε πρόπερσι, στις 23/4/2021, η υπάλληλος (Προισταμένη Τμήματος) του e-ΕΦΚΑ Αφροδίτη Νιφόρου, κατηγορώντας με, ότι την συκοφάντησα, όσον αφορά την γνωστή, στο αναγνωστικό κοινό αυτού, εδώ, του μπλογκ, υπόθεση των αναφερόμενων, ως παράνομων επικουρικών συντάξεων, στους βενζινοπώλες του τέως ΤΕΑΠΥΚ, καταγγέλλοντας τις άνομες πράξεις και παραλείψεις της Αφροδίτης Νιφόρου, στην υπόθεση αυτή, με αποτέλεσμα την οικονομική ζημιά, που υπέστη και συνεχίζει να υφίσταται ο e-ΕΦΚΑ. Επειδή, μέχρι πριν από μια ώρα, δεν μπορούσα να επικοινωνήσω, ηλεκτρονικά, με τον Συνήγορο του Πολίτη, υπέβαλα, σήμερ

30/9/2022 : Σύμφωνα, με τα στοιχεία του ελληνικού δημοσιου χρέους, που δημοσίευσε ο ΟΔΔΗΧ, τότε, το ύψος του έφθανε, στα 393,5 δισεκ. ευρώ. Τώρα, “αισίως” φθάνει, στα 425 δισεκ. ευρώ…. Όταν, την 1/1/2002, η Ελλάδα εισήλθε, στην ευρωζώνη, αντικαθιστώντας την δραχμή, με το ευρώ και έχοντας, ως δεδομένο, το γεγονός ότι, με την γοργή πτώση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής παραγωγής και γενικότερα, της ελληνικής οικονομίας, λόγω του σκληρού και ως εκ τούτου, ακριβού ευρώ, το οποίο επρόκειτο να αυξήσει, υπέρογκα την ακρίβεια, κυρίως, του τεράστιου ελληνικού δημόσιου χρέους (όπως και του μικρότερου ιδιωτικού χρέους), καθιστώντας το αδύνατο να εξυπηρετηθεί/πληρωθεί, όντας, πλέον, εκφρασμένο, από την μαλακή δραχμή, στο σκληρό/ακριβό ευρώ, θεώρησα, επίσης, ως δεδομένο και ως φυσικό επακόλουθο αυτής της νομισματικής βάσης των συναλλαγών της ελληνικής οικονομίας, αφού το ευρώ, ως μη εθνικό νόμισμα (εξ αιτίας του γεγονότος ότι η έκδοση και, ουσιαστικά, η κυκλοφορία του διεθνικού αυτού νομίσματο

  Ενώ το σύνολο του πολιτικού κόσμου και ένα όχι ασήμαντο μέρος των πολιτών της ελληνικής κοινωνίας, ασχολούνται, με τις μαλακίες του Κυριάκου Μητσοτάκη και της παρέας του, όσον αφορά τις παρακολουθήσεις των πολιτικών αντιπάλων αλλά και των φίλων, καθώς και των στελεχών της παρούσας κυβέρνησης, η οποία, σιγά-σιγά, οδεύει, προς το τέλος της, την στιγμή που ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ Χρήστος Ράμμος εξευτελίζει τις πρακτικές του πρωθυπουργού, αλλά και του δήθεν και στην πράξη, ουδέποτε ανεξάρτητου δικαστικού συστήματος του Ισίδωρου Ντογιάκου, όπως και τις παρακρατικές πρακτικές του γνωστού ακροδεξιού προέδρου της Βουλής Κώστα Τασούλα, οι οποίοι όλοι αυτοί μαζί, ως οργανωμένη συμμορία, προσπαθούν να κρύψουν αυτό το οργιαστικό και εμετικό παρασκήνιο των οργανωμένων, από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, υποκλοπών των τηλεφωνικών και λοιπών συναφών συνδιαλέξεων, εμείς, εδώ, θα ασχοληθούμε, με ένα πολύ ευρύτερο, πολύ βαθύτερο και πολύ πιο σημαντικό, για τις ανθρώπινες κοινωνίες, ζήτημα, γνωρίζοντας και ενθυ

  Δική μου βαθιά και σταθερή επίθεση, από την εποχή που, τα Χριστούγεννα του 1991, ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ κατέβαζε τα ρολά της “Σοβιετικής Ένωσης” και η κόκκινη σημαία, με το σφυροδρέπανο κατέβαινε, οριστικά, από τον ιστό της, στην Κόκκινη Πλατεία, της Μόσχας, μέχρι και την έναρξη του μακρόσυρτου ρωσοουκρανικού πολέμου, πέρυσι, στις 24 Φεβρουαρίου, ήταν ότι όλα αυτά τα 31 και πλέον, χρόνια, παρά τα όσα, προπαγανδιστικώ τω τρόπω, διαδιδόντουσαν, σε όλον τον πλανήτη, με πρώτο βιολί την Ουάσινγκτων, ο λεγόμενος Ψυχρός Πόλεμος, ουδέποτε, έλαβε, έστω και ένα προσωρινό, τέλος. Αυτό, που συνέβη, τον Δεκέμβριο του 1991, προφανώς, σηματοδότησε την ήττα της “ΕΣΣΔ”, αλλά όχι της Ρωσίας, η οποία παρέμεινε ανέπαφη και φυσικά, κληρονομώντας το “σοβιετικό” πυρηνικό οπλοστάσιο, παρέμεινε, ως ένας παραγκωνισμένος παίκτης, επί, περίπου, δυο δεκαετίες, στην διεθνή σκηνή, αλλά δεν διασπάστηκε, στα εξ ων συνετέθη, όπως ήθελαν και επιδίωκαν το αμερικανικό βαθύ κράτος, για το οποίο, σταθερά και ακατάπαυστα, η