ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Γέρνει. Πολύ γέρνει. Μπάζει νερά. Ας πρόσεχε... Μετά την τεράστια ήττα του ΣΥΡΙΖΑ , στις ευρωεκλογές της 26/5/2019 και την σίγουρη επανάληψη της μεγάλης νίκης της Νέας Δημοκρατίας , στις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019, είναι χρήσιμο να μιλήσουμε, για μία από τις μεγάλες βλακείες της αλλοπρόσαλλης κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα , την οποία θα βρούμε μπροστά μας, στην επόμενη βουλή. Η βλακεία αυτή πραγματοποιήθηκε, κατά την περίοδο Φεβρουαρίου - Μαρτίου 2019 και αφορά την πρόταση, για την αχρείαστη συνταγματική αναθεώρηση, μια διαδικασία, που πρόκειται να ολοκληρωθεί, στην επόμενη βουλή, στην οποία η Νέα Δημοκρατία θα έχει την απόλυτη πλειοψηφία, ή, έστω, θα έχει μια άνετη σχετική κοινοβουλευτική πλειοψηφία και με διάφορες συμμαχίες, προς τα δεξιά και τα αριστερά της, θα μπορέσει να αλλάξει το περιεχόμενο των αλλαγών των κειμένων των, υπό αναθεώρηση, άρθρων του Συντάγματος, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ηγετική ομάδα του κόμματός του, επιθυμούν. Ανάμεσα, σε αυτές τις διατ

Ο πίνακας μπορεί να μην είναι, πλήρως, αποδεικτικός, ως προς ό,τι συμβαίνει, στην ελληνική κοινωνία, αποτελεί, όμως, ένα, πολύ χρήσιμο ενδεικτικό τεκμήριο, για την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει... Ότι η νίκη της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη , στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής, είναι πολύ μεγάλη αποτελεί ένα γεγονός, το οποίο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Πράγματι, παρά το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία πραγματοποίησε μια υποτονική προεκλογική εκστρατεία, η οποία, προφανώς, υπήρξε στοχευμένη, ως προς το στυλ της και τον μικρό όγκο των συγκεντρώσεων, που πραγματοποίησε η ναυαρχίδα της συντηρητικής παράταξης της χώρας, σε έναν προεκλογικό αγώνα, ο οποίος απέκτησε έντονα στοιχεία βουλευτικών εκλογών, τελικά, απέδωσε τα αναμενόμενα, από το εκλογικό επιτελείο του κόμματος. Και στις προεκλογικές εκστρατείες, αυτό είναι, που, τελικά, μετράει, ως προς τον απολογισμό. Πολύ περισσότερο, όταν, όπως τώρα, ακολουθεί η λεγόμενη "μητέρα όλων των μαχών".

Φθάνοντας, στο τέλος της προεκλογικής εκστρατείας, για τις ευρωεκλογές, θα ήταν υπεκφυγή το να αποφύγω να τοποθετηθώ. Δεν θα ήταν σωστό να μην πω την γνώμη μου και να μείνω, μόνο, στην κριτική. Η κριτική είναι καλή, χρήσιμη και απαραίτητη, αλλά, εάν δεν συνοδεύεται από πρόταση, έστω και στις πιο δυσχερείς συνθήκες, είναι ημιτελής. Δεν λέω, βέβαια, ότι κάποιες φορές η παραμονή, μόνο, στο επίπεδο της κριτικής, στις υπάρχουσες συνθήκες και στα δεδομένα κάποιας στιγμής, είναι κακή. Κάθε άλλο. Μπορεί κάποιες δεδομένες φορές η κριτική να μην μπορεί να συνδυάζεται, με κάποιες προτάσεις απεγκλωβισμού. Οι συνθήκες μπορεί να είναι τόσο άσχημες, που να μην μπορεί να συνδυάζονται, με τέτοιες προτάσεις. Όμως, αυτά που ζούμε σήμερα, δεν εμπίπτουν, σε αυτή την κατηγορία. Κάθε άλλο. Δεν εμπίπτουν. Προτάσεις απεγκλωβισμού υπάρχουν. Μπορεί να είναι δυσχερές να πραγματοποιηθούν, σε άμεση βάση. Μπορούν, όμως, να οδηγήσουν, στην διάνοιξη μεταγενέστερων προοπτικών, που μπορούν να οδηγήσουν και να

Έχοντας εισέλθει, πλέον, στην τελική ευθεία των ευρωεκλογών και έχοντας, ως δεδομένη την πεποίθησή μου ότι τα ποσοστά, που πρόκειται να λάβουν τα δύο κόμματα του νεόκοπου μικρού και ασταθούς ελληνικού δικομματισμού - η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ - , θα κινηθούν, σε χαμηλά επίπεδα, εάν η συμμετοχή του εκλογικού σώματος, στην ψηφοφορία, πρόκειται να είναι μεγάλη (στην αντίθετη περίπτωση, εάν δηλαδή η αποχή είναι, ασυνήθιστα, μεγάλη, τα ποσοστά τους θα είναι υψηλά) , καθώς και ότι η απόσταση μεταξύ τους θα φθάσει, στα επίπεδα των 6 μονάδων και άνω, με το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη να έχει την ασφαλή πρωτοπορία, έναντι του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα , είναι απαραίτητο να προσδιορίσουμε τα κριτήρια, με βάση τα οποία πρόκειται να προσδιορίσουμε και να κρίνουμε τις εκλογικές επιδόσεις των κομμάτων αυτών, αλλά και των υπολοίπων. Για τον λόγο αυτόν και επειδή δεν γνωρίζουμε τα επίπεδα της αποχής των ψηφοφόρων, από την εκλογική διαδικασία (μια αποχή, η οποία έχει πολλές πιθανότητ

Είναι ο Nigel Farage ο μοιραίος άνθρωπος της βρετανικής (και της ευρωπαϊκής) Ιστορίας; Όχι, ακριβώς... Όπως προκύπτει, από τις τρέχουσες εξελίξεις, στην Βρετανία, η Theresa May "μας αφήνει χρόνους" . Η πρωθυπουργική θητεία της οδεύει, τον ερχόμενο Ιούνιο, προς το τέλος της, αφού, προηγουμένως, έκανε το παν δυνατόν, για να βρει έναν κάποιο μηχανισμό, που θα βοηθούσε το Ηνωμένο Βασίλειο να παραμείνει, στην "Ευρωπαϊκή Ένωση", ή, έστω, θα το κρατούσε, όσο ήταν δυνατόν, πιο κοντά σε αυτήν. Η δυναμική επανεμφάνιση του Nigel Farage και του νέου κόμματός του "Brexit Party" , στις ευρωεκλογές και η δραματική συρρίκνωση, κατ' αρχήν των Συντηρητικών της Βρετανίδας πρωθυπουργού και κατά δεύτερο λόγο των Εργατικών του Jeremy Corbyn , όπως έχουμε, εγκαίρως, γράψει (δείτε το πρόσφατο δημοσίευμα, σε αυτό εδώ το μπλογκ, με τίτλο :   Brexit is going on, "EU" is deteriorating. Τα χειρότερα, για την "Ευρωπαϊκή Ένωση" και τα καλύτερα,

Ο Νίκος Μιχαλολιάκος , ανάμεσα στους "σωματοφύλακές" του. Λουφάζουν, αλλά εισπράττουν από το ζοφερό κλίμα, που έχουν δημιουργήσει οι μνημονιακοί κυβερνώντες και "αντιπολιτευόμενοι", με την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, την άθλια διαχείριση του μεταναστευτικού, αλλά και με το μακεδονικό ζήτημα, το οποίο επέλυσαν, υπέρ των νατοϊκών συμφερόντων. Δυστυχώς... Όσο κυλούν οι ημέρες και βαδίζουμε, προς την 26η Μαΐου, αυτό γίνεται ολοένα και περισσότερο ορατός, παρά τις συστηματικές προσπάθειες των εκλογικών επιτελείων των κομμάτων του μικρού και ασταθούς δικομματισμού, που αναδείχτηκε, από τις διπλές εκλογές του 2012 (όπως και από το εκλογικό επιτελείο του ΠΑΣΟΚ ) , αλλά και από τα συστημικά μαζικά μέσα ενημέρωσης του τόπου μας, ο φόβος - ο οποίος πλησιάζει, στα όρια του πανικού - , για το πώς πρόκειται να συμπεριφερθεί το εκλογικό σώμα, στις επικείμενες ευρωεκλογές (αλλά και στις τοπικές εκλογές, για τις περιφέρειες και τους δήμους της χώρας) και για το πώ